akt 1 scena 1
Katarzyna przybywa do swojego ojca. Puka do drzwi.
Katarzyna Witam ojcze
Ojciec Jak miło Cię widzieć Katarzynko. Wejdź proszę
Katarzyna Przyszłam do Ciebie z pewna sprawą
Ojciec Siadaj, zaraz wszystko mi opowiesz. Napijesz sie herbaty?
Dziewczyna siada.
Katarzyna Nie dziękuje.
Ojciec A więc cóż to za sprawa?
Katarzyna Widzisz, chodzi o to, że ja...
Ojciec Tak?
Katarzyna Że ja... Ojciec No mówże, bo się niecierpliwię.
Katarzyna Będziesz dziadkiem, cieszysz się?
Ojciec Chyba żartujesz!
(Honorata kiwa głową na znak, ze nie.)
Ojciec Jak śmiałaś! Nie...to nie może być prawda! Przyniesiesz hańbę naszej rodzinie. Co ludzie powiedzą?!
Katarzyna Bardziej obchodzą Cie ludzie niż ja?
Ojciec Wyjdź natychmiast! Nie jesteś juz moja córką! Katarzyna Ale tato...
(Dziewczyna przybliża sie do ojca.)
(Ojciec chwyta w sile złości dziewczynę i uderza ja. Ta przewraca sie na podłogę).
Ojciec Córciu... nic Ci nie jest?
(Mężczyzna się opamiętał. Okazało się, że dziewczyna nie żyję ).
Ojciec Cóż ja najlepszego zrobiłem? Własną córkę... i jeszcze jej dziecko... teraz ja też nie mam po co żyć. Nie mógłbym z takim sumieniem...
Odbiera sobie życie...

Napisała Agata Cichocka, pomysł na ten oto dramat podsunęła (siostra) Małgorzata Cichocka : )