W języku polskim wyróżniamy 10 części mowy, które możemy podzielić na fleksyjne i niefleksyjne (odmienne i nieodmienne).
Części mowy fleksyjne:
- rzeczownik,
- czasownika,
- przymiotnik,
- liczebnik,
zaimek rzeczowny, przymiotny i liczebny.
Części mowy niefleksyjne:
- przyimek,
- przysłówek,
- zaimek przysłowny,
- partykuła,
- wykrzyknik,
- spójnik.
Występowanie fleksji:
Rzeczownik - odmienia się przez przypadki (deklinacja), rodzaje, liczby i osoby.
Czasownik - podlega koniugacji, czyli odmienia się przez: przypadki, rodzaje, liczby, osoby, czasy, tryby i posiada aspekt dokonany lub niedokonany.
Przymiotnik - odmienia się przez przypadki, rodzaje oraz liczby (podlega też stopniowaniu).
Zaimek rzeczowny - odmienia się przez przypadki, liczby i rodzaje.
Zaimek przymiotny - odmienia się przez przypadki, liczby i rodzaje, tak jak zaimek rzeczowny.
Zaimek liczebny - odmienia się przez przypadki i rodzaje, tak jak liczebnik.
Żadna z części mowy niefleksyjnych nie odmienia się przez:
- przypadki,
- rodzaje,
- liczby,
- osoby.
Odmiana przez przypadki:
Mianownik (M.) - kto? co? żółwie, karta
Dopełniacz (D.) - kogo/czego nie ma? żółwi, karty
Celownik (C.) - komu/czemu się przyglądam? żółwiom, karcie
Biernik (B.) - kogo co widzę? żółwie, kartę
Narzędnik (N.) - z kim/czym idę? (z) żółwiami, (z) kartą
Miejscownik (Ms. dopuszczalne skróty, to też: Mc. i Msc.) - o kim/czym myślę (o) żółwiach, (o) kartach
Wołacz (W.) - o! żółwie! karto! - nie zawsze jest uznawany za siódmy przypadek.
Podczas odmiany przez przypadki przydatna jest wiedza o:
- końcówka - część, która w wyrazie podczas odmiany przez przypadki zmienia się - jak sama nazwa wskazuje - jest to końcówka danego wyrazu,
- temat wyrazu - zasadniczo, nie zmienia się podczas odmiany,
- oboczność - wymiana głosek fonetycznych na inne.