Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy w Bydgoszczy
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Katedra Budownictwa Ogólnego i Fizyki Budowli
Technologia betonów i zapraw
Sprawozdanie numer 2
Projektowanie mieszanki betonowej metodą zaczynu
Wykonali:
Dariusz Chlebicki
Damian Malicki
Grupa 6
Ustalenie założenie wstępnych
przeznaczenie betonu − nadproże okienne monolitycznie prefabrykowane,
przekrój prosty normalnie zbrojony, odległość w świetle między prętami zbrojenia wynosi 4cm, najmniejszy wymiar przekroju − 19cm,
klasa ekspozycji Xo − beton osłonięty przed szkodliwością czynników zewnętrznych,
klasa wytrzymałości betonu − C16/20,
zagęszczenie mieszanki betonowej przez wibrowanie, dojrzewanie naturalne.
Określenie wymaganych właściwości betonu i mieszanki betonowej.
Określenie średniej wytrzymałości na ściskanie
fcm: C16/20
z = 8 MPa fcm = fck.cube + z
fcm = 20+8 = 28 MPa, gdzie:
fcm – średnia wytrzymałość betonu na ściskanie
C16/20 – klasa wytrzymałości betonu na ściskanie
z- przyjęty „zapas” wytrzymałości betonu na ściskanie
fck, cube – wytrzymałość charakterystyczna betonu na ściskanie oznaczona na próbkach sześciennych
Określenie konsystencji mieszanki betonowej
Na podstawie sposobu zagęszczania, warunków formowania, kształtu przekroju i ilości zbrojenia ustalamy konsystencję mieszanki betonowej jako:
K-3 (plastyczna)
Określenie maksymalnego rozmiaru kruszywa Dmax
Określenie urabialności mieszanki betonowej
Urabialność jest odczytywana z tabeli na podstawie rodzaju wyrobu elementu lub konstrukcji.
Z - Zalecana ilość zaprawy w dm3 na 1m3 mieszanki betonowej
Vcp - Najmniejsza suma objętości absolutnej cementu i ziarn kruszywa poniżej 0,125mm w dm3 na m3 mieszanki betonowej:
- Minimalna ilości cementu w kg na 1m3 mieszanki betonowej Cmin, max w/c jest ustalana na podstawie klasy ekspozycji. Dla klasy X0 – brak wymagań.
- Maksymalny stosunek ilości wody do ilości cementu również ustala się na podstawie klasy okespozycji i dla X0 nie ma wymagań.
Dobór i ocena składników mieszanki betonowej.
Dobór klasy cementu do betonu
Klasę cementu ustala się na podstawie założeń wstępnych w oparciu o klasę wytrzymałości betonu na ściskanie.
Dla naszego betonu jest to cement 32,5. Nazwę i symbol określamy na podstawie głównych zastosowań cementu powszechnego użytku, w naszym przypadku jest to CEM I
Współczynnik c/w oblicza się ze wzoru Bolomey'a:
− dla c/w < 2,5 przyjmuje się współczynnik A1:
$\frac{c}{w}$ = $\frac{f\text{cm}}{A1}$ + 0,5
− dla c/w ≥ 2,5 przyjmuje się współczynnik A2:
$\frac{c}{w}$ = $\frac{f\text{cm}}{A2}$ + 0,5
W naszym przypadku c/w jest mniejsze od 2,5, dlatego korzystamy ze wzoru pierwszego, a współczynnik A1 dobieramy na podstawie klasy cementu i rodzaju kruszywa grubego. A1 = 18
$\frac{c}{w}$ = $\frac{f\text{cm}}{A1}$ + 0,5 = $\frac{28}{18} + 0,5 = 2,06$
Dobór kruszywa
Dobór kruszywa opisany był szczegółowo w sprawozdaniu nr 1.
Kruszywo drobne K1:
P1 = 99,54;
f1 = 0,6%
Kruszywo grube K2:
P2 = 7,73
f2 = 0,1%
x = $\frac{K_{2}}{K_{1}}$ = 2,49
$\frac{c}{w}$ = 1,6
Z przedziału 450 − 550 dm3/m3 wybrano wartość 500 dm3/m3.
P = 34%
Dobór wody
Do przygotowania mieszanki betonowej użyto wody wodociągowej, która spełnia wymagania normy PN – EN 1008.
Zaprojektowanie składu mieszanki betonowej metodą zaczynu.
Wykonanie zarobu próbnego
Wykorzystano 18kg kruszywa naturalnego o ciągłym uziarnieniu.
Kruszywo drobne: $K_{1} = \frac{K}{1 + x} = \frac{18}{1 + 2,49} = 5,16kg$
Kruszywo grube: K2 = 18 − 5, 16 = 12, 84
Sprawdzenie: $\frac{12,84}{5,16} = 2,49$
Ilość zaczynu: $z = \frac{1}{3}K = 6kg$
Skład zaczynu:
Woda: $w = \frac{6}{1 + 2,06} = 1,96$
Cement: c = 1, 96 × 2.06 = 4, 04
Wyniki dotyczą 8dm3 zarobu próbnego. W przeliczeniu na 12dm3 wartości wynoszą:
c = 6,06kg
K1 = 7,74kg
K2 = 19,26
W = 2,94kg
Konsystencja mieszanki betonowej
Konsystencję badaliśmy za pomocą metody Vebe. W badaniu otrzymaliśmy następujący wynik: opad stożka był prawidłowy (6mm) w czasie Vebe 11s. Mieści się on w przedziale pomiędzy 7 – 13 sekund stąd wynika, że otrzymaliśmy pożądaną konsystencję K-3.
Gęstość objętościowa i objętość mieszanki betonowej.
- gęstość:
$$\backslash n{\rho = \frac{14,998}{6,2} = 2,42\ \frac{\text{kg}}{\text{dm}^{3}} = 2420\ \frac{\text{kg}}{m^{3}}}$$
- objętość:
∖nm = z1 + K1 + K2 [kg]
m = 7, 328 + 7, 74 + 19, 26 = 34, 328 [kg]
$$V_{\text{mieszanki}} = \frac{34,328}{2,42} = 14,19\ \text{dm}^{3}$$
Korekta wody i cementu:
z1 = m1 − m2 [kg]
m1 − masa zaczynu i wiaderka [kg],
m2 – masa wiaderka [kg]
z1 = 8, 959 − 1, 631 = 7, 328 [kg]
$$w_{1} = \frac{7,328}{1 + 2,06} = 2,39\ \lbrack kg\rbrack$$
c1 = 2, 39 × 2.06 = 4, 92 [kg]
$$\frac{4,92}{2,39} = 2,06$$
Opracowanie recepty laboratoryjnej
Woda: $W = \frac{2,39}{14,19} \times 1000 = 168\ \lbrack\text{dm}^{3}\rbrack$
Cement: $C = \frac{4,92}{14,19} \times 1000 = 347\ \lbrack kg\rbrack$
Kruszywo: $K_{1} = \frac{7,74}{14,19} \times 1000 = 545\lbrack kg\rbrack$
$$\text{\ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ }K_{2} = \frac{19,26}{14,19} \times 1000 = 1357\ \lbrack kg\rbrack$$
$$\frac{c}{w} = \frac{347}{168} = 2,06\ $$
Sprawdzenie wymagań i zaleceń normowych.
Obliczenie ilości zaprawy w m3 mieszanki betonowej
$$Z = \frac{K \times P}{\rho_{k}} + \frac{c}{\rho_{c}} + W = \frac{1902 \times 0,34}{2,65} + \frac{347}{3,1} + 168 = 524\ \lbrack\text{dm}^{3}/m^{3}\rbrack$$
Obliczenie objętości absolutnej ziarn kruszywa poniżej 0,125mm i cementu.
fK1 = 0, 6%=0, 006
fK2 = 0, 1%=0, 001
$$V_{\text{cp}} = \frac{c}{\rho_{c}} + \frac{K_{1} \times f_{1} + K_{2} \times f_{2}}{\rho_{k}} = \frac{347}{3,1} + \frac{545 \times 0,006 + 1357 \times 0,001}{2,56} = 113\ \lbrack\text{dm}^{3}/m^{3}\rbrack$$
Mieszanka ziarn kruszywa powinna mieć większą wartość niż 80 dm3/m3. Nasza mieszanka spełnia wymagania normowe.
Przygotowanie próbek do badania wytrzymałości betonu na ściskanie.
Opracowanie recepty roboczej mieszanki betonowej
Założenia:
- pojemność zasypowa betoniarki - Vz = 500dm3
Sposób dozowania:
- cement wagowo – 4 worki cementu po 25kg = 100kg
- kruszywo drobne, grube, woda dozowane objętościowo
$$\rho_{\text{nasC}} = 1,2\ \frac{\text{kg}}{\text{dm}^{3}}$$
$$\rho_{nasK1} = 1,65\ \frac{\text{kg}}{\text{dm}^{3}}$$
$$\rho_{nasK2} = 1,55\ \frac{\text{kg}}{\text{dm}^{3}}$$
w1K1 = 2, 4%
w2K2 = 1, 9%
Składniki | Skład laboratoryjny na 1m3 | Skład roboczy 1m3 betonu przy kruszywie wilgotnym | Recepta robocza na 1 zarób betoniarki Vz |
---|---|---|---|
wagowo | objętościowo | ||
Cement (C) | C = 347 [kg] | C = 347 [kg] | Co = 289 [dm3] |
Kruszywo drobne (K1) | K1 = 545 [kg] | K1wc = 558 [kg] | K1wo = 338 [dm3] |
Kruszywo grube (K2) |
K2 = 1357 [kg] | K2wc = 1383[kg] | K2wo = 892 [dm3] |
Woda (W) | W = 168 [dm3] | Wc = 129 [dm3] | Wo = 129 [dm3] |
- Obliczenie współczynnika spulchnienia mieszanki:
∑V = 289+338+892=1519 [dm3]
$$\propto = \frac{1000}{1519} \approx 0,66$$
Wniosek: współczynnik spulchnienia mieszanki mieści się w dopuszczalnych normach granicznych.
- Obliczenie składu mieszanki dla 100 kg cementu (4 worki):
Wydajność otrzymanego zarobu wynosi:
Vu = 500 × 0, 66 = 330 [dm3] = 0, 33 [m3]
Zakładając dozowanie cementu pełnymi workami waga całkowita cementu wynosi 100kg.
Ilość składników:
- dla kruszywa drobnego K1:
115 [kg] ̶ 112 [dm3]
100 [kg] ̶ x [K1wo]
K1wo = 97 dm3
- dla kruszywa grubego K2:
115 [kg] ̶ 294 [dm3]
100 [kg] ̶ x [K2wo]
K2wo = 256 dm3
- dla wody W:
115 [kg] ̶ 43 [dm3]
100 [kg] ̶ x [W]
W = 37 dm3
Wydajność jednego zarobu w stosunku do zmniejszonej ilości składników wynosi:
$$V_{u} = 0,66 \times \frac{100}{115} \times 500 = 286,96\ \text{dm}^{3} = 0,29\ m^{3}$$
Końcowe zestawienie wyników obliczeń recepty roboczej:
Składniki | Skład laboratoryjny na 1m3 | Recepta robocza na 1 zarób betoniarki Vz | Skład roboczy na 1 zarób (dozowanie cementu pełnymi workami) |
---|---|---|---|
Cement (C) | C = 347 [kg] | 115 [kg] | 100 [kg] |
Kruszywo drobne (K1) | K1 = 545 [kg] | 112[dm3] | 97 [dm3] |
Kruszywo grube (K2) |
K2 = 1357 [kg] | 294[dm3] | 256 [dm3] |
Woda (W) | W = 168 [dm3] | 43[dm3] | 37 [dm3] |
Przygotowanie próbki do badania,
Na początku wykonano zaczyn wodno-cementowy, do wody dodawano stopniowo odpowiednią ilość cementu mieszając. Składniki betonu wraz z zaczynem zostały wymieszane mechanicznie, a następnie ręcznie. Próbki powinny mieć wymiary 150x150x150mm. Do tego celu użyto trzech form, do których stopniowo układano beton. Po każdej warstwie zagęszczano sztychowaniem, a po nadłożeniu nadmiaru forma została poddana wibrowaniu, na stoliku wibracyjnym. Nadmiar został usunięty a powierzchnia wygładzona. Próbki zostały rozformowane po 24 godzinach, a następnie umieszczone w klimatyzowanej komorze.
Badanie niszczące próbek betonowych.
Próbki po 28 dniach zostały w pierwszej kolejności zmierzone w celu sprawdzenia zgodności wymiarów z wymaganiami normowymi
a= 150 ± 0,75mm
h = 150 ± 1,50mm
- wymiary badanych próbek:
1. a1 = 150,52 [mm]
a2 = 150,10 [mm]
h = 150,26 [mm]
2. a1 = 150,31 [mm]
a2 = 150,50 [mm]
h = 150,77 [mm]
3. a1 = 150,21 [mm]
a2 = 150,35 [mm]
h = 150,27 [mm]
Próbki zostały poddane sile niszczącej w maszynie. Zniszczenie przebiegało prawidłowo. Otrzymano następujące wyniki:
1. 896,2 [kN]
2. 845,0 [kN]
3. 852,4 [kN]
Obliczanie wytrzymałości betonu na ściskanie:
$f_{c} = \frac{896,2}{225,9} \times 10 = 39,5\ \ \ \left\lbrack \frac{\text{kN}}{\text{cm}^{2}} = \text{MPa} \right\rbrack$
$f_{c} = \frac{845,0}{226,2} \times 10 = 37,5\ \ \ \left\lbrack \frac{\text{kN}}{\text{cm}^{2}} = MPa \right\rbrack$
$f_{c} = \frac{852,4}{225,9} \times 10 = 37,5\ \ \ \left\lbrack \frac{\text{kN}}{\text{cm}^{2}} = MPa \right\rbrack$
Średnia wytrzymałość betonu na ściskanie wynosi:
$$f_{\text{cm}} = \frac{39,5 + 37,5 + 37,5}{3} = 38\ MPa$$
Sprawdzenie:
Do kryterium pierwszego:
38 Mpa > 20 + 4 = 24 MPa
Do kryterium drugiego przy sprawdzaniu kryterium drugiego przyjmujemy najmniejszą wartość fci 38 MPa > 20 – 4 = 16 MPa
Oba kryteria są spełnione.
Wnioski:
Dla zakładanej klasy wytrzymałości betonu na ściskanie C16/20, średnia wytrzymałość próbek powinna wynosić przynajmniej 24 MPa, a najniższa otrzymana wartość przynajmniej 16 MPa. Wykonane próbki spełniły oba warunki, uzyskaliśmy beton klasy co najmniej C16/20 z bardzo dużym zapasem.