1.Dwie Historie.

Historia zwykłego człowieka może przenikać się z dziejami całego narodu. Każde inwidualne istnienie wnosi jakąś cząstkę do historii zbiorowości, w jakiej żyje i może ją opisać lepiej, niż kto inny. Co prawda każdy może przedstawić inaczej tą samą historię, zależy, kto dane wydarzenia opisuje. Kaczmarski przez swoje dzieła odczytywał na swój sposób historię, którą znał doskonale, przez co przybliżał ją ludziom. Potrafił „bawić” się postaciami historycznymi, wykorzystywał je do przedstawienia w bardzo zwinny sposób postaw ludzkich, które odzwierciedlały właśnie te postacie. Bard bez wątpienia zapisał się w historii naszego kraju, który w bardzo wielu tekstach poety był przedstawiany, jako najwyższe dobro, o które jednak sami Polacy nie potrafią zadbać.

Kaczmarski w tekście „Drzewa Genealogicznego” odwołuje się do historii swoich przodków, o których nikt nie pamięta. Się nie zapisali w pamięci zbiorowej Tekst opisuje historię będącą bezpośrednio z nim związaną i miejącą wpływ na jego życie i twórczość. Musi tłumaczyć że jest Polakiem. Tekst jest ironiczny w całości. Tekst o podwójnym znaczeniu. Ubolewa jednak, że wcześniejsze pokolenia jego rodziny nie zasłużyły się niczym wielkim w historii swojego kraju, że nie może czerpać z ich zasług dla dobra ogółu. Poeta sięga wiele pokoleń wstecz do najdawniejszych wydarzeń swojego rodu.

Rodowód mój nie sięga bursztynowych szlaków,
Mój praszczur się nie najadł na ciele Popiela,
I kiedy nie od razu budowano Kraków
Zabrakło także mojej krwi przedstawiciela.

Do jakichydarzeń się odwołuje,: Imperium rzymskie( bursztynowe szlaki), Początek dziejów polski – podanie o popielu, praszczur – przodek, epoka zwierzęca, epoka krwawa, dobieranie się do Polskiej krwi (przedstawienie groteskowe), nawiązaniązanie do przysłowia – nie od razu kraków zbudowano

poprzez powstanie listopadowe, wojny aż na historii najnowszej kończąc. W tekście znajdują się postacie będące rodziną Kaczmarskiego, które zasłużyły się, choć w jakimś stopniu historii. Jedną z nich był Jakub Jasiński, który podczas insurekcji kościuszkowskiej sprawował dowództwo nad oddziałami we Lwowie. Jak głosi tradycja rodzinna był także poetą. Pokrewieństwo Jasińskiego z Kaczmarskim nie jest do końca sprawdzone. Dziadek Kaczmarskiego ze strony ojca był ułanem. Dziadkowie ze strony matki, czyli babcia Jacka Felicja Trojanowska pochodziła z rodziny żydowskiej zaś dziadek Stanisław Trojanowski miał koligacje tatarskie. W utworze jest także nawiązanie do czasów drugiej wojny światowej, podczas której większa część rodziny Kaczmarskiego ze strony matki poniosła śmierć. Historia najnowsza to dzieje jego rodziców też artystów. Matka Anna Trojanowska- Kaczmarska była malarką, znała się na sztuce, czym w późniejszym czasie zaraziła swojego syna Jacka. Poeta bardzo często wykorzystywał tak szeroką wiedzę artystyczną do tworzenia swojej poezji. Ojciec Janusz również był związany ze sztuką. Nauczał malarstwa był także prezesem Zarządu Głównego Związku Polskich Artystów Plastyków. Dzięki rodzicom i Jacek orientował się w szeroko pojętej sztuce. W szkole uczył się bardzo dobrze. Jego wiedza światopoglądowa była dużo większa niż pozostałych jego rówieśników. Wyróżniał się bardzo dużą wiedzą historyczną i polonistyczną, którą później zaszczepiał w swoich tekstach. Można powiedzieć, iż rodzice przekazali Jackowi pewną wiedzę, z której nie jeden nie potrafiłby skorzystać. Kaczmarski wykorzystał to w całej zupełności. Podczas trasy koncertowej po Francji zastał go w Polsce stan wojenny gdzie nie mógł już wrócić. Gdy przebywał we Francji w Polsce został wprowadzony stan wojenny Poeta został na obczyźnie zupełnie osamotniony. Tęsknota za krajem ujawnia się w tekście „Drzewa genologicznego”. Kaczmarski wrócił do kraju po ponad dekadzie. Prosi w postaci metafory, aby przyjęto go znów do grona Polaków. Cytat interpretacja. Tekst został napisany w 1993 roku, czyli nie długo po tym jak bard powrócił do swojej ojczyzny. Pieśń ukazuje jak mogą być przewrotne losy całych pokoleń, ale i również jednostki na tle otaczającej rzeczywistości. Kaczmarski ubolewał, że jego rodowód nie jest tak sławny, ale raczej przekorny. A sam napisał historię, której mógłby mu pozazdrościć nie jeden człowiek.

Historia narodu Polskiego tak doświadczanego przez wieki zaborów jak i wojny światowe w szczególności drugą wojnę doskonale przemawia do ludzi przez tekst „Ballady wrześniowej” Jest to historia bliska sercu wszystkich Polaków a nie tylko Kaczmarskiemu. Poeta przez tą pieśń nie pozwala zapomnieć o wszystkich krzywdach, które wyrządzili nam hitlerowcy, ale również Rosjanie. Przez ustrój, który panował po drugiej wojnie światowej sam poeta musiał zostać przez ponad dekadę na obczyźnie by uniknąć represji ze strony ZSRR. Wolość Polaków nie nastała w raz z zakończeniem wojny. Na pełną niezależność naród Polski musiał czekać ponad czterdzieści lat.

„Ballada wrześniowa” ma niesamowity wydźwięk. Kaczmarski krzycząc przekazuje wszystkim znaną historię w trochę innej odmianie. Przez sposób zaśpiewania tego utworu historia staje się bardziej klarowna. Wpływ na taki odbiór ma sposób, w jaki tekst został wyśpiewany a raczej wykrzyczany. Daje to poczucie dobitności i podkreślenia rangi tego wydarzenia historycznego. Pieśń powstała wiele lat po 17 września 1939 roku, ale jeszcze na obczyźnie. Z wiadomych względów tekst takiego pokroju w 1982 roku w Polsce nie miałby szans się ukazać. Piosenka była wydawana tylko i wyłącznie przez podziemne źródła. Kaczmarski w balladzie wykrzyczał powszechnie znane fakty dotyczące agresji ZSRR na Polskę, o których nie można było uczyć w szkołach ani nawet mówić. Jacek bezpruderyjnie przedstawia dobrego według propagandy Stalina, jako tyrana, który miał za nic dobro ludzi. Przez gest fajką zmienił los Polaków na prawie pięćdziesiąt lat. Stalinowcy nie mieli skrupułów. Niszczyli wszystko, co stanęło na ich drodze. Gwałcili, rabowali mordowali. A dzięki propagandzie starano się wmówić Polakom, że Rosja to ich starszy brat, który opiekuje się Polską. Nic bardziej mylnego. Starano się zatuszować wszystkie zbrodnie komunistyczne z tą największą na czele. Katyń, bo o nim jest mowa w kolejnych wersach pieśni Kaczmarski porównuje do Chrystusa z kulą w głowie. Jest to celowy zabieg by każdy słuchacz się domyślił, o co chodzi. Symbolizuje to również niszczenie wiary katolickiej. Symboliczne zabicie Chrystusa połączone ze sposobem mordowania ludzi przez Rosjan w Katyniu daje to niesamowity przekaz. Rosjanie wraz z hitlerowcami chcieli zawładnąć terenami II RP, skreślić Polskę z map świata i budować na jej terenach swoje państwo pozbawione wszelkich zasad. Kaczmarski ironicznie przedstawia, że Polski naród nie będzie już nikomu przeszkadzał w swoich interesach. Naród Żydowski i Białoruski też stanie się wolny. Wydaje się to śmieszne biorąc pod uwagę wydarzenia, jakie spotkały te narody podczas drugiej wojny. W tym wypadku Polska jest najgorsza i to ją trzeba zniszczyć. Naród Polski został dwa razy zdradzony pierwszy raz 1 września a drugi raz 17 września, kiedy to Rosja wbiła nam skrytobójczo nóż w plecy.

Kaczmarski przypomina o tych wydarzeniach w bardzo dobitny sposób. Jego historia niejako splotła się z historią Polski. Pokój nie nastał wraz z zakończeniem działań wojennych. Trzeba było na to czekać ponad czterdzieści lat. Kaczmarski był częścią historii Polski Ludowej sam ją tworzył a jednocześnie walczyłby Polacy nie zapomnieli o przeszłości. By nie dali się wciągnąć w wir propagandy serwowany przez braci Rosjan. Starał się by Polacy nawet nie w wolnej Polsce zachowali twarz. W ostatnich wersach ballady nawołuje by Europa pamiętała o tych wydarzeniach, bo zawsze mogą się one powtórzyć.