Pole

Autor wspomina dzieciństwo, opisuje przyrodę - zielone pole, niebieskie niebo, kukułki. Wspomina pole, które nazywa pieśnią. Opowiada o dwóch drogach prowadzących do miasta – on zawsze wybiera szybszą, biegnącą przez przejazd kolejowy. W rogu pomiędzy drogą, a torami jest pole. Rośnie na nim wysoką, zielona trawa, wlatują kosy. Pole to sprawia autorowi wiele przyjemności, nie chodzi jednak tam na spacery. Powodem są nachodzące na siebie przypadkowe wydarzenia, które mają miejsce na polu - ptaki, chmury, trawa. Wydarzenia te nabierają specjalnego znaczenia, ponieważ zachodzą w trakcie jednej lub dwóch minut, kiedy autor czeka na przejeździe kolejowym. Minuty wypełniają pewien obszar czasu, który dokładnie odpowiada przestrzennemu obszarowi pola. Czas i przestrzeń łączą się. Autor opisuje doświadczenie, które jest na prewerbalnym poziomie postrzegania uczuć. Doświadczenie to, może przybierać różną postać, jest powszechne, odwołujemy się do niego rzadko, bo nie ma nazwy. Doświadczenie dotyczy pola, każdego postrzeganego w ten określony sposób. Idealne pole to :

- Pole porosłe trawą, obszar o widocznych granicach, niekoniecznie regularnych, minimalne uporządkowanie, zaplanowane wydarzenia.

- Pole na stoku wzgórza, widziane z góry, albo z dołu.

- Pole nie w czasie zimy, zima to pora roku, kiedy nic się nie dzieje.

- Pole, które nie jest ograniczone żywopłotem – ograniczona dostępność.

Idealne pole dzieli pewne właściwości z :

- Obrazem – określona granica, przystępna odległość

- Teatrem z okrągłą sceną – otwartość na wydarzenia, możliwość wchodzenia, i wychodzenia.

Nie zwraca się uwagi na pole, jeśli nic na nim się nie dzieje. Uwagę zwraca zdarzenie, i świadomość pola, którą się już ma, nadaje temu zdarzeniu dodatkowe znaczenie.

Pierwsze zdarzenie – każde zdarzenie jest częścią procesu, niezmiennie prowadzi do zauważenie innych, mających miejsce na polu, będących następstwem pierwszego zdarzenia, lub w ogóle z nim nie związanych. Pierwsze zdarzenie jest często najbardziej oczywiste, niż kolejne – „ po tym, jak spostrzeżesz psa, spostrzeżesz motyla”. Zagłębienie w doświadczeniu, dzieje się ono poza czasem. Widziany zasięg pola w przestrzeni zmienia świadomość czasu, w jakim się żyje. Łączenie wydarzeń, które się widzi z polem. Pole jako znaczenie same w sobie.

Wg Damiana:

P. Berger „Pole”

- fenomenologiczny opis pola (i w sumie tyle by wystarczyło napisać)

- „Pole, po którym spacerujesz i na którym układa się łańcuch, jest pieśnią”

- czas i przestrzeń łączą się

- Berger opisuje jakieś doświadczenie, do którego trudno się odwołać, ponieważ nie ma nazwy, ale jest powszechne i częste; przypuszczalnie doznawane jest ono na prewerbalnym poziomie postrzegania i uczuć – stąd przede wszystkim bierze się trudność w pisaniu o nim

- próba opisania idealnego pola, które dzieliłoby pewne właściwości z:
1. Obrazem – określone granice, przystępna odległość itp.
2. Teatrem z okrągłą sceną – towarzyszy temu otwartość na wydarzenia i maksymalna możliwość wychodzenia i wchodzenia