1. Kto ponosi odpowiedzialność za przestępstwa skarbowe?

2. Jak rozumiesz pojęcie „stałe źródło dochodów” na podstawie przepisów KKS?

3. Nadzwyczajne obostrzenia kary w KKS.

4. Nadzwyczajne złagodzenie kary w KKS.

5. Scharakteryzuj usiłowanie w KKS

6. Scharakteryzuj podżeganie, pomocnictwo, sprawstwo kierownicze i sprawstwo polecające w KKS.

7. Kiedy nie można orzec przepadku przedmiotów tytułem środka zabezpieczającego?

8. Czy orzeczenie kary przez sąd zwalnia sprawcę przestępstwa skarbowego od obowiązku uiszczania należności publicznoprawnej?

9. Na czym polega instytucja czynnego żalu?

10. Na czym polega odstąpienie od wymierzenia kary?

11. Przesłanki dobrowolnego poddania się odpowiedzialności

12. Procedura w przedmiocie dobrowolnego poddania się odpowiedzialności.

13. Kiedy i na jaki okres czasu, sąd może orzec zakaz prowadzenia działalności gospodarczej?

14. Scharakteryzuj środek karny w postaci ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów

15. Omów karę grzywny za przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe

16. Co to jest tzw. firmanctwo?

17. Na czym polega utrudnianie i udaremnianie kontroli podatkowej?

18. Na czym polega oszustwo celne?

19. Przedstaw istotę paserstwa celnego.

20. Przedstaw istotę przestępstwa zwrotu podatku.

1. Kto ponosi odpowiedzialność za przestępstwa skarbowe?

- osoba fizyczna, ? która w chwili popełnienia przestępstwa ukończyła lat 17. osoby które popełniły przestępstwo mające lat 13 a nie ukończyły 17 odpowiadają wg. Ustawy o postępowaniu wobec nieletnich. Sąd wymierza środki poprawcze i wychowawcze.
- odpowiedzialność posiłkowa ? mogą ja ponosić zarówno osoby fizyczne, prawne lub jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej. Warunkiem jest, jeżeli sprawca czynu zabronionego był zastępcą tego podmiotu, prowadzącym sprawy tego podmiotu np. prezes, dyrektor, księgowy, inny pracownik, ale faktem musi być, że odniosła z przestępstwa korzyści lub mogła odnieść. Odpowiedzialność posiłkowa może być nałożona tylko w związku z ukaraniem sprawcy karą grzywny lub do zwrotu równowartości. Podmiot, który korzyść osiągnął musi oddać i zapłacić grzywnę. Nie stosuje się odpowiedzialności posiłkowej do państwa jednostki budżetowej, o których mowa w ustawie o finansach publicznych.
Nie wygasa w razie śmierci sprawcy skazanego po uprawomocnieniu się orzeczenia i jeżeli zastos. Kary nie wykonano z powodu nieobecności skazanego w kraju.
- odpowiedzialność zastępcza ? za przestępstwo skarbowe lub wykroczenie odpowiada także ten, kto na podstawie przepisów prawa, decyzji własności org., umowy lub faktycznego wykonywania zajmuje się sprawami gospodarczymi w szczególności finansowymi, osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki org.
PRZESTĘPSTWO SKARBOWE ? jest to czyn zabroniony przez ustawę w czasie jej obowiązywania, bezprawny, społecznie szkodliwy w stopniu wyższym niż stopień nieznaczny, zawiniony i zagrożony karą grzywny wymierzalnej w stawkach dziennych, karą ograniczenia wolności lub karą pozbawienia wolności.

2. Jak rozumiesz pojęcie „stałe źródło dochodów” na podstawie przepisów KKS?

3. Nadzwyczajne obostrzenia kary w KKS.

Nadzwyczajne obostrzenie kary - zostało umieszczone w dwóch przepisach - art. 37 i 38 kodeksu karno-skarbowego.

Art. 37 jest to obligatoryjne obostrzenie kary, jest stosowane, gdy:

1. sprawca dopuścił się umyślnego przestępstwa skarbowego powodując jednocześnie szkodę dużej wartości w stosunku do interesantów finansowych SP (500-krotność minimalnego wynagrodzenia, czyli 500 x936),

2. gdy sprawca uczynił sobie z działalności przestępczej, z popełnienia przestępstw skarbowych, nie wykroczeń stałe źródło dochodów, jest to źródło które nie musi być źródłem głównym, może to być źródło uboczne, jeżeli korzystano z niego przez okres co najmniej 3 m-cy,

3. popełnienie przez sprawcę dwóch lub więcej przestępstw skarbowych, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny co do tych przestępstw, te popełnione przestępstwa muszą być określone w tym samym przepisie kodeksu karno-skarbowego, między tymi przestępstwami istnieje krótki okres czasu - do 6 m-cy, trzecim warunkiem jt tzw. instytucja ciągu przestępstw, jak są spełnione trzy warunki jest to okoliczność obciążająca sprawcę, prowadzi ona do obostrzenia - art. 37 kodeksu karno-skarbowego,

4. tzw. recydywa skarbowa ma miejsce, gdy:

a) jeżeli sprawca został skazany za umyślne przestępstwo skarbowe na karę pozbawienia wolności lub karę ograniczenia wolności bądź też karę grzywny i po odbyciu minimum 6 m-cy pozbawienia wolności, 6 m-cy ograniczenia wolności lub też zapłaceniu 120 stawek dziennych grzywny w czasie 5 lat od faktu pozbawienia lub ograniczenia wolności popełnia umyślne przestępstwo skarbowe należące do tego samego rodzaju przestępstw = przestępstwa umieszczone w tym samym rozdziale kodeksu karno-skarbowego,

5. popełnianie czynu w ramach struktury do której sprawca należy, grupy przestępczej, związku przestępczego mającego na celu popełnienie przestępstw,

6. popełnienie przestępstwa skarbowego jest dopuszczenie się czynu z użyciem przemocy lub groźby natychmiastowego użycia, przemocy bądź sprawca działa z inną osobą (współsprawstwo), która to osoba używa przemocy lub groźby natychmiastowego jej użycia,

7. nadużycie przez sprawcę stosunku zależności lub wykorzystanie krytycznego położenia innej osoby, co ma doprowadzić do popełnienia czynu zabronionego (wykorzystanie stosunku zależności to konstrukcja sprawstwa polecającego). 

Obostrzenie odpowiedzialności karnej za zmaterializowanie się tej sytuacji polega na:

1. gdy czyn jest zagrożony karą grzywny do 360 stawek to sąd w przypadku pojawienia się 1 z 7 sytuacji stosuje albo karę pozbawienia wolności do 6 m-cy lub karę ograniczenia wolności do 12 m-cy, nie wyklucza to zastosowania kary grzywny, ona może się pojawić obok pozbawienia lub ograniczenia wolności,

2. gdy czyn pierwotnie jest zagrożony karą surowszą niż 360 stawek dziennych grzywny, wówczas obok tej kary lub samodzielnie może się pojawić kara pozbawienia wolności do 12 m-cy lub kara ograniczenia wolności,

3. gdy czyn jest zagrożony karą pozbawienia wolności to nadzwyczajne obostrzenie polega na wymierzeniu kary pozbawienia wolności powyżej górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę np. czyny od 5 dni do 7,5 roku. Nic nie stoi na przeszkodzie dla sądu orzec karę grzywny, jeżeli sprawca działał w celu uszczuplenia lub też narażenia na uszczuplenie należności publiczno - prawnych.

 

Art. 38 § 2 kodeksu karno-skarbowego - zawiera katalog zamknięty przestępstw skarbowych, do których jest on stosowany. Możliwości:

1. sprawca musi się dopuścić przestępstw z art. 38 § 2,

2. sprawca musi swoim czynem spowodować szkodę wielkich rozmiarów, jest to 1000-krotność minimalnego wynagrodzenia

Są to dwa warunki prowadzące do nadzwyczajnego obostrzenia kary wobec takiego sprawcy.

W art. 38 § 2 kodeksu karno-skarbowego jest obligatoryjna sytuacja prowadząca do obowiązkowej odpowiedzialności karnej, sąd wymierza kary w sposób:

1. wymierza karę pozbawienia wolności do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego podwójnie (do 10 lat - kara 2x), a w przypadku kary grzywny następuje zaostrzenie o połowę (nie można przekroczyć 1080 stawek dziennych),

2. kara ograniczenia wolności może być zaostrzona max do 8 m-cy, jest to druga sytuacja na gruncie kodeksu karno-skarbowego obowiązkowej odpowiedzialności karnej.

Jedyną przesłanką materialną jest szkoda, obowiązuje tu jedna konstrukcja - sytuacja jedności lub wielości czynów zabronionych np. ciąg przestępstw dwóch lub więcej.

4. Nadzwyczajne złagodzenie kary w KKS.

Nadzwyczajne złagodzenie kary - art. 36 kodeksu karno-skarbowego

Instytucje prowadzące do nadzwyczajnego złagodzenia kary:

• instytucja w stosunku do młodocianego - art. 12 § 3 kodeksu karno-skarbowego, art. 60 § 2 kodeksu karnego - 20 § 2 kodeksu karno-skarbowego - sytuacje, gdy kara orzekana za przestępstwo skarbowe byłaby niewspółmierna do stopnia społecznej szkodliwości czynu,

• błąd nieusprawiedliwiony co do okoliczności wyłączającej bezprawność lub błąd także niesprawiedliwości (błąd co do prawa), nieświadomości i karalności czynu - art. 10 § 5 kodeksu karno-skarbowego,

• odpowiedzialność osoby niepoczytalnej - art. 11 § 22 kodeksu karno-skarbowego,

• odpowiedzialność w ramach usiłowania nieudolnego - art. 14 § 2 kk - 21 kodeksu karno-skarbowego,

• odpowiedzialność wobec współdziałającego (współsprawcy), który dobrowolnie zapobiegł dokonaniu czynu - art. 23 § 2 kk - 20 §2 kodeksu karno-skarbowego,

• odpowiedzialność wobec pomocnika - art. 19 §2 kk - 20 §2 kodeksu karno-skarbowego,

• odpowiedzialność wobec podżegacza i pomocnika, ale pod warunkiem, że czynu nie usiłowano dokonać - art. 22 § 2 kk - 20 § 2 kodeksu karno-skarbowego.

Są to wszystkie sytuacje, które odnoszą się do części ogólnych kodeksu karnego i kodeksu karno-skarbowego.

Art. 77 § 4 kodeksu karno-skarbowego - płatnik lub inkasent, który nie wpłacił w terminie pobraną zaliczkę podatkową, jeżeli wpłata tej gotówki nastąpi przed wszczęciem postępowania w sprawie, to taka osoba może liczyć na nadzwyczajne złagodzenie kary (także na odstąpienie od wymierzenia kary).

Instytucja nadzwyczajnego złagodzenia kary polega na karze ograniczenia wolności.

Art. 26 § 1 kodeksu karno-skarbowego - następuje gradacja w przypadku, gdy:

1. czyn jest zagrożony karą pozbawienia wolności to sąd orzeka karę ograniczenia wolności,

2. sąd odstępując od wymierzenia kary może orzec środek karny, nie każdy środek, a tylko:

1. przepadek przedmiotu,

2. ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotu,

3. zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej, wykonywania określonego zawodu bądź zajmowania określonego stanowiska,

4. podanie wyroku do publicznej wiadomości

1. sąd odstępuje od wymierzenia kary (kara grzywny, ograniczenia wolności), ale z uwagi na społeczną szkodliwość czynu zachowanie się sprawcy po zdarzeniu może także odstąpić od środków karnych - art. 29 pkt 4 kodeksu karno-skarbowego (kiedy zachodzi konieczność orzeczenia w przepadku przedmiotów, zakazany to ten przepadek, który musi nastąpić, innych możliwości nie ma,

2. w sytuacji, gdy sprawca dopuścił się przestępstwa skarbowego związku z którym nastąpiło uszczuplenie bądź narażenie na uszczuplenie należności publiczno - prawnej, a przed orzeczeniem ta należność została uiszczona to nadzwyczajne złagodzenie kary może polegać na orzeczeniu kary grzywny, tylko w wysokości nieprzekraczającej połowy górnej granicy ustawowego zagrożenia przypisanego sprawcy czynu - są to cztery możliwości, sąd obok kary grzywny może orzec jeden lub kilka środków karnych z grupy czterech środków karnych,

3. możliwość fakultatywna - sąd może nadzwyczajnie złagodzić karę, a nawet warunkowo zawiesić wykonanie tej kary w stosunku do sprawcy, który współdziała z inną osobą, czy też innymi osobami pod warunkiem, że ujawnił organom ścigania informacje dotyczące osób współdziałających i istotne okoliczności popełnienia czynu (czynów z inną osobą lub też z innymi osobami).

5. Scharakteryzuj usiłowanie w KKS

Usiłowaniem jest czyn podjęty w zamiarze popełnienia przestępstwa zmierzający bezpośrednio do dokonania, które jednak nie następuje. Brak dokonania oznacza, że zachowanie się sprawcy nie zrealizowało wszystkich znamion czynu zabronionego, w szczególności nie spowodowało skutku, do którego sprawca zmierzał.

Usiłowanie przestępstwa skarbowego zagrożonego karą nieprzekraczającą roku pozbawienia wolności lub karą łagodniejszą jest karalne tylko wtedy, gdy kodeks tak stanowi. Za usiłowanie można wymierzyć karę w wysokości nieprzekraczającej dwóch trzecich górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa skarbowego.
Przypadki, w których usiłowanie jest karalne (kwestie podatkowe):

1. Uchylenie się od opodatkowania (art. 54 § 1 kks),
2. Firmanctwo (art. 55 § 1 kks),
3. Oszustwo w postępowaniu podatkowym (art. 56 § 1 kks),
4. Wydawanie wyrobów akcyzowych bez akcyzy (art. 63 § 1 kks),
5. Paserstwo wyrobami akcyzowymi (art. 65 § 1 kks),
6. Narażenie podatku na bezpodstawny zwrot (art. 76 § 1 kks),

6. Scharakteryzuj podżeganie, pomocnictwo, sprawstwo kierownicze i sprawstwo polecające w KKS.

FORMY ZJAWISKOWE - polegają na tym, że często sprawca nie działa sam, ale współdziałają z nim inne osoby. Do tych form przestępstwa zalicza się:
a) formy sprawcze:
- sprawstwo samoistne (pojedyńcze) ? polega na tym, że sprawca sam bez udziału innych osób popełnia przestępstwo lub wykroczenie skarbowe. Wg art. 9 3 KKS sprawcą jest także ten, kto na podstawie przepisu prawnego, decyzji właściwego organu, umowy lub faktycznego wykonywania zajmuje się sprawami gospodarczymi osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej
- współsprawstwo ? polega na tym, że wykonanie czynu zabronionego należy do kilku osób prawnych, najmniej dwóch. Istotą współsprawstwa jest porozumienie dwóch lub więcej osób do popełnienia przestępstwa skarbowego. W tym porozumieniu może być podział zadań między poszczególnymi współsprawcami i suma tych współdziałań powoduje naruszenie konkretnego przepisu części szczególnej KKS.
- sprawstwo kierownicze ? zachodzi wówczas, gdy sprawca kieruje wykonaniem czynu zabronionego przez inną osobę lub przez inne osoby, zwane sprawcami wykonawczymi. Istota sprawstwa kierowniczego polega na tym, że sprawca kierowniczy organizuje i jednocześnie kieruje akcją przestępstwa, w której sam nie bierze udziału, a zatem sprawca kierowniczy znajduje się w takiej sytuacji, w której ma rzeczywistą możliwość panowania nad rozwojem i przebiegiem całej akcji bezprawnej.
- sprawstwo polecające ? polega na tym, że sprawca wykorzystuje uzależnienie innej osoby od siebie i poleca jej wykonanie czynu zabronionego. Istotą sprawstwa polecającego jest, więc wykorzystanie uzależnienia. Uzależnienie występuje w takim układzie międzyosobowym, że jedna osoba ma wpływ na osobę drugą. Jeżeli sprawca wykonawczy nie popełnił czynu zabronionego, ani nawet nie usiłował popełnić tego czynu to jednak sprawca polecający będzie odpowiadał za usiłowanie przestępstwa, do którego wydał polecenie jego popełnienia.
b) formy niesprawcze:
- podżeganie ? polega na nakłanianiu innej osoby do popełnienia czynu zabronionego. Podżeganie może być popełnione umyślnie i tylko w zamiarze bezpośrednim.
- pomocnictwo ? polega na ułatwieniu innej osobie popełnienia przestępstwa skarbowego przez dostarczenie narzędzi, środka przewozowego służącego do popełnienia czynu zabronionego (pomocnictwo fizyczne) lub polega na udzielaniu rad i informacji (pomocnictwo psychiczne).
!!! Pomocnictwo może być popełnione tylko umyślnie w zamiarze bezpośrednim lub w zamiarze ewentualnym.
Odpowiedzialność podżegacza i pomocnika ? podżegacz i pomocnik do przestępstwa skarbowego odpowiada w granicach swojej umyślności, czyli swojego zamiaru. Niezależnie od odpowiedzialności sprawcy wykonawczego.
Jeżeli sprawca wykonawczy usiłował tylko dokonać przestępstwa skarbowego to podżegacz i pomocnik odpowiadają jak za usiłowanie popełnienia przestępstwa.
Jeżeli sprawca wykonawczy nawet nie usiłował dokonać przestępstwa skarbowego, to podżegacz i pomocnik odpowiadają jak za usiłowanie, ale sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, albo odstąpić od jej wymierzenia.

7. Kiedy nie można orzec przepadku przedmiotów tytułem środka zabezpieczającego?

Środki zabezpieczające są instrumentami prawnymi w ramach postępowania karnego, służącymi zamknięciu podejrzanemu lub oskarżonemu dróg manipulowania jego biegiem, w szczególności możliwości ucieczki, ukrywania się przed sądem i organami ścigania, zacierania śladów, nakłaniania świadków do zmiany zeznań itp.

Środkami zabezpieczającymi są:

1. Umieszczenie w zakładzie zamkniętym;

2. Umieszczenie w zakładzie psychiatrycznym;

3. Umieszczenie w zakładzie karnym, w którym stosuje się środki lecznicze lub rehabilitacyjne;

4. Umieszczenie w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego;

5. Skierowanie do placówki leczniczo-rehabilitacyjnej;

6. Przepadek przedmiotów;

7. Zakaz wykonywania określonego zawodu lub zajmowania określonego stanowiska.

Przestępstwa skarbowe zagrożone karą grzywny, karą ograniczenia wolności lub karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 3 lat, przedawnia się po 5 latach. Natomiast przestępstwo skarbowe zagrożone karą pozbawienia wolności przekraczającą 3 lata - po 10 latach.

8. Czy orzeczenie kary przez sąd zwalnia sprawcę przestępstwa skarbowego od obowiązku uiszczania należności publicznoprawnej?

Czym jest wykroczenie skarbowe?

Elementy definicji wykroczenia skarbowego są takie same jak przestępstwa skarbowego, z tym, że wykroczenie skarbowe zagrożone jest tylko karą grzywny określoną kwotowo, jeżeli kwota uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej albo wartość przedmiotu czynu nie przekracza pięciokrotnej wysokości najniższego miesięcznego wynagrodzenia w czasie jego popełnienia.

Kara grzywny określona kwotowo może być wymierzona w granicach od jednej dziesiątej do dwudziestokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia. Od 1 stycznia 2009 r. będą one wynosiły od 127,60 zł (1/10 x 1 276 zł) do 25 520 zł (20 x 1 276 zł). Ponadto KKS odrębnie reguluje wysokość tych grzywien w postępowaniu mandatowym i oddzielnie w postępowaniu nakazowym. W tym pierwszym kara nie może przekroczyć grzywny w wysokości podwójnego miesięcznego wynagrodzenia minimalnego. W tym drugim z kolei dziesięciokrotności tego wynagrodzenia.

Środkami karnymi przewidzianymi przez KKS w przypadku wykroczeń skarbowych są:

1. Dobrowolne poddanie się odpowiedzialności;

2. Przepadek przedmiotów;

3. Ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów.

Karalność wykroczenia skarbowego ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok, a w tym czasie nie zostało wszczęte postępowanie przeciwko sprawcy.

Kodeksowe instytucje uniknięcia kary za przestępstwo lub wykroczenie skarbowe

Prawo karne skarbowe przewiduje okoliczności, w przypadku których bądź zostaje wyłączona odpowiedzialność karna, bądź dochodzi do tzw. zaniechania ukarania sprawcy.

W KKS w rozdziale Zaniechanie ukarania sprawcy zostały uregulowane trzy instytucje:

1. Czynny żal;

2. Dobrowolne poddanie się odpowiedzialności;

3. Odstąpienie od wymierzenia kary.

Wymienione wyżej instytucje łączy funkcja degresji karania. Funkcja ta jest zgodna z jedną z podstawowych zasad prawa karnego skarbowego - zasadą możliwie szerokiego rozwiązywania konfliktu społecznego wywołanego czynem zabronionym na drodze wyrównania uszczerbku finansowego Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. Należy pamiętać, że czyny karne skarbowe są specyficzne ze względu na ekonomiczny interes państwa, jaki naruszają, zaś podstawowym celem prawa karnego skarbowego jest wyrównanie uszczerbku finansowego, potem dopiero ukaranie sprawcy, a zastosowanie kar o charakterze wolnościowym jest aspektem drugorzędnym, stosowanym jedynie w przypadku najbardziej groźnych dla interesu społecznego przestępstw skarbowych.

9. Na czym polega instytucja czynnego żalu?

Czynny żal jest instytucją charakterystyczną dla prawa karnego skarbowego. Art. 16 KKS stanowi, że nie podlega karze za przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe sprawca, który po popełnieniu czynu zabronionego zawiadomił o tym organ powołany do ścigania, ujawniając istotne okoliczności tego czynu, w szczególności osoby współdziałające w jego popełnieniu.

Przepis ten stosuje się tylko wtedy, gdy w terminie wyznaczonym przez uprawniony organ postępowania przygotowawczego uiszczono w całości wymagalną należność publicznoprawną uszczuploną popełnionym czynem zabronionym. Jeżeli czyn zabroniony nie polega na uszczupleniu lub na narażeniu na uszczuplenie należności publicznoprawnej, natomiast obowiązkowe jest orzeczenie przepadku przedmiotów, sprawca powinien złożyć te przedmioty. Kiedy nie można tego uczynić, musi uiścić ich równowartość pieniężną. Obowiązku uiszczenia równowartości pieniężnej nie nakłada się jednak, jeśli przepadek dotyczy przedmiotów, których wytwarzanie, posiadanie, obrót, przewóz, przenoszenie lub przesyłanie jest zabronione.

Zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa lub wykroczenia skarbowego powinno być złożone na piśmie albo przekazane ustnie do protokołu. Zawiadomienie jest bezskuteczne, jeżeli zostało złożone w czasie, kiedy organ ścigania miał już wyraźnie udokumentowaną wiadomość o popełnieniu czynu zabronionego.

Instytucja dobrowolnego poddania się odpowiedzialności oznacza pewną formę zredukowania kary. Zgodnie z art. 17 KKS sąd może udzielić zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, jeżeli wina sprawcy i okoliczności popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego nie budzą wątpliwości, a jednocześnie:

1. Uiszczono w całości wymagalną należność publicznoprawną, jeżeli w związku z przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym nastąpiło uszczuplenie tej należności;

2. Sprawca uiścił kwotę odpowiadającą co najmniej najniższej karze grzywny grożącej za dany czyn zabroniony;

3. Sprawca wyraził zgodę na przepadek przedmiotów co najmniej w takim zakresie, w jakim ten przepadek jest obowiązkowy, a w razie niemożności złożenia tych przedmiotów - uiścił ich równowartość pieniężną;

4. Uiszczono co najmniej zryczałtowaną równowartość kosztów postępowania.

10. Na czym polega odstąpienie od wymierzenia kary?

11. Przesłanki dobrowolnego poddania się odpowiedzialności

Przesłanki odpowiedzialności karnej skarbowej:

I. Zasadniczym warunkiem odpowiedzialności karnej skarbowej jest uznanie czynu tj. przestępstwa , bądź wykroczenia skarbowego jako społecznie szkodliwego . Ocena stopnia społecznej szkodliwości czynu każdorazowo zależy od decyzji sądu lub organów postępowania przygotowawczego wszczynających postępowania karne skarbowe ( art.1 § 2 k.k.s. ) .

II.  Kolejnym warunkiem odpowiedzialności karnej jest możliwość przypisania sprawcy winy         w czasie czynu ( art.1 § 3 k.k.s. ) . Przedstawiona zasada tzw. nullum crimen sine culpa ,               a więc nie ma kary bez winy , została podniesiona do rangi zasady konstytucyjnej . Wyraźnie z postanowień Konstytucji RP wynika , że kara nie może być orzeczona bez stwierdzenia winy w czasie czynu .

Co to oznacza , że sprawcy można przypisać winę w czasie czynu ?                          

K.k.s. przewiduje niezbędne przesłanki przypisania sprawcy winy:

1. Sprawca musi być dojrzały , czyli musi być w stanie rozpoznać ujemne znaczenie społeczne popełnionego przestępstwa lub wykroczenia skarbowego . Według Kodeksu taką możliwość mają osoby powyżej 17 roku życia i tylko one mogą podlegać represji karnej .

2. W chwili popełnienia czyny sprawca musi być poczytalny , a więc wiedzieć co robi i mieć możliwość pokierowania swoim postępowaniem. Okolicznościami wyłączającymi winę jest choroba psychiczna , upośledzenie umysłowe lub doznanie innych zakłóceń czynności psychicznych Natomiast , jeżeli niepoczytalność jest wywołana nietrzeźwością lub odurzeniem sprawcy , który sam wprawił się w taki stan , nie jest już przesłanką wyłączającą winę w czasie czynu . Taki sprawca ponosi pełną odpowiedzialność .

3. Sprawca musi mieć możliwość rozpoznania , że dany czyn jest karalny , a przez to bezprawny , sprzeczny z określonymi normami prawnymi .

4. Sprawca w chwili czynu nie może błędnie ocenić okoliczności wyłączające bezprawność czynu .

Generalnie możliwość przypisania sprawcy winy w czasie czynu sprowadza się do stwierdzenia, że jest on zdatny do poniesienia kary za swój czyn.

III . Kolejną zasadą odpowiedzialności jest umyślne popełnienie przestępstwa lub wykroczenia skarbowego ( art.4 k.k.s. ) . Sprawca , zatem chce popełnić czyn zabroniony , bądź przewidując jego popełnienie na to się godzi . Za działania nieumyślne sprawca może ponieść karę , ale wtedy tylko , gdy kodeks tak stanowi .

IV . Kolejnym warunkiem jest odpowiedni czas popełnienia czynu zabronionego ( art.2 k.k.s. ) . Sprawca możne odpowiadać jedynie za czyn zabroniony w chwili jego popełnienia . Wyjątkiem jest sytuacja , gdy w czasie orzekania i popełnienia czynu obowiązywały dwie różne ustawy. Organy procesowe stosują wtedy ustawę nową , z zastrzeżeniem , że stosuje się ustawę poprzednio obowiązującą , jeżeli jest względniejsza dla sprawcy .

Reasumując odpowiedzialności karnej skarbowej podlega tylko taka osoba , której w czasie czynu można przypisać winę , nie zachodzą okoliczności wyłączające odpowiedzialność , popełniony czyn jest zabroniony w czasie jego popełnienia , a zachowanie sprawcy jest umyślne . 

 

Zaniechanie ukarania sprawcy

Kodeks karny skarbowy przewiduje odstąpienie od ukarania sprawcy, który sam zawiadomił na piśmie lub do protokołu organ ścigania (urząd skarbowy ) o popełnionym przestępstwie , bądź wykroczeniu skarbowym , w szczególności ujawnił istotne okoliczności czynu , czy osoby z nim współpracujące (tzw. czynny żal - art.16 k.k.s. ). Oprócz zawiadomienia osoba taka jest zobligowana do uiszczenia uszczuplonego podatku oraz złożyć przedmioty podlegające obowiązkowemu przepadkowi, gdy czyn nie polegał na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie . Bezskuteczne jest zawiadomienie , jeżeli organ ścigania ma już wiadomość o popełnionym przestępstwie lub wykroczeniu skarbowym . Nowością jest to , że nie podlega karze za przestępstwo lub wykroczenie skarbowe ten , kto złożył w rozumieniu przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa, korektę deklaracji podatkowej wraz z uzasadnieniem przyczyny korekty i w całości uiścił, niezwłocznie lub w terminie wyznaczonym przez uprawniony organ, należność publicznoprawną uszczuploną lub narażoną na uszczuplenie ( art.16 a k.k.s.) .

 

Przedawnienie przestępstw i  wykroczeń skarbowych

Przedawnienie jest jedną z negatywnych przesłanek procesowych , która uniemożliwia kontynuowanie prowadzonego postępowania karnego skarbowego .

Przestępstwo skarbowe przedawnia się , jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęły 5 lat,  gdy czyn zagrożony jest karą grzywny lub karą ograniczenia wolności lub karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 3 lat , kiedy przestępstwo skarbowe jest zagrożone karą pozbawienia wolności przekraczającą 3 lata przedawnienie wynosi 10 lat . Ustaje także karalność przestępstwa skarbowego , jeżeli nastąpiło przedawnienie należności publicznoprawnej uszczuplonej , bądź narażonej na uszczuplenie . Natomiast bieg przedawnienia przestępstwa skarbowego polegającego na uszczupleniu należności publicznoprawnej lub narażeniu na jej uszczuplenie rozpoczyna się z końcem roku , w którym upłynął termin płatności należności albo powstał dług celny . Jednocześnie , gdy   z dokonaniem przestępstwa łączy się określony skutek to bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się od czasu wystąpienia skutku ( art.44 k.k.s. ) .

Okres przedawnienia wykroczenia skarbowego jest krótszy , co jest zrozumiałe, i wynosi 1 rok od jego popełnienia . Zasady obliczenia biegu przedawnienia wykroczenia skarbowego polegającego na uszczupleniu należności publicznoprawnej lub narażeniu na uszczuplenie są takie same jak przy przestępstwach skarbowych . Okres przedawnienia karalności wykroczenia skarbowego przedłuża się o 2 lata , gdy wszczęto przeciwko danej osobie przed upływem okresu przedawnienia postępowanie karne  skarbowe  ( art.51 k.k.s. )  .

12. Procedura w przedmiocie dobrowolnego poddania się odpowiedzialności.

Podmiot odpowiedzialności karnej skarbowej
- osoba fizyczna, ? która w chwili popełnienia przestępstwa ukończyła lat 17. osoby które popełniły przestępstwo mające lat 13 a nie ukończyły 17 odpowiadają wg. Ustawy o postępowaniu wobec nieletnich. Sąd wymierza środki poprawcze i wychowawcze.
- odpowiedzialność posiłkowa ? mogą ja ponosić zarówno osoby fizyczne, prawne lub jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej. Warunkiem jest, jeżeli sprawca czynu zabronionego był zastępcą tego podmiotu, prowadzącym sprawy tego podmiotu np. prezes, dyrektor, księgowy, inny pracownik, ale faktem musi być, że odniosła z przestępstwa korzyści lub mogła odnieść. Odpowiedzialność posiłkowa może być nałożona tylko w związku z ukaraniem sprawcy karą grzywny lub do zwrotu równowartości. Podmiot, który korzyść osiągnął musi oddać i zapłacić grzywnę. Nie stosuje się odpowiedzialności posiłkowej do państwa jednostki budżetowej, o których mowa w ustawie o finansach publicznych.
Nie wygasa w razie śmierci sprawcy skazanego po uprawomocnieniu się orzeczenia i jeżeli zastos. Kary nie wykonano z powodu nieobecności skazanego w kraju.
- odpowiedzialność zastępcza ? za przestępstwo skarbowe lub wykroczenie odpowiada także ten, kto na podstawie przepisów prawa, decyzji własności org., umowy lub faktycznego wykonywania zajmuje się sprawami gospodarczymi w szczególności finansowymi, osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki org.

13. Kiedy i na jaki okres czasu, sąd może orzec zakaz prowadzenia działalności gospodarczej?

14. Scharakteryzuj środek karny w postaci ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów

15. Omów karę grzywny za przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe

Przestępstwo w prawie karno-skarbowym

Przestępstwo bądź wykroczenie skarbowe (czyn zabroniony jest za każdym razem popełniany):

• w miejscu działania lub zaniechania (zachowania się),

• w miejscu nastąpienia skutku,

• w miejscu, gdzie ten skutek wedle zamiaru sprawcy miał nastąpić.

Czyn - jest zachowaniem się człowieka, który jest zdeterminowany jego wolą, jest to wyodrębniony pewien kompleks zachowań, który pełni rolę pewnego bytu samodzielnego. Czyn może przybrać pewną formę i postać, bądź aktywność. Jest to działanie zawsze lub na braku aktywności wymaganej przez prawo, przez normę prawną, np. obowiązek złożenia w określonym terminie deklaracji podatkowej, nie zgłoszenia lub przekroczenia granicy faktu wwozu do kraju dewiz, jej brak powoduje odpowiedzialność karną.

 

Podział przestępstw:

I grupa:

• przestępstwa z działania - związane z pewną formą aktywności,

• przestępstwa z zaniechania - nie ma formy aktywności,

II grupa;

• przestępstwa powszechne - popełnione przez każdą osobę zdolną do odp.i prawnej, nie musi nastąpić żadna cecha przedmiotu,

• przestępstwa indywidualne - mogą być popełnione przez podmioty, które mają indywidualną cechę np. płatnik, inkasent, podatnik,

III grupa:

• przestępstwa materialne - które są związane ze skutkiem zachowania się sprawcy, polega ona na uszczupleniu należności publicznoprawnych - na gruncie kks, ponadto do grupy przestępstw materialnych zaliczamy przestępstwa z narażeniem na niebezpieczeństwo na uszczuplenie należności publicznoprawnych w ujęciu konkretnym,

• przestępstwa formalne - do zaistnienia ich nie musi nastąpić skutek, wystarczy samo naruszenie przepisów np. niezłożenie w terminie przez podmiot deklaracji podatkowej. Zaliczamy tu przestępstwa z narażenia interesu publicznego państwa tzn abstrakcyjne.

 

Czyn zabroniony na gruncie kodeksu karno-skarbowego przybiera postać:

1. przestępstwa skarbowego - art. 53 § 2 - jest czyn zabroniony, zagrożony karą grzywny, ograniczenia bądź pozbawienia wolności, który cechuje się społeczną szkodliwością w stopniu wyższym, niż znikomym,

2. wykroczenia skarbowego - art. 53 § 26 kodeksu karno-skarbowego - mamy do czynienia, gdy sprawca się dopuszcza czynu zabronionego, który jest zagrożony:

1. karą grzywny,

2. w następstwie jego popełnienia następuje uszczuplenie bądź narażenie na uszczuplenie należności publicznoprawnej w wysokości nie przekraczającej 5 - krotności minimalnego wynagrodzenia (5x936zł).

 Społeczna szkodliwość czynu składa się z dwóch warstw;

1)podmiotowej - możemy tu wyróżnić formę zamiaru, motywację sprawcy (czym się kierował), naruszenia reguł ostrożności i stopień ich naruszenia,

2) przedmiotowej - wyróżniamy tu sposób zachowania się sprawcy (działanie, czy zaniechanie), czy nastąpiła szkoda - wysokość jej z narażeniem na uszczuplenie aktywności podatkowej.

Charakterystyka czynu:

1. czyn człowieka (zachowanie):

• ruchy refleksyjne człowieka (padaczka),

• brak aktywności z punktu widzenia człowieka bądź zaburzeń (atak serca),

• ciało człowieka jest bezwładną masą,

1. czyn karalny,

2. czyn bezprawny tzn czyn, który jest sprzeczny z jakąkolwiek normą prawną,

3. czyn karygodny - jest społecznie szkodliwy.

Struktura przestępstwa:

1. podmiot

2. strona podmiotowa,

3. przedmiot,

4. strona przedmiotowa.

Podmiotem jest ten kto ponosi odpowiedzialność za przestępstwa i wykroczenia skarbowe - tylko i wyłącznie osoba fizyczna - art. 5 kodeksu karno-skarbowego - próg wieku jest tu decydujący, górna granica nie istnieje, zaś dolna wynosi 17 lat.

Regulacja art. 5 dopuszcza się w przedziale wiekowym między 17, a 18 rokiem, odpowiedzialność takiej osoby z uwagi na tak młody wiek na gruncie ustawy o sprawach nieletnich stopień rozwoju sprawy, jej właściwości bądź warunki za tym przemawiają.

Gdy osoba nie ukończyła 17 lat sąd rodzinny może zastosować tylko środki wychowawcze z wyłączeniem środka karnego.

KARY I ŚRODKI KARNE ZA WYKROCZENIA SKARBOWE
1. Karą za wykroczenia skarbowe jest kara grzywny określona kwotowo.
Środkami karnymi są:
1) dobrowolne poddanie się odpowiedzialności,
2) przepadek przedmiotów,
3) ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów.
Kara grzywny ? od 110 do 20 krotnej wysokości minimum wynagrodzenia chyba, że kodeks stanowi inaczej.
19. Ewolucja Polskiego prawa karnego skarbowego w 1926-1999
3 akty prawne w okresie międzywojennym:
- ustawa z 02.08.1926 unifikująca prawo karne skarbowe dawnych zaborów
- ustawa z 18.03.1932 odsyłała do przypisów prawa karnego powszechnego
- dekret Prezydenta RP z 03.11.1936 dostosował zasady prawa karnego skarbowego
3 aspekty prawne w okresie PRL
- dekret z 11.04.1957
- ustawa karna skarbowa z 13.04.1960
- ustawa karna skarbowa z 26.10.1971
Kodeks karny skarbowy z 10.09.1999

16. Co to jest tzw. firmanctwo?

Firmanctwo czyli nielegalny sposób na zmniejszenie zobowiązań podatkowych

Zmniejszenie obciążeń podatkowych jest dopuszczalne. Pod warunkiem że podatnicy wykorzystują legalne metody uniknięcia lub obniżenia opodatkowania. Niestety niekiedy sięgają oni po sposoby niezgodne z prawem. Przykład? Ukrywanie prawdziwych rozmiarów swojej działalności pod cudzym nazwiskiem lub nazwą dla uniknięcia obciążeń fiskalnych. Konsekwencje realizacji tego typu pomysłów mogą jednak okazać się poważne - zarówno dla tego, kto posługuje się cudzym szyldem, jak i tego, kto na to zezwala.

Firmanctwo nie zawsze karane

Prowadzenie działalności gospodarczej pod cudzym nazwiskiem lub nazwą określa się mianem firmanctwa. Nie oznacza to jednak, że przedsiębiorca, który w ten sposób funkcjonuje na rynku narusza od razu przepisy prawa. O tym można mówić dopiero wtedy, gdy ukrywanie się pod cudzym szyldem wykorzystuje się do uchylania od opodatkowania. Co w takiej sytuacji zrobi urząd skarbowy? W pierwszej kolejności przeprowadzi postępowanie podatkowe lub kontrolne. Po jego zakończeniu wyda decyzję określającą należny podatek, a dochód opodatkuje według obowiązujących stawek. Ale to bynajmniej nie jedyna dolegliwość jaka czeka firmanta. Jego sprawa stanie się ponadto przedmiotem postępowania karnego skarbowego.

Art. 55 § 1 K.k.s. "Podatnik, który w celu zatajenia prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek lub rzeczywistych rozmiarów tej działalności posługuje się imieniem i nazwiskiem, nazwą lub firmą innego podmiotu i przez to naraża podatek na uszczuplenie, podlega karze (...)"

Sankcji karnych skarbowych powinien spodziewać się zatem ten, kto pod nazwiskiem lub nazwą innego podmiotu ukrywa fakt prowadzenia, bądź rzeczywiste rozmiary swojej działalności, przez co naraża Skarb Państwa na straty finansowe. Warto zwrócić uwagę, że karalne jest już samo ryzyko zmniejszenia wpływów podatkowych. Wystarczy, że jest to prawdopodobne - nie musi wystąpić. Należy także pamiętać, że firmowanie swojej działalności cudzym nazwiskiem lub nazwą niekoniecznie oznacza posługiwanie się dokumentami czy pieczęciami identyfikującymi inny podmiot. Może to również polegać na podawaniu się za inną osobę lub firmę. Ale co ważne - przypomnijmy - musi wiązać się to z naruszeniem interesów fiskalnych państwa. Trzeba ponadto podkreślić, że odpowiedzialności nie musi obawiać się ten, kto pomaga prowadzić lub zarządzać czyjąś firmą, np. rodzinną.

Już wiemy, że firmanctwo - po spełnieniu określonych przesłanek - jest karalne. Jakiej kary jego sprawca może się spodziewać? W najlepszym przypadku grozi mu za to grzywna, w gorszym - kara pozbawienia wolności, a w najgorszym - obie te sankcje łącznie. Na złagodzenie wymiaru kary może liczyć tylko ten, kto naraził budżet na nieznaczne straty podatkowe. Przez nieznaczne straty podatkowe rozumie się w tym przypadku uszczuplenie podatku nieprzekraczające kwoty 152 tys. zł. Wówczas sprawcy grozi jedynie grzywna.

Tego powinien się spodziewać przedsiębiorca działający pod cudzym szyldem. Nasuwa się jednak pytanie, czy na tym, kogo nazwisko lub nazwa zostały wykorzystane do popełnienia występku skarbowego ciąży jakaś odpowiedzialność?

Konsekwencje niekonsekwencji

Można się w szczególności zastanawiać, czy firmujący, czyli osoba lub firma, która "użycza" szyldu innemu przedsiębiorcy, może odpowiadać za pomoc w popełnieniu czynu określonego w art. 55 K.k.s. W tym zakresie Kodeks karny skarbowy każe odwołać się do art. 18 § 3 K.k.

Art. 18 § 3 K.k. "Odpowiada za pomocnictwo, kto (...) swoim zachowaniem ułatwia (...) popełnienie (czynu zabronionego), w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji; odpowiada za pomocnictwo także ten, kto wbrew prawu, szczególnemu obowiązkowi niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ułatwia innej osobie jego popełnienie."

Z przywołanego powyżej przepisu można wnioskować, że osoba, która ułatwia przedsiębiorcy firmanctwo, np. dostarcza mu pieczątki firmowe, odpowiada za pomocnictwo. Ale uwaga! Na odpowiedzialność naraża się jedynie ten, kto pomaga w popełnieniu przestępstwa skarbowego. W obrębie stosowania art. 18 § 3 K.k. nie znaleźli się sprawcy wykroczeń skarbowych. W konsekwencji mamy więc do czynienia z niekonsekwencją. Firmanctwo może bowiem funkcjonować zarówno jako przestępstwo, jak i wykroczenie skarbowe. Kwalifikacja zależy od kwoty podatku, którą budżet miałby stracić. Jeśli jest ona nieznaczna, mamy do czynienia jedynie z wykroczeniem. A to oznaczałoby, że osoba, która ułatwia jego popełnienie, nie może być karana za pomocnictwo. Kara ta czeka natomiast tego, kto pomaga w dokonaniu przestępstwa.

Ryzyko odpowiedzialności podatkowej

Firmujący powinien także liczyć się z ryzykiem odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe powstałe w czasie prowadzenia działalności pod jego szyldem.

Art. 113 Ordynacji podatkowej "Jeżeli podatnik, za zgodą innej osoby (...) posługuje się lub posługiwał się imieniem i nazwiskiem, nazwą lub firmą tej osoby, osoba ta ponosi solidarną odpowiedzialność z podatnikiem całym swoim majątkiem za zaległości podatkowe powstałe podczas prowadzenia tej działalności."

Odpowiedzialności tej nie musi się jedynie obawiać ten, kto o wykorzystywaniu swojego nazwiska lub firmy nie wiedział. Jeśli jednak wyraził na to zgodę (a tak zdarza się najczęściej), skutki podatkowe go nie ominą. Będzie odpowiadał solidarnie z firmantem za długi podatkowe - i to całym swoim majątkiem. Mało tego - nie tylko za zaległości podatkowe wraz z odsetkami, ale i za podatki niepobrane oraz pobrane, a niewpłacone w związku z pełnieniem przez firmanta funkcji płatnika lub inkasenta, niezwrócone w terminie zaliczki naliczonego podatku VAT wraz z oprocentowaniem, a także powstałe koszty egzekucyjne. Ale co ważne! Urząd skarbowy musi najpierw wydać decyzję przenoszącą na tę osobę odpowiedzialność. Pewnym pocieszeniem może być jedynie fakt, że w pierwszej kolejności działaniom egzekucyjnym zostanie poddany firmant. Dopiero gdy okażą się one w całości lub w części nieskuteczne, komornik skarbowy przeprowadzi egzekucję z majątku firmującego.

Podatnicy uciekają się do różnych sposobów, aby uniknąć lub zmniejszyć opodatkowanie, a przykładem tego jest firmanctwo. Niekiedy skutki z tym związane okazują się być większe niż spodziewane zyski. Ryzyko jest, co prawda, wpisane w każde przedsięwzięcie gospodarcze, ale przedsiębiorca powinien odpowiedzieć sobie na pytanie, czy kalkulacja ta obejmuje również odpowiedzialność za przestępstwo lub wykroczenie skarbowe.

Podstawa prawna:

• art. 113 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. nr 137, poz. 926 ze zm.),

• art. 20 § 2, art. 53 § 4 i § 14, art. 55 ustawy z dnia 10.09.1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. nr 83, poz. 930 ze zm.),

• art. 18 § 3 ustawy z dnia 6.06.1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. nr 88, poz. 553 ze zm.).

17. Na czym polega utrudnianie i udaremnianie kontroli podatkowej?

Utrudnianie lub udaremnianie kontroli

Zgodnie z art. 83 § 1 kodeksu karnego skarbowego osoba, która udaremnia lub utrudnia wykonanie czynności służbowej urzędnikowi uprawnionemu do przeprowadzenia czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli skarbowej lub czynności kontrolnych w zakresie szczególnego nadzoru podatkowego, może odpowiadać za przestępstwo lub wykroczenie skarbowe. Z czynem takim mamy do czynienia w razie nieokazania - wbrew żądaniu - księgi lub innego dokumentu dotyczącego prowadzonej działalności gospodarczej, jak również ich zniszczenia, uszkodzenia, ukrycia, usunięcia lub uczynienia ich bezużytecznymi. W związku z tym pojawia się pytanie: czy zachowanie polegające na kwestionowaniu przez kontrolowanego prawa kontrolujących do żądania określonych dokumentów lub wyjaśnień może zostać potraktowane jako taki czyn zabroniony? W wyroku z 19 czerwca 2002 r. (VKKN 454/00) Sąd Najwyższy orzekł, że nie jest utrudnianiem kontroli skierowanie do kontrolującego żądania o pisemne określenie dokumentów, jakie mają być okazane, i terminu tego okazania. Wydaje się zatem, że podobnie powinno być potraktowane skierowanie do kontrolujących prośby o wskazanie podstaw prawnych ich działania czy też związku żądanych dokumentów i wyjaśnień z przedmiotem kontroli.

18. Na czym polega oszustwo celne?

Oszustwo celne - art. 87

1 Kto przez wprowadzenie w błąd organu uprawnionego do kontroli celnej, naraża należność celną na uszczuplenie,

podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie.

§2 Tej samej karze podlega sprawca, jeżeli oszustwo celne dotyczy towaru lub usługi w obrocie z zagranicą, co do których istnieje reglamentacja pozataryfowa.

Typizacja czynu zabronionego:

§1 i §2 - podstawowy przestępstwa, §3 - typ uprzywilejowany (mała wartość), §4 - wykroczenie.

19. Przedstaw istotę paserstwa celnego.

Paserstwo celne - art. 91

1 Kto nabywa, przechowuje, przewozi, przesyła lub przenosi towar stanowiący przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 86-90 §1 , lub pomaga w jego zbyciu albo ten towar przyjmuje lub pomaga w jego ukryciu,

podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie.

§2 Kto nabywa, przechowuje, przewozi, przesyła lub przenosi towar, o którym na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i może przypuszczać, że stanowi przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 86-90 §1 , lub pomaga w jego zbyciu albo ten towar przyjmuje lub pomaga w jego ukryciu,

podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

Typizacja czynu zabronionego - §1 - typ podstawowy przestępstwa (umyślne), §2 - przestępstwo (nieumyślne) §3 - typ uprzywilejowany umyślnego przestępstwa (mała wartość), §4 - wykroczenie

20. Przedstaw istotę przestępstwa zwrotu podatku.

W rozdziale o wszczęciu postępowania podatkowego dodano art. 165b. Przepis ten mówi o obowiązku wszczęcia przez organ podatkowy postępowania podatkowego w sprawie, która była przedmiotem kontroli podatkowej, jednak nie później niż w terminie 6 miesięcy od zakończenia kontroli. Chodzi tu o przypadek ujawnienia przez kontrolę podatkową nieprawidłowości co do wywiązywania się przez kontrolowanego z obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego oraz niezłożenia przez podatnika deklaracji lub niedokonania przez niego korekty deklaracji w całości uwzględniającej ujawnione nieprawidłowości. I tu jednak przewidziano pewne

wyjątki. Postępowanie może być wszczęte także po upływie 6 miesięcy od zakończenia kontroli podatkowej, jeżeli:

- podatnik dokona ponownej korekty deklaracji, w której nie zostaną uwzględnione

nieprawidłowości ujawnione w kontroli podatkowej

- organ podatkowy otrzyma informacje od innych organów podatkowych lub innych organów,

uzasadniające wszczęcie postępowania podatkowego.

12

---