Ewidencja gruntów i budynów

Podstawowe zasady i struktura ewidencji gruntów i budynków.

Obok ksiąg wieczystych (KW) ewidencja gruntów i budynków (EGiB) jest w polskim systemie prawnym drugim rejestrem nieruchomości.

Podstawowym celem ewidencji gruntów jest rejestracja danych umożliwiających państwu wykonywanie zadań związanych z gospodarką zasobami ziemi.

• EGiB jest rejestrem o charakterze informacyjnym, co bezpośrednio wiąże się z potrzebą jego ciągłej aktualizacji.

• W odróżnieniu od KW, prawo nie stanowi obowiązku domniemania zgodności EGiB’u z rzeczywistym stanem prawnym.

• Ewidencja gruntów ma zasadnicze znaczenie dla gospodarki nieruchomościami z racji zawartych w niej danych faktycznych.

• Dane zawarte w ewidencji gruntów są użyteczne dla organów administracyjnych.

Do najważniejszych informacji opisowych gruntów należą:

• Powierzchnia

• Rodzaj użytku

• Klasa gleby

Są to atrybuty niezmiernie istotne dla organów administracji państwowej i samorządowej. Z tego powodu mogą być kwestionowane tylko przed organami prowadzącymi ewidencję.

Informacje zawarte w EGiB są przedmiotem prognoz i ustalania np. :

• Planowania gospodarczego,

• Wymiaru podatków,

• Działań na szczeblu administracji rządowej
  i samorządowej,

• stanowi podstawę do odpowiednich wpisów do działu I KW.

W przypadku braku dokumentów upoważniających do ujawnienia w ewidencji gruntów i budynków właściciela nieruchomości, wykazuje się w niej dane osób i jednostek organizacyjnych, które taka nieruchomością władają na zasadach samoistnego posiadania,
po ustaleniu tych władających w drodze decyzji administracyjnej.

• Ustawa Prawo geodezyjne i kartograficzne z dnia 17 maja 1989 r. (Dz. U. 1989, Nr 30, poz. 163)

• Rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej W sprawie ewidencji gruntów
  i budynków (Dz. U. z 1996r. Nr. 158, poz. 813
  i inne przepisy wykonawcze

• Instrukcja techniczna G-5 Ewidencja gruntów
  i budynków (wyd. I, 2003 r.)

• Ewidencja gruntów i budynków jest prawnie usankcjonowanym, urzędowym i powszechnym
  w Polsce, jednolitym systemem informacyjnym obejmującym dane liczbowe i opisowe dotyczące gruntów i lokali oraz dane dotyczące właścicieli nieruchomości, a także osób i jednostek organizacyjnych, które władają tymi nieruchomościami. Dane te są jawne i powinny być dokładne, kompletne, wiarygodne i aktualne.

Przymioty EGiB’u:

• Zasada powszechności – zakres opracowania ewidencji obejmuje całe terytorium Polski, za wyjątkiem morza terytorialnego.

Rejestracji podlegają wszystkie obiekty ewidencyjne : działki(z użytkami i klasami gleboznawczymi), budynki i lokale.

• Zasada wiarygodności – wpisy do systemu mogą zostać dokonane na podstawie wiarygodnych dokumentów, potwierdzający stan prawny np.:

akty notarialne, prawomocne orzeczenia sądowe, ostateczne decyzje administracyjne, odpisy z KW, inne dokumenty urzędowe.

• Zasada jednolitości - polega na stosowaniu jednego, ściśle ustalonego sposobu oznaczenia
  i opisu atrybutów podmiotu, i obiektów ewidencyjnych oraz wprowadzeniu spójnej,
  i jednolitej technologii opracowania dokumentacji ewidencyjnej (bazy danych i operatów) wg. obowiązujących standardów w formie na terenie całego kraju.

• Zasada aktualności – ustala warunek, ciągłej
  i rzetelnej aktualizacji danych ewidencyjnych ze stanem faktycznym i prawnym. Organy prowadzące są zobowiązane do aktualizacji zaistniałych zmian.

• Zasada jawności – Umożliwia dostęp do wglądu do danych ewidencyjnych. Forma tego dostępu jest ograniczona, do osób uprawnionych
  i upoważnionych. Osobom zainteresowanym, mającym interes prawny wydawane są stosowne wypisy i wyrysy.

• Baza EGiB’u stanowi istotny element Systemu Informacji o Terenie (SIT).

• Szczególnym przypadkiem ewidencyjnym jest TEREN ZAMKNIĘTY.

Jest to obszar o charakterze zastrzeżonym ze względu na obronność i bezpieczeństwo państwa, określonych przez właściwych ministrów
i kierowników urzędów centralnych.

• Struktura organizacyjna ewidencji gruntów
  i budynków dostosowania jest do istniejącego, trójstopniowego podziału terytorialnego kraju.

• Jednostka ewidencyjna stanowi obszar gruntów znajdujących się w granicach administracyjnych gminy, miasta wchodzącego w skład gminy, a w miastach podzielonych na granice obszar dzielnicy lub kilku sąsiednich dzielnic.

• Oznacza to że jednostka ewidencyjna jest zawarta w granicach administracyjnych gminy lub jej części.

• Jednostka ewidencyjna jest zdefiniowana przez jej nazwą własną i identyfikator.

Określono następujące typu gmin:

1. Gmina miejska,

2. Gmina wiejska,

3. Gmina miejsko – wiejska,

4. Miasto w gminie miejsko – wiejskiej,

5. Obszar wiejski w gminie miejsko – wiejskiej,

8. Dzielnice w m.st. Warszawa,

9. Delegatury i dzielnice innych gmin miejskich.

• Granice jednostki ewidencyjnej są zgodne z granicami jednostek podziału terytorialnego kraju, które to są zdefiniowane w Państwowym Rejestrze Granic
  i Powierzchni Jednostek Podziału Terytorialnego Państwa.

• Pole pow. oraz granice JE. określa się na podstawie stosownych skrajnych punktów granicznych,
  z uwzględnieniem poprawek odwzorowawczych.

• Pole powierzchni jednostki ewidencyjnej jest sumą pól powierzchni obrębów ewidencyjnych
  i działek znajdujących się w granicach tej jednostki.