W tym ćwiczeniu laboratoryjnym naszym zadaniem było zbadanie parametrów nadajnika i odbiornika używającego modulacji F3M. W pierwszej kolejności zajęliśmy się nadajnikiem. Ponieważ zawsze przy rozmowie o różnych nadajnikach w pierwszej kolejności mówi się o ich mocy, więc i w tym przypadku tuz po zapoznaniu się ze stanowiskiem laboratoryjnym przystąpiliśmy do pomiarów mocy. Ta wyszła stanowczo mała w porównaniu do nadajników o jakich do tej pory mówiliśmy, lecz wartość 30,2mW jak dla nadajnika wojskowego podręcznego radia była wręcz katalogową.

Następnie sprawdziliśmy, na jakiej częstotliwości pracuje urządzenie, tzn. częstotliwość roboczą nadajnika. Oczywiście do pomiarów trzeba dołączyć błąd (w tym przypadku nie idealność układu, która wywołuje przesunięcie częstotliwości nośnych) . Praca nadajnika na 40MHz z błędem 0,01kHz daje nam informację, iż jest to naprawdę dobrej jakości nadajnik z bardzo dobrym/czystym sygnałem nadawanym.

Następnie badaliśmy preemfaze nadajnika, czyli charakterystykę modulacji. Pomiar wykonywaliśmy dwa razy dla różnych dewiacji odniesienia i częstotliwości modulacji w różnych pasmach. Dzięki temu uzyskaliśmy wynikowo dewiację dla danej częstotliwości w paśmie. Wynik pomiaru i wykreślone charakterystyki pokazują, iż charakter modulacji (częstotliwość modulująca) ma wpływ na dewiację. Dla niższej częstotliwości dewiacja wraz ze wzrostem rosła łagodnie, dla wyższej dewiacja malała gwałtownie. Z charakterystyki ograniczenia dewiacji widać, iż ma ona największa wartość dla częstotliwości modulującej od 0.8kHz do 2,8kHz. Ta wartość jest dla nas ważną informacja, ponieważ od dewiacji zależy pasmo sygnału, a nam zależy na jak najmniejszym paśmie.

Po przebadaniu nadajnika, sprawdziliśmy parametry odbiornika dla tej samej modulacji. Jak w przypadku nadajników mówimy o mocy, tak w przypadku odbiorników głównych ich parametrem jest czułość (najmniejsza wartość mocy, która jest potrzebna do wzbudzenia układu do określonego stosunku sygnał/szum), którą zmierzyliśmy na wstępie. Zmierzone czułości dla obu stanowisk kolejno 0,27µV i 0,5µV (dla SINAD = 20dB). Mówi nam to, iż odbiornik działa poprawnie i znacząco wydajnie odbiera sygnały, które nadajemy nawet przy silnym wytłumieniu.

Dodatkowo sprawdziliśmy jak działa i czy działa poprawnie funkcja blokady szumów w odbiorniku. Sama funkcja ma wyciszyć urządzenie, gdy nie odbiera żadnego sygnału użytecznego, a jego najważniejszym parametrem jest czułość blokady szumów, która de facto jest częstotliwością, która odblokowuje układ do przetwarzania sygnału w odbiorniku (w tym przypadku głośnik). Czułość na poziomie 0,4µV jest wyższa od czułości odbiornika co gwarantuje nam brak szumów gdy nie odbieramy sygnału. A maksymalna wartość blokada na poziomie 1,4 µV zapewni nam odblokowanie urządzenia jak tylko w miarę silny sygnał, który można przetworzyć zostanie odebrany.

Moc wyjściowa i zniekształcenia nieliniowe odbiornika definiują nam stabilne działanie odbiornika przy zmianie częstotliwości sygnału. Przyjęło się iż jeżeli zawartość harmonicznych jest poniżej 10% wtedy mamy odczynienia z „czystym sygnałem” a w naszym przypadku dla tylko mocy wyjściowej równej 380mW uzyskujemy ten warunek. Jak łatwo się domyślić im większa moc tym większe zniekształcenia, ponieważ u kładzie odbiornika jest kilka elementów nieliniowych jak wzmacniacze.

Na zakończenie laboratoriów sprawdziliśmy deemfazę, czyli po prostu odwrotność preemfazy. Jest to logiczne, ponieważ jak jakiś sygnał modulujemy to potem musimy go odmodulować, aby był dla nas zrozumiały (przywrócenie pierwotnej postaci widma). Łatwo się domyślić, iż będzie ona odwrotna i ta też było w naszym przypadku.