Austenit – stały, graniczny roztwór węgla oraz innych pierwiastków w żelazie γ, atomy żelaza tworzą sieć sześcienną płasko centryczną, między nimi rozmieszczone są atomy węgla o mniejszej średnicy.
Zgniotem określa się zmiany, jakie zachodzą w strukturze i właściwościach metali pod wpływem odkształcenia plastycznego na zimno. Zgniot zachodzi poniżej temperatury rekrystalizacji, gdy szybkość procesów dyfuzyjnych jest mała.
Hartowanie – jest zabiegiem cieplnym, rozgrzanie do pewnej temperatury, wygrzanie i szybkie schłodzenie
Hartowanie stali – jest podatnością stali na hartowanie czyli tworzenie struktury martenzytycznej.
Hartowanie stopniowe – polega na nagrzaniu przedmiotu hartowanego, a następnie szybkim schłodzeniu w kąpieli chłodzącej. W drugiej fazie, już w kąpieli wodnej lub olejowej.
Hartowanie izotermiczne – nagrzany przedmiot utrzymuje się w kąpieli z roztopionej saletry lub ołowiu, w temperaturze powyżej początku przemiany martenzytycznej. Kąpiel zachowuje stałą temperaturę.
Hartowanie powierzchniowe – nie nagrzewa się całego przedmiotu lecz tylko powierzchnię przedmiotu. Tylko warstwa powierzchniowa podlega hartowaniu.
Wyżarzanie – jest zabiegiem cieplnym polegającym na nagrzaniu elementu stalowego do odpowiedniej temperatury, przetrzymaniu w tej temperaturze jakiś czas, a następnie powolnym schłodzeniu.
Wyżarzanie zupełne – przeprowadzane w temperaturze 30°C - 50C Stosuje się je w celu uzyskania drobnoziarnistej struktury, zwykle do staliwnych odlewów.
Wyżarzanie normalizujące – przeprowadzane w temperaturze 30°C – 50°C temperatury przemiany austenitycznej, kiedy tworzy się już czysty austenit bez udziału ledeburytu powyżej linii GSE wykresu żelazo-węgiel, a następnie studzeniu w powietrzu.
Wyżarzanie zmiękczające – najpierw wygrzewa się w temperaturze ok. 15°C, następnie 15°C poniżej tej temperatury, po czym następuje powolne schłodzenie.
Wyżarzanie rekrystalizujące – przeprowadzane w temperaturze 550°C – 650°C. Poddaje się mu wyroby wcześniej obrabiane plastycznie na zimno celu usunięcia niekorzystnego wpływu zgniotu.
Wyżarzanie odprężające – przeprowadzane w temperaturach 400°C – 500°C. W tych temperaturach stop zyskuje znaczną plastyczność, co umożliwia usunięcie wewnętrznych naprężeń poprzez zmienienie ich na odkształcenia plastyczne.
Wyżarzanie ujednorodniające – przeprowadzane w temperaturach 1000°C – 1200°C w celu ujednorodnienia składu chemicznego stali w całym przekroju.
Wyżarzanie grafityzujące – stosuje się w stosunku żeliwa białego w celu uzyskania żeliwa ciągłego. W czasie tego typu wyżarzania cementyt rozkłada się na ferryt i grafit.
Wyżarzanie stabilizujące – przeprowadzane w temperaturze 100°C – 150°C i trwa od kilku do kilkudziesięciu minut, w stosunku do wyrobów odlewniczych w celu usunięcia naprężeń odlewniczych.
Odpuszczenie – celem odpuszczania jest usunięcie naprężeń hartowniczych oraz zmiana własności fizycznych zahartowanej stali, a przede wszystkim zmniejszenie twardości, a podniesienie udarności.
Odpuszczenie niskie – przeprowadzane w temperaturze 150°C – 250°C. Celem jego jest usunięcie naprężeń hartowniczych, przy zachowaniu w strukturze wysokiego udziału martenzytu, a przez to zachowanie wysokiej twardości. Stosuje się przy produkcji narzędzi.
Odpuszczenie średnie – przeprowadzane w temperaturze 250°C - 500°C. Stosowane w celu uzyskania wysokiej wytrzymałości i sprężystości przy znacznym obniżeniu twardości.
Odpuszczenie wysokie – przeprowadzane w temperaturze powyżej 500°C w celu uzyskania wysokiej wytrzymałości przy niskiej twardości.
Ulepszenie cieplne – jest zabiegiem cieplnym polegającym na połączeniu hartowania z wysokim odpuszczeniu.