UNIWERSYTET TECHNOLOGICZNO-PRZYRODNICZY
im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich
Wydział Inżynierii Mechanicznej
TECHNIKI WYTWARZANIA
Temat: Hartowanie i odpuszczanie.
Wykonali: Grupa: E Semestr III Kierunek: Transport Rok akad.: 2012/2013 |
---|
Cel ćwiczenia:
Zapoznanie się z przebiegiem hartowania i odpuszczania na podstawie stali konstrukcyjnej C55.
Zastosowane materiały i urządzenia:
Próbka ze stali C55 o średnicy 19mm i wysokości od 6-10 mm,
Piece elektryczne komorowe, oporowe,
Woda jako chłodziwo,
Twardościomierz Rockwell’a, skala C,
Środki indywidualnej ochrony BHP,
Papier ścierny,
Szczypce kowalskie.
Część teoretyczna:
Hartowanie powierzchniowe polega na szybkim nagrzaniu warstwy wierzchniej przedmiotu do temperatury hartowania i następnie szybkim chłodzeniu. Hartowanie powierzchniowe umożliwia ograniczenie nagrzewania do cienkiej warstwy powierzchniowej i to jedynie w miejscach, które powinny być obrobione cieplnie. Nie wywołuje więc dużych naprężeń i odkształceń cieplnych. Hartowanie powierzchniowe umożliwia automatyzację i mechanizację procesów technologicznych obróbki cieplnej.
W zależności od sposobu nagrzewania można wyróżnić następujące rodzaje hartowania powierzchniowego:
indukcyjne,
płomieniowe,
laserowe,
kąpielowe,
kontaktowe,
elektrolityczne,
impulsowe.
Ferryt to roztwory stałe w żelazie α. Ferryt jest strukturą niemalże czystego żelaza (zawartość węgla do 0,03 %), powstaje w skutek rozpadu austenitu podczas studzenia stopu. Ferryt jest składnikiem strukturalnym stali i żeliw. W temperaturze niższej od temperatury 770°C, zwanej temperaturą Curie, żelazo α jest ferromagnetyczne, a w temperaturze wyższej – paramagnetyczne.
Austenit - roztwór stały węgla w γ-żelazie, zawierający nie więcej niż 1,7% węgla. Występuje w zakresie temperatur 710-1535οC. Składnik stopowy stali i stopowych żeliw. Jest paramagnetyczny, plastyczny, ma twardość ok. 200 HB.
Wyróżnia się:
austenit pierwszorzędowy,
austenit przechłodzony,
austenit szczątkowy.
Martenzyt - składnik struktury hartowania stali, będący przesyconym roztworem stałym węgla w żelazie α, o tetragonalnej sieci przestrzennej i charakterystycznej mikrostrukturze, przedstawiającej igiełki przecinające się pod kątem 60°. Martenzyt otrzymuje się w wyniku gwałtownego ochłodzenia nagrzanej do temperatury austenitu stali węglowej lub niskostopowej.
Przemiana austenitu w martenzyt następuje w określonej temperaturze, ściśle uzależnionej od składu chemicznego stali (głównie zawartości węgla), i dla stali węglowych wynosi 100-350°C. W stanie martenzytu stal odznacza się największą twardością.
Przebieg ćwiczenia:
Plan obróbki cieplnej
Tabela
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | Średnia | |
---|---|---|---|---|---|---|
Hartowanie | ||||||
Odpuszcznie 200 ° C | X | X | ||||
Odpuszczanie 400 ° C | 46 | 49 | 46 | X | X | |
Odpuszczanie 600 ° C | 29 | 28 | 30 | X | X |
Wykres
Nie udane hartowanie
Spostrzeżenia i wnioski: