Złota Rybka
(łac. Carassius Auratus Auratus)

Gatunek	Złota Rybka ( zwana też Welon)
Nazwa łacińska	Carassius Auratus Auratus
Rodzina	karpiowate
Występowanie	Chiny
Długość	20 cm
Temperatura	15 - 25 [°C]
pH	6,5 - 7,5
Twardość wody	miękka - średnio twarda
Zbiornik	100 [L]
Pokarm	żywy, mrożony, suchy, roślinny

Występowanie

Obecnie hodowane odmiany tego gatunku w niczym nie przypominają formy wyjściowej. Nie występuje dziko w przyrodzie.

Wygląd zewnętrzny

Wyselekcjonowane na przestrzeni stuleci odmiany różnią się pod względem kolorystycznym, pokrojem ciała oraz długością i kształtem płetw. Najpopularniejszą odmianą w Polsce jest welon, można również spotkać karasia złocistego w postaci: lwia główka, kometa, nimfa, teleskop itd. Podstawowe ubarwienie welonów jest czerwono złote. Samca odróżnić od samicy możemy praktycznie tylko w okresie tarła (na jego pokrywach skrzelowych występuje wysypka w postaci białawych drobnych brodawek).

Usposobienie

Ryby te mają spokojne usposobienie, są towarzyskie. Żyją parami, lubią przekopywać podłoże w poszukiwaniu pożywienia oraz skubać delikatne rośliny. Nie powinny być trzymane w jednym akwarium z rybami mniejszymi, zbyt ruchliwymi, agresywnymi czy obgryzającymi płetwy.

Akwarium

Lubią przestronne, dobrze oświetlone zbiorniki z czystą, systematycznie podmienianą (ryby dosyć żarłoczne o szybkiej przemianie materii), dobrze filtrowaną i napowietrzoną wodą.

Rozmnażanie

Ryby jajorodne. Do tarła przystępują (na jedną samicę powinno przypadać dwóch samców) w dużym, gęsto obsadzonym akwarium o niewysokim poziomie wody (około25 cm). Tarlaki pobudzamy do rozmnażania poprzez obfite i urozmaicone karmienie. Samica swobodnie rozrzuca ikrę wśród roślinności lub toni wodnej. Rodzice nie opiekują się potomstwem (chętnie żywią się ikrą i narybkiem), dlatego powinno się ich usunąć po zapłodnieniu. Wylęg następuje po 6 dniach, po kolejnych 2 swobodnie pływają w poszukiwaniu pożywienia.

Molinezja Ostrousta
(łac. Poecilia Sphenops)

Wikipedia/Pmalkowski/GNU

Gatunek	Molinezja Ostrousta
Nazwa łacińska	Poecilia Sphenops
Rodzina	piękniczkowate
Występowanie	Ameryka Środkowa
Długość	8 - 10 cm
Temperatura	22 - 28 [°C]
pH	7,0 - 7,5
Twardość wody	średnio twarda
Zbiornik	100 [L]
Pokarm	żywy, mrożony, suchy, roślinny

Występowanie

W warunkach naturalnych ryba ta ma szeroki zakres geograficzny pod względem występowania: można ją spotkać na Antylach, w południowych stanach USA, Meksyku, czy nawet Wenezueli.

Wygląd zewnętrzny

Powstało wiele odmian barwnych na skutek ewolucji, jak również mieszania się gatunków oraz ingerencji hodowców. Wyróżnić możemy odmianę czarną, złotą, marmurkową, o krótkich płetwach, pomarańczowopłetwą i inne. Dzika forma jest zielonkawego koloru, z brunatno czerwonymi plamkami i czerwonawymi płetwami, upstrzonymi ciemnymi cętkami. Samca rozróżnimy po mniejszych rozmiarach oraz przekształconej płetwie odbytowej w gonopodium (zewnętrzny narząd kopulacyjny).

Usposobienie

Są to spokojne, towarzyskie rybki żyjące w parach. Można je trzymać w akwariach ogólnych (pamiętamy jednak, aby hodować albo jednego samca, albo kilka).

Akwarium

Zbiornik powinien być przestronny, dobrze obsadzony roślinnością, z wolnymi miejscami do swobodnego pływania. W przypadku tego gatunku wyjątkowo musimy dbać o czystość (ryby te mają szybką przemianę materii i z racji swojej żarłoczności „produkują” znaczne ilości trujących związków chemicznych) – systematyczne oczyszczanie dna, częste podmiany wody, dobra filtracja i napowietrzanie. Mile widziane dobre oświetlenie oraz pewna ilość glonów (niezbędnym składnikiem w ich diecie jest pokarm roślinny).

Rozmnażanie

Ryby żyworodne – zapłodnienie jest wewnętrzne. Ciąża trwa 5-8 tygodni (ciężarną samicę łatwo rozpoznać po zaokrąglonym brzuchu). Po tym okresie samica wielokrotnie rodzi samodzielne młode (z jednego miotu nawet 80 sztuk).

Mieczyk Hellera
(łac. Xiphophorus Hellerii)

Wikipedia/Ranjithsiji/Creative Commons CC BY-SA 3.0

Gatunek	Mieczyk Hellera
Nazwa łacińska	Xiphophorus Hellerii
Rodzina	piękniczkowate
Występowanie	Ameryka Środkowa i Południowa
Długość	5 - 15 cm
Temperatura	20 - 28 [°C]
pH	7,0 - 7,5
Twardość wody	średnio twarda
Zbiornik	100 [L]
Pokarm	żywy, mrożony, suchy

Występowanie

Mieczyk Hellera jest rybą słodkowodną zamieszkującą w warunkach naturalnych jeziora oraz rzeki.

Wygląd zewnętrzny

Barwa dziko żyjących ryb z tego gatunku jest zielonkawa z przebiegającym wzdłuż ciała czerwonym paskiem. W akwariach obecnie możemy spotkać wiele różnokolorowych odmian (najpopularniejsze to czerwona i pomarańczowa). Samice są większe, natomiast samce charakteryzują się wydłużonymi na kształt miecza dolnymi promieniami płetwy ogonowej oraz gonopodiumem (zewnętrznym narządem kopulacyjnym).

Usposobienie

U samic mieczyków zaobserwowano zmianę płci (starsze płodne samice przekształcają się w zdolnego do zapładniania samca), jednak może to być wynikiem późnego dojrzewania samca, który pomylony został z samicą. W akwarium mogą przebywać maksymalnie 3-4 samce tego samego gatunku (są agresywne w stosunku do siebie, walczą o terytorium).

Akwarium

Ryby te żyją parami, wymagają obszernych zbiorników z przykryciem (w zbyt małych zbiornikach karłowacieją), dobrze obsadzonych roślinnością, z zapewnioną przestrzenią do pływania. Lubią czystą wodę (częste podmiany wody są niezbędne), dobrze czują się także w lekko słonawej wodzie (1 łyżeczka soli kuchennej na 10 litrów wody).

Rozmnażanie

Mieczyki są rybami jajożyworodnymi. W zależności od temperatury wody ciąża samic trwa 4-5 tygodni (zapłodnioną samicę można rozpoznać po charakterystycznej ciemnej plamie ciążowej okolicy odbytu). Po tym okresie rodzi się około 250 młodych, które powinny zostać odłowione do osobnego akwarium (matka silnie napastuje narybek, a nawet zjada).

Mieczyk KOI
(łac. Xiphophorus Helleri Koi Kohaku)

Gatunek	Mieczyk KOI
Nazwa łacińska	Xiphophorus Helleri Koi Kohaku
Rodzina	piękniczkowate
Występowanie	odmiana hodowlana
Długość	12 cm
Temperatura	22 - 28 [°C]
pH	7,0 - 8,0
Twardość wody	średnio twarda - twarda
Zbiornik	100 [L]
Pokarm	żywy, mrożony, suchy, roślinny

Występowanie

Gatunek słodkowodny, który jest odmianą hodowlaną mieczyka Hellera (jego albinotyczną formą).

Wygląd zewnętrzny

Charakteryzuje się białym ubarwieniem z czerwonymi, pomarańczowymi lub żółtymi plamami. Mogą zdarzyć się także okazy z dodatkowymi czarnymi plamkami. Istnieje wiele wariantów kolorystycznych różniących się wzornictwem (jedne są bardziej pożądane i rzadkie, inne mniej). Dostępna jest również odmiana weloniasta. Samca rozróżnimy po wydłużonych dolnych promieniach płetwy ogonowej, które tworzą miecz oraz przekształconej płetwie odbytowej w gonopodium (zewnętrzny narząd kopulacyjny).

Usposobienie

Jest to aktywna, spokojna i towarzyska rybka, która lubi wyskakiwać z akwarium (dlatego niezbędna jest pokrywa). W większej grupie tworzona jest hierarchia między samcami. Dominant może atakować i przeganiać innych samców. W grupie minimum 5 sztuk ta agresja jest równomiernie rozłożona na wszystkie ryby.

Akwarium

Gatunek ten lubi przestronne zbiorniki ze sporą ilością wolnego miejsca do swobodnego pływania, kryjówkami wśród roślin, korzeni czy skał, jasne oświetlenie. Wymagana dobra filtracja, dobrze natleniona woda.

Rozmnażanie

Są to ryby żyworodne – zapłodnienie jest wewnętrzne (za pomocą gonopodium). Tarło poprzedzają intensywne zaloty – samiec tańczy wokół wybranej samicy chwiejąc się na boki. Ciężarną samicę można rozpoznać po ciemnej plamie w okolicy odbytu, która w miarę rozwoju młodych powiększa się. Samicę najlepiej jest przenieść do oddzielnego akwarium – rodzice nie opiekują się potomstwem, a nawet mogą je konsumować. Po kilku tygodniach samica rodzi w pełni wykształcone i samodzielne małe rybki (100-200 sztuk), które pływają w poszukiwaniu pożywienia. Narybek rośnie nierównomiernie, szczególnie samce.

Żaglowiec Skalar
(łac. Pterophyllum Scalare)

Gatunek	żaglowiec Skalar ( zwana też Skalar)
Nazwa łacińska	Pterophyllum Scalare
Rodzina	pielęgnicowate
Występowanie	Amazonka i jej dorzecza
Długość	15 cm
Temperatura	24 - 28 [°C]
pH	6,5 - 7,5
Twardość wody	miękka - średnio twarda
Zbiornik	100 [L]
Pokarm	żywy, mrożony, suchy

żaglowiec Skalar ( zwana też Skalar) (pielęgnicowate )

Występowanie

Skalary w warunkach naturalnych zamieszkuje niezbyt głębokie, stojące lub wolno płynące wody słodkie Ameryki Południowej.

Wygląd zewnętrzny

Żaglowiec skalar niewątpliwie należy do najbardziej popularnych i najpiękniejszych ryb akwariowych. Do tego nie jest rybą trudną w hodowli. Skalar charakteryzuje się mocno bocznie spłaszczonym ciałem (wysokość nawet do 25 cm), płetwami brzusznymi przekształconymi w nitkowo wydłużone wyrostki czuciowe oraz imponującymi płetwami odbytową i grzbietową w kształcie żagla. Występuje mnóstwo odmian hodowlanych skalarów różniących się barwą i pokrojem ciała: welonowa, czarna, złocista, marmurkowa, dymna itp. Rozróżnienie płci u skalara, poza okresem tarła, jest trudne, samiec ma łagodnie uwypuklone czoło.

Usposobienie

Skalary to ryby stadne i spokojnie usposobione wobec innych, lecz nie gardzą mniejszymi towarzyszami jako pożywieniem. Dlatego powinny być trzymane w towarzystwie ryb podobnego rozmiaru i przede wszystkim nieagresywnych, nieobgryzających płetwy i niezbyt ruchliwych. Nie zaleca się trzymania duzych skalarów z np. neonami innesa, gdyż skalary mogą potraktować je jak pożywienie i zjeść małych towarzyszy.

Akwarium

Skalary lubią duże, a nawet bardzo duże akwaria (kilkusetlitrowe), obsadzone roślinnością, z licznymi kryjówkami wśród delikatnych elementów dekoracyjnych, z wolnymi przestrzeniami do pływania. Nie niszczą roślin, potrzebują częstych podmian wody i regularnego filtrowania jej. Duze osobniki wymagają wysokich akwariów nawet do ok. 60cm. W niższych zbiornikach mogą nie mieć wystarczajaco miejsca w pionie (na wysokość) do swobodnego pływania. Nie można też przesadzać z ilośćią roślin żeby skalary miały wolne przestrzenie do pływania.

Rozmnażanie

Skalary to ryby jajorodne, które mogą się rozmnażać nawet w zbiorniku ogólnym. Trzeba jednak mieć na uwadze, że mogą w tym czasie być agresywne, zdarza się również, że dobrane pary nie opiekują się narybkiem, a nawet go zjadają. Do tarła skalary pobudzamy przez podwyższenie temperatury wody, obfite karmienie i częściową podmianę wody. Tarlaki dobierają się w pary ze stada. Samica skalara składa ikrę (nawet do 1000 jaj) na szerokich liściach, elementach dekoracyjnych czy nawet szybie akwarium. Młode skalarki wylęgają się po 3 dniach, swobodnie pływają w poszukiwaniu pożywienia po kolejnych 5.

Jordanelka Florydzka
(łac. Jordanella Floridae)

Gatunek	Jordanelka Florydzka
Nazwa łacińska	Jordanella Floridae
Rodzina	karpieńcowate
Występowanie	Floryda, Jukatan
Długość	7 cm
Temperatura	20 - 22 [°C]
pH	7,0 - 8,0
Twardość wody	miękka
Zbiornik	60 [L]
Pokarm	żywy, mrożony, suchy

Występowanie

W warunkach naturalnych zamieszkuje słodkowodne wody stojące (bajora i kałuże) Ameryki Północnej i Środkowej.

Wygląd zewnętrzny

Ma krępe ciało. Samiec jest większy, ubarwiony na brunatno, boki niebiesko czerwone mieniące się na srebrzysto. Kolorowe płetwy i charakterystyczna ciemna plama na brzuchu. Samica jest skromniej ubarwiona, a ciemna plama na brzuchu jest bardziej widoczna.

Usposobienie

Rybki te doskonale prezentują się na tle ciemniejszego żwirowatego podłoża. Lubią miejsca gęsto obsadzone roślinnością z wolnymi przestrzeniami do pływania. Gatunek ten przeważnie przebywa przy dnie, obgryza rośliny oraz zjada glony. Na jego rozwój korzystnie wpływa światło słoneczne. Ryba w zasadzie jest łagodna wobec innych, niepłochliwych gatunków. Wyjątek stanowić może okres tarła.

Akwarium

Ryba ta najlepiej nadaje się do akwarium gatunkowego. Im więcej będziemy w nim trzymać samców, tym większy powinien być zbiornik – samce walczą między sobą o wyznaczone rewiry.

Rozmnażanie

Do rozmnażania możemy przystąpić zarówno w zbiorniku gatunkowym, jak i tarliskowym. Wówczas poziom wody nie powinien przekraczać 25 cm, temperatura, 25°C. Samica, po trwających kilka dni zalotach, składa codziennie kilkadziesiąt jaj do zagłębień w podłożu, między roślinami. Samiec opiekuje się ikrą, dlatego samicę powinniśmy odłowić. Wylęg następuje po 7-10 dniach i natychmiast należy przystąpić do karmienia młodych.

Proporczykowiec Błękitny
(łac. Fundulopanchax Sjoestedti)

Gatunek	Proporczykowiec Błękitny
Nazwa łacińska	Fundulopanchax Sjoestedti
Rodzina	nothobranchiidae
Występowanie	Afryka
Długość	10 - 12 cm
Temperatura	20 - 26 [°C]
pH	6,0 - 7,5
Twardość wody	miękka - średnio twarda
Zbiornik	80 [L]
Pokarm	żywy, mrożony, suchy

Występowanie

W warunkach naturalnych ryba występuje pomiędzy Kamerunem (południowo zachodnia jej część – głównie rzeka Ndian) a Nigerią (południowa jej część ). Zamieszkuje tam przybrzeżne rzeczki, strumienie, stawy, obszary podmokłe i bagniste, kałuże osłonięte lasami deszczowymi. Często są to wody sezonowe.

Wygląd zewnętrzny

Gatunek ten ma różne odmiany barwne, które zależą od jego naturalnego siedliska. Samiec zazwyczaj charakteryzuje się niebiesko oliwkowym ciałem, nakrapianym w pierwszej połowie czerwono brązowymi plamkami. W drugiej połowie plamki te tworzą poprzeczne pręgi (od płetw brzusznych do nasady ogona). Płetwy ma z wydłużonymi promieniami, zwłaszcza ogonową (oprócz zewnętrznych promieni wydłużone są także środkowe) o niebiesko złotym kolorze z czerwonymi plamkami. Płetwa ogonowa w dolnej połowie jest pomarańczowa z niebieskim marginesem. Samiec jest większy. Samica jest mniej kolorowa, bardziej okrągła w partiach brzusznych.

Usposobienie

Ryba umiarkowanie agresywna – zwłaszcza samce. Wraz z wiekiem jest bardziej terytorialna, poluje na mniejsze ryby oraz te z wydłużonymi, weloniastymi płetwami. Dobrymi dla nich kompanami wydają się być nieagresywne pielęgnice, zbrojniki, kiryski oraz większe gatunki z rodziny kąsaczowatych. Jeżeli zdecydujemy się na grupę tych ryb musimy zapewnić im większy zbiornik – powyżej 100 l (w za małym akwarium między samcami będzie dochodziło bezustannie do starć, nawet na śmierć i życie) oraz pamiętać, żeby na każdego samca przypadały 2-3 samice.

Akwarium

Gatunek ten powinien być hodowany w przestronnym akwarium, mocno obsadzonym roślinami (w tym roślinami pływającymi – światło rozproszone), z licznymi kryjówkami, z ciemnym podłożem z warstwą torfu i ciemnymi elementami dekoracyjnymi (będzie ładnie kontrastował na ich tle). Niezbędne jest przykrycie zbiornika (z uszczelnieniem nawet najmniejszych otworów) – rybka bardzo skoczna, łagodny przepływ wody oraz systematyczne podmiany części wody.

Rozmnażanie

Gatunek jajorodny. Rozmnażać powinniśmy go w oddzielnym zbiorniku: 20 litrowym, wypełnionym wodą do 2/3 jego wysokości, z umiarkowanie miękką wodą, pH 6,5-7,0, temperaturą wody 20-23˚C, małym filtrem gąbkowym wypełnionym dodatkowo torfem, podłożem torfowym, niezbędne przykrycie zbiornika i brak oświetlenia. Przyszłych rodziców karmimy tylko żywymi pokarmami, aby zapobiec gniciu resztek organicznych. Jeżeli ryby nie przystąpią do tarła w przeciągu kilku dni, możemy je pobudzić podmieniając większą ilość wody na chłodniejszą. Po złożeniu ikry (tarło trwa około tygodnia, codziennie deponowanych jest kilkadziesiąt jaj w podłożu) rodziców usuwamy. Wyjmujemy ze zbiornika torf wraz z jajami i delikatnie wyciskamy nadmiar wody. Torf powinien być wilgotny. Umieszczamy go w jakimś opakowaniu (pudełko plastikowe, worek) pozostawiając niewielki otwór do swobodnej wymiany gazów. Przechowujemy go w ciemnym miejscu, w temperaturze pokojowej (przez cały okres leżakowania torf powinien być wilgotny). Po 8 tygodniach torf umieszczamy w uprzednio przygotowanym zbiorniku z niewielkim poziomem wody, o temperaturze 20-23˚C. Następuje wylęg larw (może to potrwać nawet do kilku dni) i od razu przystępujemy do ich karmienia. W miarę jak narybek rośnie zwiększamy poziom wody lub przenosimy go do większego zbiornika. Oczywiście ryby będą rozmnażały się także w zbiorniku ogólnym, bez większej ingerencji z naszej strony. Jednak wydajność będzie wówczas bardzo mała.

Barwniak Czerwonobrzuchy
(łac. Pelvicachromis Pulcher)

Wikipedia/Tino Strauss/GNU

Gatunek	Barwniak Czerwonobrzuchy
Nazwa łacińska	Pelvicachromis Pulcher
Rodzina	pielęgnicowate
Występowanie	wody delty Nigru, Nigeria, Kamerun
Długość	7 - 9 cm
Temperatura	22 - 27 [°C]
pH	7
Twardość wody	miękka - średnio twarda
Zbiornik	60 [L]
Pokarm	żywy, mrożony, suchy

Barwniak Czerwonobrzuchy (pielęgnicowate )

Występowanie

W warunkach naturalnych żyje w słodkiej i słonawej wodzie.

Wygląd zewnętrzny

Grzbiet ma brunatny połyskujący, brzuch ciemnoczerwony. Na tylnej części płetwy grzbietowej oraz na ogonie widnieją ciemne plamy. Samiec jest większy a jego płetwa ogonowa ma kształt strzałki. Samica w okresie godowym ma brzuch intensywnie ciemnoczerwony.

Usposobienie

Rybki te są idealne dla początkującego akwarysty – minimalne wymagania (mogą być hodowane w akwariach wielogatunkowych) i spokojne usposobienie (wyjątek stanowi czas tarła – są wtedy agresywne wobec własnego gatunku).

Akwarium

Lubią kryjówki, urozmaicony wystrój oraz czystą wodę, przebywają przeważnie blisko dna.

Rozmnażanie

Gatunek jajorodny. Żyją w parach. Oboje – samiec i samica – opiekują się potomstwem, przy czym samiec strzeże tarliska. Młode wylęgają się po 3 dniach, swobodnie pływają po kolejnych 5 dniach. Narybek dość długo znajduje się pod opieką rodziców.

Zmienniak Plamisty
(łac. Xiphophorus Maculatus)

Wikipedia/Bastet78/GNU

Gatunek	Zmienniak Plamisty
Nazwa łacińska	Xiphophorus Maculatus
Rodzina	piękniczkowate
Występowanie	Ameryka Środkowa
Długość	6 cm
Temperatura	20 - 27 [°C]
pH	7,0 - 8,0
Twardość wody	średnio twarda
Zbiornik	60 [L]
Pokarm	żywy, mrożony, suchy

Zmienniak Plamisty (piękniczkowate )

Występowanie

W warunkach naturalnych zamieszkuje zarośnięte stawy oraz zakola rzek Meksyku i Gwatemali.

Wygląd zewnętrzny

Forma dzika jest koloru oliwkowo-brązowego, połyskującego na niebiesko. W warunkach hodowlanych do najpopularniejszych zaliczyć można czerwono-czarne lub pomarańczowe (z charakterystycznym czarnym ogonem) odmiany. Rybki te, od mieczyka Hellera, różnią się mniejszym rozmiarem, bardziej krępym ciałem oraz brakiem miecza. Samce są mniejsze i smuklejsze od samicy, posiadają gonopodium (zewnętrzny narząd kopulacyjny).

Usposobienie

Usposobienie ich jest łagodniejsze, ale także walczą z samcami tego samego gatunku o terytorium (warto jest więc trzymać albo pojedynczego samca, albo 3-4 sztuki). Zmienniaki, tak jak wszystkie piękniczkowate, żyją parami.

Akwarium

Lubią akwaria czyste, obsadzone roślinami, z wolną przestrzenią do pływania. Lubią także roślinność pływającą.

Rozmnażanie

Rozmnażanie tych ryb jest takie samo jak mieczyków (ryby żyworodne), z tą różnicą, że samica rodzi od 20 do 100 młodych. Narybek powinien być trzymany w osobnym zbiorniku, gdyż może zostaćzjedzony przez matkę.

Babka Złota
(łac. Brachygobius Xanthozonus)

Wikipedia/Citron/GNU

Gatunek	Babka Złota
Nazwa łacińska	Brachygobius Xanthozonus
Rodzina	babkowate
Występowanie	tropikalna Azja Południowa
Długość	5 cm
Temperatura	24 - 30 [°C]
pH	7,5 - 8,5
Twardość wody	średnio twarda - twarda
Zbiornik	60 [L]
Pokarm	żywy, mrożony

Babka Złota (babkowate )

Występowanie

Ryby z rodziny babkowatych w warunkach naturalnych żyją w wodach kanałów, ryżowisk i w słonawych ujściach rzek, w strefie pływów.

Wygląd zewnętrzny

Ubarwiona jest zmiennie - od ciemnobrunatnego do czarnego koloru, z szerokimi żółtymi lub pomarańczowymi pasami. Różnice płciowe są trudne do uchwycenia – samica jest pełniejsza, samiec jest intensywniej ubarwiony.

Usposobienie

Prowadzi przydenny tryb życia, co umożliwiają zrośnięte płetwy brzuszne tworzące przyssawkę. Samce są agresywne wobec innych samców tego samego gatunku.

Akwarium

Rybki te powinny być trzymane w zbiorniku gatunkowym o niskim poziomie wody z grubą warstwą drobnego żwirku na dnie oraz licznymi kryjówkami (korzenie, kamienie, skalne groty, rośliny, które tolerują słonawą wodę). Akwarium wypełniamy wodą z domieszką soli morskiej – 1 łyżka stołowa na 10 litrów (przy każdej wymianie wody należy regularnie dodawać sól). Woda musi być bardzo czysta – wolna od związków azotowych.

Rozmnażanie

Babki dobierają się w pary ze stada. Ikrę samice składają na kamieniach i korzeniach. Po tarle odławiamy samicę. Jajami, do wylęgu (2-6 dni), opiekuje się samiec. Narybek początkowo przebywa bezpośrednio pod powierzchnią wody.

Badis Bengalski
(łac. Dario Dario)

Gatunek	Badis Bengalski
Nazwa łacińska	Dario Dario
Rodzina	badisowate
Występowanie	Indie
Długość	3 cm
Temperatura	21 - 26 [°C]
pH	6,5 - 7,5
Twardość wody	miękka - średnio twarda
Zbiornik	40 [L]
Pokarm	żywy, mrożony - bardzo rozdrobnione

Badis Bengalski (badisowate )

Występowanie

Gatunek słodkowodny znany również pod nazwami BadisScarlet czy Badis Bengalensis. W warunkach naturalnych występuje w zarośniętych, płytkich (przybrzeżne strefy), piaszczystych i czystych wodach potoków, strumieni czy rzek w północnej części Indii.

Wygląd zewnętrzny

Niewielkich rozmiarów rybka charakteryzująca się czerwoną przeplatającą się z opalizującą na niebiesko barwą – boki stanowią poprzeczne pręgi (po około 7 na każdy kolor). Płetwy czerwone obrzeżone na niebiesko. Samce znacznie różnią się od samic (oczywiście po pełnym wybarwieniu). Przede wszystkim samice są ciemniejsze, można nawet powiedzieć blado zielonkawe, mniejsze i pełniejsze. Samce mają wydłużone płetwy brzuszne (czerwone z opalizującym na niebiesko paskiem). Są to inteligentne, ciekawskie i terytorialne (tylko samce) rybki.

Usposobienie

Zasadniczo mało aktywne – unoszą się wśród roślin we wszystkich partiach wodnych. Łagodnie usposobione, gdy mają wystarczająco dużo miejsca na zajęcie wyznaczonych przez siebie rewirów (około 40 cm² na samca). W małych zbiornikach zalecane jest trzymanie tylko jednego samca i kilka samic – większa ilość samców powoduje ciągłe walki i rywalizację.

Akwarium

Akwarium powinno być gęsto obsadzone roślinnością (konieczna roślinność pływająca), z licznymi kryjówkami w postaci grot i jaskiń. Światło niezbyt mocne, rozproszone. Dobrze czują się w zbiornikach gatunkowych jak i towarzyskich. Gatunek wrażliwy na jakość wody, niezbędne są systematyczne podmiany części wody.

Rozmnażanie

Rybki jajorodne. Pobudzić do tarła możemy poprzez podwyższenie temperatury wody, obfitsze karmienie żywym pokarmem, umieszczeniem w akwarium mchu jawajskiego i delikatnych roślin pływających. Samce podpływają do samic i zaczynają zaloty (trwają one kilka dni). Ich barwy wówczas są jeszcze bardziej jaskrawe. Gdy samica jest zainteresowana, wpływa na terytorium samca. Tam jest oplatana przez niego i odbywa się tarło. Ikra rozrzucana jest swobodnie na otaczającej roślinności i elementach dekoracyjnych (nawet do 60 jaj). Po tarle samiec przegania samicę i broni dostępu do swojego terytorium przed intruzami. Wylęg trwa 2-3 dni, po czym larwy znikają wśród roślinności (dokarmianie w tym okresie nie jest konieczne). Po tygodniu zaczyna się pojawiać niewybarwiony narybek.

Akara Cętkowana
(łac. Laetacara Curviceps)

Gatunek	Akara Cętkowana
Nazwa łacińska	Laetacara Curviceps
Rodzina	pielęgnicowate
Występowanie	Amazonka i jej dopływy
Długość	5 - 7 cm
Temperatura	22 - 26 [°C]
pH	5,2 - 7,5
Twardość wody	miękka - średnio twarda
Zbiornik	100 [L]
Pokarm	żywy, mrożony, suchy

Akara Cętkowana (pielęgnicowate )

Występowanie

Amazonka i jej dopływy.

Wygląd zewnętrzny

Samiec osiąga długość do 7 cm, samica natomiast do 6 cm. Ubarwienie zależne jest od środowiska, zwykle srebrzystoszare do zielonkawego. Na pokrywach skrzelowych, tuż pod oczyma i na płetwie ogonowej widnieją charakterystyczne turkusowe cętki. Na podstawie płetwy grzbietowej oraz na środku ciała widnieje nie zawsze wyraźna ciemna plama. Samiec jest jaskrawiej ubarwiony niż samica i ma zaostrzoną płetwę grzbietową jak i odbytową.

Usposobienie

W warunkach naturalnych przebywają w miejscach zaciemnionych na niewielkich głębokościach.

Akwarium

W akwarium pożądane są rośliny szerokolistne.

Rozmnażanie

W okresie tarła samce stają się agresywne (bronią swojego terytorium). Samice składają jaja na płaskich kamieniach lub liściach. Wylęg larw następuje po 4-6 dniach.

Akara Marońska
(łac. Cleithracara Maronii)

Wikipedia/Bartosz Senderek/CC BY-SA 2.5

Gatunek	Akara Marońska
Nazwa łacińska	Cleithracara Maronii
Rodzina	pielęgnicowate
Występowanie	Gujana, Surinam
Długość	6 - 10 cm
Temperatura	23 - 26 [°C]
pH	6,5 - 7,2
Twardość wody	miękka - średnio twarda
Zbiornik	100 [L]
Pokarm	żywy, mrożony, suchy

Akara Marońska (pielęgnicowate )

Występowanie

W naturalnych warunkach zamieszkuje wody stojące.

Wygląd zewnętrzny

Samiec osiąga przeciętnie długość do 8 cm, samica natomiast do 7 cm. Ubarwienie ich jest zmienne, przeważnie żółtobrunatne. W pobliżu podstawy płetwy grzbietowej widnieje okrągła ciemna plama. Przez oko przebiega czarna pręga. Samce posiadają wydłużoną płetwę grzbietową i odbytową w stosunku do samicy.

Usposobienie

Akarę z Maroni można spokojnie polecić do hodowli początkującym akwarystom. Ryba ta ma bardzo spokojne usposobienie – nie ryje dna, nie niszczy roślin.

Akwarium

Rybki lubią przebywać w zacienieniu, stąd potrzeba zastosowania niezbyt jaskrawego oświetlenia oraz roślinności pływającej.

Rozmnażanie

Rozmnożenie tego gatunku nie należy do najłatwiejszych zadań – nie wszystkie pary wycierają się razem, gdy już do tarła dojdzie, ryby potrzebują spokoju (zestresowane zjadają złożoną ikrę), rodzice bardzo długo opiekują się narybkiem (nawet do 6 miesięcy).

Badis Błękitnopłetwy
(łac. Badis Badis)

Wikipedia/Tomolyka/GNU

Gatunek	Badis Błękitnopłetwy
Nazwa łacińska	Badis Badis
Rodzina	badisowate
Występowanie	Indie
Długość	8 cm
Temperatura	23 - 26 [°C]
pH	6,5 - 7,0
Twardość wody	miękka
Zbiornik	60 [L]
Pokarm	żywy, mrożony

Badis Błękitnopłetwy (badisowate )

Występowanie

Gatunek słodkowodny zamieszkujący mętne strumienie i potoki o niskim poziomie wody oraz niewielkim prądzie wody na obszarze Indii.

Wygląd zewnętrzny

Ryby te charakteryzują się małym pyskiem, brakiem miękkiej części w płetwach nieparzystych i lekko, bocznie spłaszczonym ciałem. Ich ubarwienie jest zmienne i zależy od warunków życia - zazwyczaj ciemnobrązowe, połyskująco niebiesko; młode są dodatkowo pręgowane poprzecznie (z wiekiem pręgi zanikają a u samców pojawia się mozaika barwnych plamek).

Usposobienie

Ryba ta ma spokojne usposobienie.

Akwarium

Może być trzymana w akwarium wielogatunkowym, w którym musimy mu przygotować odpowiednie kryjówki (doniczka, skorupa orzecha kokosowego, rośliny pływające, warstwa torfu na dnie).

Rozmnażanie

Przed tarłem samce przybierają szatę godową, walczą o samicę i strzegą kryjówek. Tarło odbywa się w osobnym zbiorniku z podwyższoną temperaturą do 28°C. W ciągu trzech godzin, etapami, samica składa około 50 jaj. Po złożeniu ikry należy ją odłowić – potomstwem opiekuje się samiec. Młode wylęgają się po 2 dniach, po kolejnych 4 zaczynają swobodnie pływać.

żałobniczka
(łac. Gymnocorymbus Ternetzi)

Wikipedia/Fernandograu/GNU

Gatunek	żałobniczka ( zwana też Tetra Czarna)
Nazwa łacińska	Gymnocorymbus Ternetzi
Rodzina	kąsaczowate
Występowanie	Ameryka Południowa
Długość	5 - 7 cm
Temperatura	20 - 28 [°C]
pH	6,0 - 7,0
Twardość wody	miękka
Zbiornik	60 [L]
Pokarm	żywy, mrożony, suchy

żałobniczka ( zwana też Tetra Czarna) (kąsaczowate )

Występowanie

Ta słodkowodna ryba (inna nazwa tetra czarna) zamieszkuje przede wszystkim wody stojące i wolno płynące rzeki Paragwaj.

Wygląd zewnętrzny

Jest oliwkowo srebrnego koloru z charakterystycznymi poprzecznymi, czarnymi pręgami za pokrywą skrzelową ciemnym tyłem oraz czarną płetwą odbytową. W Polsce wyhodowano odmianę długopłetwą tego gatunku. Ciało tych rybek jest wysokie, mocno spłaszczone. Samicę odróżnia korpulentniejsza budowa, większy rozmiar i bielszy koniec płetwy ogonowej.

Usposobienie

Są to rybki stadne.

Akwarium

Lubią zaciemnione miejsca (ciemniejsze podłoże, spora ilość roślin i elementów dekoracyjnych, rośliny pływające), znoszą okresowe spadki temperatury wody.

Rozmnażanie

Rozmnażanie jajorodne, najlepiej w akwarium tarliskowym. Podobnie, jak w przypadku innych gatunków z rodziny kąsaczowatych, ikra jest swobodnie rozrzucana, młode wylęgają się po dobie, a po kolejnych kilku dniach swobodnie pływają w poszukiwaniu pożywienia. Po odbytym tarle odławiamy rodziców, gdyż chętnie zjadają ikrę.

Bojownik Syjamski
(łac. Betta Splendens)

Gatunek	Bojownik Syjamski ( zwana też Bojownik Wspaniały)
Nazwa łacińska	Betta Splendens
Rodzina	guramiowate
Występowanie	Półwysep Indochiński
Długość	8 cm
Temperatura	22 - 30 [°C]
pH	7
Twardość wody	miękka - średnio twarda
Zbiornik	60 [L]
Pokarm	żywy, mrożony

Bojownik Syjamski ( zwana też Bojownik Wspaniały) (guramiowate )

Występowanie

W warunkach naturalnych osiedliły się w niewielkich, nagrzanych jeziorkach, stawach czy nawet rowach.

Wygląd zewnętrzny

Jest to gatunek z okoniokształtnych wyposażony w pomocniczy narząd oddechowy – labirynt (umożliwia on oddychanie powietrzem atmosferycznym, przez co pozwala żyć tym rybom w wodzie ubogiej w tlen). Charakteryzuje się długą, szeroką i ostro zakończoną płetwą odbytową oraz silnie rozwiniętymi (weloniastymi) pozostałymi płetwami. Ubarwienie dziko żyjących rybek jest zmienne (zależy w znacznej mierze od zajmowanego siedliska) – przeważnie brunatne, połyskujące różnymi kolorami. W warunkach hodowlanych wyselekcjonowano różnobarwne odmiany. Samice są mniej okazałe od samców (mniejszych rozmiarów zarówno ciało jak i płetwy, mniej żywe kolory).

Usposobienie

Są to ryby drapieżne, które polują na pożywienie. Agresywne w stosunku do własnego gatunku – samce toczą wzajemne boje o wyznaczone rewiry na śmierć i życie. Najlepiej czują się w towarzystwie ryb spokojnych, towarzyskich i szybko pływających (zawsze zdążą czmychnąć przed agresywnymi zapędami samców bojownika). Najlepiej jest hodować pojedynczego samca z samicą, jednak przy stworzeniu odpowiednich warunków, możliwa jest hodowla w jednym akwarium większej grupki tych ryb.

Akwarium

Lubią zbiorniki gęsto porośnięte roślinami tworzącymi swego rodzaju zarośla, w których będą mogły się chować. Woda czysta, dobrze filtrowana. Powietrze nad zwierciadłem wody powinno mieć identyczną temperaturę, co temperatura wody.

Rozmnażanie

Są to ryby jajorodne. Tarło odbywa się w uprzednio przygotowanym gnieździe, które tworzy piana na zwierciadle wody. Samica składa nawet do 400 jaj, z których po około 2 dobach wylęgają się larwy. Gniazdem opiekuje się samiec (samicę należy przenieść do osobnego zbiornika, gdyż może być atakowana przez samca). Kiedy narybek zaczyna swobodnie pływać i opuszczać gniazdo w poszukiwaniu pożywienia (po około 3 dniach), należy również odseparować samca.

Kirys Grzebykoczelny
(łac. Agamyxis Pectinifrons)

Gatunek	Kirys Grzebykoczelny ( zwana też Sum Agamyxis)
Nazwa łacińska	Agamyxis Pectinifrons
Rodzina	kirysowate
Występowanie	Ameryka Południowa
Długość	15 cm
Temperatura	20 - 26 [°C]
pH	6 - 7,5
Twardość wody	miękka - twarda
Zbiornik	100 [L]
Pokarm	żywy, mrożony, suchy

Kirys Grzebykoczelny ( zwana też Sum Agamyxis) (kirysowate )

Występowanie

Gatunek słodkowodny, który w warunkach naturalnych zamieszkuje wolno płynące dorzecza Amazonki, potoki oraz stojące wody i bagna Ekwadoru, Peru, Kolumbii czy Brazylii.

Wygląd zewnętrzny

Charakteryzuje się wysokim pokrojem ciała zwężającym się ku ogonowi oraz ciemno brunatnym ubarwieniem w białawe plamki. Wzdłuż linii bocznej i powyżej niej widoczne są szeregi kolców. Płetwy piersiowe – pierwsze ich promienie – zakończone są kolcem. Wszystkie płetwy są ciemnego koloru w jasne plamki. Przy pysku znajdują się 3 pary wąsów. Brak widocznego dymorfizmu płciowego.

Usposobienie

Jest to towarzyski sum, aktywny przede wszystkim nocą (wtedy też karmimy go), który uwielbia chować się w zagłębieniach korzeni lub na ściankach grot czy pomiędzy kamieniami. Lubią kopać w podłożu, mogą zjadać mniejsze rybki oraz narybek. W momencie zagrożenia lub po wyjęciu z akwarium wydają charakterystyczne dźwięki przypominające rechot. Są to bardzo wytrzymałe ryby. Nie odławiamy ich siatką (łatwo mogą się w nią zaplątać). Pływają w strefie przydennej i stamtąd także pobierają pożywienie.

Akwarium

Odpowiedni dla nich zbiornik powinien zawiera ć liczne kryjówki, słabe i rozproszone oświetlenie, miękkie i drobne podłoże oraz boki mocno obsadzone roślinnością.

Rozmnażanie

Gatunek jajorodny, którego w niewoli póki co nie udało się rozmnożyć. W środowisku naturalnym jaja składane są wśród roślinności pływającej.

===================================================================

Ze strony http://www.bajcik.pl

AGAMIX Agamyxis pectinifrons

ryby z hodowli krajowej długość ok. 6cm

Nazwa Agamix przyjeła sie od łacińskiej nazwy Agamyxis pectinifrons, ryba ta znana jest też pod nazwą polską - kirys grzebykoczelny. Ta żyjąca w Ameryce Południowej krępa i towarzyska, pokojowo usposobiona przydenna ryba należy do rodziny kirysowatych, nazywanych dawniej doradowatymi. Pomimo tego, że ma płochliwą naturę, to jeśli akwarium ma wyastarczającą ilość kryjówek można obserwować go również w ciągu dnia. Część podłoża w akwarium powinna być pokryta drobnym piaskiem aby umożliwić mu rycie w podłożu, co bardzo lubi czynić. Jego ciało pokryte jest kolczastymi wyrostkami płytek  kostnych. Dorasta do 8cm, lubi wodę o temperaturze 22-28C i pH 5,8-7,0; zjada każdy dostępny w sprzdaży pokarm.

Szczelinowiec Leleupa
(łac. Neolamprologus Leleupi)

Wikipedia/Mario Rubio Garcia/CC BY 2.0

Gatunek	Szczelinowiec Leleupa
Nazwa łacińska	Neolamprologus Leleupi
Rodzina	pielęgnicowate
Występowanie	Afryka
Długość	10 cm
Temperatura	24 - 26 [°C]
pH	7,5 - 8,5
Twardość wody	średnio twarda - twarda
Zbiornik	100 [L]
Pokarm	żywy, mrożony, suchy

Szczelinowiec Leleupa (pielęgnicowate )

Występowanie

Gatunek słodkowodny, który w warunkach naturalnych zamieszkuje wody jeziora Tanganika.

Wygląd zewnętrzny

Charakteryzuje się cylindrycznym, wydłużonym i smukłym pokrojem ciała oraz żółto pomarańczowym a nawet czerwonym ubarwieniem (w środowisku naturalnym występują dodatkowo okazy wybarwione na srebrno czarno i brązowo czarno). Dolne płetwy obrzeżone są na kolor jasno niebieski. Bywają odmiany z niebieskimi/ciemnymi ustami. Ryby te posiadają duże usta i otwory gębowe, a zęby znajdują się w ich gardłach. Samice są mniejsze i pełniejsze w okolicach brzucha.

Usposobienie

Wyróżniają się ciekawym usposobieniem. Gdy są młode, chętnie przebywają w liczniejszych grupach, z których dobierają się monogamiczne pary. Po uzyskaniu dojrzałości rozrodczej samce stają się niezwykle agresywne wobec innych samców z tego samego gatunku (agresja wewnątrzgatunkowa). Z samicami łączy ich niezbyt silna więź – po złożeniu ikry i odchowaniu młodych stają się agresywni również wobec nich. Wówczas często dzieje się tak, że samica przebywa w jednym rogu akwarium, a samiec w drugim, do momentu kolejnego tarła. Z natury jest drapieżnikiem więc raczej unikamy obsady z mniejszych rybek. Dobrze współżyją z sumami Synodontis, innymi łagodnymi pielęgnicowatymi: na przykład z rodzaju Julidochromis (naskalniki) lub Altolamprologus. Ubarwienie tego gatunku ściśle zależy od kolorystyki, jaka panuje w naszym akwarium (ciemne tło, ciemne podłoże – ryba ciemnieje) i diety (zróżnicowana i bogata w produkty dobrej jakości bogate w białko zapewni ładny, żółty kolor ryby). Jak wszystkie ryby, których głównym składnikiem pożywienia jest pokarm żywy, karmimy je częściej, ale mniejszymi porcjami (tak, żeby ryby wszystko zjadły od ręki).

Akwarium

Lubią one przestronne zbiorniki, z licznymi kryjówkami i zakamarkami wśród skał, kamieni, grot. Konieczne jest miękkie podłoże i jasne (najlepiej piasek), dobry i skuteczny filtr, dobry przepływ wody (inaczej dużo tlenu rozpuszczonego w wodzie) i systematyczne podmiany części wody (10-20% raz w tygodniu). Można także dodać do wody trochę soli jodowanej. Gatunek wrażliwy na gwałtowne zmiany temperatury oraz skład chemiczny wody.

Rozmnażanie

Ryby jajorodne. Tarło odbywa się na terytorium samicy – zazwyczaj w grocie, między szczelinami skał lub w ciemnym i ustronnym miejscu. Samica składa ikrę na dnie kryjówki, a samiec ją zapładnia. Jaja mają biały kolor, ale rzadko są widoczne. W ogóle czasami nie jesteśmy w stanie zaobserwować tarła, a jedyną jego oznaką jest około tygodniowy brak samicy i ponowne jej pojawienie się z bardzo liczną grupą narybku (nawet do 100szt). Młodymi przez długi czas opiekują się oboje rodziców.

Molinezja żaglopłetwa
(łac. Poecilia Velifera)

Wikipedia/Massysmith/GNU

Gatunek	Molinezja żaglopłetwa
Nazwa łacińska	Poecilia Velifera
Rodzina	piękniczkowate
Występowanie	Ameryka Środkowa
Długość	15 - 18 cm
Temperatura	23 - 28 [°C]
pH	7,0 - 8,0
Twardość wody	miękka - średnio twarda
Zbiornik	150 [L]
Pokarm	żywy, mrożony, suchy, roślinny

Molinezja żaglopłetwa (piękniczkowate )

Występowanie

W warunkach naturalnych żyją w ławicy, blisko lustra wody, w słodkowodnych i słonawych zbiornikach wód stojących lub wolno płynących.

Wygląd zewnętrzny

Charakteryzują się dość wysokim pokrojem ciała, zielono niebieskim lub zielono szarym ubarwieniem upstrzonym połyskującymi plamkami. Obecnie dostępnych jest wiele odmian hodowlanych różniących się kolorystyką. Samca łatwo jest odróżnić od samicy – jest mniejszy, bardziej kolorowy, ma wysoką płetwę grzbietową w kształcie rozłożonego żagla oraz płetwę odbytową przekształconą w gonopodium (zewnętrzny narząd kopulacyjny).

Usposobienie

Są to spokojne (poza okresem godowym, kiedy przejawiają terytorializm), towarzyskie, ruchliwe i skoczne (wymagane przykrycie akwarium) rybki. Niezbędnym uzupełnieniem ich diety są pokarmy roślinne, dlatego podczas czyszczenia zbiornika nie należy usuwać całkowicie rozwiniętych na szybach glonów. Molinezje są dosyć żarłoczne i mają szybką przemianę materii, stąd konieczne jest systematyczne odmulanie dna oraz częste podmiany wody (woda musi być zawsze odstana przez kilka dni, dodatek soli kuchennej lub morskiej – jedna łyżeczka na 50 litrów – jak najbardziej wskazany).

Akwarium

Lubią akwaria dobrze oświetlone, obsadzone gęstymi kępkami roślin, z licznymi kryjówkami oraz roślinnością pływającą, z wolnymi przestrzeniami do pływania.

Rozmnażanie

Ryby żyworodne – zapłodnienie jest wewnętrzne. Ciąża trwa 8 tygodni (ciężarną samicę łatwo rozpoznać po zaokrąglonym brzuchu i ciemnej plamie w okolicy odbytu). Ponieważ rodzice lubią pożywiać się narybkiem, rozmnażanie najlepiej jest przeprowadzać w osobnym zbiorniku. Samica rodzi samodzielne młode (50-80sztuk), które swobodnie pływają w poszukiwaniu pożywienia.

DREWNIAK (146) Cena brutto: 8.80zł Dostępność: Producent: --- Opinia: Aktualizacja: 2013-05-28 15:38:18 Zapisz do PDF:
Opis Opinie * DREWNIAK (202) Bunocephalus coracoideus Ryba z hodowli azjatyckiej długość ok.6-7cm. Drewniak - Bunocephalus coracoideus. Jest jednym z najczęściej spotykanym gatunkiem ryb z tego rodzaju u hobbystów. Jest rybą nocną i aby móc podziwiać jego wdzięki nocą należy zamontować w akwarium świetlówkę fluorescencyjną. W literaturze akwarystycznej możemy tę rybę spotkać pod trzema nazwami, takimi jak: B. amaurus, B. bicolor i B. knerii. Rodzina Sumy. Pochodzenie Rejony Amazonki. Długość Dorasta do 15 cm długości. Odżywianie Do jego ulubionych pokarmów należy pokarm żywy , pobierany z dna. Temperatura Toleruje temperatury z zakresu 20-26 C. Warunki hodowlane Należy zapewnić miejsca w akwarium, które będą służyły drewniakowi za kryjówki, na przykład kępki roślin, małe jaskinie przy dnie z kamyków. Dobrym rozwiązaniem dla zapewnienia schronieni na czas dzienny jest ułożenie liści dęby (suchych, zbrązowiałych), które po nasiąknięciu tworzą naturalne kryjówki. Należy utrzymać wodę w czystości i umieścić w akwarium drobnoziarniste dno. Rozmnażanie Drewniak jest jedynym z przedstawicieli Aspredinidae, którego udało się rozmnożyć w warunkach hodowlanych. Najpierw samiec przygotowuje zagłębienie w dnie dla ikry, po czym pilnuje złożonej ikry.

Danio Niebiańskie
(łac. Danio Margaritatus (Celestichthys Margaritatus))

Gatunek	Danio Niebiańskie ( zwana też Razbora Galaxy)
Nazwa łacińska	Danio Margaritatus (Celestichthys Margaritatus)
Rodzina	karpiowate
Występowanie	Birma, Tajlandia
Długość	2,5 cm
Temperatura	20 - 25 [°C]
pH	7,0 - 7,5
Twardość wody	średnio twarda
Zbiornik	60 [L]
Pokarm	żywy, mrożony, suchy - bardzo rozdrobnione

Występowanie

Gatunek słodkowodny, którego nazwa Razbora Galaxy wzięła się z błędnej klasyfikacji do rodzaju Microrasbora. W warunkach naturalnych rybka ta zamieszkuje mokradła, płytkie stawy czy bajora rozciągające się wzdłuż rzeki Salween przepływającej przez górskie tereny Birmy i Tajlandii. Można ją również spotkać w jeziorze Inle (płytkich i mocno zarośniętych jego częściach) – na terenie Birmy. Swego czasu był to gatunek mocno zagrożony wyginięciem.

Wygląd zewnętrzny

Charakteryzuje się niewielkim rozmiarem – do 2,5 cm i bardzo kolorowym ubarwieniem (na ciemno szarym tle, ograniczonym od góry niebieskim paskiem, a od dołu czerwonym lub nawet pomarańczowym podbrzuszem widnieją biało perłowe plamki). Płetwy czerwono czarne (przeważnie czerwony pasek w środku pomiędzy czarnymi), a ogonowa bezbarwna pośrodku z czerwono czarnymi paskami po obu bokach. Samca odróżnimy po jaskrawszych kolorach ciała oraz płetw i płaskim brzuchu. Samica pełniejsza, z ledwo obrzeżonymi płetwami i ciemną plamą w okolicach odbytu, gdy jest ciężarna.

Usposobienie

Jest to bardzo ruchliwa i ciekawska ryba, która w większej grupie nie płoszy się tak bardzo (gatunek ławicowy, wymagana ilość to przynajmniej kilkanaście sztuk – ryby wówczas nie stresują się tak bardzo i szybciej aklimatyzują do nowego otoczenia). Samce terytorialne podczas godów – jednak nie krzywdzą współtowarzyszy tylko ich przeganiają. Rybka łatwa w hodowli polecana początkującym akwarystom.

Akwarium

Lubi niezbyt wysokie ale przestronne zbiorniki (minimum 20 litrów), obsadzone dużą ilością delikatnej roślinności, z licznymi kryjówkami. Może być przetrzymywana w akwarium ogólnym z innymi niewielkimi rybkami (np. neonkami, kiryskami karłowatymi lub pielęgniczką kakadu) i krewetkami (zjadają jednak ich ikrę) lub w akwarium gatunkowym. Woda powinna być systematycznie podmieniana.

Rozmnażanie

Gatunek jajorodny. Rozmnażanie nie sprawia dużego problemu, jednak pielęgnacja narybku jest już kłopotliwa (są bardzo wrażliwe na zanieczyszczenia wody, trudność sprawia też dopasowanie odpowiedniego pożywienia ze względu na rozmiary larw). Pobudzić do rozpłodu możemy poprzez podmianę znacznej ilości wody, podwyższenie temperatury do 26°C, obfitsze karmienie żywym pokarmem oraz umieszczeniem w zbiorniku sporej ilości mchu np. jawajskiego. Gdy ryby dojrzeją płciowo samce stroszą się przed samicami, zapędzają je do wcześniej upatrzonej kryjówki, gdzie odbywa się tarło. Ikra składana jest na liściach roślin lub w mchu w ilości około 30 ziaren – lepi się słabo i łatwo odpada przy próbie przeniesienia. Rodzice zjadają ikrę jak i larwy, dlatego powinni zostać odłowieni. Młode wykluwają się po 4-7 dniach (unoszą się wówczas w toni wodnej przyczepione do szyby), po kolejnych 4 zaczynają swobodnie pływać w poszukiwaniu pożywienia. Narybek rośnie szybko ale nierównomiernie, po około miesiącu zaczyna się wybarwiać.

Kirysek Karłowaty
(łac. Corydoras Pygmaeus)

Wikipedia/Sesarma/CC BY-SA 3.0

Gatunek	Kirysek Karłowaty ( zwana też Kirysek Pigmej)
Nazwa łacińska	Corydoras Pygmaeus
Rodzina	kiryskowate
Występowanie	Ameryka Południowa
Długość	3 cm
Temperatura	22 - 26 [°C]
pH	6,0 - 7,5
Twardość wody	miękka - średnio twarda
Zbiornik	70 [L]
Pokarm	żywy, mrożony, suchy - rozdrobnione

Występowanie

Ryba słodkowodna, która w warunkach naturalnych zamieszkuje tropikalne dorzecza Amazonki – płytkie, często niedotlenione, ciemne wody potoków o delikatnym nurcie, stawów, terenów okresowo zalewanych.

Wygląd zewnętrzny

Charakteryzuje się szaro oliwkową barwą z żółto białawym podbrzuszem. Wzdłuż całego boku (od otworu gębowego, przez oko zachodząc aż na płetwę ogonową) przebiega ciemna pręga a nad nią jasna. Druga ciemna pręga (a nad nią jasna) znajduje się w dolnej partii ciała (od płetwy brzusznej do ogonowej). Płetwy bezbarwne. Samce są nieco mniejsze, a samice mają bardziej korpulentny brzuch (widać to zwłaszcza, gdy obserwujemy je z góry).

Usposobienie

Gatunek ławicowy, który czuje się dobrze w liczniejszych grupach (jest mniej bojaźliwy i zestresowany). Spokojny, ciągle w ruch w poszukiwaniu pożywienia – szuka go w strefie przydennej, na liściach lub powierzchniach elementów dekoracyjnych (planując zakup tych rybek pamiętajmy o usunięciu elementów i podłoża o ostrych krawędziach).

Akwarium

Lubią niezbyt wysokie, ale przestronne akwaria z miękkim podłożem, bez silnego ruchu wody, z licznymi elementami drewnianymi – korzenie, gałęzie, z rozproszonym oświetleniem. Ryba oddycha nie tylko tlenem rozpuszczonym w wodzie, ale także powietrzem atmosferycznym (za pomocą jelita).

Rozmnażanie

Gatunek jajorodny, którego do rozmnażania możemy pobudzić poprzez większą niż zwykle podmianę wody na chłodniejszą. Na jedną samicę powinno przypadać dwóch samców. Ikra przyklejana jest do szyby akwarium, liści lub elementów dekoracyjnych. Wylęg młodych następuje po 5-6 dniach. Od razu przystępujemy do żywienia ich bardzo drobnymi pokarmami.

Otosek Zebra
(łac. Otocinclus Cocama)

Wikipedia/Carl Meilahn/GNU

Gatunek	Otosek Zebra
Nazwa łacińska	Otocinclus Cocama
Rodzina	zbrojnikowate
Występowanie	Ameryka Południowa
Długość	5 cm
Temperatura	21 - 25 [°C]
pH	6,0 - 7,5
Twardość wody	miękka - średnio twarda
Zbiornik	70 [L]
Pokarm	żywy, mrożony, roślinny

Występowanie

Ryba słodkowodna zamieszkująca w warunkach naturalnych gęsto zarośnięte strumienie i potoki Peru.

Wygląd zewnętrzny

Niewielki gatunek ceniony przede wszystkim ze względu na żywienie się glonami. Charakteryzuje się beżowo szarym ubarwieniem i poprzecznie wydłużonymi, ciemnymi pasami przechodzącymi przez całe ciało (zazwyczaj są to 4 grube pasy, które czasami są porozdzielane i układają się na wzór zeberki). Jeden z pasów zachodzi na płetwę grzbietową, a głowa praktycznie w całości jest ciemna. Podbrzusze jest koloru jasnego – beżowo żółtawego. Zewnętrzne promienie płetwy ogonowej są wydłużone, a na płetwie widnieje ciemny pasek układający się w literę „w” (od końca płetwy oddziela go bezbarwny margines). Pozostałe płetwy przezroczyste. Otwór gębowy stanowi przyssawka. Samice są grubsze, jednak możliwość rozróżnienia płci istnieje w momencie osiągnięcia dojrzałości rozrodczej i w pełni zdrowia ryb.

Usposobienie

Rybki stadne – dobrze czują się w liczniejszych grupach. Są spokojne, bardziej aktywne wieczorem, zasadniczo nieśmiałe w stosunku do innych lokatorów akwarium, przystosowane do oddychania powietrzem atmosferycznym.

Akwarium

Lubią zbiorniki gęsto zarośnięte, z licznymi kryjówkami i płaskimi powierzchniami, na których będą rozwijały się glony, z miękkim podłożem i niezbyt intensywnym oświetleniem (światło powinno być rozproszone) i czystą wodą.

Rozmnażanie

Gatunek jajorodny, jednak nie odnotowano jeszcze sposobu ich rozmnażania w niewoli. Jest on przede wszystkim importowany. Powinien być poddawany powolnej aklimatyzacji, gdyż ciężko jest mu się przyzwyczaić do niewoli. Sprowadzone osobniki potrafią w ciągu 6 tygodni zdechnąć „bez przyczyny”. Podczas przystosowania do nowej rzeczywistości konieczne jest zapewnienie bezstresowych warunków. Odpowiednia dieta również odgrywa ważną rolę – pokarm roślinny, dobrej jakości, zróżnicowany, można także od czasu do czasu podawać żywy lub mrożony. Podawane warzywa zawsze blanszujemy.

Otosek Przyujściowy
(łac. Otocinclus Affinis)

Wikipedia/Marrabbio2/GNU

Gatunek	Otosek Przyujściowy
Nazwa łacińska	Otocinclus Affinis
Rodzina	zbrojnikowate
Występowanie	Brazylia
Długość	4 cm
Temperatura	21 - 26 [°C]
pH	5,5 - 7,0
Twardość wody	miękka - średnio twarda
Zbiornik	70 [L]
Pokarm	roślinny

Występowanie

Gatunek słodkowodny zamieszkujący w warunkach naturalnych mocno zarośnięte i niezbyt głębokie potoki i dorzecza Amazonki.

Wygląd zewnętrzny

Jest to niewielka rybka, którą wyróżnia ciemna pręga przechodząca wzdłuż całego jej boku przez nozdrza, oko aż do nasady płetwy ogonowej. Powyżej niej znajduje się cienka kremowo złota linia, która również przechodzi wzdłuż całego boku (łącząc się na pysku tworzy literę „v”). Grzbiet ma koloru brązowawo kremowego przeplatany licznymi szarymi (ciemniejszymi lub jaśniejszymi), nieregularnymi plamami. Podbrzusze jest jasno żółtawe. Płetwę ogonową i grzbietową pokrywają szare plamki, reszta jest przezroczysta. Otwór gębowy w formie przyssawki. Samice są bardziej korpulentne w okolicach brzucha. Gatunek przystosowany jest do oddychania powietrzem atmosferycznym (poprzez jelito).

Usposobienie

Żywi się glonami (miękkimi zielonymi i brązowymi), dlatego musimy zapewnić im odpowiednią ich ilość w akwarium. Są to spokojne ryby, które aktywne stają się wieczorem i w nocy.

Akwarium

Zbiornik powinien być mocno obsadzony roślinnością, z licznymi kryjówkami i powierzchniami płaskimi, na których będą rozwijały się glony, z rozproszonym oświetleniem. Gatunek wrażliwy na jakość wody – azotyny, amoniak, gwałtowne zmiany i wahania odczynu, temperatury czy twardości wody. Konieczne jest jego dokarmianie zblanszowanymi warzywami lub innym roślinnym pokarmem.

Rozmnażanie

Ryby jajorodne, rozmnażanie w niewoli zdarza się jednak sporadycznie i przypadkowo. Ikra jest swobodnie rozrzucania wśród roślinności, przy szybie akwarium, lub wśród elementów dekoracyjnych. Wylęg następuje po 2 dniach, po kolejnych 3 narybek zaczyna swobodnie pływać (jest on bardzo delikatny i mały). Gatunek importowany, który wolno aklimatyzuje się do życia w niewoli. Odnotowuje się dużą śmiertelność w ciągu pierwszego tygodnia – najczęściej z powodu zaniedbań podczas transportu.