Proszki dzielone rozdzielane do: 1-kapsułek skrobiowych (capsulae amylaceae) 2- kaps żelatynowych otwieranych (capsulae gelatinosae operculatae) 3-saszetek, 4-orebek papierowych zwykłych, woskowych, pergaminowych.

P.higroskopijne- do torebki foliowej z zamknięciem strunowym. Technika sporządzania proszków ze specyfikami 1- przeczytać dokładnie receptę, 2-przeanalizować pod wzgl niezgodności, 3-spr jednorazową i dobową dawkę subst. leczn. silnie i b.silnie dział., 4-obl. ilość tabl. potrzebnych do wykonania proszku, 5-zwrócić uwagę czy dana subst leczn wyst. w kilku dawkach, wybieramy najmniejszą ilość tabl., 6-ilość subst leczn potrzebnej do sporz proszku wylicza się na podst deklarowanej zaw. w 1 tabl, 7-tabl. należy miałko sproszkować przed dodaniem i wymieszaniem z pozostałymi skł, 8-dalsze skł dodajemy zgodnie z tech.otrzymyw. proszków, 9-dodajemy skł silnie działające lub najsilniej zabarwione, 10-dodajemy porcjami stale mieszając resztę składników w celu uzyskania homogennej mieszaniny, 11-po otrzymaniu proszku należy go zważyć i obl. rzeczywistą naważkę i wg wyliczonej naważki wzorcowej rozsypać proszki do opłatków skrobiowych, 12-tabl w otoczkach dojelitowych nie wolno proszkować, jeśli dawka w tabl jest taka sama jak ilość przypadająca na jeden proszek należy umieścić tabl dojelitową w kaps skrobiowej ze sproszkowanymi skł proszku lub wydać osobno.13-tabl powlekane subst wielkocząsteczkowymi błonotwórczymi należy sproszkować, a fragmenty powłoczki odsiać. 14-z drażetek usunąć powłoczkę cukrową- polewać ciepłą wodą oczysz. na sitku i osuszyć tabl gorącym powietrzym lub drażetki zanurzyć w ciepłej wodzie oczyszcz. w zlewce, osuszyć na gazie. 15-proszki dzielone do stos.wew w białych torebkach. Ocena jednolitości masy proszków dzielonych- dokładnie zważyć 10 losowo wybranych proszków i obliczyć śr.masę 1 proszka. Masa każdego powinna mieścić się w granicach dopuszczalnego odchylenia od obliczonej masy średniej. Odchylenia wg FP VI: proszki do 300 mg +/-10%, 300 mg i > +/-7,5%, tylko 2 proszki mogą przekroczyć podaną granicę odchyleń, jednak nie więcej niż dwukrotnie. Adsorpcja- zmieszanie alkaloidów, glikozydów ze śr adsorpcyjnymi, np.węglem leczniczym, Al(OH)3 powoduje zmniejszenie lub całkowitą utratę ich dział. Niezgodności dają wyłącznie adsorbenty mineralne (talk, glinka biała, węgiel).

Niezgodności recepturowe: Fizyczne: Mieszaniny eutektyczne *każdy związek posiada char. tem. top. która w obecności innych subst o niższej temp top ulega obniżeniu poniżej punktu topnienia każdej subst z osobna. Jest to euteksja *zmieszanie 2 lub większej ilości subst prowadzi do wzajemn obniż temp top. W pewnych przyp obniż jest tak znaczne że mieszanina może rozpływać się w temp pokojowej lub mieszaniny mogą tracić sypkość lub mięknąć * utrudniają one przyrządzanie proszków złożonych, rozpuszczają się w różnych rozpuszczalnikach gorzej niż poszczeg. skł osobno *stopień obniżenia temp top 2 skł zależy: -od % udziału subst o niższej temp top, -wysokości temp top obu skł. Przykład: salol+kamfora, rezorcynol+kamfora, urotropina+salol (Phenylis salicylatis), chloral hydrat+kamfora, chloral hydrat+salol, chloral hydrat+tymol, mentol+kwas salicylowy, mentol+kamfora, mentol+tymol, aminofenazon+salol, aminofenazon +mentol, aminofenazon+chloral hydrat. Uwaga: chloral hydrat toksyczny, nie stos; kamfora obecnie nie stos wewn. Proszki higroskopijne- zmiana konsystencji proszków może nastąpić pod wpływem adsorpcji wilgoci z powietrza. Wilgotnieją: metenamina(urotropina), kwas acetylosalicylowy, subst podatne na wilgotnienie. Mieszaniny wilgotniejące: bromki w potrójnej mieszaninie, wyciągi roślinne. Poprawa niezgodności: *w receptach złoż. osobno wydać skł odpow. za niezgodność *dodanie do proszków subst oboj, nie higroskopij.(laktoza, skrobia) 0,3-0,5 na proszek. Uwaga: P.higrosk. przechow w poj. szczelnie zamkniętych i nie można do kapsułek skrobiowych. Zw. higroskopijny może łatwo wilgotnieć jeżeli *wilgotność względna pow jest wysoka *przez dłuższy czas nie są zamknięte *niektóre skł proszku złoż mogą zaw wilgoć (wyciągi suche-kilka %wody). Aspiryna- nie jest higroskop., w obecności ciała higrosk. ulega hydrolizie na kwas salicylowy i kwas octowy, mieszanina ta jest higroskop. Mieszaniny semitektyczne- wydzielanie wody krystalizacyjnej. Sole zaw wodę krystalizacyjną są trwałe przy określonej temp i wilgotności pow. Sole te w obecności innych soli (NaBr NaCl KBr MGSO4x10H2O) wydzielają wode krystalizacyjną już w temp pokojowej. Powinno używać się soli bezwodnych (równoważna chem. ilość). Mieszaniny twardniejące- pewne skł proszków po zmieszaniu zbijają się w twardą masę (kamienieją). Mieszaniny złoż z wodorowęglanu sodu, zasadowego węglanu bizmutu, węglanu magnezu i węglanu wapnia mogą twardnieć i przechodzić przez przew pok nierozłożone.

Proszki dzielone rozdzielane do: 1-kapsułek skrobiowych (capsulae amylaceae) 2- kaps żelatynowych otwieranych (capsulae gelatinosae operculatae) 3-saszetek, 4-orebek papierowych zwykłych, woskowych, pergaminowych.

P.higroskopijne- do torebki foliowej z zamknięciem strunowym. Technika sporządzania proszków ze specyfikami 1- przeczytać dokładnie receptę, 2-przeanalizować pod wzgl niezgodności, 3-spr jednorazową i dobową dawkę subst. leczn. silnie i b.silnie dział., 4-obl. ilość tabl. potrzebnych do wykonania proszku, 5-zwrócić uwagę czy dana subst leczn wyst. w kilku dawkach, wybieramy najmniejszą ilość tabl., 6-ilość subst leczn potrzebnej do sporz proszku wylicza się na podst deklarowanej zaw. w 1 tabl, 7-tabl. należy miałko sproszkować przed dodaniem i wymieszaniem z pozostałymi skł, 8-dalsze skł dodajemy zgodnie z tech.otrzymyw. proszków, 9-dodajemy skł silnie działające lub najsilniej zabarwione, 10-dodajemy porcjami stale mieszając resztę składników w celu uzyskania homogennej mieszaniny, 11-po otrzymaniu proszku należy go zważyć i obl. rzeczywistą naważkę i wg wyliczonej naważki wzorcowej rozsypać proszki do opłatków skrobiowych, 12-tabl w otoczkach dojelitowych nie wolno proszkować, jeśli dawka w tabl jest taka sama jak ilość przypadająca na jeden proszek należy umieścić tabl dojelitową w kaps skrobiowej ze sproszkowanymi skł proszku lub wydać osobno.13-tabl powlekane subst wielkocząsteczkowymi błonotwórczymi należy sproszkować, a fragmenty powłoczki odsiać. 14-z drażetek usunąć powłoczkę cukrową- polewać ciepłą wodą oczysz. na sitku i osuszyć tabl gorącym powietrzym lub drażetki zanurzyć w ciepłej wodzie oczyszcz. w zlewce, osuszyć na gazie. 15-proszki dzielone do stos.wew w białych torebkach. Ocena jednolitości masy proszków dzielonych- dokładnie zważyć 10 losowo wybranych proszków i obliczyć śr.masę 1 proszka. Masa każdego powinna mieścić się w granicach dopuszczalnego odchylenia od obliczonej masy średniej. Odchylenia wg FP VI: proszki do 300 mg +/-10%, 300 mg i > +/-7,5%, tylko 2 proszki mogą przekroczyć podaną granicę odchyleń, jednak nie więcej niż dwukrotnie. Adsorpcja- zmieszanie alkaloidów, glikozydów ze śr adsorpcyjnymi, np.węglem leczniczym, Al(OH)3 powoduje zmniejszenie lub całkowitą utratę ich dział. Niezgodności dają wyłącznie adsorbenty mineralne (talk, glinka biała, węgiel).

Niezgodności recepturowe: Fizyczne: Mieszaniny eutektyczne *każdy związek posiada char. tem. top. która w obecności innych subst o niższej temp top ulega obniżeniu poniżej punktu topnienia każdej subst z osobna. Jest to euteksja *zmieszanie 2 lub większej ilości subst prowadzi do wzajemn obniż temp top. W pewnych przyp obniż jest tak znaczne że mieszanina może rozpływać się w temp pokojowej lub mieszaniny mogą tracić sypkość lub mięknąć * utrudniają one przyrządzanie proszków złożonych, rozpuszczają się w różnych rozpuszczalnikach gorzej niż poszczeg. skł osobno *stopień obniżenia temp top 2 skł zależy: -od % udziału subst o niższej temp top, -wysokości temp top obu skł. Przykład: salol+kamfora, rezorcynol+kamfora, urotropina+salol (Phenylis salicylatis), chloral hydrat+kamfora, chloral hydrat+salol, chloral hydrat+tymol, mentol+kwas salicylowy, mentol+kamfora, mentol+tymol, aminofenazon+salol, aminofenazon +mentol, aminofenazon+chloral hydrat. Uwaga: chloral hydrat toksyczny, nie stos; kamfora obecnie nie stos wewn. Proszki higroskopijne- zmiana konsystencji proszków może nastąpić pod wpływem adsorpcji wilgoci z powietrza. Wilgotnieją: metenamina(urotropina), kwas acetylosalicylowy, subst podatne na wilgotnienie. Mieszaniny wilgotniejące: bromki w potrójnej mieszaninie, wyciągi roślinne. Poprawa niezgodności: *w receptach złoż. osobno wydać skł odpow. za niezgodność *dodanie do proszków subst oboj, nie higroskopij.(laktoza, skrobia) 0,3-0,5 na proszek. Uwaga: P.higrosk. przechow w poj. szczelnie zamkniętych i nie można do kapsułek skrobiowych. Zw. higroskopijny może łatwo wilgotnieć jeżeli *wilgotność względna pow jest wysoka *przez dłuższy czas nie są zamknięte *niektóre skł proszku złoż mogą zaw wilgoć (wyciągi suche-kilka %wody). Aspiryna- nie jest higroskop., w obecności ciała higrosk. ulega hydrolizie na kwas salicylowy i kwas octowy, mieszanina ta jest higroskop. Mieszaniny semitektyczne- wydzielanie wody krystalizacyjnej. Sole zaw wodę krystalizacyjną są trwałe przy określonej temp i wilgotności pow. Sole te w obecności innych soli (NaBr NaCl KBr MGSO4x10H2O) wydzielają wode krystalizacyjną już w temp pokojowej. Powinno używać się soli bezwodnych (równoważna chem. ilość). Mieszaniny twardniejące- pewne skł proszków po zmieszaniu zbijają się w twardą masę (kamienieją). Mieszaniny złoż z wodorowęglanu sodu, zasadowego węglanu bizmutu, węglanu magnezu i węglanu wapnia mogą twardnieć i przechodzić przez przew pok nierozłożone.