Co mają wspólnego:

Według mnie Eriksona oraz Havighursta łączą badania nad tą sama sprawa, „rozwój człowieka”. Teorie rozwoju Eriksona i teorie zadań rozwojowych Havighursta pokazują wspólnie propozycje rozumienia rozwoju człowieka przez cały okres jego życia, od poczęcia aż do śmierci. Obje koncepcje bardzo wyraźnie pokazują prawidłowe zachowania, odczucia, myśli, które są ściśle powiązane z potrzebami jakie ma każdy człowiek w różnym wieku, oraz co dokładnie wymaga od niego społeczeństwo w którym żyje. Bardzo szybko można także zauważyć, że tych dwóch psychologów wyraźnie opisuję w swych analizach wszelkie trudności, przejścia, różnego rodzaju zmagania z problemami i wyzwaniami z którymi każdy człowiek bez wyjątku musi przejść i przetrwać, podczas przechodzenia poszczególnych etapach rozwoju w swoim całym żuciu. Według nich wszystkie te trudności i doświadczenia jakie dotykają daną jednostkę, są tak jakby takim rytualnym i obowiązkowym przejściem, które nagradzane jest prawidłowym wykształceniem się indywidualnej osobowości, celu i kierunku życia. Podsumowując Havighursta i Eriksona łączą koncepcję ukierunkowane na ten sam cel, badanie, ocenianie oraz analizowanie zmian, pozytywnych i negatywnych jakie zachodzą w człowieku podczas jego rozwoju. Ukazują prawidłowe i nieprawidłowe zachowania się człowieka w okresie rozwoju. Obaj także uważają, że człowiek rozwija się przez całe swoje życie, o czym już wyżej nadmieniłam. Ostrzegają nas także przed zmaganiami które są ściśle związane ze poprzednimi i kolejnymi etapami rozwoju.( Cały proces jest ze sobą ściśle powiązany). Czyli prościej pisząc wspólną cechą tych dwóch koncepcji jest przedstawienie zadań oraz wyzwań, które każdy musi przejść w każdych kolejnych etapach rozwoju a także pozytywne i negatywne skutki wiążące się z tymi procesami.

Czym się różnią:

Najbardziej zauważalną różnicą jest liczebność koncepcji rozwoju tych dwóch psychologów. Propozycji Havighursta jest 6 (od niemowlęctwa po późną dojrzałość), w których zaznacza, że nasz rozwój jest uwarunkowany jest do wymagań i oczekiwać społeczeństwa. Czyli jak ja to rozumiem nauczenie się tego co wymagają i umieją inni. Np. na początek nauka chodzenia, nauka mówienia, czytania pisania, rozwój własnej świadomości, tworzenie dojrzałych relacji z ludźmi, wykreowanie odpowiednich zachowań społecznych, ukształtowanie popędu seksualnego, akceptacja samego siebie i otaczającego świata, panowania nad przemianami osobistymi itd.( Czyli i konkretne zadania, które człowiek w danym okresie życia powinien wykonać). Ogromny wpływ na nasz rozwój ma otoczenie i społeczeństwo w którym obecnie żyjemy, przebywamy. Rozwijamy się i jednocześnie uczymy się życia i wzorców które są ważne tam gdzie żyjemy. Tak ja rozumiem koncepcje Havighursta.

Natomiast koncepcji Eriksona jest 8. Według niego na rozwój człowieka nie wpływa społeczeństwo i ich oczekiwania jak u Havighursta tylko wpływy kulturowe, oraz osobista odpowiedzialność za swój własny rozwój. Etapy rozwoju tego psychologa ukazują też duży wpływ biologicznych czynników dla kształtowania się osobowości. Teoria Eriksona to zderzenie dwóch skrajnych biegunów, między którymi człowiek porusza się i w zależności ku któremu dąży, takie poniesie konsekwencje pozytywne lub negatywne.

Analizując obie koncepcje najbardziej moją uwagę przykuło stwierdzenie, że rozwój człowieka trwa przez całe jego życie. Gdzieś tam się o tym słyszała i przyjmowało do wiadomości, ale jednak najważniejszym etapem, dla którego poświęcało i poświęca się się najwięcej uwagi jest okres dojrzewania. Jednak teraz wiem, że wcześniejsze okresy i późniejsze nie są też mniej ważne. W nich też zachodzą duże zmiany, które są godne uwagi. Życie człowieka to przechodzenie różnych etapów rozwoju, którym towarzyszą różne zadania do wykonania, przeszkody, ważne decyzje i ogrom poważnych wyborów. Wszystko jest ze sobą powiązane (w system), uzależnione od siebie. To w jaki sposób przejdziemy pierwsze fazy rozwoju wpływa na kolejne etapy. Jeżeli nie poradzimy sobie dobrze w początkowych fazach, nie poradzimy sobie w kolejnych, co wiąże się z rożnymi porażkami a nawet brakiem umiejętności radzenia sobie z własnym życiem i światem.