Laboratorium Wytrzymałości Materiałów
Grupa: Grupa lab.:

1. Rysunek próbki

2. Przeprowadzona próba Locati

Przed przeprowadzeniem próby należało spisać stan licznika i wykorzystane obciążenie.

Rodzaj próby: zginanie obustronne

Zastosowane obciążenie: 240 MPa

Stan licznika: 300800

Przewidywany stan licznika po próbie: 350800

Rzeczywista liczba wykonanych cykli: 50100

Obciążenie: sinusoidalne zmienne o stałych parametrach, obrotowe obustronne, co oznacza, że Ϭ_max= - Ϭ_min.

Stan naprężeń: wraz z malejącą amplitudą cyklu naprężeń stan naprężeń rośnie, co w końcowej fazie doprowadza próbkę do złomu.

1. Obliczenie siły F

Schemat:

L=105,1mm d=6,80mm

$$F = \frac{\pi d^{3}}{32l}\sigma$$

F = 77,86 N

Do otrzymanej wartości dodajemy około 3 N.

Przyjętą wartością podczas próby jest : 80,4 N.

1. Opracowanie próby Locati w tabeli

Kumulacja uszkodzeń podczas próby Locati’ego

		Bazowy wykres Wöhlera o trwałej wytrzymałości zmęczeniowej Zgo [ MPa]
σi	ni	100
MPa
120	50100	1, 1 * 10^6
140	50000	6 * 10^5
160	50100	3, 9 * 10^5
180	49900	2, 6 * 10^5
200	50400	1, 9 * 10^5
220	49900	1, 4 * 10^5
240	50400	9, 4 * 10^4
260	50500	7 * 10^4
280	49800	5, 5 * 10^4
300	46500	4, 3 * 10^4
-----	-----	------
	‑-----	4,3076

n_i - liczba przepracowanych cykli przy naprężeniu σ_i,

N_i - trwałość zmęczeniowa przy naprężeniu σ_i dla danej krzywej Wöhlera.

1. Sporządzony wykres interpolacyjny

Odczytujemy trwałą wytrzymałość zmęczeniową badanej próbki, przy której

$\sum_{}^{}\frac{n_{i}}{N_{i}} = 1$ Z = około 143 MPa

1. Wnioski

Podczas próby Locatiego musimy mieć w zamyśle jej przybliżony charakter i obciążenie tej próby pewnym błędem. Otrzymany wynik nie jest tak dokładny jak w przypadku przebadania kilkudziesięciu prób. Dokładność otrzymanego wyniku zależy w dużym stopniu od bazowej krzywej Wöhlera.

Przeprowadzając doświadczenie spodziewaliśmy się 50000 cykli, w rzeczywistości otrzymaliśmy 50100, nie jest to na tyle duża różnica, aby próbę uznać za nieprawidłową. Na podstawie $\sum_{}^{}\frac{n_{i}}{N_{i}}$ wyznaczaliśmy wykres interpolacyjny. Patrząc na zarys krzywej można stwierdzić, że jest on prawidłowy – krzywą tę traktuje się za dobrze charakteryzującą właściwości zmęczeniowe badanej próbki, następnie korzystając z zależności, że $\sum_{}^{}\frac{n_{i}}{N_{i}} = 1$ znajdujemy obciążenie, które w naszym przypadku wynosi 143 MPa.