ĆWICZENIE PROJEKTOWE NR 1.
(Obliczyć osiadanie punktu A podstawy fundamentu
i osiadanie warstwy nr 1 pod tym punktem).
Wydział Budownictwa sporządził:
Lądowego i Wodnego sprawdziła: dr inż.. Krystyna Szcześniak
Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest sprawdzenie jednego z warunków II stanu granicznego (stanu użytkowania budowli). Obliczenie wielkości osiadań pod wskazanym punktem,
wywołanych obciążeniem zewnętrznym –fundamentem oraz ciężarem własnym gruntu.
Sprawdzę warunek:
Projektowany budynek jest wolnostojącą halą magazynową posadowioną na ławie fundamentowej i dwóch stopach. Miejscem inwestycji jest Wrocław.
Głębokość posadowienia wynosi 1,2 m. W związku z przeznaczeniem hali na magazyn materiałów budowlanych, należy przyjąć odpowiednio wysokie obciążenie.
Pamiętać należy również o pracującym wewnątrz ciężkim sprzęcie, jakim są różnego typu
i wielkości samochody dostawcze, wózki widłowe, itp.
Fundament jest płytą o długościach 11x10,5m, drugi fundament ma wymiar 18x14m.
Obiekt i schemat obciążeń przedstawia rysunek 1.
Rzut obiektu
Rys. 1 Obiekt wraz ze schematem obciążeń
Niezbędne założenia teoretyczne:
- wszystkie obliczenia są wykonane według PN-81/B-03020,
- podłoże budowlane stanowi uwarstwioną półprzestrzeń liniowo sprężystą,
- obowiązuje zasada superpozycji, a zatem sumują się naprężenia od różnych obciążeń,
- zgodnie z zasadą Saint-Venanta obciążenie przekazuje się do strefy obciążeń aktywnych,
- jest materiałem izotropowym
- osiadanie średnie końcowe podłoża budowlanego wyznaczamy zakładając:
analog geometryczny (osiada w jednym kierunku, w kierunku osi z tak, że wokół grunt się nie rusza,
osiadanie podłoża jest równe sumie osiadań jego warstw do głębokości strefy aktywnej.
- stopy fundamentowe pod pojedynczymi słupami oraz ławy pod ścianami konstrukcyjnymi traktuje się jako doskonale sztywne,
- należy uwzględnić warunki występujące w stadium realizacji oraz eksploatacji budowli.
Charakterystyka warunków gruntowo - wodnych
Na danym terenie nie występuje makroniwelacja, a poziom zwierciadła wody gruntowej wynosi 1,80m i jest on poniżej poziomu posadowienia w warstwie pyłu.
Na danym obszarze nie występują żadne zaburzenia gruntu w ciągu roku (okresowe zalewanie, duże opady śniegu, możliwość przejść lawin, itp.). Dany grunt ma następujący skład przebadany nawierceniem jednego otworu wiertniczego:
Nr. | Symbol gruntu | Rodzaj gruntu | Grupa konsolida-cyjna | Miąższość warstwy | Wskaźniki | ρs | γs | ρ | γ | wn | M0 | β | M |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
[m] | IC | IL | tm-3 | kN/m3 | tm-3 | kN/m3 | % | kPa | [-] | ||||
1 | π | pył | B | 3,0 | 0,7 | 0,3 | 2,67 | 26,70 | 2,00 | 20,00 | 24 | 28750 | 0,60 |
2 | π | pył | B | 3,5 | 0,76 | 0,24 | 2,67 | 26,70 | 2,05 | 20,50 | 22 | 32250 | 0,60 |
3 | Iπ | ił pylasty | D | 5,0 | 0,80 | 0,2 | 2,75 | 27,50 | 1,90 | 19,00 | 33 | 23750 | 0,80 |
4 | I | ił | D | 8,5 | 0,9 | 0,1 | 2,72 | 27,20 | 2,00 | 20,00 | 27 | 31250 | 0,80 |
Tabela 1 Parametry geotechniczne dobrane metodą B na podstawie wskaźników IL oraz ID
Do uzupełnienia tabeli posłużyłem się dodatkowo następującymi wzorami:
,
,
,
gdzie za g przyjąłem 10,00.
Rozkład warstw gruntu
Rys. 2 Rozkład warstw gruntu
Wyznaczenie naprężeń
3.1 Wyznaczenie naprężeń pierwotnych, efektywnych oraz ciśnień porowych
- naprężenia pierwotne
z | σ z ρ | σ z ρ |
---|---|---|
[m] | [kPa] | [MPa] |
0 | 0,00 | 0,00 |
1,8 | 36,00 | 0,036 |
3 | 60,00 | 0,060 |
6,5 | 131,75 | 0,13175 |
11,5 | 226,75 | 0,22675 |
20,0 | 396,75 | 0,39675 |
- ciśnienia porowe
z | U | U |
---|---|---|
[m] | [kPa] | [MPa] |
0 | 0,00 | 0,00 |
1,8 | 0,00 | 0,00 |
3 | 12,00 | 0,012 |
6,5 | 47,00 | 0,047 |
11,5 | 97,00 | 0,097 |
20,0 | 182,00 | 0,182 |
= 10 kN/m3
- naprężenia efektywne
z | U | U |
---|---|---|
[m] | [kPa] | [MPa] |
0 | 0,00 | 0,00 |
1,8 | 36,00 | 0,036 |
3 | 48,00 | 0,048 |
6,5 | 84,75 | 0,08475 |
11,5 | 129,75 | 0,12975 |
20,0 | 214,75 | 0,21475 |
3.2 Wyznaczenie naprężeń od odciążenia wykopem
Aby wyznaczyć naprężenia korzysta się z zasady pól elementarnych, zasady superpozycji i rozwiązania Boussinesq’a. Praktycznie korzysta się z metody punktów narożnych lub metody punktów środkowych.
Do obliczeń wykorzystałem metodę punktów narożnych.
Wzór obliczenia odciążenia wykopem:
gdzie odczytałem z nomogramu PN-81/B-03020-Z2-11.
W tym przypadku do obliczeń, wykorzystałem program
„Obciążenie prostokątne - metoda punktów narożnych”
Rys. 4 Schemat podziału wykopu dla metody punktów narożnych
Naprężenia minimalne policzone zostały wg wzoru:
.
σzρ – naprężenia całkowite – odprężenia podłoża
Obszar | I | II | III | IV | |
---|---|---|---|---|---|
L/B | 22/11,5 | 11,5/8 | 22/11,5 | 11,5/8 | |
z [m] | z' [m] | z'/B | ηn | z'/B | ηn |
1,2 | 0,0 | 0,0000 | 0,2500 | 0,0000 | 0,2500 |
1,8 | 0,6 | 0,0522 | 0,2500 | 0,0750 | 0,2499 |
2,0 | 0,8 | 0,0696 | 0,2500 | 0,1000 | 0,2499 |
2,5 | 1,3 | 0,1130 | 0,2498 | 0,1625 | 0,2495 |
3,0 | 1,8 | 0,1565 | 0,2496 | 0,2250 | 0,2486 |
4,0 | 2,8 | 0,2435 | 0,2485 | 0,3500 | 0,2452 |
5,0 | 3,8 | 0,3304 | 0,2464 | 0,4750 | 0,2390 |
6,5 | 5,3 | 0,4609 | 0,2411 | 0,6625 | 0,2253 |
7,0 | 5,8 | 0,5043 | 0,2387 | 0,7250 | 0,2197 |
9,0 | 7,8 | 0,6783 | 0,2271 | 0,9750 | 0,1949 |
11,5 | 10,3 | 0,8957 | 0,2087 | 1,2875 | 0,1629 |
13,0 | 11,8 | 1,0261 | 0,1968 | 1,4750 | 0,1452 |
15,0 | 13,8 | 1,2000 | 0,1809 | 1,7250 | 0,1243 |
18,0 | 16,8 | 1,4609 | 0,1580 | 2,1000 | 0,0987 |
19,0 | 17,8 | 1,5478 | 0,1509 | 2,2250 | 0,0915 |
20 | 18,8 | 1,6348 | 0,1440 | 2,3500 | 0,0850 |
Tabela 2 Naprężenia od odciążenia wykopem
z – głębokość [m]
z’ – głębokość poniżej poziomu posadowienia obiektu [m]
3.3 Wyznaczenie naprężeń od obciążenia zewnętrznego
Rys. 6 Schemat podziału płyty fundamentowej dla metody punktów narożnych
Wzór do obliczania obciążenia płytą fundamentową:
q2 – obciążenie płyty fundamentowej q2 = 240 kPa
Ze względu na symetryczny podział płyty fundamentowej, wartości w poszczególnych jej częściach (I,II,III i IV) dla danej głębokości, są takie same.
Obszar | 1/4 płyty | ||
---|---|---|---|
L/B | 9/7 | ||
z [m] | z' [m] | z'/B | ηn |
1,2 | 0,0 | 0,0000 | 0,2500 |
1,8 | 0,6 | 0,0857 | 0,2499 |
2,0 | 0,8 | 0,1143 | 0,2498 |
2,5 | 1,3 | 0,1857 | 0,2491 |
3,0 | 1,8 | 0,2571 | 0,2478 |
4,0 | 2,8 | 0,4000 | 0,2424 |
5,0 | 3,8 | 0,5429 | 0,2334 |
6,5 | 5,3 | 0,7571 | 0,2141 |
7,0 | 5,8 | 0,8286 | 0,2067 |
9,0 | 7,8 | 1,1143 | 0,1757 |
11,5 | 10,3 | 1,4714 | 0,1396 |
13,0 | 11,8 | 1,6857 | 0,1211 |
15,0 | 13,8 | 1,9714 | 0,1005 |
18,0 | 16,8 | 2,4000 | 0,0770 |
19,0 | 17,8 | 2,5429 | 0,0707 |
20 | 18,8 | 2,6857 | 0,0651 |
Tabela 3 Naprężenia od obciążenia płytą fundamentową
3.4 Wyznaczenie naprężeń od sąsiedniego obciążenia zewnętrznego
Rys. 7 Schemat podziału sąsiedniej płyty fundamentowej dla metody punktów narożnych
Wzór obliczenia obciążenia płytą fundamentową sąsiada:
q1 – obciążenie sąsiedniej płyty fundamentowej q1 = 220 kPa
Obszar | 1/2 płyty | cała płyta | ||
---|---|---|---|---|
L/B | 21/5,5 | 10,5/5,5 | ||
z [m] | z' [m] | z'/B | ηn1 | z'/B |
1,2 | 0,0 | 0,0000 | 0,2500 | 0 |
1,8 | 0,6 | 0,1091 | 0,2499 | 0,1091 |
2,0 | 0,8 | 0,1455 | 0,2497 | 0,1455 |
2,5 | 1,3 | 0,2364 | 0,2487 | 0,2364 |
3,0 | 1,8 | 0,3273 | 0,2467 | 0,3273 |
4,0 | 2,8 | 0,5091 | 0,2393 | 0,5091 |
5,0 | 3,8 | 0,6909 | 0,2280 | 0,6909 |
6,5 | 5,3 | 0,9636 | 0,2070 | 0,9636 |
7,0 | 5,8 | 1,0545 | 0,1997 | 1,0545 |
9,0 | 7,8 | 1,4182 | 0,1715 | 1,4182 |
11,5 | 10,3 | 1,8727 | 0,1417 | 1,8727 |
13,0 | 11,8 | 2,1455 | 0,1270 | 2,1455 |
15,0 | 13,8 | 2,5091 | 0,1104 | 2,5091 |
18,0 | 16,8 | 3,0545 | 0,0906 | 3,0545 |
19,0 | 17,8 | 3,2364 | 0,0851 | 3,2364 |
20 | 18,8 | 3,4182 | 0,0801 | 3,4182 |
Tabela 4 Naprężenia od obciążenia sąsiednią ławą fundamentową
3.5 Wyznaczenie naprężeń całkowitych od obciążenia zewnętrznego
Naprężenia całkowite od obciążenia zewnętrznego są sumą naprężeń od poszczególnych obciążeń.
Naprężenia całkowite obliczamy ze wzoru:
- naprężenia od płyty fundamentowej
- naprężenia od sąsiedniej płyty fundamentowej
z [m] | z' [m] | [kPa] | [kPa] | [kPa] |
---|---|---|---|---|
1,2 | 0,0 | 240 | 0 | 240,00 |
1,8 | 0,6 | 239,904 | 0 | 239,90 |
2,0 | 0,8 | 239,808 | 0 | 239,81 |
2,5 | 1,3 | 239,136 | 0,044 | 239,18 |
3,0 | 1,8 | 237,888 | 0,132 | 238,02 |
4,0 | 2,8 | 232,704 | 0,352 | 233,06 |
5,0 | 3,8 | 224,064 | 0,836 | 224,90 |
6,5 | 5,3 | 205,536 | 1,98 | 207,52 |
7,0 | 5,8 | 198,432 | 2,42 | 200,85 |
9,0 | 7,8 | 168,672 | 4,4 | 173,07 |
11,5 | 10,3 | 134,016 | 6,6 | 140,62 |
13,0 | 11,8 | 116,256 | 7,656 | 123,91 |
15,0 | 13,8 | 96,48 | 8,624 | 105,10 |
18,0 | 16,8 | 73,92 | 9,284 | 83,20 |
19,0 | 17,8 | 67,872 | 9,328 | 77,20 |
20 | 18,8 | 62,496 | 9,328 | 71,82 |
Tabela 5 Naprężenia całkowite od obciążenia zewnętrznego
3.6 Wyznaczenie naprężeń dodatkowych i wtórnych
Do wyliczenia naprężeń dodatkowych i wtórnych korzysta się z warunków zawartych w PN-81/B-03020:
=>,
=>,
- naprężenia całkowite od obciążenia zewnętrznego.
- odprężenie gruntu.
- naprężenia wtórne.
- naprężenia dodatkowe.
z [m] | z' [m] | [kPa] | [kPa] | [kPa] | [kPa] |
---|---|---|---|---|---|
1,2 | 0,0 | 240 | 24 | 24,00 | 216,00 |
1,8 | 0,6 | 239,9 | 24 | 24,00 | 215,90 |
2,0 | 0,8 | 239,81 | 24 | 24,00 | 215,81 |
2,5 | 1,3 | 239,18 | 23,97 | 23,97 | 215,21 |
3,0 | 1,8 | 238,02 | 23,91 | 23,91 | 214,11 |
4,0 | 2,8 | 233,06 | 23,7 | 23,70 | 209,36 |
5,0 | 3,8 | 224,9 | 23,3 | 23,30 | 201,60 |
6,5 | 5,3 | 207,52 | 22,39 | 22,39 | 185,13 |
7,0 | 5,8 | 200,85 | 22 | 22,00 | 178,85 |
9,0 | 7,8 | 173,07 | 20,26 | 20,26 | 152,81 |
11,5 | 10,3 | 140,62 | 17,84 | 17,84 | 122,78 |
13,0 | 11,8 | 123,91 | 16,42 | 16,42 | 107,49 |
15,0 | 13,8 | 105,1 | 14,65 | 14,65 | 90,45 |
18,0 | 16,8 | 83,2 | 12,32 | 12,32 | 70,88 |
19,0 | 17,8 | 77,2 | 11,64 | 11,64 | 65,56 |
20 | 18,8 | 71,82 | 10,99 | 10,99 | 60,83 |
Tabela 6 Naprężenia dodatkowe i wtórne
4. Wyznaczanie osiadań gruntu
4.1 Głębokość strefy aktywnej
Zgodnie z Eurokodem 7 strefa aktywna sięga aż do momentu spełnienia warunku:
Oznacza się ją jako Zmax i do tej głębokości prowadzi się sumowanie osiadań poszczególnych warstw w celu wyznaczenia osiadania fundamentu.
Dla głębokości 17,8 m od powierzchni wykopu (19,0 m od powierzchni terenu):
= 376,75 kPa
= 65,56 kPa
65,56 [kPa] 0,2376,75 [kPa]
65,56 [kPa] 75,35 [kPa]
Zmax= 17,8 m
Warunek jest spełniony, więc strefa aktywna sięga do głębokości 17,8 m od powierzchni wykopu (19,0 m od powierzchni terenu).
4.2 Obliczanie osiadań
Osiadanie fundamentów wyznacza się w strefie aktywnej, czyli od powierzchni wykopu do głębokości Zmax określonej (wg. EC 7) warunkiem .
Całkowita wartość osiadania (wg. PN-81/B-03020) jest sumą osiadań poszczególnych warstw strefy aktywnej:
Gdzie Si jest wartością osiadania poszczególnej warstwy wyrażoną wzorem:
Si’’ – osiadanie w zakresie naprężeń wtórnych
Si’ – osiadanie w zakresie naprężeń pierwotnych
σzsi, σzdi– odpowiednio wtórne i pierwotne naprężenia w podłożu pod fundamentem, w połowie grubości warstwy i.
Mi ,M0i – edometryczny moduł ściśliwości, odpowiednio wtórnej i pierwotnej, ustalony dla gruntu warstwy i.
hi – grubość warstwy i.
𝜆 – współczynnik uwzględniający stopień odprężenia podłoża po wykonaniu wykopu,
przyjmujemy 𝜆 = 1
z | z' | hi | M0i | Mi | ||||||
[m] | [m] | [m] | [kPa] | [kPa] | [m] | [kPa] | [kPa] | [m] | [m] | [m] |
1,20 | 0,00 | 0,097991 | ||||||||
1,50 | 0,30 | 0,6 | 216,00 | 28750 | 0,004508 | 24,00 | 47917 | 0,000301 | 0,00481 | |
1,80 | 0,60 | |||||||||
1,90 | 0,70 | 0,2 | 215,91 | 28750 | 0,001502 | 24,00 | 47917 | 0,000100 | 0,0016 | |
2,00 | 0,80 | |||||||||
2,25 | 1,05 | 0,5 | 215,58 | 28750 | 0,003749 | 23,98 | 47917 | 0,000250 | 0,004 | |
2,50 | 1,30 | |||||||||
2,75 | 1,55 | 0,5 | 214,76 | 28750 | 0,003735 | 23,94 | 47917 | 0,000250 | 0,00398 | |
3,00 | 1,80 | |||||||||
3,50 | 2,30 | 1 | 212,17 | 32250 | 0,006579 | 23,82 | 53750 | 0,000443 | 0,00702 | |
4,00 | 2,80 | |||||||||
4,50 | 3,30 | 1 | 205,96 | 32250 | 0,006387 | 23,52 | 53750 | 0,000437 | 0,00682 | |
5,00 | 3,80 | |||||||||
5,75 | 4,55 | 1,5 | 193,90 | 32250 | 0,009019 | 22,89 | 53750 | 0,000639 | 0,00966 | |
6,50 | 5,30 | |||||||||
6,75 | 5,55 | 0,5 | 181,99 | 23750 | 0,003831 | 22,20 | 29688 | 0,000374 | 0,00421 | |
7,00 | 5,80 | |||||||||
8,00 | 6,80 | 2 | 165,87 | 23750 | 0,013968 | 21,17 | 29688 | 0,001426 | 0,01539 | |
9,00 | 7,80 | |||||||||
10,25 | 9,05 | 2,5 | 137,11 | 23750 | 0,014433 | 19,06 | 29688 | 0,001605 | 0,01604 | |
11,50 | 10,30 | |||||||||
12,25 | 11,05 | 1,5 | 114,85 | 31250 | 0,005513 | 17,12 | 39063 | 0,000657 | 0,00617 | |
13,00 | 11,80 | |||||||||
14,00 | 12,80 | 2 | 98,61 | 31250 | 0,006311 | 15,509 | 39063 | 0,000794 | 0,0071 | |
15,00 | 13,80 | |||||||||
16,50 | 15,30 | 3 | 79,83 | 31250 | 0,007663 | 13,43 | 39063 | 0,001031 | 0,00869 | |
18,00 | 16,80 | |||||||||
18,50 | 17,30 | 1 | 68,11 | 31250 | 0,002179 | 11,971 | 39063 | 0,000306 | 0,00249 | |
19,00 | 17,80 |
Tabela 7 Osiadania warstw gruntu
5. Wnioski
Obliczane osiadanie punktu A pod płytą fundamentową wyniosło około 9,80 cm.
Według normy PN-81/B-03020 dopuszczalna wartość osiadania dla budowli
typu "hale przemysłowe" wynosi 5cm. Dlatego początkowy warunek
nie został spełniony. W związku z tym analizowany sposób posadowienia obiektu
nie jest zgodny z normą.
Zalecane jest wykonanie powtórnych obliczeń dla innego sposobu posadowienia płyty
fundamentowej.
6. Literatura
Norma PN-81/B-03020
Stanisław Pisarczyk "Mechanika gruntów", Warszawa 1999 r.
Zenon Wiłun "Zarys geotechniki", WKŁ, Warszawa 1976, 2000