"Lambro, powstańca grecki. Powieść poetyczna w dwóch pieśniach" powieść poetycka Juliusza Słowackiego, powstała w Paryżu 1832, pierwodruk miała w t. 3 "Poezji", wydanych także w Paryżu w 1833. W zakres genezy utworu weszła klęska powstania, wyrzuty sumienia z powodu „dezercji" oraz polemika literacka z apoteozą narodu w "Konradzie Wallenrodzie" Adama Mickiewicza. Rozrachunek z romantycznym egotyzmem i sąd nad powstaniem listopadowym dokonuje się pod maską Lambra, bohatera greckich walk wolnościowych z końca XVIII w. Kiedyś powstaniec, dziś niezdolny do czynu, przemieniony po klęsce w korsarza, ginie śmiercią na wpół samobójczą, zabiwszy nieświadomie przebraną w strój pazia kochankę, Idę. Wydarzenia minione realacjonuje paź, inspirując słuchaczy do czynu, teraźniejszość rozgrywa się dramatycznie, poprzez wypowiedzi postaci i relacje narratora - widza. Byronowska powieść poetycka, nawiązująca do kompozycji szufladkowej "Konrada Wallenroda", utrzymuje zwartość kompozycyjną, respektując zasadę zagadki w konstruowaniu zdarzeń i tajemnicy psychologicznej w metodzie kreowania głównego bohatera. Byronizm wypiera w "Lambrze" górujący dotychczas w epice Słowackiego walterskotyzm, stanowiąc podstawę do krystalizacji poematu narodowego o ukrytej strukturze autobiograficznej. Przekłady: język francuski, czeski i niemiecki.