Neurologia – dziedzina medycyny zajmująca się schorzeniami obwodowego układu nerwowego i ośrodkowego układu nerwowego . Neurologia i psychiatria są dziedzinami pokrewnymi, a niektóre choroby są domeną zarówno neurologa jak i psychiatry . Neurologia zajmuje się głównie schorzeniami, których podłożem jest proces uszkadzający układ nerwowy

Najważniejsze choroby neurologiczne, których leczeniem zajmują się specjaliści neurolodzy to:

• padaczka

stwardnienie zanikowe boczne

• choroba i zespół Parkinsona

• choroba Alzheimera

choroba Huntingtona

choroba Creutzfeldta-Jakoba

zespół Guillain-Barre

stwardnienie rozsiane

Migrena

klasterowy ból głowy

udar mózgu

• zapalenie opon mózgowych

PADACZKA inaczej epilepsja

choroba o złożonej, różnej etiologii, cechująca się pojawianiem napadów padaczkowych. Napad padaczkowy zaś jest wyrazem przejściowych zaburzeń czynności mózgu, polegających na nadmiernych i gwałtownych, samorzutnych wyładowaniach bioelektrycznych w komórkach nerwowych . Biochemicznymi przyczynami pojawiania się tych wyładowań mogą być:

• zaburzenia równowagi pomiędzy neuroprzekaźnikami pobudzającymi i hamującymi;

obniżony próg pobudliwości neuronów spowodowany np. zaburzeniami elektrolitowymi ;

• zaburzenia pracy pompy sodowo-potasowej , wynikające z niedoboru energii.

Dzielimy na napady:

• grand mal – duże (występują objawy przepowiadające napad, np. ból głowy, pacjent krzyczy upada na ziemię i wypręża kończyny potem dochodzi do drgawek, trwa to 2-3 min)

petit mal – małe (charakterystyczne dla dzieci, mioklonie, typu „absence”)

Jacksonowskie – jednostronne drgawki, zaczynają się od góry, mogą przejść na drugą stronę

STWARDZNIENIE ZANIKOWE BOCZNE inaczej choroba Gehriga

choroba neuronu ruchowego, łac. sclerosis lateralis amyotrophica, ang. amyotrophic lateral sclerosis, ALS) – nieuleczalna, postępująca choroba neurodegeneracyjna , która prowadzi do niszczenia komórek rogów przednich rdzenia kręgowego , jąder nerwów czaszkowych rdzenia przedłużonego oraz neuronów drogi piramidowej , czyli wybiórczego uszkodzenia obwodowego (dolnego) i ośrodkowego (górnego) neuronu ruchowego.

Etiologia tego rzadkiego schorzenia nie jest do końca poznana.
Istnieją dwa typy ALS:

• uwarunkowane genetycznie ALS (FALS); przyjmuje się, że do 20% przypadków stwardnienia bocznego zanikowego jest spowodowane mutacją genu kodującego dysmutazę ponadtlenkową (SOD1) na chromosomie 21;

• pozostałe przypadki to sporadyczne ALS.

PARKINSON

morbus Parkinsoni , ang. Parkinson's disease, PD; dawniej drżączka poraźna, paralysis agitans) – samoistna, powoli postępująca, zwyrodnieniowa choroba ośrodkowego układu nerwowego, należąca do chorób układu pozapiramidowego. Nazwa choroby pochodzi od londyńskiego lekarza Jamesa Parkinsona, który w 1817 roku rozpoznał i opisał objawy tego schorzenia, jednak podłoże anatomiczne i biochemiczne tego schorzenia poznano dopiero w latach 60. XX wieku.

W chorobie Parkinsona do objawów chorobowych dochodzi z powodu zmian zwyrodnieniowych komórek nerwowych w istocie czarnej (łac. substantia nigra) i innych obszarach barwnikonośnych mózgowia. Konsekwencją zaburzenia funkcji tych neuronów jest niedobór dopaminy (ok. 70-80%) w istocie czarnej i prążkowiu, i przewaga aktywności neuronów glutaminergicznych, hamujących jądra wzgórza. W zmienionych chorobowo obszarach mózgowia stwierdza się obecność ciał Lewy'ego.

Objawy: spowolnienie ruchów, zubożenie, drżenie o charakterze spoczynkowym, sztywność mięśniowa, potem zaburzenia wegetatywne(ślinotok, zaburzenia mowy i psychiczne)

ALZHEIMER

postępująca, degeneracyjna choroba ośrodkowego układu nerwowego, charakteryzująca się występowaniem otępienia.

Otępienie (demencja; łac. dementia) – spowodowane uszkodzeniem mózgu znaczne obniżenie się sprawności umysłowej. Istnieje wiele definicji i kryteriów otępienia, ponieważ istnieją spory, kiedy obniżenie sprawności umysłowej staje się już otępieniem. Wbrew niektórym potocznym opiniom, otępienie nie jest normalnym objawem procesów starzenia się.

CHOROBA HUNTINGTONA

Pląsawica Huntingtona (choroba Huntingtona, łac. chorea chronica hereditaria progressiva, ang. Huntington's disease, chorea progressiva maior, HD) – choroba genetyczna , atakująca ośrodkowy układ nerwowy . Objawami choroby są niekontrolowane ruchy oraz otępienie . Nasilenie objawów postępuje w czasie.

CHOROBA CREUTZFELDA – JACOBA inaczej stwardnienie kurczowe, stwardnienie rzekome

choroba neurologiczna z grupy pasażowalnych encefalopatii gąbczastych (TSE), której czynnikiem patogennym są najprawdopodobniej priony . Podobnie jak inne choroby z tej grupy ma charakter neurozwyrodnieniowy i cechuje ją odkładanie w ośrodkowym układzie nerwowym i niektórych innych tkankach nieprawidłowej izoformy białka prionu, występuje w czterech postaciach różniących się przede wszystkim etiologią: *sporadycznej -wykrywalne charakterystyczne złogi prionów,* rodzinnej- odziedziczona, *jatrogennej-postępujący zespół móżdżkowy u chorych leczonych preparatami przysadki mózgowej . i *tzw. wariantu choroby-zakażeniem od bydła

zespół Guillain-Barre

ostra, zapalna poliradikuloneuropatia demielinizacyjna o nieznanej etiologii.

Do uszkodzenia nerwów w przebiegu GBS dochodzi na skutek procesów autoimmunologicznych.

może być powikłaniem zakażenia układu pokarmowego pałeczką Gram(-) z rodzaju Campylobacter , a także zapalenia wątroby typu B (wirus HBV), mononukleozy zakaźnej .

STWARDNIENIE ROZSIANE

SM, ang. multiple sclerosis, MS) – przewlekła, zapalna, demielinizacyjna choroba centralnego układu nerwowego , w której dochodzi do wieloogniskowego uszkodzenia (demielinizacji i rozpadu aksonów) tkanki nerwowej.

Choroba ma najczęściej przebieg wielofazowy z okresami zaostrzeń i poprawy. Częstość jej występowania zależy od rejonu geograficznego i waha się od 2 do 150 na 100 000 ludności w zależności od kraju i konkretnej populacji. Stwardnienie rozsiane zostało przez Jeana-Martina Charcota. Dotyczy najczęściej osób młodych, ze szczytem występowania między 20. a 40. rokiem życia, i nieznaczną przewagą zachorowań u kobiet niż mężczyzn.

W ogólnym rozumieniu SM jest chorobą dotyczącą komórek nerwowych (neuronów), glejowych (oligodendrocyty), komórek odpornościowych mózgu (mikroglej) w której dochodzi do uszkodzenia otoczki mielinowej wokół wypustek komórek nerwowych, co powoduje niemożność prawidłowego przekazywania impulsów wzdłuż dróg nerwowych w mózgowiu i rdzeniu kręgowym. Nazwa "stwardnienie rozsiane" odzwierciedla rozsianie procesu patologicznego w różnych miejscach układu nerwowego, jak również rozsiew zmian w czasie.

MIGRENA

Migrena – powtarzający się, najczęściej jednostronny, pulsujący ból głowy. Migrena trwa zazwyczaj od 4 do 72 godzin. Charakteryzuje się różnym stopniem nasilenia i częstotliwością występowania. Bóle nasilają się pod wpływem emocji lub wysiłku fizycznego. Występuje światłowstręt (fotofobia), nadmierna wrażliwość na dźwięki (fonofobia) i zapachy, występują też nudności i wymioty. Niekiedy przed wystąpieniem epizodu migrenowego, może pojawić się tzw. aura (występująca w 10% przypadków migren), w postaci parestezji, ubytków w polu widzenia, pojawienia się mroczków, niedowładu, afazji.

Przypuszczalnie migrena jest związana z genetyczną predyspozycją do nadwrażliwych reakcji neuronaczyniowych. Podłożem może być nieprawidłowe funkcjonowanie receptorów kanałów jonowych kory mózgowej, neuronów regulujących przepływ mózgowy oraz płytek krwi lub makrofagów.

KLASTEROWY BÓL GŁOWY

występuje znacznie rzadziej niż migrena lub bóle głowy typu napięciowego, ale dokładna częstość jego występowania nie jest znana. Wydaje się, że w wielu przypadkach pozostaje nierozpoznany. Często bywa mylony z migreną czy nerwobólem . Typowe kłucie, pieczenie i duży bół w okolicy oczodołu, często promieniujący.

UDAR

zespół objawów klinicznych związanych z nagłym wystąpieniem ogniskowego lub uogólnionego zaburzenia czynności mózgu , powstały w wyniku zaburzenia krążenia mózgowego i utrzymujący się ponad 24 godziny.

Udar mózgu może być krwotoczny (wywołany wylewem krwi do mózgu) lub niedokrwienny (wywołany zatrzymaniem dopływu krwi do mózgu), przy czym udar niedokrwienny może być również wtórnie ukrwotoczniony. Do udarów krwotocznych zalicza się krwotoki śródmózgowe i podpajęczynówkowe.

Objawy udaru zależą od lokalizacji miejsca uszkodzenia. W wielu przypadkach udar mózgu jest stanem zagrażającym życiu, jako zaburzenie wymaga bezwzględnie hospitalizacji, najlepiej na wyspecjalizowanym oddziale udarowym.

Czynniki ryzyka modyfikowalne (nadciśnienie tętnicze dieta, aktywność) i niemodyfikowalne(wiek, płeć, rasa)

objawy:niedowłady paraliż, zaburzenie czucia, mowy, świadomości, nawet śmierć.

ZAPALENIE OPON MÓZGOWYCH

choroba wywoływana przez wirusy lub bakterie , rzadziej przez pierwotniaki , pasożyty i niektóre leki, obejmująca opony mózgowo-rdzeniowe

Podstawowe objawy to bóle głowy , wymioty i objawy oponowe (sztywność karku , objaw Brudzińskiego ).

Mogą też występować: gorączka, senność, śpiączka, podwójne widzenie, zaburzenia mowy, porażenie mięśni, padaczka.

Zapalenie bakteryjne, częściej dotyka dzieci niż dorosłych, szerzy się drogą kropelkową.

- trudnosci w przełykaniu =DYSFAGIA

- uposledzenie mowy =DYSARTIA

- zaburzenie utrzymania równowagii i koordynacji (drenie) =ATAKSJA

- wykonywanie zbyt obszernych ruchów,niedostosowanych do obiektu =DYSMETRIA

- niemożnosc wykonania celowego ruchu = DYSPRAKSJA

- niemożnosc wypowiedzenia sie za pomoca mowy=DYSFAZJA EKSPRESYJNA}afazja

ruchowa

- niemożnosc rozumienia wypowiadanych wyrazów =DYSFAZJA RECEPCYJNA}afazja

czuciowa

-niemożnosc rozpoznawania znajomych przedmiotów =AGNOZJA

- uporczywe powtarzanie tej samej odpowiedzi = PERSEWERACJA

- ignorowanie chorej strony oraz pobliskiej przestrzeni=ZESPÓŁ ZANIEDBYWANIA

POŁOWICZEGO (z.z.p)

-drętwienia – PARASTEZJE

-upośledzenie precyzyjnych, celowych ruchów przy braku niedowładu – APRAKSJA

-oznacza całkowitą utratę zdolności do mowy – AFAZJA

-SPASTYKA- wzmożone napięcie mięśniowe czyli spastyczność

Metody fizjoterapii w leczeniu SM:

• Cwiczenia stopniowe

- od pełnego do coraz mniejszego zakresu ruchu

- od szybkich do wolnych

- od symetrycznych do asymetrycznych

- od małego obciążanie do wiekszego ( unikanie zbyt silnych )

- od krótkiego czasu trwania cwiczen do wydłużania

• Wszystkie typy cwiczen w zależnosci od stanu pacjenta , od biernych do oporowych

(unikanie zbyt silnych ).

• Gdy pacjent jest leżacy to profilaktyka przeciw przykurczowa, odleżynowa,

zaburzenia oddychania.

• Przy spastycznych zaburzeniach ruchu stosowac metode Bobach.

• Cwiczenia koordynacyjne np.PNF np. rytmiczna stabilizacja, zmiana kierunku ruchu

na przeciwny.

• Stosowanie krioterapii unikanie ciepła

• Stretching

• Cwiczenia w wodzie

• Dostosowac terapie do fazy choroby ostra/ przewlekła : w ostrej ograniczamy sie do

ruchów biernych i zamiany pozycji.

Choroby neurologiczne leczymy głównie kinezyterapią, masażem i fizykoterapią.

Elektrostymulacja

Zabieg, w którym wykorzystuje się prądy małej częstotliwości w celu wywołania skurczu (pobudzenie) mięśni lub nerwów. Prądy te złożone są z impulsów o różnym przebiegu i częstotliwości, które można dowolnie regulować i dowolną ilość razy powtórzyć. Istnieją dwie metody: jednobiegunowa (elektrodę przykłada się w miejscu gdzie nerw wnika bezpośrednio do mięśnia) lub dwubiegunowa (2 elektrody przykłada się w pobliżu przyczepów mięśnia odnerwionego - włókna straciły zdolność przewodzenia impulsów).

DZIAŁANIE:

• przeciwbólowe,

 zmniejszenie napięcia mięśni,

 usprawnienie procesów odżywczych mięśni,

• Poprawa ukrwienia tkanek, gimnastyka mięśni.

WSKAZANIA:

• niedowłady, zaniki i osłabienie mięśni,

stany po porażeniach mięśni lub po zdjęciu opatrunku,

choroby układu nerwowo-mięśniowego,

• choroby układu krążenia,

PRZECIWWSKAZANIA:

• ropne stany zapalne skóry i tkanek miękkich,

epilepsja,

ciąża,

ostre stany zapalne,

rozrusznik serca,

miażdżyca zarostowa tętnic,

nowotwory,

zapalenie żył,

• zakrzepy.

PNF

Celem metody PNF jest ponowna nauka (tzw. reedukacja) lub odtworzenie konkretnej funkcji ruchowej, utraconej w wyniku choroby. Jest to kompleksowa terapia, oparta o najnowszą wiedzę i osiągnięcia z dziedziny neurofizjologii.

• Metoda PNF znajduje zastosowanie w bardzo wielu jednostkach chorobowych, głównie z dziedziny neurologii i ortopedii. - Leczenie ukierunkowane jest na odzyskanie utraconej w wyniku procesu chorobowego funkcji ruchowej

Program rehabilitacji, ustalany jest na podstawie badania i dobrany jest indywidualnie do aktualnych możliwości pacjenta. Fizjoterapeuta posiada bogaty wachlarz technik, umożliwiający mu dobranie możliwie efektywnej formy ćwiczeń.
Metoda PNF, to przede wszystkim filozofia, czyli pewien ogół zasad pracy z pacjentem, który umożliwia efektywne osiągnięcie celu - powrotu do zdrowia.

• Ćwiczenia są zawsze bezbolesne

Fizjoterapeuta wykorzystuje pewne mechanizmy neurofizjologiczne (irradiacja, wzmocnienie) w celu poprawy zaburzonej funkcji danego odcinka ciała

Rehabilitacja ukierunkowana jest na leczenie konkretnej zaburzonej funkcji a nie tylko struktury, dlatego pacjent uczy się najbardziej potrzebnych dla niego czynności dnia codziennego

Ćwiczenia odbywają się w wielu często zmieniających się pozycjach wyjściowych, terapia jest ciekawa, urozmaicona

Pacjent bierze czynny udział w procesie rehabilitacyjnym również poprzez udział w wyznaczaniu tzw. krótkich celów terapii oraz poprzez intensywny plan ćwiczeń domowych

Każda rehabilitacja przynosi konkretny rezultat, udokumentowany testem na problem funkcjonalny. Dzięki temu fizjoterapeuta na bieżąco kontroluje i optymalizuje plan rehabilitacji
W terapii metodą PNF, Fizjoterapeuta wykorzystuje specyficzne dla metody wzorce ruchowe, które przebiegają trójpłaszczyznowo,  w tzw. płaszczyznach diagonalnych (skośnych), efektywnie angażując możliwie największą ilość grup mięśniowych, biorących udział w danym ruchu. Taka forma ruchu, stanowi bardzo bogate źródło aferentacji, czyli impulsacji od efektora (Np. receptorów czucia głębokiego we włóknach mięśniowych, jednostek wykonywających dany ruch) w kierunku kory somatosensorycznej, czyli ośrodkowego układu nerwowego. Bardzo ważnym elementem tych wzorców ruchowych, jest składowa rotacyjna wzorca.
Rehabilitant, wykorzystując zasady główne torowania, czyli ułatwiania nauki danego ruchu, potrafi skuteczniej aniżeli ma to miejsce w tradycyjnie rozumianej kinezyterapii, osiągnąć z pacjentem wyznaczony cel.
Intensywna aferentacja, czyli zsumowane w czasie i przestrzeni bodźce, docierające do OUN, osiągana jest poprzez stosowanie w terapii następujących zasad:

kontakt manualny rehabilitanta z daną częścią ciała, odbywa się przy pomocy tzw. chwytu lumbrykalnego, który efektywniej stymuluje receptory czucia powierzchownego (dotyku, temperatury) w skórze, dokładnie określa kierunek wykonywanego ruchu oraz umożliwia pracę z optymalnie dobranym oporem

opór manualny: jest dostosowany optymalnie do możliwości i potrzeb pacjenta, dawkowany przeciwko wszystkim składowym ruchu, poprzedzonym optymalnym rozciągnięciem włókien mięśniowych (wydajniejszy skurcz danej grupy mięśniowej). Zastosowany prawidłowo, umożliwia osiągnięcie optymalnej irradiacji (patrz niżej) pożądanej grupy mięśni synergistycznych

Irradiacja (promieniowanie pobudzenia): stwarza rehabilitantowi możliwość zaktywizowania chorego obszaru ciała pacjenta (skurcz osłabionych jednostek mięśniowo-ścięgnistych), pracując na zdrowym i prawidłowo funkcjonującym rejonie ciała pacjenta - przeciwstronnej kończynie górnej, kończynie dolnej, tułowiu itp., w jednym łańcuchu kinematycznym

kontakt werbalny rehabilitanta z pacjentem oraz kontakt wizualny pacjenta z daną częścią ciał, wykonującą ruch

wykorzystanie technik trakcyjnych oraz aproksymacji i stretchu itp.

• zmiana normalnej kolejności sekwencji ruchu (timing for emphasis) w celu możliwie efektywnej poprawy osłabionej składowej wzorca ruchu
  
  Terapia PNF kładzie bardzo duży nacisk na reedukacje prawidłowego stereotypu chodu.

BOBATH

Usprawnianie według Metody NDT-Bobath ma pomóc dziecku we wszechstronnym rozwoju tak, aby mogło uzyskać niezależność w życiu i wykorzystać swe możliwości na tyle, na ile pozwala istniejące uszkodzenie Ośrodkowego Układu Nerwowego (OUN).

Uzasadnieniem dla opracowanego postępowania Metodą NDT-Bobath było stwierdzenie, że rozwój dziecka z dysfunkcją OUN, w tym z Mózgowym Porażeniem Dziecięcym (MPDz), przebiega inaczej niż rozwój prawidłowy.

główne zasady usprawniania według koncepcji NDT-Bobath obejmują:

- wpływanie na napięcie mięśni poprzez obniżanie napięcia wzmożonego i podwyższanie obniżonego, co jest możliwe dzięki zastosowaniu odpowiednich technik postępowania już od pierwszych miesięcy życia,

- hamowanie nieprawidłowych odruchów oraz

- wyzwalanie ruchów w formie najbardziej jak to jest tylko możliwe zbliżonej do prawidłowych, co zostaje osiągnięte poprzez wspomaganie i prowadzenie ruchu z punktów kluczowych, czyli punktów kontroli ruchu, którymi są: głowa,obręcz barkowa , obręcz miedniczna i inne części ciała, oraz

- wykorzystywanie i utrwalanie zdobytych umiejętności ruchowych w codziennych czynnościach.

Terapeuta ćwiczy całe ciało dziecka, a nie porusza wybranymi kończynami. Dzięki temu dostarcza odpowiednich doznań czuciowych i ruchowych, a dziecko jest dynamicznie aktywizowane. Pomoc przy wykonywaniu ruchu powinna być taka, aby zapewniała maksymalny i aktywny udział dziecka, a jednocześnie nie wywoływała nieprawidłowych odpowiedzi wynikających ze zbyt dużego wysiłku czy stresu.

Każdy ruch jest odpowiednio przygotowywany i połączony z przemieszczaniem ciężaru ciała i środka ciężkości. Rodzaj, tempo i rytm ćwiczeń dobiera się indywidualnie. Podczas ćwiczeń dziecko nie powinno płakać, gdyż płacz zmniejsza skuteczność działań terapeutycznych oraz powinno mieć zapewnione pełne poczucie bezpieczeństwa, co warunkuje osiągnięcie współpracy i akceptacji z prowadzącym ćwiczenia.

Mimo, że zajęcia prowadzi się najczęściej indywidualnie, ich celem jest zawsze przygotowanie dziecka do uczestniczenia w normalnym życiu rodzinnym i społecznym. To indywidualne podejście daje możliwość uwzględnienia potrzeb psychologicznych dziecka, stopnia jego sprawności, występujących zaburzeń, warunków rodzinnych i środowiskowych.

Jak już było wspomniane, usprawnianie według koncepcji NDT-Bobath jest szczególnie przydatne w leczeniu niemowląt i dzieci, ponieważ może być łatwo włączone w ich biologiczny rytm dnia.

FIZYKOTERAPIA

• KRIOTERAPIA

Dzieli się na miejscową i ogólną

w medycynie , forma zimnolecznictwa z zastosowaniem temperatur poniżej 0 °C. .

wskazana :

• zwalczanie przewlekłego i patologicznego bólu (metoda zachowawcza)

• zwalczanie odruchowej i ośrodkowej spastyczności mięśni w procesie rehabilitacji neurologicznej
  
  Prąd galwaniczny wskazania- neuralgia,zaburzenia krążenia,zmiany zwyrodnieniowe w stawach,bóle mięśniowe.
  
  Prądy Traberta wskazania- zmiany zwyrodnieniowe w stawach,stany pourazowe,bóle mięśniowe,zaburzenia wegetatywne,neuralgia,zaburzenia krążenia obwodowego,wzmożenie napięcia mięśniowego.
  
  Prąd neofaradyczny wskazania- reedukacja mięśni ,wzmocnienie siły mięśniowej,trening mięśni .
  
  Prądy diadynamiczne wskazania- stany pourazowe,choroby reumatyczne,zaburzenia krążenia,neuralgia.
  
  Prądy interferencyjne średniej częstotliwości wskazania- stany pourazowe,zmiany zwyrodnieniowe w stawach,przykurcze wynikające z unieruchomienia,neuralgia,bóle mięśniowe,wzmożone napięcie mięśniowe, zaburzenia krążenia.
  
  Prąd średniej częstotliwości falujący wskazania- wzmocnienie siły mięśniowej,obrzęk,krwiak,trening siły mięśniowej.
  
  Tonoliza wskazania- spastyczność mięśni .
  
  Laser wskazania- schorzenia narządy ruchu o etiologii przeciążeniowej i zwyrodnieniowo-wytwórzej jak entezopatie,neuropatie z usidleniem nerwów obwodowych,zapalenia pochewek ścięgien,zespół bolesnego łokcia,zespół bólów krzyża,uszkodzenia narządów ruchu ,jak skręcenia stawów, stłuczenia,stany po złamaniach, leczenie uszkodzeń nerwów obwodowych, laserowe leczenie bólu,zmiany bliznowate.
  
  Pole magnetyczne wskazania- choroby zwyrodnieniowe kręgosłupa i stawów obwodowych,stany po operacjach ortopedycznych,choroby reumatoidalne,stany po urazach narządu ruchu,opóźniony zrost kości, niedowłady wiotkie,spastyczne,zespoły bólowe w schorzeniach neurologicznych, zaburzenia krążenia.
  
  
  Ultradżwięki wskazania- choroba zwyrodnieniowa stawów,stany pourazowe narządu ruchu, przykurcze.
  
  Jonoforeza, fonoforeza zabiegi z wykorzystaniem leków wskazania- jak w zabiegach prądowych i ultradżwięków.
  
  Sollux wskazania- stany pourazowe,przewlekłe zapalenia nerwów,porażenia wiotkie kończyn,działanie przeciwbólowe,przeciwobrzękowo.

MASAŻ

• przy spastyce rozluźniający kończyn w przypadku kg od ramienia do ręki

w wiotkości pobudzający

KINEZYTERAPIA zależy od siły mięśniowej

• Cwiczenia bierne

ćwiczenia czynno-bierne

ćwiczenia czynne

przy zanikach mięśni synergistyczne

przy spastyce redresyjne