,,Iliada” Homera jest przykładem eposu, który od jego imienia nazwano Homeryckim. Charakteryzuje się on inwokacją, czyli bezpośrednim zwrotem do bóstwa z prośbą o natchnienie. Przedstawia on dzieje bohaterów historycznych, dziejących się na tle wydarzeń przełomowych dla ludzkości. W eposie wyeksponowane zostały dwie płaszczyzny, czyli świat bogów i ludzi, które mają na siebie wpływ.

Przyczyną wojny trojańskiej opisanej przez Homera w ,,Iliadzie” było porwanie Heleny przez Parysa od greckiego władcy Melenaosa. Grecy pod dowództwem Agamenona wyruszyli na podbój Troi. Wśród nich był także Achilles, niepokonany półbóg. Był on synem Tetydy i Peleusa. Jego matka pragnęła uczynić go nieśmiertelnym, więc gdy był on jeszcze niemowlęciem wykąpała go w świętej rzece Styks, co sprawiło, że jego ciało stało się odporne na wszelkie ciosy i rany. Jedynym słabym punktem była pięta, za którą kobieta trzymała go, by chłopiec nie wpadł do wody. Achilles odznaczał się niezwykłą siłą i doskonałą znajomością sztuki wojennej, co sprawiło, że żaden wojownik nie mógł się z nim równać.

Podczas jednej z walk Patrokles, przyjaciel Achillesa przebrał się w jego zbroję i w pojedynku został zabity przez syna Pry jama Hektora. Mężczyzna był przekonany, że walczy z niepokonanym półbogiem. W rządzy zemsty Achilles uśmiercił Hektora i obiecał, że nie pozwoli go pochować, jak nakazuje boskie prawo, lecz rzuci go na pożarcie psom i sępom. Dowiedziawszy się o tym Pry jam przekradł się do obozu wroga by porozmawiać z Achillesem. Zaproponował mu ogromne bogactwa w zamian za oddanie ciała syna. Gotów był się poniżyć przed zabójcą swojego dziecka byle by móc zapewnić mu godny pochówek. Podkreślał to, że Hektor zginął w godnej walce, a Achilles kierował się własnymi powódkami niezwiązanymi z dobrem innych. Mimo to, że Pryjam był ważnym człowiekiem podkreślał, że doznał w życiu więcej cierpienia niż niejeden śmiertelnik, bowiem stracił w walce wszystkie swoje dzieci i nie został na świecie nikt, dla kogo mógłby żyć. Mężczyzna porównał się do ojca Achillesa, zagrał na jego uczuciach, aby otrzymać to, czego chciał. Odrzucił pozycję władcy i ukazał się od strony cierpiącego ojca. Dzięki temu Achilles kazał mu wydać ciało Hektora nie żądając nic w zamian. Uważał go za równego sobie i dostrzegł, że nie tylko on cierpi po stracie ukochanej osoby.

Pomimo różnic, które dzieliły obu bohaterów można dostrzec ponadczasowy uniwersalizm w ich postawach. Dowiadujemy się między innymi tego, że cierpienie jest nieodłącznym elementem wpisanym w ludzkie życie. Nie można się go pozbyć nawet mając wielkie chęci. Jednocześnie cierpienie jest tym, dzięki czemu możemy utożsamić się z drugim człowiekiem, zbliżyć się do niego i go zrozumieć. Na przykładzie Achillesa można zauważyć, że każdy z nas jest zdolny do szlachetnych uczuć nawet, jeśli sam jeszcze o tym nie wie. Ktokolwiek