Celem statycznej próby ściskania zwykłej jest identyfikacja: granicy plastyczności, wytrzymałości na ściskanie, skrócenia względnego, wykresu ściskania. Celem statycznej próby ścisłej na ściskanie jest wyznaczenie: modułu sprężystości podłużnej Younga, współczynnik Poissona, umownej granicy sprężystości, umownej granicy plastyczności. Dla materiału plastycznego: Rplc= Pplc/S0 [MPa], Pplc [N]- siła odpowiadająca granicy plastyczności przy ściskaniu, S0 [mm^2]- początkowe pole powierzchni próbki. Materiał kruchy: Rc=Pc/S0 [MPa], Pc- siła maksymalna. Naprężenie niszczące próbkę: τmax=σ1/2 [MPa], σ1- naprężenie ściskające, po przekroczeniu którego następuje złom poślizgowy. Skrócenie względne: ac=Δl/l0=(l0-l1)/l0 *100%, l0- dł. Początkowa próbki, l1- dł. Po odkształceniu, Δl- skrócenie bezwzględne. Rodzaje próbek: używa się próbek w kształcie walca, ich szczegółowe wymiary definiuje norma PN-57/H-04320. Zakres średnic: d=10 mm, 20, 30. Wysokość h powinna wynosić 1,5 d0. Do wyznaczenia Ec, Rc0,01 oraz Ec0,2 przy użyciu ekstensometrów proporcje próbek winny wynosić: h=3 d0 lub h=10 d0. Udarność- obciążenia dynamiczne charakteryzujące się narastaniem sił w bardzo krótkich przedziałach czasowych. Na wytrzymałość udarową ma wpływ temp.: im jest ona niższa, tym wytrzymałość na udarność, którą oznaczamy jako KC, jest mniejsza. KC=K/S0 [J/cm^2], K [J]- energia potrzebna do złamania próbki. Rodzaje próbek: mają mieć przekrój kwadratowy 10x10 mm oraz długość 55 mm. Mogą się różnić kształtem i głębokością karbu oraz szerokością b przekroju próbki. Norma dopuszcza szerokość b próbek wynoszącą 10; 7,5 i 5 mm. Norma PN-EN/10045-1 przewiduje następujące rodzaje próbek: typu Mesnagera, ISO- Charpy U, ISO- Charpy V. Obliczanie energii według wzoru: K= M*g*L*(cosβ- cosα) [J], M- masa wahadła zredukowana do środkowej części bijaka, L- dł. Wahadła, od osi obrotu do środka zredukowanej masy, β- kąt odchylenia wahadła po zniszczeniu próbki, α- kąt podniesienia wahadła. Prędkość uderzenia młota: V= pierwiastek(2*g*L(1- cosα))= pierwiastek(2*g*H) [m/s], g- przyspieszenie ziemskie, L- dł. Wahadła, α- kąt podniesienia wstępnego wahadła, H- wysokość podniesienia wstępnego wahadła (energia potencjalna).

Celem statycznej próby ściskania zwykłej jest identyfikacja: granicy plastyczności, wytrzymałości na ściskanie, skrócenia względnego, wykresu ściskania. Celem statycznej próby ścisłej na ściskanie jest wyznaczenie: modułu sprężystości podłużnej Younga, współczynnik Poissona, umownej granicy sprężystości, umownej granicy plastyczności. Dla materiału plastycznego: Rplc= Pplc/S0 [MPa], Pplc [N]- siła odpowiadająca granicy plastyczności przy ściskaniu, S0 [mm^2]- początkowe pole powierzchni próbki. Materiał kruchy: Rc=Pc/S0 [MPa], Pc- siła maksymalna. Naprężenie niszczące próbkę: τmax=σ1/2 [MPa], σ1- naprężenie ściskające, po przekroczeniu którego następuje złom poślizgowy. Skrócenie względne: ac=Δl/l0=(l0-l1)/l0 *100%, l0- dł. Początkowa próbki, l1- dł. Po odkształceniu, Δl- skrócenie bezwzględne. Rodzaje próbek: używa się próbek w kształcie walca, ich szczegółowe wymiary definiuje norma PN-57/H-04320. Zakres średnic: d=10 mm, 20, 30. Wysokość h powinna wynosić 1,5 d0. Do wyznaczenia Ec, Rc0,01 oraz Ec0,2 przy użyciu ekstensometrów proporcje próbek winny wynosić: h=3 d0 lub h=10 d0. Udarność- obciążenia dynamiczne charakteryzujące się narastaniem sił w bardzo krótkich przedziałach czasowych. Na wytrzymałość udarową ma wpływ temp.: im jest ona niższa, tym wytrzymałość na udarność, którą oznaczamy jako KC, jest mniejsza. KC=K/S0 [J/cm^2], K [J]- energia potrzebna do złamania próbki. Rodzaje próbek: mają mieć przekrój kwadratowy 10x10 mm oraz długość 55 mm. Mogą się różnić kształtem i głębokością karbu oraz szerokością b przekroju próbki. Norma dopuszcza szerokość b próbek wynoszącą 10; 7,5 i 5 mm. Norma PN-EN/10045-1 przewiduje następujące rodzaje próbek: typu Mesnagera, ISO- Charpy U, ISO- Charpy V. Obliczanie energii według wzoru: K= M*g*L*(cosβ- cosα) [J], M- masa wahadła zredukowana do środkowej części bijaka, L- dł. Wahadła, od osi obrotu do środka zredukowanej masy, β- kąt odchylenia wahadła po zniszczeniu próbki, α- kąt podniesienia wahadła. Prędkość uderzenia młota: V= pierwiastek(2*g*L(1- cosα))= pierwiastek(2*g*H) [m/s], g- przyspieszenie ziemskie, L- dł. Wahadła, α- kąt podniesienia wstępnego wahadła, H- wysokość podniesienia wstępnego wahadła (energia potencjalna).

Celem statycznej próby ściskania zwykłej jest identyfikacja: granicy plastyczności, wytrzymałości na ściskanie, skrócenia względnego, wykresu ściskania. Celem statycznej próby ścisłej na ściskanie jest wyznaczenie: modułu sprężystości podłużnej Younga, współczynnik Poissona, umownej granicy sprężystości, umownej granicy plastyczności. Dla materiału plastycznego: Rplc= Pplc/S0 [MPa], Pplc [N]- siła odpowiadająca granicy plastyczności przy ściskaniu, S0 [mm^2]- początkowe pole powierzchni próbki. Materiał kruchy: Rc=Pc/S0 [MPa], Pc- siła maksymalna. Naprężenie niszczące próbkę: τmax=σ1/2 [MPa], σ1- naprężenie ściskające, po przekroczeniu którego następuje złom poślizgowy. Skrócenie względne: ac=Δl/l0=(l0-l1)/l0 *100%, l0- dł. Początkowa próbki, l1- dł. Po odkształceniu, Δl- skrócenie bezwzględne. Rodzaje próbek: używa się próbek w kształcie walca, ich szczegółowe wymiary definiuje norma PN-57/H-04320. Zakres średnic: d=10 mm, 20, 30. Wysokość h powinna wynosić 1,5 d0. Do wyznaczenia Ec, Rc0,01 oraz Ec0,2 przy użyciu ekstensometrów proporcje próbek winny wynosić: h=3 d0 lub h=10 d0. Udarność- obciążenia dynamiczne charakteryzujące się narastaniem sił w bardzo krótkich przedziałach czasowych. Na wytrzymałość udarową ma wpływ temp.: im jest ona niższa, tym wytrzymałość na udarność, którą oznaczamy jako KC, jest mniejsza. KC=K/S0 [J/cm^2], K [J]- energia potrzebna do złamania próbki. Rodzaje próbek: mają mieć przekrój kwadratowy 10x10 mm oraz długość 55 mm. Mogą się różnić kształtem i głębokością karbu oraz szerokością b przekroju próbki. Norma dopuszcza szerokość b próbek wynoszącą 10; 7,5 i 5 mm. Norma PN-EN/10045-1 przewiduje następujące rodzaje próbek: typu Mesnagera, ISO- Charpy U, ISO- Charpy V. Obliczanie energii według wzoru: K= M*g*L*(cosβ- cosα) [J], M- masa wahadła zredukowana do środkowej części bijaka, L- dł. Wahadła, od osi obrotu do środka zredukowanej masy, β- kąt odchylenia wahadła po zniszczeniu próbki, α- kąt podniesienia wahadła. Prędkość uderzenia młota: V= pierwiastek(2*g*L(1- cosα))= pierwiastek(2*g*H) [m/s], g- przyspieszenie ziemskie, L- dł. Wahadła, α- kąt podniesienia wstępnego wahadła, H- wysokość podniesienia wstępnego wahadła (energia potencjalna).

Celem statycznej próby ściskania zwykłej jest identyfikacja: granicy plastyczności, wytrzymałości na ściskanie, skrócenia względnego, wykresu ściskania. Celem statycznej próby ścisłej na ściskanie jest wyznaczenie: modułu sprężystości podłużnej Younga, współczynnik Poissona, umownej granicy sprężystości, umownej granicy plastyczności. Dla materiału plastycznego: Rplc= Pplc/S0 [MPa], Pplc [N]- siła odpowiadająca granicy plastyczności przy ściskaniu, S0 [mm^2]- początkowe pole powierzchni próbki. Materiał kruchy: Rc=Pc/S0 [MPa], Pc- siła maksymalna. Naprężenie niszczące próbkę: τmax=σ1/2 [MPa], σ1- naprężenie ściskające, po przekroczeniu którego następuje złom poślizgowy. Skrócenie względne: ac=Δl/l0=(l0-l1)/l0 *100%, l0- dł. Początkowa próbki, l1- dł. Po odkształceniu, Δl- skrócenie bezwzględne. Rodzaje próbek: używa się próbek w kształcie walca, ich szczegółowe wymiary definiuje norma PN-57/H-04320. Zakres średnic: d=10 mm, 20, 30. Wysokość h powinna wynosić 1,5 d0. Do wyznaczenia Ec, Rc0,01 oraz Ec0,2 przy użyciu ekstensometrów proporcje próbek winny wynosić: h=3 d0 lub h=10 d0. Udarność- obciążenia dynamiczne charakteryzujące się narastaniem sił w bardzo krótkich przedziałach czasowych. Na wytrzymałość udarową ma wpływ temp.: im jest ona niższa, tym wytrzymałość na udarność, którą oznaczamy jako KC, jest mniejsza. KC=K/S0 [J/cm^2], K [J]- energia potrzebna do złamania próbki. Rodzaje próbek: mają mieć przekrój kwadratowy 10x10 mm oraz długość 55 mm. Mogą się różnić kształtem i głębokością karbu oraz szerokością b przekroju próbki. Norma dopuszcza szerokość b próbek wynoszącą 10; 7,5 i 5 mm. Norma PN-EN/10045-1 przewiduje następujące rodzaje próbek: typu Mesnagera, ISO- Charpy U, ISO- Charpy V. Obliczanie energii według wzoru: K= M*g*L*(cosβ- cosα) [J], M- masa wahadła zredukowana do środkowej części bijaka, L- dł. Wahadła, od osi obrotu do środka zredukowanej masy, β- kąt odchylenia wahadła po zniszczeniu próbki, α- kąt podniesienia wahadła. Prędkość uderzenia młota: V= pierwiastek(2*g*L(1- cosα))= pierwiastek(2*g*H) [m/s], g- przyspieszenie ziemskie, L- dł. Wahadła, α- kąt podniesienia wstępnego wahadła, H- wysokość podniesienia wstępnego wahadła (energia potencjalna).

Celem statycznej próby ściskania zwykłej jest identyfikacja: granicy plastyczności, wytrzymałości na ściskanie, skrócenia względnego, wykresu ściskania. Celem statycznej próby ścisłej na ściskanie jest wyznaczenie: modułu sprężystości podłużnej Younga, współczynnik Poissona, umownej granicy sprężystości, umownej granicy plastyczności. Dla materiału plastycznego: Rplc= Pplc/S0 [MPa], Pplc [N]- siła odpowiadająca granicy plastyczności przy ściskaniu, S0 [mm^2]- początkowe pole powierzchni próbki. Materiał kruchy: Rc=Pc/S0 [MPa], Pc- siła maksymalna. Naprężenie niszczące próbkę: τmax=σ1/2 [MPa], σ1- naprężenie ściskające, po przekroczeniu którego następuje złom poślizgowy. Skrócenie względne: ac=Δl/l0=(l0-l1)/l0 *100%, l0- dł. Początkowa próbki, l1- dł. Po odkształceniu, Δl- skrócenie bezwzględne. Rodzaje próbek: używa się próbek w kształcie walca, ich szczegółowe wymiary definiuje norma PN-57/H-04320. Zakres średnic: d=10 mm, 20, 30. Wysokość h powinna wynosić 1,5 d0. Do wyznaczenia Ec, Rc0,01 oraz Ec0,2 przy użyciu ekstensometrów proporcje próbek winny wynosić: h=3 d0 lub h=10 d0. Udarność- obciążenia dynamiczne charakteryzujące się narastaniem sił w bardzo krótkich przedziałach czasowych. Na wytrzymałość udarową ma wpływ temp.: im jest ona niższa, tym wytrzymałość na udarność, którą oznaczamy jako KC, jest mniejsza. KC=K/S0 [J/cm^2], K [J]- energia potrzebna do złamania próbki. Rodzaje próbek: mają mieć przekrój kwadratowy 10x10 mm oraz długość 55 mm. Mogą się różnić kształtem i głębokością karbu oraz szerokością b przekroju próbki. Norma dopuszcza szerokość b próbek wynoszącą 10; 7,5 i 5 mm. Norma PN-EN/10045-1 przewiduje następujące rodzaje próbek: typu Mesnagera, ISO- Charpy U, ISO- Charpy V. Obliczanie energii według wzoru: K= M*g*L*(cosβ- cosα) [J], M- masa wahadła zredukowana do środkowej części bijaka, L- dł. Wahadła, od osi obrotu do środka zredukowanej masy, β- kąt odchylenia wahadła po zniszczeniu próbki, α- kąt podniesienia wahadła. Prędkość uderzenia młota: V= pierwiastek(2*g*L(1- cosα))= pierwiastek(2*g*H) [m/s], g- przyspieszenie ziemskie, L- dł. Wahadła, α- kąt podniesienia wstępnego wahadła, H- wysokość podniesienia wstępnego wahadła (energia potencjalna).

Celem statycznej próby ściskania zwykłej jest identyfikacja: granicy plastyczności, wytrzymałości na ściskanie, skrócenia względnego, wykresu ściskania. Celem statycznej próby ścisłej na ściskanie jest wyznaczenie: modułu sprężystości podłużnej Younga, współczynnik Poissona, umownej granicy sprężystości, umownej granicy plastyczności. Dla materiału plastycznego: Rplc= Pplc/S0 [MPa], Pplc [N]- siła odpowiadająca granicy plastyczności przy ściskaniu, S0 [mm^2]- początkowe pole powierzchni próbki. Materiał kruchy: Rc=Pc/S0 [MPa], Pc- siła maksymalna. Naprężenie niszczące próbkę: τmax=σ1/2 [MPa], σ1- naprężenie ściskające, po przekroczeniu którego następuje złom poślizgowy. Skrócenie względne: ac=Δl/l0=(l0-l1)/l0 *100%, l0- dł. Początkowa próbki, l1- dł. Po odkształceniu, Δl- skrócenie bezwzględne. Rodzaje próbek: używa się próbek w kształcie walca, ich szczegółowe wymiary definiuje norma PN-57/H-04320. Zakres średnic: d=10 mm, 20, 30. Wysokość h powinna wynosić 1,5 d0. Do wyznaczenia Ec, Rc0,01 oraz Ec0,2 przy użyciu ekstensometrów proporcje próbek winny wynosić: h=3 d0 lub h=10 d0. Udarność- obciążenia dynamiczne charakteryzujące się narastaniem sił w bardzo krótkich przedziałach czasowych. Na wytrzymałość udarową ma wpływ temp.: im jest ona niższa, tym wytrzymałość na udarność, którą oznaczamy jako KC, jest mniejsza. KC=K/S0 [J/cm^2], K [J]- energia potrzebna do złamania próbki. Rodzaje próbek: mają mieć przekrój kwadratowy 10x10 mm oraz długość 55 mm. Mogą się różnić kształtem i głębokością karbu oraz szerokością b przekroju próbki. Norma dopuszcza szerokość b próbek wynoszącą 10; 7,5 i 5 mm. Norma PN-EN/10045-1 przewiduje następujące rodzaje próbek: typu Mesnagera, ISO- Charpy U, ISO- Charpy V. Obliczanie energii według wzoru: K= M*g*L*(cosβ- cosα) [J], M- masa wahadła zredukowana do środkowej części bijaka, L- dł. Wahadła, od osi obrotu do środka zredukowanej masy, β- kąt odchylenia wahadła po zniszczeniu próbki, α- kąt podniesienia wahadła. Prędkość uderzenia młota: V= pierwiastek(2*g*L(1- cosα))= pierwiastek(2*g*H) [m/s], g- przyspieszenie ziemskie, L- dł. Wahadła, α- kąt podniesienia wstępnego wahadła, H- wysokość podniesienia wstępnego wahadła (energia potencjalna).