WYZNACZANIE KRYTYCZNEGO STĘŻENIA MICELIZACJI

WYZNACZANIE KRYTYCZNEGO STĘŻENIA MICELIZACJI (CMC) Z POMIARÓW PRZEWODNICTWA ELEKTRYCZNEGO

Cel ćwiczenia:

Celem ćwiczenia było wyznaczenie krytycznego stężenia micelizacji (minimalnego stężenia, przy którym tworzą się micele), jednym z wielu sposobów; tu akurat wykorzystano przewodnictwo elektryczne roztworu, zmierzone za pomocą konduktometru.

Przebieg ćwiczenia:

Aparatura i odczynniki: konduktometr, naczyńko konduktometryczne, szkło laboratoryjne (zlewki, kolby miarowe, szklane bagietki, pipety); woda 2-krotnie destylowana, 0,01 M roztwór KCl, stały chlorek dodecylopirydyniowy.

Wykonanie:

  1. Sporządzono 250 cm3 roztworu chlorku dodecylopirydyniowego o stężeniu 0,05 M. W tym celu odważono 3,554 g stałej substancji, przeniesiono ją do kolby miarowej na 250 cm3, rozpuszczono w wodzie, dopełniono do kreski i ostrożnie wymieszano.

  2. Wyjściowy roztwór rozcieńczono w mniejszych kolbkach (50 cm3) i otrzymano stężenia: 0,006 M, 0,008 M, 0,010 M, 0,012 M, 0,014 M, 0,016 M, 0,018 M, 0,02 M, 0,022 M, 0,024 M.

  3. Za pomocą konduktometru zmierzono przewodnictwo wody, KCl i roztworów surfaktantu (od najniższego stężenia do najwyższego). Wyniki zestawiono w tabeli 1.

Opracowanie wyników:

Temperatura śr = 24 [°C]
Stężenie roztworu [M]
Woda 0 %
0,1 M KCl
0,006
0,008
0,010
0,012
0,014
0,016
0,018
0,020
0,022
0,024

Tabela 1: Wyniki pomiaru przewodnictwa elektrycznego i obliczone przewodnictwo właściwe

Wyznaczono stałą naczyńka pomiarowego ze wzoru (1):


$$k = \frac{\kappa_{\text{KCl}}}{L_{\text{KCl}}}\text{\ \ }\left\lbrack \frac{1}{\text{cm}} \right\rbrack$$

Wartość κKCl odczytano z tabeli (rozdział „Zależność przewodnictwa od stężenia”) dla temperatury 297 K:

κKCl = 0,001386 [1/Ω*cm]

LKCl = 0,001275 [S]

Zatem:

k = 1,087059 [1/cm]

Przekształcając odpowiednio wzór (1) wyprowadzono zależność pozwalającą obliczyć κ roztworów surfaktantu:


$$\kappa_{\text{surf}} = k \times L_{\text{surf}}\text{\ \ }\left\lbrack \ \frac{1}{\Omega \times cm} \right\rbrack$$

Podstawiając do wzoru dane pomiarowe i przemnażając je przez wyliczoną stałą k otrzymano wyniki, które zestawiono w tabeli 1.

Krytyczne stężenie micelizacji dla roztworu surfaktantu odczytano z wykresu 1:

Wykres 1: Zależność przewodnictwa właściwego od stężenia roztworu surfaktantu

Literaturowe CMC dla temperatury 298 K wynosi 0,015 mol/dm3.

Doświadczalnie wyznaczone CMC dla temperatury 297 K wynosi w przybliżeniu 0,017 mol/dm3.

Wnioski:

Krytyczne stężenie micelizacji, czyli najniższe stężenie, przy którym obserwuje się agregację surfaktantu w roztworze, wyznacza się korzystając z właściwości fizycznych związków powierzchniowo-czynnych. W przeprowadzanym doświadczeniu wykorzystano pomiary przewodnictwa wodnych roztworów chlorku dodecylopirydyniowego o różnych stężeniach. Związek ten w wodzie dysocjuje i zachowuje się jak silny elektrolit.

Wykres 1 ilustruje zależność przewodnictwa od stężenia roztworu. Obserwowano ciągły wzrost przewodnictwa w miarę jak zwiększało się stężenie roztworu chlorku, lecz do pewnego momentu, w którym nastąpiło skokowe zmniejszenie się przyrostów przewodnictwa (rosło ono dalej, ale już nie w tak znacznym stopniu, jak przy niższych stężeniach). W tym momencie nastąpiło przekroczenie CMC i cząsteczki surfaktantu zaczęły tworzyć micele, co znacząco wpłynęło na obniżenie przewodnictwa.

CMC literaturowe (298 K) = 0,015 mol/dm3, natomiast te wyznaczone eksperymentalnie (w temperaturze 297 K) – odczytane z wykresu – około 0,017 mol/dm3.

Doświadczalne krytyczne stężenie micelizacji jest nieco wyższe od tablicowego. Zależność temperaturowa nie odgrywa tu większej roli, ponieważ znaleziono przypadki substancji, których CMC wzrastało, malało, a nawet wzrastało i malało jednocześnie wraz ze wzrostem temperatury . Micele, czyli koloidalne twory mają właściwości fizyczne znacznie odbiegające od właściwości kationów surfaktantu. Wartości CMC uzyskane drogą analizy różnych pomiarów właściwości fizykochemicznych nie muszą być absolutnie zgodne – zazwyczaj zgodne są dla surfaktantów o niskich wartościach CMC niż dla tych z wysoką wartością CMC.

Bibliografia:

[1] T.Bieszczad, M.Boczar, D.Góralczyk, W.Jarzęba, A.M.Turek, „Ćwiczenia laboratoryjne z chemii fizycznej”, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2000.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
wyznaczanie krytycznego stężenia micelizacji, Chemia fizyczna, laboratorium, Chemia fizyczna
Ćw 10 KJSiP Wyznaczanie krytycznego stężenia micelarnego z pomiarów przewodnictwa
Krytyczne stężenie powstawania miceli, Studia, Politechnika
Krytyczne stężenie powstawania miceli, studia, chemia, chemia fizyczna, sprawozdania
Krytyczne stężenie powstawania miceli 1, studia, chemia, chemia fizyczna, sprawozdania
Krytyczne stężenie powstawania miceli
Krytyczne stężenie powstawania miceli
SPRAWOZDANIE Oznaczanie krytycznego stężenia micelarnego
1. Wyznaczanie krytycznej liczby Reynoldsa, Mechanika płynów
WYznaczanie Krytycznej liczby Reynoldsa w opływie zewnętrznym
Lab2 Badanie odporności metali na pękanie przez wyznaczenie krytycznej wartości całki J
Wyznaczanie optymalnego stezenia chlorku 2, Biochemia, laborki
wyznaczanie optymalnego stężenia przy pomocy TTC, Biochemia, BIOCHEMIA Z DC++
SPRAWOZDANIE Oznaczanie krytycznego stężenia micelarnego
O doświadczalnym wyznaczaniu nośności krytycznej płyt na modelach obarczonych imperfekcjami geome
Elektrody jonoselektywne Wyznaczanie stężenia jonów metodami dodatku wzorca
Pomiar współczynnika załamania światła oraz wyznaczanie stężenia roztworów metodą refraktometryczną

więcej podobnych podstron