Pompownie wodociągowe są to obiekty wyposażone w urządzenia do lokalnego podnoszenia wody w celu uzyskania wymaganych warunków jej przepływu w systemach wodociągowych. Pompownie stosujemy gdy ujęcie wody lub zbiornik dolny są położone, że niemożliwy jest transport grawitacyjny. Ze względu na lokalizację pompownie dzielimy na: pompownie I stopnia –transportujące wodę z ujęcia do stacji uzdatniania lub bezpośrednio do sieci pompownie II stopnia –przetłaczające wodę uzdatnioną do sieci wodociągowej pompownie strefowe –podnoszące ciśnienie wody w sieci wodociągowej lub w przewodach przesyłowych przy transporcie wody na dalsze odległości. Pompownie II stopnia są pompowniami wysokiego ciśnienia, natomiast pompownie I stopnia są z reguły niskiego ciśnienia. Pompownie I stopnia w zależności od rozwiązania ujęcia wody, nazywamy: pompowniami rzecznymi pompowniami wód infiltracyjnych pompowniami głębinowymi.

Ze względu na strukturę hydrauliczną wyróżniamy pompownie :z równoległym łączeniem układów pompowych z szeregowym łączeniem układów pompowych z szeregowo-równoległym łączeniem układów pompowych. W zależności od rodzaju regulacji wyróżnia się pompownie :z regulacją wydajności przez włączanie i wyłączanie agregatów pompowych z regulacją wydajności i ciśnienia przez włączanie i wyłączanie agregatów pompowych oraz dzięki regulacji prędkości obrotowej jednej pompy sterowane ręcznie regulowane samoczynnie przez hydrofor sterowane automatycznie sterowane półautomatycznie sterowane zdalnie.

Działanie pompy polega na wytwarzaniu różnicy ciśnienia między stroną ssawną (wlotem do pompy) a tłoczną (wylotem z pompy) organu roboczego (tłoka, wirnika) pompy.

Układa pompowy stanowi pompa lub bateria pomp wraz z rurociągami ssawnym i tłocznym.

Kawitacja formowanie się i rozpadanie pęcherzyków pary. Proces ten pojawia się w rejonach wewnątrz pompy, gdzie następuje gwałtowny spadek ciśnienia poniżej ciśnienia parowania cieczy (ciśnienie parowania cieczy jest to ciśnienie, przy którym ciecz zaczyna wrzeć lub parować). Kawitacja pojawia się, gdy NPSHR pompy jest niewystarczająca, co może doprowadzić do znaczących uszkodzeń pompy. Aby zapobiec kawitacji należy zawsze upewnić się, że po stronie ssącej pompy jest wystarczające ciśnienie tak, że ciecz nie wrze ani nie paruje. Zawsze należy się upewnić, czy ciśnienie na ssaniu pompy jest wyższe od ciśnienia parowania cieczy w odniesieniu do temperatury.

Określić całkowitą wysokość podnoszenia ukł. pompowego.(wzory,schemat)

Geometryczną wysokością ssania Hsz układu pompowego nazywamy różnicę między wzniesieniem środka przekroju króćca ssawnego pompy z_s a poziomem wody w zbiorniku dolnym z_d , w odniesieniu do obranego poziomu odniesienia O-O, czyli: H_sz = z_s- z_d Geometryczną wysokością tłoczenia układu pompowego H_tz nazywamy różnicę między poziomem z_g zwierciadła cieczy w zbiorniku górnym a środkiem przekroju wylotowego pompy z_t H_tz= z_g- z_{t .}Geometryczną wysokością podnoszenia H_z układu pompowego nazywamy sumę geometrycznych wysokości ssania H_sz, tłoczenia H_tz oraz różnicy poziomów środków przekrojów ssawnego i tłocznego m. Suma ta równa się całkowitej róznicy poziomów wody górnej i dolnej, niezależnie od rodzaju zbiorników (zamknięte, otwarte) H_z = H_sz + m + H_tz = z_g – z_d

Wysokość statyczna podnoszenia układu jest sumą statycznych wysokości ssania i tłoczenia

H_st = H_sz - + m + H_tz+ = H_z +

Dynamiczna wysokością układu pompowego nazywamy sumę wysokości przyrostu prędkości cieczy oraz wysokość oporów przepływu po stronie ssawnej i tłocznej H_dyn = + +

Całkowita wysokość podnoszenia układu jest sumą wysokości statycznej H_st i dynamicznej H_dyn

H= H_z+ +++= H_st+ H_dyn