Łyska (Fulica atra)

Brak dymorfizmu płciowego, upierzenie łupkowoczarne z nagą, podobnie jak dziób, białą blaszką na czole, od której pochodzi polska nazwa gatunku. Palce otoczone karbowanymi płatkami skórnymi, łuski na nogach zielonosiwej barwy. Młode jaśniejsze z mniejszą i ciemną blaszką na czole, jasnoszarą szyją i piersią, czarnoszarym grzbietem, pisklęta ciemne z żółtą głową, białą brwią, czerwoną plamą na czole, o dziobie czerwonym u nasady, a reszcie białej z czarną kropką na końcu. Biała tarczka na czole występuje tylko na jesieni. Pierzenie lotek w lipcu i sierpniu ukryte w trzcinach. Głównie osiadła i koczująca, a tylko populacje północno-zachodnie wędrują jesienią na południowy zachód. Pływając z lekko kiwającą się głową zanurzają się bardziej niż kurki wodne. Dość ciężko zrywają się do lotu - potrzebują rozbiegu na powierzchni, kiedy to nogi wyciągają do tyłu. Można wtedy dostrzec białe obrzeżenia piór. Kurki natomiast zrywają się do lotu dużo lżej i początkowo z nogami skierowanymi do dołu. Nurkują z lekkiego wyskoku. Podobna do niej łyska czubata pochodząca z Hiszpanii nad tarczką czołową ma dwa okrągłe narośla o barwie równie czerwonej jak dziób.

W zakolu Wisły przy Wawelu:

Liczba – ok. 80 osobników