1.Funkcje ekonomii:

Poznawcza-usiłuje określić, wyjaśnić i przewidzieć występowanie i przebieg zjawisk oraz procesów gospodarczych

Aplikacyjna-próbuje określić skuteczne sposoby oddziaływania rządu na przebieg procesów gospodarczych.

2. Makroekonomia zajmuje się badaniem gospodarki narodowej jako całości. Ogólnie można powiedzieć, że makroekonomia zajmuje się badaniem globalnych zmiennych ekonomicznych, np. produkcji, zatrudnienia, bezrobocia, inwestycji, ogólnego poziomu cen itp. Makroekonomia bada również przewidywane skutki wynikające z danej sytuacji gospodarczej, mierzy ogólne efekty gospodarcze, wyjaśniając i analizując ich przyczyny oraz skutki, a także bada i przeprowadza analizy dotyczące polityki państwa zarówno w sferze gospodarczej, jak i w dziedzinach czysto politycznych.

Mikroekonomia natomiast zajmuje się badaniem procesów podejmowania decyzji przez poszczególne podmioty gospodarcze (gospodarstwa domowe, firmy), a także bada mechanizmy funkcjonowania poszczególnych rodzajów i form rynku. Bada również zmiany zachowań indywidualnych podmiotów gospodarczych na poszczególnych rynkach z punktu widzenia ich reakcji na zmiany dochodów konsumentów, cen towarów czy pojawienie się na rynku nowych wyrobów.

3. Rzadkość jest wynikiem zależności między zapotrzebowaniem ludzi na dobra a ograniczonymi zdolnościami wytwarzania tych dóbr. Rzadkość zasobów i nieograniczoność potrzeb powoduje, że ludzie muszą dokonywać ustawicznie wyborów typu: co, jak i dla kogo produkować. Dlatego też każdemu wyborowi towarzyszą dwa efekty: korzyści i koszty.

4. Czynniki wpływające na zwiększenie ilości i jakości dóbr:

- postęp techniczny

- inwestycje

- odkrycia geograficzne

- wzrost poziomu wykształcenia

- wzrost wskaźnika aktywności zawodowej

5. Popyt i jego determinanty

Popyt jest to zapotrzebowanie na dany towar przy danej cenie, w określonym czasie i na określonym obszarze.

popyt efektywny, który informuje nas, jaką ilość dóbr i usług nabywcy (konsumenci) decydują się kupić przy danych cenach i dochodach

popyt potencjalny (odłożony w czasie) informujący o zamiarze nabycia danego dobra w przyszłości. Popyt potencjalny może przekształcić się w popyt efektywny, ceteris paribus, w miarę wzrostu dochodów lub spadku cen

Podstawowym determinantem popytu jest cena.

Na popyt wpływają również inne niż cena determinanty, do których zaliczamy:

-poziom dochodów ludności,

-ceny innych dóbr,

-gusty konsumentów,

-modę,

-reklamę

-oraz ratalną sprzedaż.

Czynniki te powodują przesunięcie całej krzywej popytu i zjawisko to określamy mianem zmiany popytu.

6. Role rynku:

- umożliwia określenie ilości oraz wycenę dóbr, usług i zasobów poprzez wzajemne oddziaływanie nabywców i sprzedawców;

- dostarcza informacji o przebiegu procesów gospodarczych;

- kształtuje podstawowe parametry rynku, co umożliwia podejmowanie decyzji, zarówno przez konsumentów jak i producentów

- pozwala na podejmowanie ekonomicznie uzasadnionych decyzji, gwarantujących racjonalne wykorzystanie zasobów gospodarczych i maksymalizację zysków;

- stanowi mechanizm umożliwiający utrzymanie stanu równowagi w gospodarce;

- weryfikuje społeczną przydatność produkcji, ponieważ dopiero na rynku można stwierdzić, czy dana produkcja znalazła akceptację odbiorców.

7. Co wpływa na sprawne funkcjonowanie rynku:

- dominacja prywatnej własności;

- ogólny poziom rozwoju gospodarczego kraju;

- rozwój instytucji obsługujących rynek, tj. firmy menedżerskie, banki, przedsiębiorstwa ubezpieczeniowe,

- doświadczenie kadr menedżerskich;

- dyscyplinę społeczną;

- stosunek ludzi do pracy;

integralność rynku.

8. Podaż jest to ilość dóbr zaoferowanych do sprzedaży po określonej cenie i w określonym czasie. Kluczowym determinantem podaży jest cena. Na podaż wpływają również inne, niż bieżąca cena, czynniki:

- ceny czynników produkcji (surowce, energia, płace, itd.),

- rentowność,

- technologię,

- warunki klimatyczne,

- podatki i subsydia,

- przewidywanie ceny

oraz liczbę przedsiębiorstw w branży.

9. efekt substytucyjny polegający na zmianie struktury popytu, czyli zastępowaniu dóbr, które stają się relatywnie droższe przez dobra, które staja się relatywnie tańsze, np. pióro-długopis, masło-margaryna, herbata-kawa itd.;

efekt dochodowy będący rezultatem zmiany dochodów realnych spowodowany zmianami cen dobra. Wzrost ceny danego dobra powoduje (przy nie zmienionym dochodzie nominalnym) obniżenie się dochodu realnego (zmniejsza się wówczas ilość dóbr możliwych do nabycia), natomiast obniżenie ceny danego dobra (przy nie zmienionym dochodzie nominalnym) przyczynia się do wzrostu ilości dóbr możliwych do nabycia.

10. Paradoks Giffena - sytuacja ekonomiczna, w której popyt na dane dobro wzrasta pomimo wzrostu ceny. Sytuacja taka ma miejsce przy bardzo niskich dochodach konsumentów i przy wzroście cen dóbr niższego rzędu, zwanych dobrami Giffena. Cena dobra Giffena jest relatywnie niższa od innych substytutów lub dane dobro nie posiada bliskich substytutów (np. chleb), dlatego popyt rośnie.

Efekt Veblena (efekt demonstracji, efekt prestiżowy), zwany także paradoksem Veblena, dotyczy dóbr luksusowych i najbogatszych grup społecznych, jest to wzrost wielkości popytu na dobra luksusowe mimo wzrostu cen tych dóbr.

11. Równowaga rynkowa sytuacja w której podstawowe siły działające na rynku, tj. popyt i podaż równoważą się, czyli nie występują tendencje do zmiany ceny oraz ilości dóbr oferowanych i nabywanych na rynku.

12. Cena maksymalna to cena, powyżej której nie można oferować danego dobra na rynku. Cena ta jest zawsze niższa od ceny równowagi. Ceny maksymalne są wprowadzane przez rząd w celu ochrony konsumentów.

Cena minimalna to cena, poniżej której nie można oferować danego dobra na rynku – wyznaczana jest przy nadwyżce rynkowej. Ceny minimalne chronią producentów.

Cena, przy której ilość dobra oferowana przez producentów jest dokładnie równa ilości, jaką nabywają konsumenci nazywamy ceną równowagi.

13. Wzrost popytu powoduje wzrost ceny równowagi P i ilości równowagi Q, natomiast spadek popytu spowoduje obniżenie się zarówno ceny, jak i ilości równowagi.

Wzrost podaży powoduje spadek ceny równowagi i wzrost ilości równowagi, natomiast spadek podaży – wzrost ceny i spadek ilości równowagi

14. Elastyczność popytu (E) – to miara procentowej zmiany wielkości popytu do procentowej zmiany czynnika wpływającego na popyt

Wyróżniamy kilka rodzajów elastyczności popytu:

- elastyczność cenową;

- elastyczność mieszaną (krzyżową);

- elastyczność dochodową.

Współczynnik elastyczności cenowej podaży (Eps),- reakcja wielkości podaży na zmianę ceny dobra

15. Dobra komplementarne to dobra, czyli towary lub usługi dobro potrzebuje drugiego do prawidłowego działania, np. komputer i monitor, samochód i benzyna. Jeżeli rośnie popyt na dobro A to popyt na dobro B także wzrasta, oraz analogicznie - jeżeli cena jednego dobra komplementarnego rośnie, wpływając na zmniejszenie popytu, popyt drugiego dobra komplementarnego względem pierwszego również maleje.

Dobra substytucyjne - to towary i usługi spełniające podobne bądź zupełnie pokrywające się funkcje. Mają podobne zastosowanie i podobne właściwości np. masło i margaryna. W związku z tym, że dają podobne korzyści, wzajemnie się zastępują. Gdy rośnie popyt na dobro A, maleje popyt na dobro B.

16. Użyteczność - zdolność dobra do zaspokajania potrzeb. Określa subiektywną przyjemność, pożytek lub zadowolenie płynące z konsumowanych (ew. posiadanych) dóbr.

17. Ograniczenia wyboru konsumenta- W swoich wyborach na rynku konsument ograniczony jest dochodem, którym w danym momencie dysponuje oraz ceną dóbr, które nabywa na rynku.

18. Popyt konsumenta uzależniony jest przede wszystkim od wielkości rozporządzalnego dochodu i cen nabywanych dóbr. Przyjmując założenie niezmienności cen dóbr nabywanych na rynku, o wielkości popytu konsumenta decyduje wysokość jego dochodu nominalnego (przy założeniu stałości cen, realny dochód jest równy nominalnemu).

Analizując zmianę wielkości popytu konsumenta na dane dobro w reakcji na zmianę dochodu konsumenta, dobra dzieli się na dobra normalne i dobra podrzędne.

Jeżeli wraz ze wzrostem (spadkiem) dochodu, popyt konsumenta na dobra wzrasta (spada), wówczas dobra te są dobrami normalnymi. Natomiast z dobrami podrzędnymi mamy do czynienia wówczas, gdy popyt konsumenta na dobra spada (rośnie) wraz ze wzrostem (spada) dochodu konsumenta.

19. Prawa Engela:

Pierwsze prawo Engla:

Wraz ze wzrostem dochodów spada udział

wydatków na żywność w ogólnej kwocie wydatków…

Drugie prawo Engla:

W miarę wzrostu dochodów wydatki na mieszkania,

opał i światło wzrastają skokowo…….

Trzecie prawo Engla:

W miarę wzrostu dochodów zwiększa się udział

wydatków na potrzeby dalsze lub luksusowe w

ogólnej kwocie wydatków………..

20. Zachowania konsumentów, którzy nie podejmują decyzji w oparciu o racjonalne przesłanki, określa się jako nieracjonalne. Dlatego też na globalny (całkowity) popyt rynkowy składa się zarówno popyt funkcjonalny, który związany jest z typową reakcją konsumentów na rynku, zgodną z prawem popytu oraz popyt niefunkcjonalny, który wynika z zachowań konsumentów wywołanych oddziaływaniem tzw. „efektów zewnętrznych na użyteczność”, kształtujących się pod wpływem subiektywnej oceny zachowania się ogółu konsumentów na rynku.

21. Decyzje producenta:

- jakie decyzje produkcyjne podjąć, by przedsiębiorstwo właściwie funkcjonowało?

- jaką rolę w gospodarce rynkowej pełni przedsiębiorca?

- jak obliczyć: przychód (całkowity, przeciętny i marginalny),

- koszty oraz zysk (rachunkowy i ekonomiczny).

22. Przedsiębiorstwo jest podmiotem gospodarczym prowadzącym działalność produkcyjną lub usługową, w celu osiągnięcia zysku, przy wykorzystaniu określonej technologii oraz organizacji produkcji. Ze względu na to, że podstawowym celem przedsiębiorstwa jest maksymalizacja zysku, dlatego też podejmuje ono decyzje w ramach danej technologii produkcji, środków jakimi dysponuje, cen rynkowych czynników produkcji, a także kieruje się zasadą optymalizacji.

Okres ultrakrótki (utożsamiany jest z bardzo krótkim okresem w którym zakłada się, że poziom produkcji każdego przedsiębiorstwa oraz liczba przedsiębiorstw w gałęzi są stałe, zaś gałąź produkcji obejmuje przedsiębiorstwa wytwarzające identyczne produkty

Okres krótki (definiuje się jako okres, w którym rozmiary przedsiębiorstw nie ulegają zmianie, a wielkość produkcji zmienia się wraz ze zmianami wykorzystania dostępnych zasobów (czynników produkcji). W krótkim okresie nie zmienia się technologia produkcji.

Okres długi (to okres, w którym zmieniają się rozmiary przedsiębiorstw w zależności od ponoszonych kosztów produkcji oraz od sytuacji rynkowej. W okresie tym następują zmiany w technologiach produkcji wynikające z postępu technicznego.

23. Jeżeli przyjmiemy założenie, że tylko jeden z nakładów wywiera wpływ na wielkość produkcji, a drugi jest stały, wówczas otrzymujemy jednoczynnikową funkcję produkcji. Pokazuje ona jaką maksymalną wielkość produkcji można wyprodukować przy różnym poziomie wykorzystania jednego z czynników produkcji (np. siły roboczej), gdy drugi (kapitał) nie ulega zmianie.

24. Koszty w firmie

Koszty produkcji stanowią podstawę dla przedsiębiorcy do podejmowania przez niego racjonalnych decyzji. Jedynie znajomość kształtowania się kosztów produkcji pozwala określić wielkości produkcji maksymalizującą zysk przedsiębiorcy.

W ujęciu ekonomicznym koszt całkowity (globalny) obejmuje trzy podstawowe elementy:

- wydatki pieniężne związane z prowadzeniem określonej działalności gospodarczej

- amortyzację, czyli coroczny procentowy odpis od wartości pierwotnej nabywanego kapitału rzeczowego (np. maszyny), który odpowiada założonemu rocznemu zużyciu fizycznemu.

- koszt alternatywny (utraconych korzyści)

Koszty możemy podzielić na:

- koszty zmienne całkowite- zmieniają się wraz ze zmianą poziomu produkcji

- koszty stałe całkowite- w całości nie ulegają zmianie wraz ze zmianą rozmiarów produkcji i rozkładają się na coraz większą liczbę wytworzonych produktów.

- koszt przeciętny- to koszt wytworzenia jednostki produktu, który otrzymujemy dzieląc koszty całkowite przez ilość wytworzonych produktów. Dzięli się na:

- stały

- zmienny

- całkowity

25. Formy organizacji rynku

Konkurencja jest procesem, przy pomocy którego wszyscy uczestnicy rynku (np. konsumenci i firmy) przedstawiają korzystniejsze od innych oferty w celu realizacji swych interesów. Głównymi środkami walki konkurencyjnej są ceny, jakość produktu i związana z tym reklama

Konkurencja doskonała jest rodzajem (strukturą) rynku, który składa się z wielu sprzedawców i nabywców kupujących identyczny produkt i nie mających wpływu na wysokość ceny rynkowej. Model konkurencji doskonałej opiera się na czterech podstawowych założeniach:

- duża liczba nabywców i sprzedawców

- swoboda wejścia na rynek przedsiębiorstw i wyjścia z rynku, czyli płynność popytu i podaży

- jednorodność (homogeniczność) produktu co oznacza, że każdy producent sprzedaje identyczny produkt

- pełna przejrzystość rynku, polegająca na tym, że podmioty działające na rynku wiedzą wszystko o sobie i nie ma żadnych tajemnic na rynku.

Monopol pełny (czysty, absolutny, doskonały) jest rodzajem rynku, który występuje wówczas, gdy w danej gałęzi przemysłu istnieje tylko jedno przedsiębiorstwo wytwarzające produkt, który nie posiada bliskich substytutów.

Charakteryzuje się:

- brakiem możliwości wejścia do działalności opanowanej przez monopol pełny (ograniczenia te mogą wynikać z uwarunkowań ekonomicznych, administracyjno-prawnych, technicznych, np. monopol zbrojeniowy, spirytusowy itp.),

- występowaniem tylko jednego sprzedawcy i wielu kupujących,

- wytwarzaniem i sprzedawaniem jednorodnych produktów nieposiadających bliskich substytutów

- założeniu doskonałej informacji na rynku

Konkurencja monopolistyczna jest rodzajem rynku, który złożony jest z wielu producentów, wytwarzających i sprzedających zróżnicowane produkty pod względem jakości, marki, opakowania, itd. Charakterystyka:

- występowaniem dużej ilości kupujących i sprzedających,

- swobodą wejścia i wyjścia z branży,

- wytwarzaniem zróżnicowanych produktów posiadających bliskie substytuty

- dużymi wydatkami na reklamę, będącymi skutkiem silnej konkurencji ze strony innych producentów oferujących zbliżony produkt,

- założeniem doskonałej informacji o rynku, na którym nie ma tajemnic, a podmioty posiadają pełną wiedzę o produktach na nim występujących.

Oligopol jest rodzajem rynku składającym się z niewielkiej liczby przedsiębiorstw (od kilku do kilkunastu producentów), które opanowały rynek danego produktu. Na rynku oligopolistycznym istnieje ścisła współzależność między poszczególnymi przedsiębiorstwami. Założenia:

- mała liczba sprzedających i wielu kupujących;

- produkty jednorodne lub zróżnicowane będące bliskimi substytutami

- ograniczony dostęp do rynku utrudniony głównie przez czynniki natury technologicznej, a także czynniki związane z kosztami produkcji, wymagającymi znacznych nakładów kapitałowych związanych z uruchomieniem produkcji i jej rozmiarami;

- założenie pełnej wiedzy o rynku.

1.Istota i podział rynku finansowego:

Rynek finansowy – miejsce, gdzie następuje zetknięcie popytu i podaży na kapitały (zasoby) pieniężne; rynek, na którym zawierane są transakcje polegające na zakupie i sprzedaży instrumentów finansowych.

Podstawowe podmioty gospodarki

- gospodarstwa domowe

- przedsiębiorstwa

- jednostki administracji centralnej i lokalnej

- sfera produkcji niematerialnej (nauka, kultura, służba zdrowia)

2. Podział instrumentów finansowych ze względu na kryterium własnościowe:

Charakterze udziałowym – posiadaczowi dają prawo do części majątku emitenta; zależy od wartości/ilości papieru wartościowego. Dają prawo do udziału w zysku z dywidendy emitenta. Charakter zarządczy (potwierdzają zaangażowanie). – bezpośredni - udział w pracach zarządu; lub pośredni – poprzez przedstawicieli. Najczęstszym przykładem są akcje i bony komercyjne przedsiębiorstw.

- Charakterze wierzytelnym – papiery dłużne – są to takie instrumenty finansowe, które zostały wyemitowane w wyniku zaciągnięcia zobowiązania przez emitenta w stosunku do inwestora. W momencie zapadalności ma nastąpić zwrot uzupełniony o oprocentowanie. Instrument ten może być zamieniony na inne instrumenty.

Podział ze względu na kryterium dochodowe:

- stałym dochodzie - najczęściej jest to obligacja i certyfikaty depozytowe.

- o zmiennym dochodzie - uzależnione od różnego rodzaju zmiennych (stopa inflacji, PKB, wysokość deficytu, budżet – charakter ekonomiczny).

Podział ze względu na czas wykupu:

- Krótkoterminowe – do 1 roku (obligacje Skarbu Państwa na 1 rok)

- Średnioterminowe – do 3 lat (czasem 5 lat)

- Długoterminowe – powyżej 3 lat

3. Pośrednicy finansowi – są to instytucje, których zadaniem jest pośredniczenie w przepływie środków pieniężnych pomiędzy różnymi podmiotami rynku finansowego polegające na przyjmowaniu nadwyżek finansowych od tych podmiotów lub udzielania pożyczek.

Gospodarstwa domowe – najczęściej brak środków finansowych lub nadwyżka tych środków.

Przedsiębiorstwo – potrzebuje środków na rozwój lub ma nadwyżkę środków pieniężnych.

4. Rynek pieniężny- jest rynkiem najbardziej płynnych aktywów finansowych, służących jednostkom gospodarczym do pokrycia zapotrzebowania na kapitał obrotowy, a więc zapewniający im utrzymanie płynności. Następuje to głownie poprzez zaciąganie kredytów i pożyczek krótkoterminowych. Dominują na nim pośrednicy finansowi, ale również inne podmioty, m. in. banki zajmujące się lokatami bankowymi na krótki termin.

Funkcje rynku pieniężnego:

- Przynoszenie dochodów od wolnych w danym momencie aktywów oraz zapewnianie ciągłości w regulowaniu zobowiązań

- Służy państwu do realizacji określonej polityki monetarnej, w szczególności przez wpływ na wielkość strumienia podaży pieniądza i prędkość jego cyrkulacji w gospodarce.

5. Rynek lokat międzybankowych:

- Kształtuje się głownie w zależności od wysokości nadwyżek ponadobowiązkowych rezerw gotówkowych banków komercyjnych

- Nadwyżki rezerw gotówkowych banki te mogą lokować w emitowanych przez bank centralny lub Skarb Państwa walorach

- Zawiera się na nim transakcje w dużych, okrągłych kwotach na okres jednego dnia do jednego roku

6. LIBOR – stopa oprocentowania lokat międzybankowych w Londynie, zdeterminowana popytem i podażą tych nadwyżek, stanowi ona podstawę do określania stóp procentowych na wielu innych segmentach rynku krajowego i zagranicznego

LIBID – oznacza ile bank jest skłonny zapłacić za przyjęcie środków do zagospodarowania ( big price, to cena, która bank zaplaci)

WIBOR – określona jako roczna stopa procentowa po jakiej bank jest skłonny udzielić kredytów innym bankom

WIBID – określana jako roczna stopa procentowa, która bank jest gotów zapłacić za środki przyjete w depozyt od innych banków.

7. Instrumenty rynku pieniężnego:

- Bony skarbowe

- Bony pieniężne

- Bony komercyjne przedsiębiorstw

- Weksle

- Czeki

- Akcepty bankowe

- Certyfikaty

8. Struktura sektora bankowego w Polsce:

- NBP (bank centralny, bank banków). Główne role to umacnianie polskiego pieniądza i sprawowanie nadzoru nad bankami

- Banki komercyjne

9. NBP i RPP

Podstawowym celem działalności NBP jest utrzymanie stabilnego poziomu cen, przy jednoczesnym wspieraniu polityki gospodarczej Rządu. Oraz:

- organizowanie rozliczeń pieniężnych;

- prowadzenie gospodarki rezerwami dewizowymi;

- prowadzenie działalności dewizowej w granicach określonych ustawami;

- prowadzenie bankowej obsługi budżetu państwa;

- regulowanie płynności banków oraz ich refinansowanie;

- kształtowanie warunków niezbędnych dla rozwoju systemu bankowego;

- opracowywanie statystyki pieniężnej i bankowej, bilansu płatniczego oraz międzynarodowej pozycji inwestycyjnej;

wykonywanie innych zadań określonych ustawami.

Zadania Rada Polityki Pieniężnej:

- ustala wysokość stóp procentowych NBP;

- ustala stopy rezerwy obowiązkowej banków i wysokość jej oprocentowania;

- określa górne granice zobowiązań wynikających z zaciągania przez NBP pożyczek i kredytów w zagranicznych instytucjach bankowych i finansowych;

- zatwierdza plan finansowy NBP oraz sprawozdanie z działalności NBP;

- przyjmuje roczne sprawozdanie finansowe NBP;

- ustala zasady operacji otwartego rynku.

- Rada dokonuje ocen działalności Zarządu NBP w zakresie realizacji założeń polityki pieniężnej.

10. Rodzaje banków:

Banki specjalne to przede wszystkim banki inwestycyjne, które zajmują się koncentracją środków dla finansowania inwestycji. Kapitały te są mobilizowane nie tylko w drodze wkładów od klientów, ale także w drodze emisji i sprzedaży własnych obligacji lub przyjmowania lokat innych banków czy budżetu.
Do banków specjalnych można zaliczyć banki inwestycyjne, instytucje kredytu długoterminowego, banki hipoteczne, rolne i melioracyjne, a także banki komunalne.

Banki hipoteczne - zajmują się udzielaniem pożyczek zabezpieczonych na hipotece nieruchomości.

Holding bankowy to korporacja, która jest posiadaczem akcji jednego lub więcej banków. Holdingi tworzą także przedsiębiorstwa niebankowe, które w zasadzie powinny być powiązane z bankowością, firmy hipoteczne, faktoringowe, leasingowe, ubezpieczeniowe, brokerskie, zajmujące się doradztwem finansowym, dystrybucją papierów wartościowych, kredytowaniem sprzedaży ratalnej itp. Holdingi bankowe mają ułatwiony dostęp do rynków kapitałowych, większą zdolność zadłużania się w stosunku do kapitału własnego, a także możliwości kompensaty strat i zysków przy płaceniu podatków.

11. Rynek kapitałowy – jest segmentem rynku finansowego, który tworzą transakcje zawierane długoterminowymi instrumentami finansowymi, tzn. instrumentami o terminie realizacji dłuższym niż rok, przeznaczonymi na finansowanie inwestycji.

Rynek kapitałowy:

· Rynek papierów wartościowych

· Rynek pożyczek hipotecznych

·Rynek długoterminowych pożyczek bankowych

Funkcje rynku kapitałowego:

- Umożliwia mobilizacje kapitału – czyli jego przepływ pomiędzy tymi, którzy posiadają go w nadmiarze, a tymi którzy go poszukują w celu finansowania inwestycji

- Umożliwia wycenę kapitału poprzez ustalenie ceny papierów wartościowych na rynku wtórnym

- Zapewnia płynność inwestycji – oznacza to, że uczestnicy rynku mogą sprzedać posiadane akcje i obligacje, a uzyskane pieniądze ulokować w inny sposób

Cechy rynku kapitałowego:

- Składa się on z wielu segmentów oraz występuje na nim znacznie większa liczba podmiotów

- W transakcjach zawieranych uczestniczą też przedsiębiorstwa w charakterze pożyczkodawcy

- Stopa zwrotu z zainwestowanych w walory rynku kapitałowego środków jest relatywnie wysoka, zwłaszcza w długich okresach

- Stopa zwrotu podlega znacznym wahaniom, jest także zróżnicowana dla poszczególnych instrumentów, jak również w obrębie danej grupy

- Stopień ryzyka jest znacznie wyższy, głównie ze względu na długie terminy zwrotu zainwestowanego kapitału

- Przeciętna wartość transakcji zawieranych na rynku kapitałowym jest o wiele niższa od przeciętnej wartości transakcji dokonujących się na rynku pieniężnym

12. Rodzaje informacji na rynkach kapitałowych:

- Forma słaba – powierzchowne identyfikowanie wszystkich zmiennych i zależności między instrumentami prawnymi;

- Forma półmocna – jesteśmy w stanie przewidzieć w przyszłości uzależnienie od determinant nieekonomicznych. Rynek kapitałowy analizuje też determinanty o charakterze społecznym, politycznym itp

- Forma mocna – na rynku, który nie jest wrażliwy na determinanty społeczne lub polityczne ale posiada mechanizmy zabezpieczający przed spekulacjami.

13. Giełda papierów wartościowych – regulowane, odbywające się w określonym miejscu i czasie, spotkania osób pragnących zawrzeć umowę kupna i sprzedaży, oraz osób pośredniczących. Przedmiotem transakcji są zamienne papiery wartościowe.

ZLECENIE MAKLERSKIE – oferta kupna lub sprzedaży danego papieru wartościowego sporządzona przez maklera giełdowego w ściśle określonej formie.

- Zlecenie z limitem ceny

- Zlecenie z limitem aktywacji

- Zlecenie z terminem ważności do końca sesji

- Zlecenie z decyzją zrealizuj/anuluj

PCR - "zlecenie po cenie rynkowej:

- nie zawiera limitu ceny

- przyjmowane wyłącznie w trakcie notowań ciągłych

- warunkiem przyjęcia jest istnienie chociaż jednego przeciwstawnego zlecenia oczekującego z limitem ceny

- wykonywane jest po najlepszym limicie zlecenia oczekującego

- niezrealizowana część pozostaje w arkuszu zleceń z limitem ostatniej transakcji

- nie może zawierać dodatkowego warunku "limitu aktywacji"

PCRO - "zlecenie po cenie rynkowej na otwarcie"

- nie zawiera limitu ceny

- przyjmowane wyłącznie w fazie przed sesją, przed otwarciem, przed zamknięciem oraz w okresie równoważenia rynku; nie jest przyjmowane w trakcie notowań ciągłych

- niezrealizowana część pozostaje w arkuszu z limitem równym kursowi z fixingu

- nie jest przyjmowane w przypadku warrantów, praw poboru oraz na pierwszą sesję, na której notowany jest dany walor

- nie może zawierać dodatkowych warunków realizacji: "minimalnej wielkości wykonania", "wielkości ujawnianej", "limitu aktywacji"

PKC - "zlecenie po każdej cenie"

- nie zawiera limitu ceny

- przyjmowane w fazie przed sesją i w czasie notowań ciągłych

- musi być wykonane w całości choćby w kilku transakcjach

- podlega realizacji po cenach najlepszych zleceń przeciwstawnych

- jeśli podczas notowań ciągłych zlecenie PKC nie może być zrealizowane w całości, wówczas jest ono anulowane i rozpoczyna się proces równoważenia rynku

- nie jest przyjmowane w przypadku warrantów, praw poboru oraz na pierwszą sesję, na której notowany jest dany walor

- nie może zawierać dodatkowych warunków realizacji: "minimalnej wielkości wykonania", "wielkości ujawnianej".