1
POLITECHNIKA WARSZAWSKA
WYDZIAŁ SAMOCHODÓW I MASZYN ROBOCZYCH
LABORATORIUM ZAAWANSOWANYCH MATERIAŁÓW KONSTRUKCYJNYCH
ROK AKADEMICKI: 2014/2015
GRUPA: 1.1 MGR
ZESPÓŁ: A
SPRAWOZDANIE
TEMAT ĆWICZENIA: Badanie własności wytrzymałościowych materiałów ceramicznych oraz
stopów metali nieżelaznych podczas próby ściskania.
SKŁAD ZESPOŁU:
1. Bartkowski Piotr
2. Bojko Konrad
3. Braszkiewicz Michał
4. Chomacki Bartłomiej
5. Choromański Wojciech
6. Gałdzewicz Michał
7. Guzikowski Radosław
8. Flis Karol
9. Jasiński Robert
10. Kaczmarczyk Michał
2
1. Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest doświadczalne zbadanie własności wytrzymałościowych
wybranych materiałów ceramicznych /w tym materiałów spiekanych/ i stopów metali
nieżelaznych na ściskanie podczas tzw. próby statycznej. Główny nacisk położono na analizę
przełomu oraz rodzaju i kierunku przebiegu pęknięcia. Są one wartościowym źródłem
informacji o materiale.
2. Przebieg badania
Badaniu zostały poddane trzy próbki w kształcie walca wykonanych z:
a) stopu aluminium (oznaczenie wg PN EN 2017A- stare oznaczenie Pa6);
b) spiekanych proszków ceramicznych (tlenek glinu);
c) spiekanych proszków metalicznych (magnes neodymowy z powłoką galwaniczną).
Do próby użyto maszyny wytrzymałościowej FPZ/100 dostosowując część uchwytową
maszyny do próby ściskania materiałów kruchych.
Rys. 2.1. Zdjęcie uchwytu do przeprowadzenia próby
3
3. Wyniki badań
Rys. 3.1. Zdjęcia próbek po badaniu: a) spiek ceramiczny, b) stop aluminium, c) spiek metaliczny
3.1.
STOP ALUMINIUM (2017A)
Rys. 3.1. Próbka po badaniu
Pęknięcie próbki ze stopu aluminium 2017A nastąpiło pod kątem 45° do osi działania
sił ściskających. Próbka ma zarysowany „beczułkowaty” kształt z powodu występowania
dużego tarcia pomiędzy powierzchniami czołowymi próbki a płytami uchwytu maszyny
wytrzymałościowej.
a)
b)
c)
4
3.2.
SPIEKANE PROSZKI CERAMICZNE (TLENEK GLINU)
Rys. 3.2. Próbka po badaniu
3.3.
SPIEKANE PROSZKI METALICZNE (MAGNES NEODYMOWY Z POWŁOKĄ GALWANICZNĄ)
Rys. 3.1. Próbka po badaniu
5
Próbka ze spieków metalicznych pękła w sposób kruchy, a linie pęknięć są
równoległe do osi działających sił ściskających. Prędkość wzrostu pęknięcia była w
przybliżeniu równa prędkości rozchodzenia się dźwięku o czym świadczył dźwięk
towarzyszący pękaniu.