pszczewski park krajobrazowy

Pszczewski Park Krajobrazowy położony jest w środkowowschodniej części województwa lubuskiego i w zachodniej części województwa wielkopolskiego, w środku trójkąta między Gorzowem, Zieloną Góra i Poznaniem. Ten przyrodniczy obszar chroniony powołano do życia w 1986 roku w celu zachowania charakterystycznych cech krajobrazu kulturowego i przyrodniczego, które wyróżniają region Pojezierza Lubuskiego i Wielkopolskiego spośród pozostałych krain geograficznych Polski. Pszczewski Park Krajobrazowy jest parkiem średniej wielkości, który wraz z otuliną zajmuje ponad 45 tys. ha. Park o powierzchni 12 220 ha (w tym 2 920 ha w granicach województwa wielkopolskiego) tworzą dwa samodzielne kompleksy. Pierwszy o powierzchni 1 970 ha rozciąga się nad rzeką Kamionką od wsi Lewice do wsi Kamionna. Drugi o powierzchni 10 250 ha obejmuje obszar jezior rynnowych oraz odcinek rzeki Obry od wsi Rybojady do wsi Policko. Dwa kompleksy, wchodzące w skład parku krajobrazowego obejmuje otulina o powierzchni 33 080 ha, której zadaniem jest eliminowanie negatywnych wpływów zewnętrznych na obszar parku.

W skład parku i otuliny wchodzi 6 gmin: Pszczew, Przytoczna, Trzciel, Miedzichowo, Międzychód i Międzyrzecz.

Obszar Pszczewskiego Parku Krajobrazowego i jego okolice zaskakują zróżnicowaniem form i skrywających się pod nimi osadów. Na niewielkiej powierzchni i w bliskim sąsiedztwie występują: moreny czołowe, kemy, ozy, rynny glacjalne, równiny zastoiskowe, terasy kemowe, zagłębienia bezodpływowe, równie biogeniczne, dolinki erozyjne, sandry oraz powierzchnie wysoczyzn. To zróżnicowanie dużych form na niewielkim obszarze, decyduje o zmienności rzeźby i bogactwie krajobrazów. Najwyższe wzniesienia w parku sięgają blisko 120 m n.p.m. tymczasem nisko położone łąki w dolinie Obry znajdują się na około 50 m n.p.m., a jeszcze niżej w dolinie rzeki Kamionki. Różnice wysokości względnej w rynnach jeziornych sięgają nawet 40 m. Formy i osady decydują o zróżnicowaniu występujących tu zbiorowisk roślinnych i działalności człowieka, poszczególne komponenty tworzą charakterystyczny dla parku mozaikowy krajobraz, na który składają się: lasy, pola, łąki i pastwiska, murawy i torfowiska, źródliska, rzeki i bardzo liczne jeziora.

Zgodnie z podziałem geobotanicznym Polski Pszczewski Park Krajobrazowy znajduje się w obszarze przejściowym między Okręgiem Lubuskim i Poznańsko-Gnieźnieńskim Krainy Wielkopolsko-Kujawskiej. To położenie sprawia, że obszar Parku jest poza granicami naturalnego zasięgu świerka, jodły i dębu bezszypułkowego, ale co istotne w Krainie Wielkopolsko-Kujawskiej, w zasięgu buka.

Plan ochrony

Uchwała Nr XXXV/393/13 Sejmiku Województwa Lubuskiego z dnia 18 marca 2013 r. w sprawie ustanowienia planu ochrony dla Pszczewskiego Parku Krajobrazowego (Dz. Urz. Woj. Lubuskiego z 2013 poz. 826) (6,5 Mb)

W tym zróżnicowanym obszarze do chwili obecnej udokumentowano obecność ponad 765 gatunków roślin naczyniowych, a lista ciągle jest uzupełniana. 44 gatunków roślin posiada status ochrony prawnej, a 56 znajduje się pośród „czerwonej listy” roślin Wielkopolski. Pośród nich 10 to gatunki uznane za zagrożone, wymierające i rzadkie w skali całego kraju. Największą grupę stanowią rośliny zagrożone dla Wielkopolski, których na terenie parku stwierdzono 29. Wśród nich znajdują się gatunki zagrożone w Polsce np.: Epipactis palustris, Jovibarba sobolifera, Lathyrus palustris, Dactylorhiza maculata. Mniejszą grupę stanowią gatunki rzadkie w Wielkopolsce, których w parku znajduje się 14. W archiwach parku znaleźć można informacje o takich gatunkach jak: Drosera intermedia, Drosera anglica, Rhynchospora fusca, Trichophorum alpinum, Malaxis paludosa.

Ponad 60% powierzchni parku pokrywają lasy. Tymczasem jeszcze w połowie ubiegłego wieku obszar zajmowany obecnie przez park był w przewadze użytkowany rolniczo. Pamiątką po tamtych czasach są liczne głowiaste wierzby teraz rosnące wśród śródleśnych duktów, a kiedyś na skrajach pól i na miedzach. Szacuje się, że około 50% powierzchni leśnych w parku zajmują młode, mające około 50 lat drzewa, a drzewostan starszy od 80-90 lat stanowi niewiele ponad 10%. Rozmieszczenie lasu na terenie Parku jest bardzo zróżnicowane. Większe kompleksy leśne znajdują się w środkowej części obszaru w otoczeniu rynny jezior pszczewskich oraz w dolinie rzeki Kamionki. Bezwzględnie dominują bory, a wśród nich bory świeże porastające piaszczyste powierzchnie sandrowe. Las na terenie PPK spełnia ważną rolę ochronną dla ekosystemów jeziornych i torfowiskowych. Większość, z blisko 50 jezior na terenie parku i jego otuliny, posiada I i II klasę czystości, a zalesione zlewnie są najlepszym gwarantem jakości wód. Dzięki lasom, w dobrej kondycji zachowane są także liczne torfowiska niskie i przejściowe. Wyjątkową rzadkością są stanowiska torfowisk źródliskowych w dolinie rzeki Kamionki. Nowym zjawiskiem na terenie PPK jest proces „dziczenia” porzuconych pól i sukcesja lasu na dużych przestrzeniach nieużytków rolnych.

Faunę Pszczewskiego Parku Krajobrazowego charakteryzuje nie do końca poznane bogactwo. Choć inwentarz poszczególnych grup zwierząt został opisany, to każdy rok przynosi nowe obserwacje i niespodzianki. Na wyróżnienie zasługuje ornitofauna, wśród której udokumentowano 194 gatunków w tym lęgowych 127. W tej dużej grupie. Amatorom ornitologii nie trudno na niebie dostrzec: bielika, orlika, kanie rudą i czarną, rybołowa, błotniaki, kobuza i trzmielojada. Częstym gospodarzem starych drzew jest dzięcioł zielony, krętogłów i dudek. Wśród wód i szuwarów zobaczyć można gęgawy, krakwy, cyranki, cyraneczki, kropiatki, gągoły, tracze i inne. Pszczewski Park Krajobrazowy stanowi ważny przystanek ptaków migrujących między innymi: rybołowów, głowienek, gęsi zbożowych i białoczelnych, czajek. Niezwykle ciekawy jest inwentarz nietoperzy parku obejmujący 12 gatunków. Trzy gatunki Parku: nocek duży, nocek Natterera oraz gacek brunatny znajdują się na Europejskiej Czerwonej Liście Zwierząt i Roślin Zagrożonych w Skali Światowej. Mopek oraz nocek duży wymienione są pośród gatunków załącznika Dyrektywy Siedliskowej UE. Do ciekawostek fauny nietoperzy Parku należy także występowanie mroczka pozłocistego, który regularnie jest spotykany na wschodzie i południu kraju, a ostatnio był odnotowany w Wielkopolsce w latach 60-tych. Na terenie PPK udokumentowano również: 13 gatunków płazów, 7 gatunków gadów, 29 gatunków ryb - 3 poddane ochronie prawnej oraz ssaki - 54 gatunki w tym 29 będących pod ochroną. Największą osobliwością pośród fauny parku jest obecność w wodach rzeki Kamionki minoga strumieniowego, którego odkryli pracownicy parku w 2004 roku.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Pszczewski Park Krajobrazowy, Studia
Sulejowski Park Krajobrazowy, LEŚNICTWO SGGW, MATERIAŁY LEŚNICTWO SGGW, Ochrona Przyrody
praca-magisterska-wa-c-7934, Przemkowski Park Krajobrazowy
Park krajobrazowy, 1
Nadmorski Park Krajobrazowy gleby
PARKI, Park krajobrazowy, Park krajobrazowy
PARK KRAJOBRAZOWY MAPA ZASADNICZA PDF
Załęczański Park Krajobrazowy
Formy ochrony przyrody (park narodowy, rezerwat przyrody, park krajobrazowy, pomnik przyrody, użytki
Iński Park Krajobrazowy
Żywiecki Park Krajobrazowy
Rudawski Park Krajobrazowy 2
Rudawski Park Krajobrazowy
86 Plan ochrony (park narodowy, rezerwat, Natura 2000, park krajobrazowy) jako instrumenty ochrony ś

więcej podobnych podstron