14 marca 2011r. tylko dla osób mających zgodę na wcześniejszą sesje.

1. Pojęcie przestępstwa skarbowego i wykroczenia skarbowego

Art. 53. § 1. Czyn zabroniony jest to zachowanie o znamionach określonych w kodeksie, chociażby nie stanowiło ono przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego. Określenie czynu zabronionego jako przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego może nastąpić tylko w niniejszym kodeksie.
§ 2. Przestępstwo skarbowe jest to czyn zabroniony przez kodeks pod groźbą kary grzywny w stawkach dziennych, kary ograniczenia wolności lub kary pozbawienia wolności.
§ 3. Wykroczenie skarbowe jest to czyn zabroniony przez kodeks pod groźbą kary grzywny określonej kwotowo, jeżeli kwota uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej albo wartość przedmiotu czynu nie przekracza pięciokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia w czasie jego popełnienia. Wykroczeniem skarbowym jest także inny czyn zabroniony, jeżeli kodeks tak stanowi.
§ 7. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu zabronionego bierze się pod uwagę rodzaj i charakter zagrożonego lub naruszonego dobra, wagę naruszonego przez sprawcę obowiązku finansowego, wysokość uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej, sposób i okoliczności popełnienia czynu zabronionego, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonej reguły ostrożności i stopień jej naruszenia.
Art. 1. § 1. Odpowiedzialności karnej za przestępstwo skarbowe lub odpowiedzialności za wykroczenie skarbowe podlega ten tylko, kto popełnia czyn społecznie szkodliwy, zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia.
§ 2. Nie jest przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma.
§ 3. Nie popełnia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego sprawca czynu zabronionego, jeżeli nie można mu przypisać winy w czasie czynu.
§ 4. Jeżeli do dokonania przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego wymagane jest nastąpienie określonego w kodeksie skutku, sprawca zaniechania podlega odpowiedzialności karnej za przestępstwo skarbowe lub odpowiedzialności za wykroczenie skarbowe tylko wtedy, jeżeli ciążył na nim prawny, szczególny obowiązek zapobiegnięcia skutkowi.

Art. 1.
§ 1. Odpowiedzialności karnej za przestępstwo skarbowe lub odpowiedzialności za wykroczenie skarbowe podlega ten tylko, kto popełnia czyn społecznie szkodliwy, zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia.
§ 2. Nie jest przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma.
§ 3. Nie popełnia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego sprawca czynu zabronionego, jeżeli nie można mu przypisać winy w czasie czynu.
Przestępstwem lub wykroczeniem skarbowym jest czyn, który:
•    jest bezprawny i karalny; art. 1 § 1
•    jest społecznie szkodliwy - a jego społeczna szkodliwość jest większa niż znikoma art. 1 § 2 Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu zabronionego bierze się pod uwagę rodzaj i charakter zagrożonego lub naruszonego dobra, wagę naruszonego przez sprawcę obowiązku finansowego, wysokość uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej, sposób i okoliczności popełnienia czynu zabronionego, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonej reguły ostrożności i stopień jej naruszenia art. 53 § 7
•    jest zawiniony - wystąpienie winy jest warunkiem ponoszenia odpowiedzialności za czyn uznany za czyn zabroniony. Winę można zdefiniować jako obiektywna możliwość postawienia sprawcy zarzutu, że nie zastosowała się do normy prawnej jeżeli w czasie popełnienia czynu można było od niego wymagać, by się do tej normy zastosował.
Przestępstwo skarbowe i wykroczenie skarbowe zostało zdefiniowane w KKS w Art. 53
§ 2. Przestępstwo skarbowe jest to czyn zabroniony przez kodeks pod groźbą kary grzywny w stawkach dziennych, kary ograniczenia wolności lub kary pozbawienia wolności.
§ 3. Wykroczenie skarbowe jest to czyn zabroniony przez kodeks pod groźbą kary grzywny określonej kwotowo, jeżeli kwota uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej albo wartość przedmiotu czynu nie przekracza pięciokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia w czasie jego popełnienia. Wykroczeniem skarbowym jest także inny czyn zabroniony, jeżeli kodeks tak stanowi.
(…)
§ 8. W rozumieniu kodeksu wypadek mniejszej wagi jest to czyn zabroniony jako wykroczenie skarbowe, które w konkretnej sprawie, ze względu na jej szczególne okoliczności - zarówno przedmiotowe, jak i podmiotowe - zawiera niski stopień społecznej szkodliwości czynu, w szczególności gdy uszczuplona lub narażona na uszczuplenie należność publicznoprawna nie przekracza ustawowego progu z § 6, a sposób i okoliczności popełnienia czynu zabronionego nie wskazują na rażące lekceważenie przez sprawcę porządku finansowo prawnego lub reguł ostrożności wymaganych w danych okolicznościach, albo sprawca dopuszczający się czynu zabronionego, którego przedmiot nie przekracza kwoty małej wartości, czyni to z pobudek zasługujących na uwzględnienie.

* 1. Definicja przestępstwa i wykroczenia skarbowego

Czyn zabroniony - zachowanie o znamionach określonych w kodeksie, chociażby nie stanowiło ono przestępstwa lub wykroczenia skarbowego. Określenie czynu zabronionego może nastąpić tylko w KKS (art. 53 § 1 KKS)

PRZESTĘPSTWO SKARBOWE - czyn zabroniony przez ustawę Kodeks Karny Skarbowy pod groźbą kary grzywny w stawkach dziennych, kary ograniczenia wolności lub kary pozbawienia wolności. (art. 53 § 2 KKS) bezprawny, zawiniony, społecznie szkodliwy w stopniu wyższym niż znikomy. Określenie czynu zabronionego jako przestępstwa skarbowego może nastąpić tylko w KKS

WYKROCZENIE SKARBOWE - Czyn zabroniony przez KKS pod groźbą kary grzywny określonej kwotowo, jeżeli kwota uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej albo wartość przedmiotu czynu nie przekracza pięciokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia w czasie jego popełnienia. Wykroczeniem skarbowym jest także inny czyn zabroniony, jeżeli kodeks tak stanowi. (art. 53 § 3 KKS)

W rozumieniu kodeksu wypadek mniejszej wagi to wykroczenie skarbowe zawierające niski stopień społecznej szkodliwości. (art. 53 § 8 KKS)

2. Nadzwyczajne obostrzenia kary w KKS.

Nadzwyczajne obostrzenie kary - instytucja prawa karnego materialnego polegająca na wymierzeniu kary powyżej górnej lub dolnej granicy zagrożenia przewidzianego w sankcji za dane przestępstwo albo ograniczenia możliwości wyboru przez sąd rodzaju kary, gdy występują sankcje alternatywne.

-Instytucja progresji karania; możliwa w przypadku popełnienia przestępstwa skarbowego

-OBLlGATORYJNA GDY SPEŁNIONE PRZESŁANKI:

• uszczuplenie należności publicznoprawnej dużej wartości albo duża wartość przedmiotu (większa niż 500 minimalnych wynagrodzeń); (+ wyjątek z art. 37 § 2 KKS)

• stałe źródło dochodu;

• ciąg przestępstw skarbowych; (+ wyjątek z art. 37 § 2 KKS)

• recydywa skarbowa;

• struktury zorganizowane; ( + wyjątek z art. 37 § 3 KKS)

• przemoc lub groźba użycia przemocy;

• nadużycie stosunku zależności lub wyzyskanie krytycznego położenia innej osoby;

SZCZEGÓLNE - wielka wartość uszczuplenia ( większa niż 1000 minimalnych wynagrodzeń) + popełnienie któregoś

3. Nadzwyczajne złagodzenie kary w KKS.

Szczególny sposób nadzwyczajnego złagodzenia kary przewiduje art. 36 § 2 KKS. W doktrynie ten rodzaj nadzwyczajnego złagodzenia kary jest określany jako quasi nadzwyczajne

Nadzwyczajne złagodzenie kary - art. 36 kodeksu karno-skarbowego

• gdy przestępstwo skarbowe jest zagrożone karą pozbawienia wolności nadzwyczajne złagodzenie kary polega na wymierzeniu kary ograniczenia wolności (art. 36 § 1 pkt. 1 KKS). Przepis ten nakazuje również stosować art. 26 § 2 KKS, w świetle którego w przypadku wymierzenia kary ograniczenia wolności za przestępstwo skarbowe, w związku z którym nastąpiło uszczuplenie należności publicznoprawnej i tej należności dotychczas nie uiszczono, sąd określa także obowiązek uiszczenia tej należności w całości w wyznaczonym terminie. W ramach nadzwyczajnego złagodzenia kary sąd może również:

- odstąpić od wymierzenia kary i orzec środek karny wymieniony w art. 22 § 2 pkt. 2-6 KKS (art. 36 § 1 pkt. 2 KKS),

- odstąpić od wymierzenia środka karnego, chociażby jego orzeczenie było obowiązkowe, wówczas stosuje się przepis art. 19 § 3 zd. II KKS (art. 36 § 1 pkt. 3 KKS).

*Istota: sąd wymierza sprawcy przestępstwa skarbowego karę łagodniejszą od przewidzianej za popełnione przestępstwo skarbowe.

• W zasadzie stosowane przez sąd fakultatywnie Instytucje prowadzące do nadzwyczajnego złagodzenia kary(kiedy):

• w stosunku co do młodocianego - art. 12 § 3 kodeksu karno-skarbowego, art. 60 § 2 kodeksu karnego - 20 § 2 kodeksu karno-skarbowego - sytuacje, gdy kara orzekana za przestępstwo skarbowe byłaby niewspółmierna do stopnia społecznej szkodliwości czynu,

• w przypadku błędu wyłączającego bezprawność

• przy ograniczeniu poczytalności art. 11 § 22 kodeksu karno-skarbowego,

• w przypadku usiłowania nieudolnego art. 14 § 2 kk - 21 kodeksu karno-skarbowego

• w sytuacji czynnego żalu

• wobec podżegacza lub pomocnika , gdy czynu zabronionego nie usiłowano dokonać -- art. 22 § 2 kk - 20 § 2 kodeksu karno-skarbowego

• wobec współdziałających , gdy ujawnił on informację organów ścigania dotyczącą czynu zabronionego i osób w nim uczestniczących.

• ,odpowiedzialność wobec współdziałającego (współsprawcy), który dobrowolnie zapobiegł dokonaniu czynu - art. 23 § 2 kk - 20 §2 kodeksu karno-skarbowego,

1. Sąd wymierza karę ograniczenia wolności gdy czyn zabroniony był zagrożony karą pozbawienia wolności

2. Sąd może odstąpić od wymierzenia kary i w ramach tej instytucji orzec środek karny ( przepadek przedmiotu , ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotu , zakazy , podanie do publicznej wiadomości ).

3. Sąd może odstąpić od orzeczenia środka karnego chociażby jego orzeczenie było obowiązkowe jedynym wyjątkiem jest sytuacja , gdy zachodzi konieczność orzeczenia przepadku przedmiotów zakazanych . W sytuacji gdy sprawca przestępstwa dopuścił się czynu , którego skutki uszczuplają lub narażają na uszczuplenie należności publiczno - prawnej to ponadto sprawca zobowiązany jest uiścić taką należność aby sąd mógł zastosować złagodzenie kary . W ramach tej instytucji sąd może orzec karę grzywny w wysokości nie przekraczającej połowy górnej granicy ustawowego zagrożenia za dane przestępstwo . W sytuacji gdy mamy doczynienia ze sprawcą który wyjawił organom ścigania informację dotyczącą osób uczestniczących w przestępstwie oraz zachodzą okoliczności jego popełnienia to sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary a nawet odstąpić od jej wymierzenia.

Art. 77 § 4 kodeksu karno-skarbowego - płatnik lub inkasent, który nie wpłacił w terminie pobraną zaliczkę podatkową, jeżeli wpłata tej gotówki nastąpi przed wszczęciem postępowania w sprawie, to taka osoba może liczyć na nadzwyczajne złagodzenie kary (także na odstąpienie od wymierzenia kary).

Art. 26 § 1 kodeksu karno-skarbowego - następuje gradacja w przypadku, gdy:

1. czyn jest zagrożony karą pozbawienia wolności to sąd orzeka karę ograniczenia wolności,

2. sąd odstępując od wymierzenia kary może orzec środek karny, nie każdy środek, a tylko:

1. przepadek przedmiotu,

2. ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotu,

3. zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej, wykonywania określonego zawodu bądź zajmowania określonego stanowiska,

4. podanie wyroku do publicznej wiadomości

1. sąd odstępuje od wymierzenia kary (kara grzywny, ograniczenia wolności), ale z uwagi na społeczną szkodliwość czynu zachowanie się sprawcy po zdarzeniu może także odstąpić od środków karnych - art. 29 pkt 4 kodeksu karno-skarbowego (kiedy zachodzi konieczność orzeczenia w przepadku przedmiotów, zakazany to ten przepadek, który musi nastąpić, innych możliwości nie ma,

2. w sytuacji, gdy sprawca dopuścił się przestępstwa skarbowego związku z którym nastąpiło uszczuplenie bądź narażenie na uszczuplenie należności publiczno - prawnej, a przed orzeczeniem ta należność została uiszczona to nadzwyczajne złagodzenie kary może polegać na orzeczeniu kary grzywny, tylko w wysokości nieprzekraczającej połowy górnej granicy ustawowego zagrożenia przypisanego sprawcy czynu - są to cztery możliwości, sąd obok kary grzywny może orzec jeden lub kilka środków karnych z grupy czterech środków karnych,

3. możliwość fakultatywna - sąd może nadzwyczajnie złagodzić karę, a nawet warunkowo zawiesić wykonanie tej kary w stosunku do sprawcy, który współdziała z inną osobą, czy też innymi osobami pod warunkiem, że ujawnił organom ścigania informacje dotyczące osób współdziałających i istotne okoliczności popełnienia czynu (czynów z inną osobą lub też z innymi osobami).

4.Podżeganie, pomocnictwo, sprawstwo kierownicze i sprawstwo polecające w KKS.

SPRAWSTWO POLECENIOWE - istotą jest to , że polega na istnieniu stosunku zależności między 2 osobami . Stosunek zależności może mieć charakter formalny i taktyczny.

Stosunek formalny ( pracownik - pracodawca ).

Osoba wydaje polecenie wykonania czynu zabronionego w związku z istnieniem stosunku zależności sprawca polecający wykorzystuje uzależnienie innej osoby od niego , obie strony muszą mieć świadomość , że wydanie polecenia jego wykonania związane jest z istnieniem stosunku zależności. Sprawca polecający nie musi być inicjatorem ani organizatorem czynu a jego istota sprowadza się jedynie do wydania innej osobie polecenia . Nie istotna jest forma polecenia ważne jest jednak aby było ono zgodne z wolą polecającego. Sprawca polecający będzie ponosił odpowiedzialność wówczas , gdy sprawca wypełniający wypełnił wszystkie znamiona czynu zabronionego , jeżeli sprawca wykonujący jedynie usiłował popełnić czyn zabroniony to wówczas sprawca polecający będzie ponosił odpowiedzialność za usiłowanie. Jeżeli czyn zabroniony , którego kara jest niższa niż 1 rok to sprawca polecający ponosi odpowiedzialność gdy ustawa tak stanowi , gdy kara jest surowsza to ponosi odpowiedzialność zawsze ( art.21 § 2 ).

art.21 § 2 - te dwie sytuacje mają miejsce wówczas , kiedy sprawca wykonujący jedynie usiłował dokonać przestępstwa a nie dokonał , jeżeli dokonał to sprawca ponosi odpowiedzialność taj jak za dokonanie zgodnie z art.20 § 2 KKS

KKS w części ogólnej nie ma definicji w zakresie podżegania i pomocnictwa , jednakże recypuje rozwiązanie KK w zakresie odpowiedzialności za podżeganie i pomocnictwo.  

SPRAWSTWO KIEROWNICZE - oznacza ono , że osoba kieruje wykonanie czynu na inną osobę , nie musi sprawca kierowniczy być inicjatorem ani również organizatorem . Kierowanie oznacza panowanie nad realizacją czynu , do sprawcy kierowniczego należy rozpoczęcie , prowadzenie , zmiana lub nawet przerwanie realizacji czynu przez inną osobę pomimo , że sprawca kierowniczy nie musi być inicjatorem ani organizatorem czynu zabronionego to często dzieje się tak że nim jest.

Dla dokonania sprawstwa kierowniczego i odpowiedzialności osoby kierującej za wykonanie konieczna jest realizacja wszystkich znamion czynu zabronionego przez osobę wykonującego czyn , jeżeli pochód przestępczy zatrzymał się na usiłowaniu to wówczas sprawca kierujący ponosi odpowiedzialność jak za usiłowanie jednakże zgodnie z art.21 KKS , jeżeli czyn zabroniony zagrożony jest karą nie przekraczającą 1 rok to odpowiedzialność za usiłowanie ma miejsce wówczas gdy ustawa tak wskazuje . Jeżeli czyn zagrożony jest karą umowną to sprawca kierowniczy będzie ponosił odpowiedzialność zawsze. 

PODŻEGANIE - polega na nakłanianiu innej osoby do dokonania przestępstwa skarbowego Zachowanie podżegacza polega na oddziaływaniu na psychikę 2 osoby w celu dokonania przestępstwa skarbowego . Podżegacz chce aby inna osoba dopuściła się przestępstwa i nakłania ją w tym celu. Jeżeli osoba ma zamiar popełnić przestępstwo a inna osoba nakłania ją w tym celu to czynimy go czynem nie podżeganym a pomocnictwem psychicznym. Możliwe jest podżeganie pośrednie tj. za pomocą innej osoby , podżeganie prowadzi do powstania zamiaru popełnienia przestępstwa . Podżeganie może być popełnione tylko w zamiarze bezpośrednim , gdyż zgodnie z art. 18 § 2 mowa jest tylko o chceniu podżegacza co powoduje zamiar bezpośredni. Podżegacz ponosi odpowiedzialność za realizację własnej formy zjawiskowej nie istotne jednak jest dokonanie czynu zabronionego czyli podżeganie jest niezależne od sprawstwa.

Podżeganie ma charakter formalny (bez skutkowy ) , jeżeli sprawca usiłował jedynie dopuścić się przestępstwa skarbowego to wówczas podżegacz ponosi odpowiedzialność za usiłowanie ( 21 ) czyli podżegacz będzie ponosił odpowiedzialność zawsze , gdy czyn próbował dokonać i kara jest niższa niż 2 rok to odpowiedzialność jest wyjątkowa.  

POMOCNICTWO - polega na ułatwieniu innej osobie poprzez swoje zachowanie popełnienie czynu zabronionego w szczególności może ono mieć charakter fizyczny i psychiczny. Charakter fizyczny pomocnictwa wyraża się ( 18 .3 KKS ) w dostarczeniu narzędzi lub środków służących do popełnienia czynu zabronionego z kolei charakter psychiczny to udzielenie rad lub informacji. Z pomocnictwa jako formy zjawiskowej można dopuścić się tylko z umysłu zarówno w zamiarze bezpośrednim . Udzielenie pomocy w celu aby inna osoba dokonała czynu zabronionego albo przewiduje możliwość dokonania przestępstwa skarbowego przez inną osobę . Pomocnik musi sobie wyobrażać popełnienie przestępstwa skarbowego , nie abstrakcyjne pomocnictwo jest dokonane z chwilą realizacji wszystkich elementów koniecznych dla tej formy zjawiskowej i tak jak przy podżeganiu ma charakter formalny  ( bez skutkowy ). 

7. Na czym polega instytucja czynnego żalu?

. Instytucje zezwalające na zaniechanie ukarania sprawcy - przesłanki

stosowania. -czynny żal art16KKS

Czynny żal w prawie karnym obejmuje najogólniej każde dobrowolne zachowanie sprawcy, przejawiające się w odstąpieniu od czynu, zapobieżeniu nastąpienia jego skutku oraz w czynieniu starań o zapobieżenie skutkowi. Obejmuje on też takie dobrowolne zachowanie sprawcy po dokonaniu przestępstwa, które odpowiada ustawowym warunkom czynnego żalu określonego w części szczególnej KK, a także obejmuje w szczególności dobrowolne naprawienie wyrządzonej szkody oraz szczere ujawnienie organom procesowym wszystkich istotnych okoliczności popełnionego przestępstwa. Czynny żal zakłada dobrowolność zapobieżenia skutkowi czynu. Sprawca zdaje sobie sprawę z możliwości dopuszczenia do powstania skutku, lecz chce aby skutek nie nastąpił. Zachowanie sprawcy powinno dlatego cechować się dobrowolnością. Zachowanie sprawcy wypełniającego znamiona czynnego żalu powinno jednocześnie być podjęte w interesie naruszonego lub narażonego przez niego dobra. Instytucja czynnego żalu zapewnia bezkarność sprawcy(lub podżegacza i pomocnika) każdego przestępstwa i wykroczenia skarbowego jeżeli przed organem powołanym do ścigania ujawni on całą prawdę o czynie zabronionym i o okolicznościach jego popełnienia, a gdy nie popełnił go sam również o wszystkich znanych mu osobach które brały udział w popełnieniu czynu zabronionego. Czynny żal może przybrać dwie postacie: czynnego żalu skutecznego lub czynnego żalu nieskutecznego. Skuteczny czynny żal zachodzi wówczas gdy sprawca odstąpił od dokonania lub zapobiegł skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego i powoduje również bezkarność usiłowania. Nieskuteczny czynny żal zachodzący przy bezskutecznych staraniach sprawcy zapobiegnięcia skutkowi, nie zwalnia od odpowiedzialności a jedynie upoważnia sąd do zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary.

8. Na czym polega odstąpienie od wymierzenia kary?

-odstąpienie od wymierzenia kary Odstąpienie od wymierzenia kary jest instytucją stosowaną w KKS zarówno do przestępstw skarbowych jak i do wykroczeń skarbowych art19KKS.Odstapienie od wymierzenia kary może być nazwane sadowym prawem łaski gdyż stosuje je sąd według uznania w wypadkach przewidzianych w ustawie. Wyrok w którym orzeka się odstąpienie od wymierzenia kary nie jest wyrokiem uniewinniającym. Odstąpienie od wymierzenia kary wymaga uprzedniego ustalenia że sprawca winien jest popełnienia przestępstwa skarb. albo wykroczenia skarb. Jeżeli w związku z przestępstwem skarb lub wykroczeniem skarb. Nastąpiło uszczuplenie lub narażenie na uszczuplenie należności publicznoprawnej, sąd może odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego wymienionego w art22par2pkt2-6albo w art47par2pkt2i3 tylko wtedy gdy ta wymagalna należność została w całości uiszczona przed wydaniem wyroku. KKS pozwala sądowi na odstąpienie od wymierzenia kary wobec sprawcy przestępstwa skarbowego zagrożonego karą pozbawienia wolności nieprzekraczająca 3lat lub karą łagodniejszą, w sytuacji gdy stopień społecznej szkodliwości czynu nie jest znaczny albo wobec sprawcy wykroczenia skarb. W wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie ze względu na charakter i okoliczności wykroczenia, właściwości i warunki osobiste sprawcy oraz jego zachowanie się po popełnieniu wykroczenia

9. Przesłanki dobrowolnego poddania się odpowiedzialności

-dobrowolne poddanie się karze

Dobrowolne poddanie się odpowiedzialności jest środkiem prawnym stosowanym w drodze zawarcia swoistej umowy między sprawcą a organem procesowym. Aby środek ten stał się skuteczny, konieczne jest jednak zezwolenie sądu na jego zastosowanie. W procedurze dotyczącej zastosowania tego środka wyróżnia się 2 fazy: negocjacyjna i decyzyjną. Dobrowolne poddanie się odpowiedzialności polega na uiszczeniu w całości wymaganej należności publicznoprawnej, jeżeli w związku z przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym nastąpiło uszczuplenie tej należności; na uiszczeniu przez sprawcę co najmniej kwoty odpowiadającej najniższej karze grzywny grożącej za dany czyn zabroniony, a jeżeli czyn jest zagrożony obligatoryjnym przepadkiem przedmiotów-na wyrażeniu zgody na ich przepadek lub uiszczeniu równowartości tych przedmiotów oraz uiszczeniu co najmniej zryczałtowanej równowartości kosztów postępowania art17par1pkt1-4KKS. W zakresie dobrowolnego poddania się odpowiedzialności można odstąpić od przepadku przedmiotów oraz od ściągnięcia równowartości, jeżeli zachodzą warunki nadzwyczajnego złagodzenia kary art36KKS lub warunki określone w art143par3KKS.

.

PRZESŁANKI:

• Wina sprawcy i okoliczności sprawy nie budzą wątpliwości

• Uiszczono w całości wymagalną należność publicznoprawną, jeśli nastąpiło uszczuplenie

• Sprawca uiścił kwotę odpowiadającą co najmniej najniższej karze grzywny grożącej za popełniony przez niego czyn

• Sprawca wyraził zgodę na przepadek przedmiotów co najmniej w takim zakresie w jakim jest on obligatoryjny; w razie niemożności złożenia tych przedmiotów - uiścił ich równowartość pieniężną (w stosunku do przedmiotów zakazanych (art. 29 pkt. 4 KKS), przysposobionych do popełnienia tego czynu zabronionego albo gdy uiszczona należność publicznoprawna dotycząca przedmiotów objętych przepadkiem była niewspółmiernie niska w stosunku do kwoty równowartości przepadku - nie można orzec uiszczenia równowartości przepadku; sprawca musi się zgodzić na przepadek, nawet, gdy nie może złożyć przedmiotów)

Uiszczono co najmniej zryczałtowaną równowartość kosztów postępowania (wykroczenie skarbowe - 1/12 min. wynagrodzenia; przestępstwo skarbowe - 1/10 min. wynagrodzenia
Uiszczono co najmniej zryczałtowaną równowartość kosztów postępowania (wykroczenie skarbowe - 1/12 min. wynagrodzenia; przestępstwo skarbowe ? 1/10 min. wynagrodzenia)

10. Procedura w przedmiocie dobrowolnego poddania się odpowiedzialności.art 142 149

MOŻNA MIEĆ NA EGZAMINIE KODEKS KARNO SKARBOWY ale bez komentarza.

---