Wstęp teoretyczny:
Każda substancja może istnieć w trzech różniących się strukturą fizyczną fazach :
stałej , ciekłej i gazowej oraz ich kombinacjach , w których stan stabilny substancji zależy zarówno od ciśnienia , jak i od temperatury . Ponadto substancje w stanie stałym mogą istnieć w większej liczbie faz ,odpowiadającym różnym strukturom krystalicznym , czy też stanowi amorficznemu . Istnieją też inne fazy , takie jak faza ferromagnetyczna żelaza lub faza nadprzewodnictwa ołowiu , które w większym stopniu zależą od zmian stanów elektronowych niż od zmian sieci krystalicznej .
Przemianom fazowym takim , jak przejście ciała stałego w ciecz lub cieczy w parę , podczas których zachodzą istotne dostrzegalne zmiany struktury , towarzyszą pochłanianie lub wydzielanie ciepła utajonego i zmiana objętości , a ponadto zmiany ciepła właściwego , współczynnika rozszerzalności . Taką przemianę fazową nazywamy przemianą pierwszego rodzaju .
Zgodnie z prawem Stefana - Boltzmanna całkowita zdolność emisyjna ciała doskonale czarnego jest wprost proporcjonalna do czwartej potęgi jego temperatury bezwzględnej .Wobec tego moc promieniowania Mr (T) ciała doskonale czarnego o powierzchni S i temperaturze bezwzględnej T , znajdującego się w ośrodku o temperaturze T0 , można wyrazić wzorem :
gdzie δ oznacza stałą Stefana - Boltzmanna. Dobrym przybliżeniem ciała doskonale czarnego jest ciało pokryte sadzą lub tlenkiem niklu .
Stała Stefana-Boltzmanna – wielkość stała równa ilorazowi:
w którym:
E0 – emitancja (moc emitowana przez jednostkę powierzchni) ciała doskonale czarnego
Stała Stefana-Boltzmanna wynosi:
σ =
gdzie:
Metoda jednakowej mocy:
Oto dane zmierzone w laboratorium:
T0 [K] | Tc [K] | Tn [K] | ΔT [K] | I [A] | U [V] |
---|---|---|---|---|---|
297,1 | 390,4 | 428,6 | 0,1 | 0,78 | 9,5 |
Moc wzięta do obliczeń miała być w granicach od 5 do 15 [W]. Nasza wynosiła (korzystam ze wzoru P=U*I); P= 9,5*0,78= 7,41 [W]
Powierzchnia badanych ciał wynosiła: S=2,74*10-3 [m2], a ΔS/S = 2%
Obliczam stałą Stefana-Boltzmana korzystając ze wzoru:
σ = $\frac{\mathbf{P}\left( \mathbf{T}_{\mathbf{n}}\mathbf{-}\mathbf{T}_{\mathbf{c}} \right)}{\mathbf{S}\left( \mathbf{T}_{\mathbf{c}}^{\mathbf{4}}\mathbf{-}\mathbf{T}_{\mathbf{0}}^{\mathbf{4}} \right)\left( \mathbf{T}_{\mathbf{n}}\mathbf{-}\mathbf{T}_{\mathbf{0}} \right)}$
σ=$\frac{7,41\left( 428,6 - 390,4 \right)}{2,74*10^{- 3}\left( {390,4}^{4} - {297,1}^{4} \right)\left( 428,6 - 297,1 \right)}$= 5,0887*10-8 [W/m2K4]
Δσ obliczam podstawiając za:
X= Tn- Tc Δx =ΔTn + ΔTc
Y=Tn – T0 Δy = ΔTn + ΔT0
Z= Tc4 – T04 Δz = 4Tc3 ΔTc + 4T03 ΔT0
X=38,2 [K] Δx= 0,2 [K]
Y= 131,5 [K] Δy= 0,2 [K]
Z= 15438154321 [K] Δz= 34290500,75 [K]
I dostaję wzór:
σ=$\ \frac{P*x}{S*z*y}$ obliczam z pochodnej logarytmicznej:
Δσ= ($\left| \frac{P}{P} \right| + \ \left| \frac{x}{x} \right| + \left| \frac{s}{s} \right| + \left| \frac{z}{z} \right| + \left| \frac{y}{y} \right|)*\sigma$
Δσ=(0,54828/7,41 + 0,2/38,2 + 0,02 + 34290500,75/15438154321 + 0,2/131,5)* 5,0887*10-8 = 0,52398*10-8 $\ \lbrack\frac{W}{m^{2}K^{4}}\rbrack$
$\frac{\text{Δσ}}{\sigma}$= 10%
Błędy pomiarowe ΔI i ΔU oraz ΔP wynoszą kolejno:
ΔI= 2,0%/100% *0,78A + 3*0,01A = 0,0456[A]
ΔU= 0,5%/100% * 9,5 V + 1*0,1V = 0,1475[V]
ΔP obliczam korzystając z pochodnej logarytmicznej:
ΔP= (ΔU/U + ΔI/I)*P
ΔP=(0,1475/9,5 + 0,0456/0,78)*7,41= 0,54825 [W]
I [A] |
ΔI [A] |
U [V] |
ΔU [V] |
P [W] |
ΔP [W] |
ΔT [K] |
σ [$\frac{W}{m^{2}K^{4}}\rbrack$ |
Δσ
|
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
0,8 | 0,046 | 10 | 0,15 | 7,5 | 0,6 | 0,1 | 5,1*10-8 | 0,53*10-8 |
Wnioski:
Celem naszego doświadczenia było wyznaczenie stałej Stefana - Boltzmanna .W tablicach została podana wielkość tej stałej σ= 5,67*10-8 $\lbrack\frac{W}{m^{2}K^{4}}\rbrack$ , nasza obliczona wielkość wyniosła 5,1*10-8 $\lbrack\frac{W}{m^{2}K^{4}}\rbrack$ błąd względny wyniósł 10% zbyt duży. Rozbieżność wyników może wynikać z faktu, że podczas doświadczenia przy zmianie ogrzewania na ciało niepoczernione nastąpiła samorzutna zmiana napięcia, która mogła wpłynąć na wynik końcowy.