Architektura drzew i krzewów:
Drewno reakcyjne: tworzy się wtedy, gdy pień odchyla się od pionu (<4o). U nagozalążkowych (iglastych) tworzy się drewno kompresyjne na dolnej stronie pochylonego pnia. A u okrytozalążkowych drewno tensyjne na górnej stronie pnia.
Drewno tensyjne- występuje u dwuliściennych. Jest to tkanka drzewna kurcząca się silniej w czasie dojrzewania lub wkrótce po dojrzeniu, aniżeli drewno normalne. Tworzone jest ono zwykle po górnej stronie nachylonej łodygi. W miejscu tworzenia się drewna tensyjnego słój roczny jest zdecydowanie szerszy. Silniejszy skurcz tego drewna i większa jego ilość warunkują podginanie łodygi na stronę występowania tego drewna. Występuje wzdłuż części pnia poddanej działaniu naprężeń rozciągających (nawietrzna strona drzew wystawionych na działanie jednokierunkowych wiatrów). Wśród naszych gatunków drewno napięciowe występuje często u topoli i buka. Bezpośrednio po ścięciu drzewa drewno tensyjne (napięciowe) odznacza się jasną barwą o srebrzystym połysku natomiast po wyschnięciu drewno to ciemnieje i przybiera barwę brunatną. Charakterystyczną cechą drewna napięciowego jest to, że przy piłowaniu daje ono powierzchnię szorstko-włóknistą, co jest niepożądane w tarcicy, szkodliwe w produkcji sklejek, a niedopuszczalne w produkcji zapałek (osika i topola). Drewno tensyjne zwane jest drewnem ciągliwym.
Drewno kompresyjne- drewno to w słoju rocznym jest rozmieszczone asymetrycznie. Jest ono łatwe do rozpoznania, ma bowiem ciemniejsze (czerwonawe) zabarwienie, zwłaszcza w stanie wilgotnym. Zawiera więcej ligniny (o około 25%) niż drewno normalne. Jest wyjątkowo wytrzymałe na zgniatanie, stąd jego nazwa techniczna twardzica. W czasie dojrzewania lub w ostatniej fazie dojrzewania ma tendencję do podłużnego rozprężenia się, a więc zachowuje się zasadniczo odmiennie od drewna normalnego, które wtedy wykazuje tendencję kurczenia się. Ze względu na swoje asymetryczne umiejscowienie przeciwdziała siłom zmieniającym normalne położenie łodygi oraz odtwarza właściwe gatunkowi rozmieszczenie pędów, jeżeli ulegnie ono zaburzeniu. Cewki drewna kompresyjnego mają na przekroju poprzecznym kształt bardziej zbliżony do okrągłego, ich długość wynosi 0,6 do 0,8 długości cewek drewna normalnego. Grubość błon komórkowych jest około dwa razy większa niż w cewkach drewna normalnego. Na przekroju poprzecznym błona cewek jest po stronie wewnętrznej silnie pofałdowana. Ze względu na dużą kurczliwość, skłonność do pękania i paczenia się oraz trudności w obróbce drewno kompresyjne (twardzica) stanowi wadę drewna.
Wyprostowanie odchylonego pnia lub zgiętej gałęzi- w cewce zbiera się larycynian, który pochlania wodę i w ten sposób cewka się wydłuża (w przeciwieństwie do cewek drewna tensyjnego, które się rozszerzają, przez co cewka się skróca) (w przegrodach między fibrylami).
Czynniki wpływające na pokrój drzew i krzewów:
Auksyna z pnia głównego
Grawitacja
Światło
Kąt neutralny (L ): kąt, jaki tworzy oś danego odcinka pędu bocznego z pędem głównym, przy którym nie tworzy się drewno reakcyjne. Występuje pole wektorowe auksyny. Gałąź boczna `'nie wie'', że istnieje grawitacja, bo jest pod wpływem pola wektorowego pnia głównego. Im siły się bardziej równoważą, tym kąt jest mniejszy.
Formy płaczące:
Komórki kambialne u tych form nie umieją tworzyć drewna reakcyjnego i maja bardzo intensywny przyrost na długość przy bardzo słabym przyroście na grubość. Zwisają tylko młodziutkie gałązki (genetyczna nieumiejętność)
Dekapitacja wierzchołka:
Zależność między rozwojem pąka głównego a pąkami bocznymi. Pączek wierzchołkowy rośliny wytwarza auksyny ( regulatory wzrostu i rozwoju roślin) transportowane w stronę korzenia, wprowadzające pąki boczne w stan spoczynku (uśpienia). Dekapitacja (odcięcie) wierzchołka pędu powoduje rozwój występującego poniżej pąka bocznego, który będzie starał się zastąpić pęd główny.
Podziały antyklinalne:
Podział komórki inicjalnej ścianą prostopadłą lub skośną w stosunku do jej dłuższej osi. W rezultacie powstają dwie komórki inicjalne, które dzieląc się peryklinalnie tworzą nowe promieniowe rzędy komórek drewna i łyka.
Występują 2 rodzaje podziałów antyklinalnych skośnych:
Typu S
Typu Z
Włóknistość:
Występuje na bardzo dużej powierzchni! Może wynikać z programu genetycznego lub warunków środowiska. (wygląda jakby było skręcone)
Punkt kompensacyjny- stan równowagi gdy fotosynteza osiąga wartośc równa oddychaniu (u podstawy korony, gdzie drzewo oczyszcza się z gałęzi)
Zranienia:
Komórki kambialne muszą zmienić orientację (muszą się pochylić). Dzielą się wtedy antyklinalnie (podział ścianą promieniową) (podział peryklinalny ścianą styczną). Występuje lokalnie!