-kierować spiralnym ruchem

Jednak nawet wtedy, kiedy zmysły astralne są w pełni obudzone, nie oznacza to bynajmniej, że człowiek potrafi przekazać do swojego ciała fizycznego świadomość ich działania. W rzeczy samej może on o tym nic nie wiedzieć. Jedynym sposobem przekazania fizycznemu mózgowi wiedzy o

doświadczeniach astralnych jest przebudzenie odpowiednich ośrodków (czakr) eterycznych i ich uaktywnienie. Metoda przebudzenia jest dokładnie taka sama, jak w przypadku ciała astralnego, to znaczy przez obudzenie kundalini, która spoczywa uśpiona w materii eterycznej w ośrodku położonym u podstawy kręgosłupa. Można to osiągnąć długotrwałym i zdecydowanym wysiłkiem woli, uaktywniającym ośrodek u podstawy kręgosłupa, czyli budzącym siłę kundalini. Kiedy osiągniemy ten cel, wówczas potężna siła wężowa ożywia po kolei pozostałe czakry. Ożywienie tych czakr ma na celu doprowadzenie do świadomości fizycznej zdolności, które zostały obudzone dzięki rozwojowi odpowiadających im ośrodków astralnych.

Osiągnięcie tych rezultatów wymaga jednak, aby siła ognista przepływała przez czakry w odpowiedniej kolejności i w określony sposób, zmieniający się w zależności od człowieka. Okultyści znający to zagadnienie z własnego doświadczenia zachowują zawsze szczególną ostrożność, aby nie udzielić najmniejszej wskazówki co do kolejności, w jakiej ogień wężowy powinien przepływać przez ośrodki. Przyczyną tego są bardzo poważne niebezpieczeństwa, których powagi nie podobna sobie uzmysłowić, czyhające na ludzi, przypadkowo lub przedwcześnie doprowadzających do obudzenia kundalini. Przestrzega się jak najpoważniej przed wszelką próbą obudzenia siły wężowej, dopóki nie przyjdzie na to czas i dopóki tym procesem nie pokieruje Mistrz lub doświadczony okultysta.

Bardzo częstym skutkiem przedwczesnego obudzenia tej siły jest skierowanie jej w dół do niższych ośrodków ciała, zamiast wzwyż, wskutek czego dochodzi do pobudzenia i wzmożenia najmniej pożądanych namiętności, i to w takim stopniu, że człowiek nie jest w stanie się przed nimi obronić. W szponach takiej siły jest on równie bezradny jak pływak w paszczy rekina. Tacy ludzie stają się satyrami i zdeprawowanymi potworami, będącymi na łasce i niełasce siły, która swoimi rozmiarami przekracza wszelkie możliwości ludzkiego oporu. Mogą osiągnąć pewne ponadnormalne uzdolnienia, lecz służyć one będą tylko do zbliżenia z istotami poniżej ludzkiego poziomu. Wydobycie się z tej niewoli wymaga wielu inkarnacji. Istnieje szkoła czarnej magii, wykorzystująca celowo tę siłę, jednakże adepci Dobrego Prawa (białej magii) nie korzystają nigdy z niższych ośrodków siły, którymi się posługują tamte szkoły i surowo tego przestrzegają.