Joanna Błachowicz 08.10.2013; Łączki Brzeskie

I Liceum Ogólnokształcące

w Mielcu

klasa 1b

1.W czasie działań wojennych ludzie zawsze opuszczali miejsca najbardziej zagrożone. Udawali się zbiorowo do miejsc, w których mogli się ukryć.

Ewakuacja ludności jest jednym ze środków zbiorowej ochrony ludności i ma na celu ochronę życia i zdrowia ludzi, zwierząt, ratowanie mienia, w tym zabytków ruchomych oraz ważnej dokumentacji, w przypadku wystąpienia wszelkiego rodzaju zagrożeń.
Ewakuacja może mieć charakter prewencyjny, tzn. być prowadzona z terenów i obiektów, w stosunku do których stwierdzono symptomy zbliżającego się zagrożenia, np. związanego z rozprzestrzenianiem się zaistniałych zdarzeń niebezpiecznych (powódź, katastrofa chemiczna) i w takim przypadku mówimy o ewakuacji doraźnej.

Zbiorowe miejsca ochrony ludności: 
SCHRON – jest to zakryty obiekt fortyfikacyjny, przeznaczony do prowadzenia obserwacji, kierowania walką, ochrony ludzi i sprzętu technicznego przed środkami rażenia nieprzyjaciela. 
Każdy schron wyposażony jest w zapasowe wejścia i wyjścia z gazoszczelnymi i ognioodpornymi drzwiami hermetycznymi. W pomieszczeniach może przebywać od ok. 50 do 300 osób.
Schrony powinny zawierać : sanitariaty, kanalizacje, punkty medyczne, oświetlenie, ogrzewanie, zapasy żywności i wody, radio na baterie, gaśnice, kilofy, łopaty, łomy.
Urządzenia filtrowentylacyjne, które oczyszczają skażone powietrze z zewnątrz, usuwają powietrze zużyte prze osoby przebywające w obiekcie i wytwarzają odpowiednie nadciśnienie w systemie wentylacyjnym, aby do wnętrza budowli nie przeniknęło skażone powietrze.

UKRYCIA służą krótkotrwałej ochronie ludności są to piwnice i podpiwniczenia. 
Ukrycia mają służyć do krótkotrwałej ochrony ludności przed środkami konwencjonalnymi, pyłem promieniotwórczym. Wentylację stanowią urządzenia taki jak w schronie. Ukrycia wyposaża się w sprzęty taki jak: ławki do siedzenia, zapas żywności i wody do picia, sprzęt gaśniczy i do odgruzowania, apteczkę, latarki na baterie.

SZCZELINY PRZECIWLOTNICZE 
Chronią przed falą uderzeniową broni jądrowej, promieniowaniem cieplnym i przenikliwym oraz siłą rażenia broni konwencjonalnej. Stawia się je w bliskiej odległości od budynków mieszkalnych, ale wynoszącej nie mniej niż połowę wysokości gmachu plus 3 m i nie więcej niż 150 m. Przebywająca ludność w szczelinach przeciwlotniczych musi posiadać swoje środki ochrony dróg oddechowych i skóry. Takie szczeliny wykonuje się na polecenie władz w sytuacji zagrożenia.


Zasady zachowania się w zbiorowych środkach ochrony:
¬ podporządkować się służbą schronowym
¬ schrony można opuścić po usłyszeniu sygnału
¬ każdy ma mieć: dokument tożsamości, leki, środki opatrunkowe, żywność, wodę, środki ochrony, latarka, koc
¬ nie wolno mieć: ostrych narzędzi, substancji żrących, łatwopalnych, cuchnących
¬ nie wolno palić, biegać

2.Indywidualne środki ochrony przed skażeniami zabezpieczają przed bojowymi środkami trującymi, toksycznymi środkami przemysłowymi, biologicznymi oraz pyłem promieniotwórczym i częściowo przed działaniem promieniowania cieplnego powstającego podczas wybuchów jądrowych. Należą do nich środki ochrony dróg oddechowych i środki ochrony skóry.

Do indywidualnych środków ochrony dróg oddechowych zalicza się: maski przeciwgazowe filtracyjne i izolacyjne różnych typów.
Maski izolacyjne połączone są ze zbiornikiem tlenu, a proces oddychania zachodzi bez udziału powietrza atmosferycznego.
Drogi oddechowe można chronić środkami zastępczymi, do których należą podręczne środki ochrony w postaci masek przeciwpyłowych czy opasek ochronnych. Oczy chroni się okularami np. przeciwpyłowymi. Do chwilowego zabezpieczenia dróg oddechowych może służyć również ręcznik czy kilkakrotnie złożona chustka.

Bojowe środki trujące przedostają się nie tylko drogami oddechowymi, ale i przez skórę. Należy zatem zadbać o osłonę całego ciała. Do tego służą ogólnowojskową odzież ochronną i lekką odzież ochronną.

3. Duże obiekty przeznaczone na chów zwierząt powinny być przygotowane do ewentualnej ewakuacji. Specjalnie opracowane plany powinny zawierać informacje dotyczące kolejności wyprowadzania oraz miejsc umieszczania zwierząt. Ratowanie zwierząt nie jest sprawą łatwą, zwierzęta zagrożone wykazują znaczny niepokój i lęk. Zwierzęta są mało odporne na działanie dymu, a w przypadku jego przedostania się do pomieszczenia często układają się na ziemi utrudniając ewakuację. Dlatego ewakuacja zwierząt musi rozpocząć się w chwili zaistnienia prawdopodobieństwa zagrożenia. Akcję ratownicza powinny podjąć osoby, które na co dzień zajmują się tymi zwierzętami, a jeżeli jest to niemożliwe należy wyznaczyć strażaków potrafiących obchodzić się ze zwierzętami. Do zwierząt należy podchodzić spokojnie i ostrożnie, gdyż zdenerwowanie ratownika udziela się zwierzęciu. Zwierzęta wyprowadzone ze strefy zagrożonej muszą być przeprowadzone w miejsca bezpieczne, z których nie będą mogły się wydostać.