METODA KLANZY

Powyższa metoda została opisana po latach doświadczeń przez założycielkę Stowarzyszenia PSPiA, dr Zofię Zaorską. Celem wieloletnich starań Polskiego Stowarzyszenia Pedagogów i Animatorów KLANZA, które kontynuuje rozpoczętą przez KLubANimatoraZAbawy drogę do radości i życiowej satysfakcji, było sprzyjanie rozwojowi osoby, grupy, społeczności, w atmosferze wzajemnej, życzliwej współpracy, ujawniającej siłę grupy, jej wielorakie możliwości.

Podstawowym założeniem tej metody to holistyczna koncepcja człowieka czyli przekonanie o możliwościach rozwojowych każdej osoby. Celem są dobre relacje i umiejętność współpracy.

Metoda KLANZY to powtarzalny sposób organizowania spotkań ludzi, uwzględniających:

• Nawiązywanie kontaktów prowadzącego z grupą i w grupie pomiędzy uczestnikami z wykorzystaniem zabaw integracyjnych. Dbałość o dobrą atmosferę – życzliwości, otwartości, akceptacji i szacunku dla każdego uczestnika spotkania. 

• Ustalanie zasad pracy w grupie i wprowadzanie ich po akceptacji przez wszystkich.

• Celowe wykorzystywanie przestrzeni, zwracanie uwagi na estetykę otoczenia.

• Tworzenie warunków do uczenia się przez działanie, przeżywanie, odkrywanie. Animowanie do rozwiązywania problemu za pomocą metod aktywizujących.

• Dbanie o relaks, dobre samopoczucie uczestników i radosną atmosferę spotkań.

• Wykorzystywanie tańca, ruchu, muzyki, zaskakujących sytuacji do wzmacniania energii lub odpoczynku i relaksu uczestników grupy.

• Dbałość o przebieg procesu grupowego i stopniowanie emocji w każdym działaniu z wyraźnym początkiem i zakończeniem. Rzetelne wykorzystywanie czasu przeznaczonego na spotkanie.

• Stosowanie informacji zwrotnych, zwracanie uwagi na znaczenie i umiejętność życzliwego przekazu własnych odczuć w danym czasie i miejscu. Podkreślanie dobrych cech i wskazywanie słabych nie w formie krytyki, ale informacji o spostrzeżeniach przydatnych do refleksji o tym, co warto zmienić.

• Docenianie każdego włożonego trudu, niezapominanie o podziękowaniach, sympatycznym wręczaniu świadectw, zaświadczeń.

• Wykorzystywania różnych środków – prostych i łatwych do zdobycia, a umożliwiających twórcze działanie.

Celem pedagogiki zabawy jest dostarczenie prowadzącemu grupę rozmaitych pomysłów, umożliwiających mu świadomą, kreatywną, pobudzającą do twórczych rozwiązań pracę z uczestnikami grupy. Wykorzystuje ona urozmaicone propozycje, które mogą ożywić tradycyjne nauczanie .

Rodzaje zabaw stosowanych w pedagogice zabawy :

• zabawy ułatwiające wejście w grupę, poznanie nowego otoczenia, poznanie imion, powierzchownych cech osób, z którymi rozpoczynamy naukę,

• zabawy rozluźniające, odprężające, wykorzystujące ruch, taniec, gest, likwidujące napięcie mięśni i napięcie psychiczne,

• zabawy ułatwiające wprowadzenie tematu, pozwalające poznać odczucia, doświadczenia, potrzeby i oczekiwania poszczególnych członków grupy,

• metody, określane czasami jako gry dydaktyczne, polegające na przedstawianiu określonych treści w formie zagadkowego problemu i poszukiwaniu rozwiązań według proponowanych reguł,

• gry dyskusyjne, polegające na analizowaniu określonego problemu z różnych stron, z włączeniem doświadczenia i dotychczasowej wiedzy uczestników,

• metody ułatwiające przekaz informacji zwrotnej, sygnalizujące indywidualną reakcję i odczucia poszczególnych uczestników,

• działania parateatralne – polegająca na wykorzystaniu gry z podziałem na role jako wstęp do omówienia problemu,

• zabawy umożliwiające samoocenę, poznanie własnej hierarchii wartości, własnych spontanicznych zachowań,

• zabawy integrujące dużą grupę, umożliwiające wszystkim wspólną, aktywną zabawę dla dużych grup, bez podziału na bawiących się i obserwatorów, bez ośmieszającej rywalizacji, przypadkowych wygranych i kilku zwycięzców.

Przykłady zastosowania KLANZY w ćwiczeniach, zabawach:

ZABAWY Z PIOSENKĄ , RUCHEM I TAŃCEM

Piosenka powitalna

„ Wszyscy są, witam Was

   Zaczynamy już czas!

   Jestem ja, jesteś Ty

   Raz, dwa, i trzy!”

Ustawiamy się parami po obwodzie koła, twarzami do siebie.

W rytm muzyki klaszczemy w swoje dłonie, prawymi dłońmi w dłonie partnera,

w swoje dłonie, lewymi dłońmi w dłonie partnera (2x).

Wskazujemy oburącz na siebie, wskazujemy oburącz na partnera, a następnie wykonujemy

dwa klaśnięcia oburącz w dłonie partnera, jedno klaśnięcie w dłonie partnera stojącego po prawej stronie (koło zewnętrzne przesuwa się o jedną osobę w prawo).

Całość wykonujemy z każdym partnerem stojącym w kole

Deszczyk – piosenka z pokazywaniem

Ustawienie: W rozsypce lub na siedząco

Tekst: Pada deszczyk, pada deszczyk

          Wieje, wieje wiatr

          Pada deszczyk, pada deszczyk

         Wieje, wieje wiatr

                Błyskawica , grzmot

               Błyskawica, grzmot

       A na niebie kolorowa tęcza

 

Taniec:

CzęśćI

• gest spadania deszczu na głowę (obiema rękami)  / powtarzamy 2 razy/

•     gesty naśladujące wiejący wiatr poruszający gałęziami drzew: w prawo – w lewo – w prawo – w lewo

•     powtarzamy część I

• Część II

•    błyskawica – klaśnięcie w dłonie

•     grzmot – tupnięcie nogą w podłogę

•     powtórzenie /błyskawica, grzmot/

•    tęcza – zatoczenie kręgu rękami nad głową

 

Pieczenie ciasta

• Ustawienie: siedzimy w kole

• Taniec:

•      lewą rękę wyciągamy przed siebie i zginamy w łokciu (w ten sposób trzymamy przed sobą naczynie)

•      ucieramy składniki na ciasto kręcąc prawą ręką 8 razy

•      4 razy wycieramy ręce

•      4 razy strzepujemy mąkę z fartuszka

• wbijamy 4 jajka

•      prawą ręką sięgamy za lewe ramię, bierzemy jajko, rozbijamy je o ramię, wlewamy jajko do naczynia mówiąc CHLUP i wyrzucamy skorupki przez prawe ramię mówiąc SIUP.

•      lewą ręką sięgamy za prawe ramię, bierzemy jajko, rozbijamy je o ramię, wlewamy jajko do naczynia mówiąc CHLUP i wyrzucamy skorupki przez lewe ramię mówiąc SIUP.

•      wbijamy jeszcze jedno jajko prawą ręką i ostatnie lewą

•      zagniatamy ciasto 8 razy

•      4 razy wałkujemy ciasto przed sobą obiema rękami

•      ozdabiamy kremem lub posypujemy bakaliami / 8 razy/

•     gotowym ciastem częstujemy osoby po prawej i lewej stronie.

ZABAWY Z CHUSTA ANIMACYJNA I TUNELEM

-umożliwiają wszystkim wspólną, aktywną zabawę bez rywalizacji

Kolorowa chusta umożliwia:

• Lepsze poznanie dzieci, ułatwiła wejście w grupę, oraz pokonywanie leku przed nowa sytuacją

• Wyzwala radość, rozładowuje napięcia i powoduje, że dzieci są otwarte i spontaniczne

• Jest o atrakcyjna forma zabawy, która daje dzieciom dużo swobody, wyzwala ich własna aktywność

• Pomaga również pozbycia się nadmiaru agresji i energii

Propozycje zabaw z chustą animacyjną:

IMIONA
Uczestnicy stoją w kole, trzymając chustę. Prowadzący wybiera osobę, do której chce przesłać piłeczkę Wymienia swoje imię oraz imię tej osoby, np.” Ania do Bartka” i poruszając odpowiednio chustą przesyła jej piłeczkę. Następnie piłeczka jest posyłana dalej. Nie może upaść na ziemię.

KOGO BRAKUJE?
Uczestnicy stoją w kręgu z zamkniętymi oczami, trzymając chustę na wysokości pasa. Prowadzący wybiera jedną lub więcej osób, które kryją się pod chustą. Następnie wszyscy otwierają oczy i zgadują, kto jest pod chustą.
KOLOROWE IMIONA
Wszyscy stoją w kręgu trzymając chustę. Prowadzący wymienia kolor, a osoby trzymające chustę w tym miejscu, przechodzą pod chustą i przedstawiają się sobie podając imię.

WIELE NAS ŁĄCZY…
Uczestnicy trzymają chustę za uchwyty; jednocześnie podnoszą i opuszczają chustę. Prowadzący wydaje polecenie : Pod chustą przebiegają wszyscy, którzy mają siostrę. Przebiegają osoby, które mają zielone koszulki. Przebiegają osoby, które lubią naleśniki itp. Osoby, które identyfikują się z daną kategorią przebiegają, gdy chusta znajduje się w górze.


POROZUMIENIE
Uczestnicy siedzą na podłodze lub stoją, trzymają chustę pod brodą lub na wysokości pasa. Każdy wybiera sobie jakąś osobę i próbuje się porozumieć z nią wzrokiem. Po nawiązaniu kontaktu osoby zamieniają się miejscami przebiegając pod chustą.


TAŃCZĄCA CHUSTA
Prowadzący prezentuje różne fragmenty muzyczne, o różnej dynamice. Uczestnicy trzymają chustę i poruszają nią w takt melodii, falują, zatrzymują, zmieniają tempo wachlowania.

MORSKIE FALE
Wersja 1
Na chuście siedzi lub leży jedna lub więcej osób. Pozostali wachlują chustą, robiąc fale. Później zmiana osób.
Wersja 2
Osoby chodzą po chuście. Pozostali poruszają chustą robiąc fale.
Zabawy ćwiczące współdziałanie – integrują grupę poprzez dążenie do wspólnego celu, umożliwiają nawiązanie kontaktów, pozwalają doświadczyć jedności z grupą.
RUCHOMA GWIAZDA
Wszyscy kładą się na chuście (ściągnięte buty)- nogi skierowane do środka. Starają się w miarę równo wykonać polecenia:
- turlamy się w prawo,
- trzymamy się za ręce i podnosimy je do góry, kładziemy je za głowę i znowu podnosimy do góry,
- chwytamy się za ręce, podnosimy się i siadamy,
- trzymając się za ręce, podnosimy nogi do góry, krzyżujemy stopy z sąsiadem, opuszczamy razem nogi i próbujemy wstać.

SPADOCHRON
Wszyscy jednocześnie podnoszą chustę wysoko do góry. Prowadzący odlicza: raz, dwa, na trzy wszyscy przebiegają pod chustą i chwytają jej brzeg po przeciwnej stronie.



CALINECZKA
Rozkładamy chustę na podłożu. Jedna osoba siada na środku z nogami pod brodą. Pozostali trzymają chustę za brzeg, zwracają się w prawą stronę i idąc powoli zawijają siedzącego. Gdy jest on już zawinięty do wysokości ramion, zatrzymują się i na trzy, cztery równocześnie i energicznie wycofują się.

MEKSYKAŃSKA FALA
Uczestnicy trzymają chustę. Zadaniem grupy jest uzyskanie efektu meksykańskiej fali( stojący po kolei przysiadają i wstają).Gdy grupa nabierze wprawy, następuje zmiana kierunku.

 Tunel umożliwia bezpieczną zabawę z dziećmi w każdych warunkach oraz zapewnia:

• Integrację grupy bez względu na wiek uczestników

• Pobudzanie wyobraźni

• Możliwość ćwiczenia refleksu, zwinności i spostrzegawczości

• Zabawy dynamiczne i statyczne

• Czerpanie radości płynącej z ruchu i przebywania w grupie

Literatura: O METODZIE KLANZY , Praca zbiorowa pod redakcją Elżbiety Kędzior-Niczyporuk