ZASADY PROJEKTOWANIA INSTALACJI GAZOWEJ
Inst.gaz.rozpoczyna się za kurkiem głównym i obejmuje a)odcinki na poziomie piwnic, piony instalacyjne, c)przewody stanowiące odgałęzienie do poszczególnych mieszkań, d)węzeł pomiaru gazu, e)przewody za gazomierzami, f)odgałęzienie do odbiorników gazowych.
Inst.gaz.najczęściej projektuje się ze stali (rur stalowych) i rur miedzianych. Przy projektowaniu należy uwzględnić różnice technologiczne wynikające z tych materiałów (np. sposób łaczenia)
Inst.gaz.w każdym obiekcie budowlanym powinna być wykonana wykonywana na podstawie tzw. projektu budowlanego inst.gaz.
Przed przystąpieniem do projektowania inst.należy zebrać informacje dotyczące: 1)liczby i rodzaju urządzeń gazowych oraz ich charakterystyki technicznej. 2)jednoczesności używania poszczególnych urządzeń. 3)używanie poszczególnych urządzeń gazowych i przewodów inst.gaz.w budynku. 4)zasad wentylacji pomieszczeń i sposobu odprowadzania spalin. 5)sposobu prowadzenia inst.elektrycznych zainstalowanych w pomieszczeniach.
Projekt instalacji technicznej – gazowej musi być uzgodniony z dostawcą gazu co do zgodności z wydanymi warunkami zasilania, w których określa się: a)rodzaj gazu zasilającego instalację, b)miejsce włączenia inst.gaz. c)rodzaju ciśnienia gazu w sieci.
Kolejność projektowania inst.gaz.: 1)rysowanie przebiegu inst.gaz.na planie budynku(na poszczególnych kondygnacjach z zaznaczeniem przewodów wentylacyjnych i spalinowych niezbędnych do pracy przewidzianych projektem urządzeń). 2)Narysowanie rozwinięcia aksonometrycznego inst.gaz.z podaniem długości i rozbioru gazu na poszczególnych odcinkach. 3)określenie szczytowego poboru gazu w budynku / mieszkaniu oraz przepływu gazu w poszczególnych odcinkach instalacji. 4)Przyjęcie do obliczeń odpowiednich średnic przewodów instalacyjnych, sprawdzenie spadków ciśnienia, albo prędkości, a następnie dobór optymalnych średnic rur na poszczególnych odc.inst.
Okres ważności uzgodnienia projektu upływa z dniem utraty ważności zapewnienia dostawy gazu lub warunków technicznych przyłączenia.
Przy każdorazowej przeróbce inst.lub przyłączeniu dodatkowych urządzeń gazowych należy uzyskać dodatkowe zapewnienie dostawy gazu oraz opracować nowy projekt.
ZAWARTOŚĆ PROJEKTU
Projekt sieci gazowej powinien się składać z:
a)części ogólnej: 1)opis danej instalacji, 2)decyzja o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu wydana przez właściwy urząd miasta lub gminy. 3)Techniczne warunki przyłączenia. 4)Mapą ewidencji gruntów z naniesioną trasą przebiegu gazociągu wraz z wykazem właścicieli gruntów, przez które przebiegnie projektowana trasa w skali 1:500 lub 1:1000. 5)Oświadczenie właścicieli gruntów w formie aktów notarialnych dotycz.zgody na poprowadzenie sieci gazowej przez ich teren oraz o ustanowieniu na rzecz przedsiębiorstwa gazowniczego i jego następców prawnych nieodpłatnego prawa użytkowania na czas eksploatacji sieci gazowej pasa gruntów, pod którym zostanie ta sieć położona (ułożona). 6)uzgodnienie naniesionej trasy rurociągu i przyłączy z tzw.zespołem uzgodnienia dokumentacji. Na zaktualizowanych mapach zasadniczych w skali 1:500 lub 1:1000. 7)ewentualne inne uzgodnienia formalne wynikające z uwarunkowań regionalnych (np. Narura2000, operat wodno-prawny, operat przekroczenia torów PKP, wniosek dot.wylesienia).
b)część techniczno-technologiczna 1)rysunek planu trasy gazociągów i przyłączy gazowych w skali 1:500 lub 1:1000. 2)umiejscowienie kurków głównych wraz z usytuowaniem i typem szafek gazowych. 3)dobór rur, kształtek i armatury (średnica, materiał, producent). 4)szczegóły przekroczeń przeszkód terenowych takich jak: autostrady, drogi ekspresowe, drogi krajowe, cieki wodne, tory PKP, które mogą zasadniczo wpłynąć na utrudnienia wykonawcze wraz z profilami trasy oraz przekrojami poprzecznymi. 5)schematy montażowe. 6)krótki opis technologii budowy ( np. wykopy, roboty montażowe, czyszczenie gazociągów) wraz z niezbędnymi obliczeniami dot. średnic i spadków ciśnienia na danych odcinkach. 7)zestawienie materiałów. 8)kosztorys.
DOBÓR ŚREDNIC
Z wzoru: $Q = \frac{A}{d}\ \sqrt{\frac{{(p1}^{2} - {p2}^{2})D}{lLTZ}}$ (z pomijamy bo 1)
Szukamy w katalogu wymiary rur. Jeśli nie ma takiej średnicy jaka nam wyszła to wybieramy o oczko większą.
URZĄDZENIA DO POMIARU STRUMIENIA OBJĘTOŚCI GAZU
Gazomierze:
1.zwężkowe, 2.turbinowe, 3.rotorowe, 4.mechowe, 5.ultradźwiękowe, 6.wirowe, 7.coriolisa
1.gazomierze te należą do grupy przepływomierzy manometrycznych, których zasada działania oparta jest na pomiarze spadku ciśnienia, wywołanego objętością elementu spiętrzającego. Spadek ciśnienia wyrażony poprzez tzw.ciśnienie różnicowe pozostaje w ściśle określonej relacji ze strumieniem objętości gazu przez zwężkę. W budowie przepływomierzy manometrycznych można wyróżnić 2 zasadnicze zespoły: element powodujący spadek ciśnienia oraz manometr różnicowy lub przetwornik różnicy ciśnienia.
2.G.T.należą do grupy przepływomierzy tachometrycznych i są w tej chwili najczęściej stosowanymi urządzeniami do pomiaru przepływu gazu. G.T. składają się z następujących podstawowych zespołów: -korpusu głównego, -zespołu pomiarowego obejmującego wirnik turbiny wraz z kierownicą i zespołem przekładni, -zespoły przeniesienia napędu, obejmującego sprzęgło magnetyczne wraz z korpusem przegrody hermetycznej, -zespołu liczydła.
3.G.R.należą do grupy przepływomierzy komorowych, których organ pomiarowy tworzą komory kolejno napełniane i opróżniane gazem. W odróżnieniu od gazomierzy turbinowych są one mniej wrażliwe na pulsacje przepływu i zaburzenia rozkładu prędkości. Stanowią więc w określonych sytuacjach alternatywne rozwiązanie dla gazomierzy turbinowych w przypadku opomiarowania punktów pomiarowych zasilających instalacje z odbiornikami gazu.
4. Cztery podzielone syntetycznymi membranami komory pomiarowe zostają na przemian napełniane i opróżniane. Przekładnia przegubowa przenosi ruch membrany na wałek korbowy. Wałek korbowy poprzez zasuwy steruje przepływem gazu. Ruch obrotowy przekładni przenoszony jest poprzez sprzęgło magnetyczne na liczydło. Mechanizm pomiarowy pracuje na zasadzie swobodnej membrany. Efektem tego są małe siły działające na łożyskowania oraz cicha praca gazomierza. Rozwiązanie konstrukcyjne oparte na zasadzie swobodnej membrany umożliwia zastosowanie mechanicznej korekcji temperaturowej dla ustalonej temperatury odniesienia.
5.Zasada działania polega na wysyłaniu tysięcy krótkich wiązek impulsów ultradźwiękowych na sekundę do przepływającego płynu i stałej częstotliwości. Fala zostaje odbita od cząstki przepływającej w medium i powraca. Na podstawie różnicy częstotliwości między falą wysłaną a falą odbitą wyznaczana jest prędkość osiowa gazu, która zależy od średnicy rurociągu przesyłowego oraz liczby Reynoldsa. Ultradźwiękowe czujniki mierzą szybkość przepływu płynu poprzez detekcję zmian częstotliwości ultradźwiękowego echa wracającego do czujnika.
6. Gazomierze wirowe można stosować do pomiarów objętości gazów i cieczy. Przy pomiarze gazu można zastosować je w połączeniu z dodatkowymi urządzeniami do pomiaru strumienia skorygowanego względem ciśnienia i temperatury lub wraz z miernikiem gęstości do ustalania strumienia masy. Gazomierz wirowy składa się z układu pomiarowego, zaburzacza strumienia, głowicy pomiarowej z czujnikami termistorowymi i wzmacniacza. Dokładności pomiaru gazomierza zależy od długości i warunków pracy. Wpływy zakłóceń zmniejszane się dodatkowo przez zainstalowaną na wlocie prostownicę strumienia. Ogranicza to także zakłócenia spowodowane przez zawirowania i asymetrię profilu.
7.Działanie polega na pozornym zakrzywieniu się toru ruchu ciała poruszającego się w wirującym układzie współrzędnych. Odchylenie toru ruchu ciała w takim układzie zależy od prędkości ruchu ciała i prędkości wynikającej z ruchu wirowego układu odniesienia. Zjawisku temu towarzyszy siła bezwładności nazywana siłą Coriolisa.