Pomiar kątów metodą kierunkową.
Metoda kątowa, zwana również metodą wypełniania horyzontu, polega na pomiarze każdego kąta oddzielnie w s seriach. Przed rozpoczęciem każdej serii poziomujemy instrument, a w przypadku gdy instrument postawiony jest na statywie, ponownie go centrujemy. W celu wyeliminowania wpływu na wyniki pomiaru ewentualnych błędów podziału, przed każdą serią przesuwamy limbus o 180˚/s.
Podsumowując:
•Pomiar każdego kąta metodą zwykłą w n seriach
•Przesunięcie limbusa i skali mikrometru
•Sprawdzenie zamknięcia horyzontu – tylko kontrola bez rozrzucenia odchyłki
•Niezależność pomiarów kątowych w stosunku do metody
kierunkowej
•Możliwość pomiaru tych kątów, dla których w danej chwili
występują korzystne warunku atmosferyczne
Ocena dokładności kątów pomierzonych metodą wypełnienia horyzontu:
W wypadku pomiaru kątów metodą wypełnienia horyzontu średni błąd kąta średniego (pomierzonego w s seriach) można obliczyć ze wzoru:
A średni błąd kąta pomierzonego w jednej serii:
Aby oszacować czy pomiary zostały wykonane z należytą dokładnością należ y obliczyć czy odchyłka zamknięcia horyzontu ω nie przekracza wielkości dopuszczalnej:
gdzie:
ω – odchyłka zamknięcia horyzontu
s – liczba serii
n – liczba kątów w horyzoncie
m- średnia wartość błędu kąta pomierzonego w jednej serii (przyjęta na podstawie znajomości narzędzia użytego do pomiaru
Wnioski z obliczeń i wyrównania stacyjnego dla metody
wypełnienia horyzontu:
Obliczenie wartości kątów w metodzie wypełnienia horyzontu sprowadza
się do obliczenia średniej arytmetycznej ze wszystkich obserwacji.
Otrzymana z wyrównania stacyjnego ocena dokładności pomiarów kierunków ma znaczenie orientacyjne; określa bowiem dokładność pomiaru na podstawie wewnętrznej zgodności wyników a więc może służyć tylko do oceny poprawności przeprowadzonych pomiarów na stanowisku.