Cel pracy dyplomowej

Głównym tematem tej pracy jest przedstawienie badania hełmu pożarniczego na zgniatanie boczne oraz na przebicie. Praca ta pozwoli na zapoznanie się kadetów z przeznaczeniem , a także wymaganiami i badaniami technicznymi jakim poddaje się hełm pożarniczy, co pozwoli wyrobić umiejętność prawidłowej eksploatacji, konserwacji i przechowywania hełmu oraz prawidłowego zgodnego z normami przeprowadzania badań technicznych i końcowej oceny.

Przeprowadzone badania wskażą zasady w zakresie bezpieczeństwa podczas używania hełmu oraz wzbudzą zaufanie do tego sprzętu, którym posługujemy się na co dzień.

Praca ta zawiera:

przykładowy konspekt zajęć

wprowadzających

Przedmiot: Wyposażenie techniczne

Prowadzący: mł. kpt. mgr inż. Robert Wolański.

Zagadnienie programowe: Zapoznanie się z badaniami hełmu                                     pożarniczego i organizacja zajęć praktycznych.

Temat zajęć: Badanie hełmu na zgniatanie boczne oraz przebicie

Data:

Miejsce: Plac ćwiczeń

Czas trwania: 2 x 45 min.

Cele dydaktyczne:

a) poznawczy - zapoznanie kadetów z budową, wymaganiami i badaniami technicznymi hełmu pożarniczego,

b) kształcący - wyrobienie umiejętności prawidłowej eksploatacji i konserwacji sprzętu pożarniczego oraz prawidłowości przeprowadzania badań technicznych,

c) wychowawczy -  wyrobienie przekonania,

Typ lekcji: Ćwiczenia praktyczne

Forma pracy: Zbiorowa z podziałem na grupy

Pomoce dydaktyczne: Stanowisko do badań hełmów.

oznaczenie

HEŁM STRAŻACKI PN - 93 /M - 51505

WYMAGANIA

Hełm strażacki - nakrycie głowy przeznaczone do ochrony górnej części głowy strażaka przed uderzeniami oraz w ograniczonym zakresie przed wpływami termicznymi.

Wymagania ogólne. Hełm powinien zapewniać użytkownikowi zabezpieczenie głowy przed urazami. Wyposażenie hełmu powinno zapewniać wygodę w czasie jego użytkowania. Zabezpieczać przed przemieszczaniem się hełmu na głowie, nie powinno wywierać miejscowych ucisków, wywoływać chorób skóry oraz powinno być odporne na działanie płynnych środków myjących i dezynfekujących.

Zapięcie paska podbródkowego powinno być łatwe, wygodne i bezpieczne.

Hełm nie powinien ograniczać widoczności, powinien mieć odpowiednią wentylacje oraz powinien umożliwiać używanie szkieł korekcyjnych (okularów).

Części metalowe hełmu nie powinny mieć bezpośredniego kontaktu z głową użytkownika.

Zamocowania wyposażenia wewnętrznego (więźby) do skorupy oraz części więźby stykające się z głową powinny być wykonane z materiałów dielektrycznych. Hełm nie powinien ograniczać słyszalności.

Główne wymiary - w tablicy nr 1

Nazwa wymiaru	mm
Rozmiar wg PN-86/Z-08110/02 Wysokość noszenia B wg PN-86/Z-08110/02 Prześwit poziomy D wg PN-86/Z-08110/02 Prześwit pionowy E wg PN-86/Z-08110/02	540 - 620^1), 2) 80 - 90^1) minimum 5 minimum 25
^1) Budowa hełmu powinna umożliwiać regulowanie wymiaru w podanym zakresie. ^2) regulowanie wymiaru w odstępach nie większych niż co 5 mm.

tablica 1

Zastosowane materiały nie powinny zawierać składników mogących mieć szkodliwy wpływ na zdrowie.

Masa hełmu nie powinna być większa niż 1200 g.

Odporność termiczna. Skorupa, wizjer, pasek podbródkowy z zapięciem, osłona karku i zapięcia mocujące osłonę karku nie powinny zmieniać kształtu, koloru i wymiarów po klimatyzowaniu w temperaturze 150 +/- 5⁰ C przez 1 h.

Wytrzymałość na uderzenie. Przy prostopadłym (pionowym) uderzeniu z energią 50 J na skorupie hełmu nie powinny występować wgłębienia i pęknięcia na całej jej grubości.

Główne części składowe i materiały - wg rys. 1 i tabeli. 2. Rozwiązanie konstrukcyjne na rys. 1 podano przykładowo.

Nr części na rys	Nazwa części	Liczba sztuk	Materiał
1	Skorupa	1	Materiał spełniający wymagania normy
2	Wyposażenie wewnętrzne (więźba)	1	Materiał spełniający wymagania normy, przy czym: a) nie dopuszcza się materiałów gąbczastych , b) części bezpośrednio stykające się z głową , z wyłączeniem pasów nośnych, powinny być wykonane ze skóry wg BN-79/7726-02, c) warstwy wyściełające powinny być wykonane z filcu.
3	Pasek podbródkowy	1	Skóra bydlęca wyprawiona
4	Osłona karku	1	Skóra bydlęca wyprawiona
5	Wizjer	1	Poliwęglan

Zdolność amortyzacyjna hełmu, powinna być taka, aby przy prostopadłym (pionowym ) uderzeniu z energią 50 J, siła przekazana a na makietę głowy nie przekraczała 5 kN. Dopuszcza się oznaczenie zdolności amortyzacyjnej na zasadzie zwalniania upadania ciała, które nie powinno przekraczać 981 m/s².

Wytrzymałość na przebicie przy uderzeniu bijakiem z energią nie mniejszą niż 30 J, hełm nie powinien zetknąć się z makietą głowy.

Odporność skorupy i wizjera na działanie płomienia. Materiał skorupy i wizjera nie powinien ściekać kroplami ani przepalać się na wylot pod wpływem działania płomienia. Czas palenia się skorupy i wizjera po usunięciu z płomienia nie powinien być dłuższy niż 5 s.

Wytrzymałość wizjera na przebicie. Po uderzeniu nie powinno nastąpić odkształcenie wizjera od skorupy.

Wytrzymałość paska podbródkowego. Po obciążeniu zapiętego paska siłą 100 N przez 2 min, pasek nie powinien wysunąć się z zapięcia, wydłużenie paska nie powinno przekraczać 25 mm, a połączenia paska ze skorupą nie powinny wykazywać uszkodzeń. Siła zrywająca pasek, połączenie lub zapięcie nie powinna być mniejsza niż 300 N.

Wytrzymałość wyposażenia wewnętrznego (więźby) powinno być tak dobrane aby pod działaniem siły występującej w czasie uderzenia nie następowało oddzielenie od skorupy hełmu. Szerokość pasków nośnych powinna wynosić nie mniej niż 15 mm.

3.13 Wykonanie

Skorupa. Główne wymiary skorupy podano w mm na rys. 2. Rozwiązanie konstrukcyjne podano przykładowo. Skorupa hełmu powinna być tak wykonana, aby zapewniała właściwą współpracę z pasem głównym, powinna mieć gładką powierzchnię zewnętrzną i wewnętrzną bez pęknięć, pęcherzy i twardych wystających części. Brzegi skorupy powinny być zaokrąglone i bez wyszczerbień dopuszczalne są zewnętrzne żebra usztywniające i dodatkowe otwory wentylacyjne w skorupie hełmu wg zatwierdzonego wzorca oraz elementy mocowania wyposażenia dodatkowego. Dopuszcza się pokrycie obrzeża materiałem w kolorze czarnym.

W przypadku pokrycia zewnętrznej powierzchni skorupy powłoką, powłoka powinna być odporna na uderzenia i ścieranie.

Barwa zewnętrznej powierzchni skorupy powinna być uzgodniona pomiędzy producentem a odbiorcą na podstawie ustalonych wzorców. Na zewnętrznym obwodzie skorupy powinien być trwale umieszczony pas taśmy odblaskowej wg wzorca ustalonego pomiędzy producentem i odbiorcą. Dopuszcza się wykonanie pasa w postaci odcinków.

Wyposażenie wewnętrzne (więźba). Mocowanie więźby do skorupy powinno zabezpieczać przed jej samoczynnym lub przypadkowym odłączenie się.

Pas główny powinien umożliwiać łatwe ustalenie rozmiarów oraz zabezpieczać przed jego samoczynną lub przypadkową zmianą.

Czołowa wewnętrzna powierzchnia pasa głównego powinna mieć warstwę wyściełającą co najmniej na połowie jego obwodu. Szerokość warstwy wyściełającej powinna wynosić co najmniej 30 mm.

Potnik powinien całkowicie pokrywać warstwę wyściełającą. W części czołowej potnika powinny być wykonane otwory.

Dolna krawędź pasa głównego, warstwy wyściełającej i potnik nie powinna znajdować się poniżej dolnej krawędzi skorupy.

Pasy nośne jednym końcem powinny być przymocowane do pasa głównego lub skorupy, a drugim końcem do czepca. Liczba końców pasów nośnych przymocowanych do pasa głównego lub skorupy powinna wynosić co najmniej 4.

Czepiec powinien być wyposażony w warstwę wyściełającą oraz mieć otwory przelotowe. Wymiar, liczba i rozmieszczenie otworów przelotowych powinny zapewnić właściwą wentylację części głowy stykającej się z czepcem.

Pasek podbródkowy powinien mieć szerokość co najmniej 15 mm. Sposób połączenia paska ze skorupą powinien umożliwiać ułożenie paska pod brodą w wybranym przez użytkownika położeniu. Pasek oraz elementy jego połączeń ze skorupą nie powinny mieć kontaktu z uszami użytkownika. Odłączenie paska od skorupy lub rozłączenie poszczególnych jego części powinno być możliwe jedynie przy użyciu narzędzi. Regulacja obwodu paska powinna być bezstopniowa. Końcowa rególacja obwodu paska (dociągnięcie lub poluzowanie zapiętego paska ) powinna być możliwa przy założonym hełmie i użyciu jednej ręki. Barwa zewnętrznej strony paska powinna być czarna.

Osłona karku powinna mięć grubość co najmniej 1,5 mm. Osłona powinna być mocowana do wewnętrznej powierzchni skorupy w sposób rozłączny. Mocowanie powinno zabezpieczać osłonę przed jej samoczynnym lub przypadkowym odłączeniem się. Barwa zewnętrznej strony osłony powinna być czarna.

Wizjer powinien być mocowany rozłącznie do skorupy. Mocowanie powinno zabezpieczać Wizjer przed jego samoczynnym lub przypadkowym odłączeniem od skorupy. Mocowanie powinno umożliwiać, przy użyciu jednej ręki, łatwe opuszczanie, podnoszenie i ustalanie wizjera w wybranym położeniu. Opuszczony Wizjer powinien całkowicie osłaniać twarz użytkownika i zapewniać dobrą widoczność. Wizjer nie powinien być podatny na zaparowanie. Dopuszcza się wykonanie w wizjerze otworów wentylacyjnych nie pogarszających jego cech ochronnych.

Części metalowe powinny być wykonane z materiałów odpornych na korozję lub powinny być trwale zabezpieczone przed korozją.

Wyposażenie dodatkowe hełmu powinno być uzgodnione pomiędzy producentem i odbiorcą na podstawie ustalonych wzorców. Wyposażenie dodatkowe nie powinno naruszać pozostałych wymagań normy.

Cechowanie. Wewnątrz skorupy, w miejscu oznaczonym na rys. 1 , należy umieścić w sposób wyraźny i trwały co najmniej następujące znaki:

a) nazwę lub znak wytwórni,

b) znak PN,

c) rok produkcji,

d) numer certyfikatu labolatorium dopuszczającego wyrób do stosowania w ochronie przeciwpożarowej.

4. pakowanie, przechowywanie

i transport

Pakowanie - wg PN-86/Z-08110/05. Do każdego hełmu powinna być dołączona etykieta zawierająca co najmniej następujące dane:

a) nazwę i adres producenta,

b) oznaczenie wg 2,

c) datę produkcji,

d) znak kontroli jakości

oraz instrukcja użytkowania i konserwacji hełmu, zawierająca co najmniej następujące dane:

 - sposób regulowania długości obwodu wewnętrznego pasa głównego i wysokości noszenia,

 - sposób konserwacji hełmu,

 - wykaz uszkodzeń lub warunków eksploatacji, których wystąpienie oznacza konieczność wycofania hełmu z dalszego użytkowania,

 - sposób konserwacji hełmu,

 - wykaz uszkodzeń lub warunków eksploatacji, których wystąpienie oznacza konieczność wycofania hełmu z dalszego użytkowania,

- wykaz części zamiennych,

 - napis: "używanie hełmu bez zapiętego paska podbródkowego zabronione".

Do opakowania zbiorczego powinna być dołączona etykieta zawierająca co najmniej dane wg a), b), c), d), liczbę sztuk hełmów, masę brutto oraz liczbę warstw ładowania i składowania hełmów. W opakowaniu zbiorczym powinno być nie więcej niż 4 warstwy hełmów.

Przechowywanie. Hełm w opakowaniu należy przechowywać w pomieszczeniach suchych i przwiewnych.

Transport. Hełmy w opakowaniu można przewozić wszystkimi krytymi środkami transportowymi zabezpieczając je przed zabródzeniem oraz uszkodzeniami mechanicznymi i wzajemnym przesówaniem się w czasie transportu. W transporcie kolejowym hełmy strażackie należy przewozić zgodnie z przepisami o ładowaniu i wyładowaniu wagonów towarowych komunikacji wewnętrznej

5. badania

Program badań.

Badania pełne należy przeprowadzić przed dopuszczeniem wyrobu do produkcji oraz w przypadku zmian konstrukcyjnych i technologicznych mających wpływ na parametry hełmów.

Badaniom należy poddać próbki o następujących licznościach:

 - do badań wg 5.2 lp. 1 do 5 - 2 sztuki (wszystkie rodzaje badań przeprowadza się na tej samej próbce),

 - do badań wg 5.2 lp. 6 - 2 sztuki,

 - do badań wg 5.2 lp. 7 do 9 - 6 sztuk (wszystkie rodzaje badań przeprowadza się na tej samej próbce),

 - do badań wg 5.2 lp. 10 do 12 - 6 sztuk (wszystkie rodzaje badań przeprowadza się na tej samej próbce).

Liczba sztuk niedobrych powinna być równa zeru.

Badania niepełne należy przeprowadzać w czasie odbioru.

Zakres badań w tablicy 3.

Kontrola jakości

Skład i liczebność partii. Partia przedstawiona do kontroli powinna zawierać hełmy pochodzące z tej samej serii produkcyjnej. Liczebność partii wg tablicy 4.

tablica 4

Liczność partii	Badanie wg 5.2 lp. 1, 2, 3 i 4			Badanie wg 5.2^1) lp. 7, 8, 9, 10, 11 i 12
	n	m1	m2	n	m1	m2
s z t u k
do 150	13	0	1	13	0	1
151 do 500	50	1	2
501 do 1200	80	2	3
n - liczność próbki m1 - liczba kwalifikująca m2 - liczba dyskwalifikująca ^1)- Do badań wg 5.2 lp. 7, 8 i 9 oraz wg 5.2 lp. 10, 11 i 12 należy pobrać dwie różne próbki hełmów

Sposób pobierania próbek. Do badań niepełnych wg 5.2 należy pobrać próbki w sposób losowy.

5.3.3. Poziom kontroli

5.3.4. Wadliwość dopuszczalna w2 - 1%

Wybór i stosowanie planów badania. Plany badania dla kontroli normalnej - wg tablicy 4. Wybór i stosowanie planów badania kontroli obostrzonej i ulgowej oraz warunki przejścia

Przygotowanie hełmów do badań. Wszystkie hełmy przedstawione do badań pełnych lub niepełnych powinny być klimatyzowane wg PN

Badania wg 5.2 lp. 7, 8 i 10 do 12 należy wykonywać przy wysokości noszenia wynoszącej 90 mm. Z 6 sztuk hełmów przedstawionych do badań pełnych wg 5.2 lp. 7 do 9, 2 sztuki powinny być klimatyzowane w temperaturze -20 +/- 2⁰C oraz 2 sztuki powinny być klimatyzowane w temperaturze 50 +/- 2⁰C.

Z 6 sztuk hełmów przedstawionych do badań pełnych wg 5.2 lp. 10 do 12 2 sztuki powinny być klimatyzowane w temperaturze -20 +/- 2⁰C oraz 2 sztuki powinny być klimatyzowane w temperaturze 50 +/- 2⁰C. Czas klimatyzacji hełmów w temperaturze -20 +/- 2⁰C i 50 +/- 2⁰C powinien wynosić 4 h.

Czas rozpoczęcia badań hełmów klimatyzowanych w temperaturach -20 +/- 2⁰C i 50 +/- 2⁰C nie powinien być dłuższy niż 60 s, licząc od momentu wyjęcia ich z komory klimatyzacyjnej.

5.6. Opis badań

5.6.1. Oględziny zewnętrzne należy przeprowadzić nie uzbrojonym okiem.

Sprawdzenie wymiarów wg tablicy 1. Rozmiar hełmu należy sprawdzić przez pomiar długości obwodu wewnętrznego pasa głównego .

Wysokość noszenia hełmu należy sprawdzić przez osadzenie hełmu na makiecie głowy i zaznaczeniu na niej dolnej krawędzi pasa głównego, a następnie wykonaniu pomiaru pionowej odległości między dowolnie wyznaczonym punktem na tej krawędzi i najwyższym punktem makiety głowy.

Prześwit pionowy należy sprawdzić przez wykonanie pomiaru różnicy między zagłębieniem makiety głowy w hełmie z wyposażeniem wewnętrznymi w hełmie bez wyposażenia wewnętrznego.

Prześwit poziomy należy zmierzyć za pomocą szczelinomierza.

Pomiar grubości skóry należy przeprowadzić wg PN

Pozostałe wymiary sprawdzić za pomocą uniwersalnych przyrządów pomiarowych lub sprawdzianów.

Sprawdzenie odporności termicznej należy przeprowadzić w komorze klimatyzacyjnej.

Sprawdzenie odporności skorupy i wizjera na działanie płomienia

Jaskółka

Głównym tematem tej pracy jest przedstawienie sposobów badania hełmu pożarniczego. Praca ta pozwoli na zapoznanie się kadetów z przeznaczeniem, a także wymaganiami dotyczącymi badań technicznych hełmu pożarniczego, co pozwoli wyrobić umiejętność prawidłowej eksploatacji, konserwacji i przechowywania hełmu oraz prawidłowego zgodnego z normami przeprowadzania badań technicznych i końcowej oceny.

Przeprowadzone badania wskażą zasady w zakresie bezpieczeństwa podczas posługiwania się hełmem pożarniczym i wzbudzą zaufanie do tego sprzętu, którym posługujemy się na co dzień.

Praca dyplomowa zwiera środki techniczne które są potrzebne do przeprowadzania badań wytrzymałościowych hełmu pożarniczego. Opis wykonania tych badań oparty jest na wytycznych zawatych w Polskich Normach. Załączony konspekt zajęć pozwoli wykładowcy wprowadzić słuchaczy w temat, stanowisko do badań pozwoli na przedstawienie praktyczne.

---