Dział XI Nieruchomość budynkowa i lokalowa

Nieruchomość budynkowa- budynek trwale związany z gruntem, który nie stanowi części składowej nieruchomości gruntowej, tylko jest odrębnym przedmiotem własności.

Przepisy dopuszczające istnienie nieruchomości budynkowej: nieruchomość budynkowa powstaje w przypadku, gdy użytkownik wieczysty gruntu wybuduje na nim budynek albo gdy użytkownik wieczysty nabędzie budynek przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.

Definicja nieruchomości lokalowej: Lokal mieszkalny, który w wyniku wyodrębnienia na zasadach określonych w ustawie o własności lokali przekształca się w tzw. nieruchomość lokalową. By powstała własność nieruchomości lokalowej niezbędny jest wpis tej własności w księdze wieczystej. Wyodrębnienie wiąże się z koniecznością założenia księgi wieczystej i dokonanie w niej wpisu własności.

Przepisy dopuszczające istnienie nieruchomości lokalowej: lokal składa się z izby lub zespołu izb położonych w obrębie budynku, wydzielony musi zostać trwałymi ścianami, pomieszczenia wchodzące w skład lokalu muszą spełniać wymogi dla pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi, pomieszczenia muszą służyć zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych i innych.

Możliwość wydzielenia nieruchomości lokalowej konstytuuje kodeks cywilny w art. 46 § 1 kc, który mówi, iż nieruchomością może być także m. in. część budynku, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowi odrębny od gruntu przedmiot własności. W tym przypadku takimi przepisami szczególnymi jest ustawa o własności lokali. W art. 2 ust. 1 uwl ustawodawca zdecydował, że odrębną nieruchomością lokalową może być tylko samodzielny lokal mieszkalny lub lokal o innym przeznaczeniu. Oznacza to, iż lokal musi spełniać odpowiednie wymogi samodzielności, potwierdzone przez odpowiedni organ administracji publicznej ( starostę) zaświadczeniem o samodzielności lokalu (art. 2 ust. 3 uwl).

Współwłasność przymusowa części wspólnych budynku i gruntu: to taka, której zniesienie jest niedopuszczalne (musi trwać przez cały czas trwania stosunku prawnego będącego jej podstawą). Występuje jako konsekwencja odrębnej własności lokali: grunt pod budynkiem, w którym je wyodrębniono, jak również części budynku i urządzenia służące wspólnemu użytkowi zawsze stanowią współwłasność właścicieli wszystkich lokali.

Określenie udziałów właścicieli nieruchomości lokalowej w części wspólnej budynku i gruntu: wyrażona ułamkowo wielkość obrazującą prawo właścicieli lokalu w nieruchomości wspólnej, z które wyodrębniono lokale stanowiącej przedmiot współwłasności i współużytkowania wieczystego właścicieli lokali. Udział we współwłasności nieruchomości przypada wszystkim właścicielom lokali- zarówno wyodrębnionych jak i dotychczasowemu właścicielowi nieruchomości ze względu na należące do niego niewyodrębnione lokale. Udział właściciela to stosunek powierzchni użytkowej lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnych.