Zestaw NR 1

1.Narysuj schemat ściany zewnętrznej w układzie trójwarstwowym. Wymień funkcje poszczególnych warst

- Warstwa konstrukcyjna przenosi obciążenie na fundament

- Wełna Mineralna pełni fukcje izolaji termicznej

- Cegła klinkierowa pełni funkcje elewacyjną

2.Od czego zależy głębokość posadowienia budynku. Jakie rodzaje fundamentów są stosowane w budownictwie mieszkaniowym

Głębokość posadowienia budynków uzależnia się od:

• istnienia kondygnacji podziemnych,

• rodzaju zabezpieczenia przed wypieraniem gruntu,

• głębokości stropu gruntu nośnego,

• głębokości przemarzania,

• wody gruntowej i zmiany jej stanu,

• występowania gruntów pęczniejących, zaporowych, wysadzinowych,

• przewidywany poziom terenu w sąsiedztwie, fundamentów i poziomu posadzek podziemnych,

• głębokość posadowienia sąsiednich budowli.

Rodzaje i elementy fundamentów:
W budownictwie jednorodzinnym stosuje się fundamenty betonowe oraz żelbetowe.
Istnieją dwa rodzaje fundamentów:

• posadowione bezpośrednio – zalicza się do nich ławy, stopy, płyty, skrzynie i ruszty fundamentowe.

• posadowione pośrednio – w przypadku, gdy obciążenia z fundamentu przenoszone są na grunt przez słupy, pale lub studnie.

3. Wymień rodzaje stropów stosowanych w budownictwie mieszkaniowym. Dokonaj podziału ze względu na ich cechy strukturalne

Stropy płytowe

Stropy żelbetowe monolityczne

Elementem nośnym tych stropów jest płyta żelbetowa. Pod względem statycznym wyróżniamy stropy pracujące jedno- lub wielokierunkowo. Płyty jednokierunkowe oparte są na dwóch równoległych ścianach (rys. 1). W przypadku płyt podpartych na większej liczbie krawędzi o zaliczeniu do tej grupy decyduje stosunek długości krawędzi dłuższej do krótszej. Jeśli jest większy niż dwa, to płyta jest jednokierunkowa, jeśli mniej – płyta pracuje dwukierunkowo.

Stropy żelbetowe prefabrykowane

Stropy płytowe prefabrykowane pozwalają na skrócenie czasu realizacji budowy, ale ze względu na rozmiar i ciężar elementów wymagają stosowania ciężkiego sprzętu do transportu i montażu. Najczęściej stosowanym stropem tego typu jest płyta kanałowa Żerań o rozpiętości 2,4–6,0 m i szerokości elementów 90, 120 i 150 cm

Stropy żelbetowe monolityczno-prefabrykowane

Stropy tego typu składają się z płyty prefabrykowanej o grubości 5–7 cm i rozpiętości do 9,0 m, w której częściowo zatopione jest zbrojenie konstrukcyjne (pręty zbrojenia dolnego oraz kratownice). Po ułożeniu płyt na ścianach stanowią one tracony szalunek dla wylewanej na mokro płyty monolitycznej. Najbardziej rozpowszechnione są stropy Filigran (fot. 3) o zbrojeniu jednokierunkowym oraz stropy 2K, w których po wprowadzeniu dodatkowych wkładek stalowych uzyskuje się zbrojenie dwukierunkowe.

Stropy gęstożebrowe

Stropy gęstożebrowe to szczególny typ stropów płytowych. Kilkucentymetrowej grubości płyta zespolona jest z podpierającymi ją żebrami żelbetowymi w rozstawie nie większym niż 90 cm. Przestrzenie pomiędzy żebrami wypełnione są pustakami stropowymi, stanowiącymi rodzaj trącego szalunku. Stropy gęstożebrowe zaliczają się do konstrukcji prefabrykowano-monolitycznych. W budownictwie ogólnym stosowane są stropy różniące się kształtem i materiałem pustaków oraz prefabrykowanych belek. Najpowszechniej stosowane są stropy: Teriva, Akermana, Ceram oraz Fert.

Stropy Teriva

Są to stropy gęstożebrowe składające się z kratownicowych belek prefabrykowanych z betonową podstawą, pustaków z lekkiego betonu oraz monolitycznego nadbetonu, z którego formują się żebra i płyta. Ogólny schemat stropu Teriva pokazano na rys. 2.

Stropy Akermana

Jest to strop monolityczny z wypełnieniem pustakami ceramicznymi (rys. 5). Jego cechą charakterystyczną jest brak prefabrykowanych belek. Podczas montażu konieczne jest wykonanie pełnego (lub pasmowego) deskowania, na którym układane są pustaki. W powstałe przestrzenie między pustakami układa się zbrojenie wynikające z obliczeń wytrzymałościowych. Ze względu na kształt przekroju są to pojedyncze pręty o średnicy 10–20 mm zawieszone na strzemionach typu V (fot. 4).

Stropy Ceram

Ten rodzaj stropów łączy cechy stropów Akermana i Teriva. Pustaki stropowe są ceramiczne, ale układa się je na prefabrykowanych stalowo-ceramicznych belkach nośnych

Stropy Fert

Mają podobną konstrukcję do stropów Ceram, różnią się w zasadzie tylko wielkością i kształtem pustaków ceramicznych (rys. 7). Produkowane są:

- strop Fert-40 o rozstawie belek co 40 cm, wysokości konstrukcyjnej 23 cm;

- strop Fert-45 o rozstawie belek co 45 cm, wysokości konstrukcyjnej 23 cm;

- strop Fert-60 o rozstawie belek co 60 cm, wysokości konstrukcyjnej 24 cm.

Rozpiętość modularna wynosi 2,7–6,0 m ze stopniowaniem co 0,3 m.

Stropy belkowe

Stropy na belkach drewnianych

Jest to najstarszy typ stropów. Obecnie ze względu na niską izolacyjność akustyczną stosowany jest rzadziej. Niewątpliwym atutem jest niewielki ciężar własny oraz wysoka estetyka wyeksponowanej struktury drewna. 

Belki stropowe mają najczęściej przekrój prostokątny i ułożone są w rozstawie 80–120 cm. W najprostszym układzie strop wypełniony jest pojedynczym deskowaniem. W budownictwie mieszkaniowym najczęściej wykonuje się ślepy pułap i podsufitkę, które poprawiają izolacyjność akustyczną.

Stropy na belkach stalowych

Jednym z najstarszych stropów o konstrukcji stalowej jest strop Kleina. Pomiędzy belkami rozstawionymi co 120–180 cm wykonana jest ceglana płyta. W zależności od wymaganej nośności stropu stosowane są trzy rodzaje płyt: lekka, półciężka i ciężka. Płyty zbrojone są bednarką (płaskownikami stalowymi) ułożonymi w spoinach między cegłami (rys. 8).

4. Wymień rodzaje układów konstrukcyjnych dachów drewnianych i podaj ich max rozpiętości. Narysuj schemat dachu płatwiowo-jętkowego. Podaj nazwy poszczególnych elementów

1. Murłata – płatew stopowa o przekroju kwadratowym, o wymiarach (zwykle) 10x10 cm lub 14x14 cm. Stanowi ona dolną podporę krokwi, gdyż oparta jest na murze i przenosi obciążenia z krokwi na ścianę budynku. Należy pamiętać o odpowiednim przymocowaniu murłat do muru. Służą do tego kotwy stalowe wbijane w mur w odległości nie mniejszej niż 2,0 m

2. Podwalina – belka położona na stropie lub murze, rozkłada duży, skupiony w jednym miejscu ciężar przekazywany przez słupy, na większą płaszczyznę.

3. Słupy – pionowe elementy więźby dachowej, które przekazują obciążenie z płatwi bezpośrednio na strop. Słupy mają zwykle przekrój kwadratowy o wymiarach 12x12 cm lub 16x16 cm.

4. Płatwie – belki poziome, stanowiące podporę krokwi. Jako element nośny, płatwie powinny mieć stosunkowo duży przekrój poprzeczny, np.16x20 cm. Występuje płatew kalenicowa, pośrednia oraz stopowa. Płatwie opiera się na słupach i często dodatkowo usztywnia za pomocą mieczy (obustronnych zastrzałów słupa).

5. Miecze (obustronne zastrzały słupa) – belki skośne, łączące słupy z kleszczami lub słupy z płatwiami pośrednimi. Ich zadaniem jest usztywnienie więźby dachowej w kierunku podłużnym.

6. Krokwie – elementy, na których opiera się całe pokrycie dachu. Są to belki pochyłe o prostokątnym przekroju poprzecznym (o grubości min. 5 cm). Najczęściej przekrój wynosi: 7x14 cm lub 8x16 cm. Rozstaw krokwi waha się w przedziale 0,8 – 1,2 m.

7. Kleszcze – poziome belki, łączące przeciwległe pary krokwi. Zapewniają stężenie (usztywnienie) poziome.

8. Jętki – belki poziome łączące dwie przeciwległe krokwie. Dzięki temu zostaje zachowana sztywność więźby i nośność krokwi.

9. Zastrzał - w architekturze to drewniana belka w konstrukcjach szkieletowych ścian i więźbach dachowych. Ustawiona ukośnie, usztywnia elementy pionowe konstrukcji. Niekiedy nazywany mieczem, choć jest od niego dłuższa i może przebiegać przez kilka elementów i z nimi się łączyć. Może występować pojedynczo lub parami. Parę biegnącą od elementu pionowego w górę nazywa się ramionami, a w dół nogami. Dwa zastrzały skrzyżowane symetrycznie noszą nazwę krzyżownicy.

10. Wiatrownica – deski o przekroju poprzecznym od 3,8x10 do 5x12 cm, przybijane ukośnie do krokwi. Stosuje się je na dachach stromych z lekkim pokryciem w celu zabezpieczenia dachu przed zerwaniem wskutek ssania wiatru.

Rodzaje więźb dachowych

Więźba krokwiowo – belkowa
Jest to najprostsza konstrukcja stosowana wtedy, gdy rozpiętość dachu w świetle ścian nie przekracza 7,0 m (zalecana max. rozpiętość to 6,0 m), a pochylenie połaci dachowej jest większe niż 45 stopni. Taki układ zalecany jest np. w przypadku budowy małych domków letniskowych. Wiązar składa się z dwóch krokwi połączonych w kalenicy, osadzonych na poziomej belce, której zadaniem jest przenoszenie sił rozpierających, przekazywanych przez krokwie. Długość krokwi nie powinna przekraczać 5,0 m, gdyż stateczność konstrukcji może zostać zachwiana. Przy pochyleniu krokwi powyżej 45 stopni, wiązary stęża się w kierunku podłużnym wiatrownicami.

Więźba krokwiowa

krokwie oparte na ścianach – są połączone w kalenicy i oparte na murłatach zamocowanych do wieńca. W tym przypadku wiązar tworzą tylko dwa elementy i dlatego funkcję trzeciego boku trójkąta musi przejąć strop (np. żelbetowy lub prefabrykowany).

Więźby jętkowe

To jeden z najczęściej projektowanych typów wiązarów, bo jest prosty do wykonania, ekonomiczny i nie ma tylu ograniczeń co wiązar krokwiowy. Można go stosować przy rozpiętościach ścian od 5 do 12 m i przy kącie nachylenia połaci 25 - 67° (zalecane co najmniej 35°). Jest to w zasadzie odmiana wiązaru krokwiowego, do którego dodano poziomy element, tzw. jętkę. Łączy ona i usztywnia obie krokwie. Umieszczona jest zwykle w połowie ich długości (lub nieco wyżej). Przyjmuje się, że dolna część krokwi (od murłaty do jętki) nie powinna być dłuższa niż 4,5 m, a górna (między jętką a kalenicą) – niż 2,7 m. W zależności od rozpiętości dachu stosuje się przynajmniej dwa typy konstrukcji:

• klasyczna więźba jętkowa – projektowana jest najczęściej wtedy, gdy długość jętki nie przekracza 3,5 m. Często wykonuje się ją w domach z poddaszem użytkowym. W takim przypadku dolna krawędź jętki powinna się znajdować 2 - 2,4 m nad poziomem podłogi. W dachach o niewielkim kącie nachylenia, żeby zapewnić odpowiednią wysokość wnętrza, muruje się ścianki kolankowe. Trzeba je jednak wzmocnić solidną konstrukcją żelbetową (wieniec, słupki). W przeciwnym wypadku mogą być zniszczone (wypchnięte na zewnątrz) na skutek rozporu krokwi;

• więźba płatwiowo-jętkowa – z jedną lub dwoma ścianami stolcowymi, które tworzy ciąg słupów stolcowych ustawionych na podwalinie i połączonych od góry płatwią pośrednią. Konstrukcja taka ma zastosowanie przy większych rozpiętościach dachu, gdy jętki są zbyt długie. Podpiera się je wtedy jedną płatwią (przy rozpiętości wiązarów 7,5 - 10 m) lub dwiema (gdy rozpiętość ta wynosi 9 - 12 m). Słupy stolcowe podpierające płatwie zwykle ustawia się na drewnianych belkach podwalinowych, Ukośne elementy zwane mieczami spełniają dwie funkcje – usztywniają konstrukcję ściany stolcowej i stanowią dodatkowe podparcie płatwi.

Więźby płatwiowo - kleszczowe

T o najbardziej uniwersalny rodzaj więźby. Znajduje zastosowanie zarówno w dachach płaskich, jak i stromych (6-70°), jedno- i dwuspadowych, z użytkowym poddaszem lub bez niego i na dodatek przy rozpiętościach do 16 m. Jest to konstrukcja bardzo podobna do dachu jętkowego z dwiema ścianami stolcowymi. Jednak płatwie pośrednie podpierają krokwie, a nie jętki i przez to w obu konstrukcjach występują zasadnicze różnice w sposobie przekazywania obciążeń na ściany i stropy. W dachu jętkowym wszystkie obciążenia przejmowane są przez ściany zewnętrzne, natomiast w płatwiowo- kleszczowym większość obciążeń jest przekazywana na strop lub wewnętrzne ściany nośne (za pośrednictwem ścian stolcowych). Na ściany zewnętrzne przenosi się jedynie ich część i dlatego murowane ścianki kolankowe najczęściej nie wymagają tak potężnych żelbetowych wzmocnień. Jest kilka rodzajów konstrukcji płatwiowo-kleszczowych, m.in:

• typowa więźba płatwiowo-kleszczowa – zbudowana jest z dwóch rodzajów wiązarów: głównych (rozstawionych co 3-5 m) składających się z dwóch krokwi, pary kleszczy i dwóch słupów ścian stolcowych oraz wiązarów pośrednich składających się z krokwi opartych na płatwiach i ewentualnie murłatach. Ten rodzaj konstrukcji przy rozpiętości 9-10 m nie wymaga usztywnień w kierunku poprzecznym, ale przy większym rozstawie ścian należy stosować zastrzały lub miecze w płaszczyźnie wiązara głównego;

• więźba płatwiowo-kleszczowa z drewnianą ścianką kolankową – zwykle wykonywana jest w budynkach z poddaszem użytkowym. Typowa wysokość ścianek kolankowych wynosi 1,2-2 m (w dachach płaskich i stromych). Jest to zwykła konstrukcja ściany stolcowej z płatwią, podwaliną, słupkami i mieczami. Przed wychyleniem ścianki na zewnątrz zabezpieczają ją kleszcze łączące krokiew ze słupem stolcowym ściany wewnętrznej;

• płaski dach płatwiowo-kleszczowy – ma zwykle jedną płatew kalenicową opartą na ścianie stolcowej. Rozwiązanie to stosuje się przy rozpiętości ścian do 8-9 m i kącie nachylenia dachu 6-18°. Ścianki kolankowe najczęściej są murowane. Przy rozpiętościach do 16 m do płatwi kalenicowej dodaje się dwie płatwie pośrednie. Słupy wiązara głównego są połączone parą kleszczy. Miecze w płaszczyźnie wiązara usztywniają go w kierunku poprzecznym i zmniejszają rozpiętość kleszczy;

• dach pulpitowy – to najczęściej jednospadowa odmiana dachu o konstrukcji płatwiowo-kleszczowej. Wykonuje się go głównie nadprzybudówkami oraz długimi i wąskimi budynkami usytuowanymi na granicy działki, w których rozpiętość pomiędzy ścianami nie przekracza 6 m. Zwykle stosuje się dwie ściany stolcowe – tylną i środkową, czasami jeszcze ściankę kolankową. Tylna, pionowa, często wykorzystywana jest do usztywnienia wiotkiej ściany pulpitowej, z którą łączona jest stalowymi kotwami (na wysokości kleszczy). Środkowa zazwyczaj jest pochylona, żeby obciążenia z dachu były przekazywane jak najdalej od środka stropu.

ZESTAW NR 2

1.Jakie głębokośći posadowienia budynków obowiązują na obszarze Polski ze względu na głębokość przymarzania gruntu

W budynkach podpiwniczonych spód fundamentu przyjmuje się na głębokości >= 0,5 m poniżej poziomu podłogi.

W budynkach niepodpiwniczonych głębokość posadowienia zależy od głębokości przemarzania gruntów. Głębokość tą przyjmuje się wg normy:

• strefa I (h = 0,8m) zachodnia część Polski

• strefa II (h = 1,0m) centralna i południowa część Polski

• strefa III (h = 1,2m) wsch. Część Polski i miejsca powyżej 500 m npm

• strefa IV (h = 1,4m) północno - wschodnia część Polski

Gdy podłoże stanowią skały lub grunty mineralne sypkie (żwiry, grube piaski), zawierające cząsteczki mniejsze od 0,02 mm, w ilości nie większej niż 10% uziarnienia poniżej 2mm, można posadowić fundamenty niezależnie od głębokości przemarzania

2. Jakie ściany zewnętrzne są stosowane w budownictwie mieszkaniowym? Dokonaj podziału ze względu na ich strukturę.

• Z Drewna

• Ściany wieńcowe - Ściany wykonane są z tzw. bali z drewna litego, klejonego lub po- łowizn drewna litego.

• Ściany szkieletowe - tzw. system żebrowy, popularnie określany budownictwem „kanadyjskim”. Szkielet wykonywany jest na placu budowy z poszczególnych elementów składowych

• Ceramika tradycyjna

• Ceramika poryzowana

• Autoklawizowany beton komórkowy (Termalica)

• Silikaty

Keramzytobeton

3. Wymień rodzaje stropów gęstożebrowych stosowanych w budownictwie mieszkaniowym. Podaj ich max rozpiętości

• Teriva,( max rozpiętości 8,6m )

• Akermana, (max rozpiętości 6,5m )

• Ceram ( max rozpiętośći 5,97m )

• Fert ( max rozpiętości 6m )

4. Narysuj schemat stropodachu jednopowłokowego (monolitycznego) w tradycyjnym układzie warst. Przekrój pionowy w miejscu oparcia stropodachu na ścianie zewnętrznej. Opisz rysunek i określ rolę poszczególnych elementów stropodachu.