ęłęóCytaty z rozmowy z indyjskim guru: Śri Nisargadatta Maharaj (1897-1981). Maurycy Frydman (1901-1976) to jego przyjaciel, który powołał teksty rozmów do istnienia.

Nie wiecie, ludzie, jak wiele tracicie nie znając swej prawdziwej jaźni. Nie jesteście ciałem ani umysłem - ani drewnem, ani ogniem. Pojawiają się one i znikają zgodnie z własnymi prawami. Jesteście przecież własną prawdziwą jaźnią i ją kochacie. Cokolwiek czynicie, czynicie to dla własnej szczęśliwości. Głównym zadaniem waszym jest osiągnąć ją, poznać i pielęgnować. Od niepamiętnych czasów kochaliście siebie, ale nigdy mądrze. Używajcie waszego ciała i umysłu mądrze, w służbie własnej jaźni. Bądźcie wierni waszej prawdziwej jaźni, kochajcie ją bez zastrzeżeń. Nie udawajcie, że kochacie bliźnich tak, jak siebie samych. Zanim nie uświadomicie sobie ich jedności z wami, pokochać ich nie możecie. Nie stwarzajcie pozorów, że jesteście tym, czym nie jesteście, i nie wypierajcie się tego, czym jesteście naprawdę. Wasza miłość ku innym jest wynikiem samopoznania, a nie jej przyczyną. Bez samorealizacji żadna cnota nie jest autentyczna. Gdy będziecie wiedzieć bez cienia wątpliwości, że we wszystkim, co istnieje, płynie to samo życie i że wy jesteście tym życiem, pokochacie wszystko w sposób naturalny i spontaniczny. Gdy zdacie sobie sprawę z głębi i pełni waszej miłości do siebie samych, będziecie wiedzieć, że każde żywe stworzenie i cały wszechświat mieszczą się w waszym uczuciu. Kiedy jednak patrzycie na coś, jak na rzecz od was oddzieloną, pokochanie tego nie jest możliwe, ponieważ się tego boicie. Alienacja powoduje lęk, a lęk pogłębia alienację. Błędne koło. Tylko samorealizacja może je przerwać.

~:~

Problem powstaje dopiero wtedy, gdy umysł nie chce płynąć wraz życiem i grzęźnie w nadbrzeżach. Przez płynięcie wraz życiem rozumiem akceptację - to, co nadchodzi, niech przyjdzie, to, co przemija, niech minie. Nie należy poddawać się pożądaniu ani bojaźni, lecz przyglądać się bacznie wszystkiemu, co się dzieje. Nie jest pan tym, co się zdarza. Ostatecznie nie jest pan nawet obserwatorem. Jest pan najwyższą możliwością, której manifestacją i wyrazem jest wszechobejmująca świadomość.

~:~

Urzeczywistnienie jest przeciwieństwem niewiedzy. Niewiedza, przyczyna cierpienia człowieka, polega na uznaniu świata za realny, a jaźni za coś nierzeczywistego. Odkrycie, że jedynie jaźń jest rzeczywista, zaś wszystkie inne rzeczy i zjawiska są czasowe i przemijające, to kluczowy warunek osiągnięcia wolności, pokoju i radości. Jest to w gruncie rzeczy bardzo proste. Zamiast patrzeć na świat wyimaginowany, należy uczyć się świata takiego, jaki on rzeczywiście jest. Z chwilą gdy to nastąpi, zobaczy pan także prawdziwego siebie. Jest to jakby oczyszczenie zwierciadła. Zwierciadło, które ukaże panu świat taki, jaki on rzeczywiście jest, ujawni panu zarazem pańskie nowe oblicze. Myśl "jestem", to jakby kawałek materiału do czyszczenia. Niech pan jej użyje.

~:~

Rola guru polega wyłącznie na instruowaniu i zachęcaniu. Uczeń jest zawsze całkowicie odpowiedzialny za samego siebie.

~:~

Świadomość nigdy nie może zmienić się dogłębnie, może się tylko modyfikować. Aby się przemienić, każda rzecz musi przejść przez śmierć, przez ciemność i rozpad. Podobnie jak biżuteria, która musi być stopiona zanim zostanie przelana do innej formy. To, co nie godzi się na śmierć, nie może ponownie się narodzić.

~:~

Musi pan przede wszystkim zrozumieć, że nie jest osobą, za którą się pan uważa. To, co pan sądzi o sobie, jest tylko tworem wyobraźni, fikcją. Nie ma pan żadnych rodziców, nie urodził się pan i nie umrze. Albo proszę zawierzyć temu co mówię, albo niech pan osiągnie to samo przez studia i badanie. Droga całkowitej wiary jest szybka, każda inna jest powolna i wymaga wytrwałości. Obie drogi należy sprawdzać w działaniu. Niech pan działa według tego, co pan uważa za słuszne - oto droga do prawdy.

~:~

Wszechświat jest pełen działania, ale nie ma aktora. Niezliczona mnogość osób małych i wielkich, nawet bardzo wielkich, identyfikuje się z jakimiś czynnościami, ale to nie zmienia faktu, że świat działania /madhakaś/ jest jedną całością, w której wszystko zależy od wszystkiego i wszystkiego dotyczy. Gwiazdy oddziałują na nas silnie i my oddziałujemy na gwiazdy. Niech pan przejdzie od działania do świadomości, pozostawi działania ciału i umysłowi - to ich domena. Niech pan pozostanie czystym świadkiem, póki nie rozpłynie się pan w Najwyższym.

~:~

Naprawdę szuka pan siebie samego, choć pan o tym nie wie. Jest pan miłością tęskniącą do czegoś godnego miłości i doskonałego. Przez swą ignorancję szuka pan tego w świecie przeciwieństw i sprzeczności. Gdy odkryje pan siebie w swoim wnętrzu, poszukiwania będą zakończone.

~:~

Prawdą jest, że każde zjawisko ma swoje przeciwieństwo. Rozkosz i ból, dobro i zło, wyższość i niższość, postęp i cofanie się, odpoczynek i wysiłek - wszystkie one pojawiają się i znikają razem. Dopóki istnieć będzie świat, istnieć będą jego przeciwieństwa. Mogą wprawdzie zdarzać się okresy harmonii, szczęścia i piękna, ale tylko na krótki czas. To, co jest doskonałe, powraca do źródła wszelkiej doskonałości, zaś przeciwieństwa prowadzą swoją grę.

~:~

Zrozumienie, że znane nie może być ani mną, ani moje, jest już wyzwoleniem. Wolność od utożsamiania się ze zbiorem wspomnień i nawyków, stan cudownej nieskończoności bytu, jego niespożyta zdolność twórcza, zupełna transcendentność i absolutna nieustraszoność, wypływają z głębokiego i niewyczerpanego źródła. Wiedzieć. że źródło jest źródłem a pozór jest pozorem, i że samemu jest się tym źródłem, to właśnie samorealizacja.

~:~

Świat jest niczym innym jak widowiskiem, błyskotliwym ale pozbawionym treści. Istnieje tak długo, jak długo chcę go widzieć i w nim uczestniczyć. Gdy przestaję troszczyć się o niego, znika. Nie ma on żadnej przyczyny i nie służy żadnemu celowi. Po prostu zdarza się w chwili naszego braku uwagi. Pojawia się dokładnie taki, jakim go widzimy, nie ma w nim jednak głębi ani treści. Realny jest tylko widz, którego można nazwać Jaźnią lub Atmanem. Dla Jaźni świat jest tylko barwnym widowiskiem, które bawi tak długo, jak długo trwa, i o którym się zapomina gdy się ono kończy. To co dzieje się na scenie, przyprawia widza o dreszcz zgrozy lub zmusza go do śmiechu, ale cały czas jest on świadomy, że to tylko widowisko. Nie bawią go w nim tylko dwie rzeczy: pożądanie i lęk.

~:~

Pragnienie prawdy jest najlepszym ze wszystkich pragnień, a jednak i ono jest jeszcze pragnieniem. Urzeczywistnienie wymaga odrzucenia wszystkich pragnień. Proszę pamiętać o tym, że pan jest. Oto pański roboczy kapitał. Niech pan go użyje, a przyniesie wiele korzyści.

~:~

Całe życie jest poszukiwaniem. Poszukiwania nie można uniknąć. Gdy poszukiwania ustają, oznacza to już stan najwyższy.

~:~

W kręgu świadomości pojawiają się różne rzeczy i nie należy specjalnie przywiązywać do tego wagi. Widok kwiatu jest równie cudowny jak wizja Boga. Ale po co przypominać to sobie i potem robić z tego problem? Niech pan nie dzieli wspomnień na wysokie i niskie, wewnętrzne i zewnętrzne, trwałe i przemijające. Niech pan je przekroczy i wróci do źródła, do swej Jaźni, która jest zawsze taka sama bez względu na to, co się zdarza. Słabość pańska wynika z przekonania, że pan się urodził w tym świecie. W rzeczywistości świat jest zawsze odtwarzany w panu i przez pana. Proszę patrzeć na wszystko jako na emanację światła, które jest źródłem pańskiego bytu. Odkryje pan, że w światłości tej znajduje się miłość i nieskończona energia.

~:~

Bóg jest tylko ideą w pańskim umyśle. Pan zaś jest naprawdę. Jedyne co może pan uważać za bezwzględnie pewne, to fakt: tu w tej chwili jestem. Proszę spróbować usunąć słowa tu w tej chwili, a pozostanie tylko słowo jestem, jako jedyne całkowicie bezsporne. Każde słowo istnieje w pamięci, pamięć dochodzi do świadomości, a świadomość istnieje we wszechświadomości, która jest odbiciem świadka na wodach istnienia.

~:~

Najważniejsza jest potrzeba wnikania w siebie samego. Dobieranie różnych podejść i metod może być dowodem niechęci do wnikania we własne wnętrze i lęku przed utratą złudzeń, że się jest kimś lub czymś określonym. Aby znaleźć wodę, nie będzie pan kopał wszędzie małych dołków, trzeba bowiem wiercić głęboko w jednym tylko miejscu. Tak samo aby znaleźć siebie, trzeba przeprowadzić gruntowne badanie własnego wnętrza. A w chwili gdy pan odkryje, że jest światłością świata, zda pan sobie sprawę, że jest pan również jego miłością.

~:~

Kim właściwie jest guru? To Najwyższy Nauczyciel, który nie jest ani tym światem, ani nawet myślą o nim. Znalezienie go oznacza osiągnięcie stanu, w którym przestaje się uważać fantazję za rzeczywistość. Proszę zrozumieć, że guru to rzeczywistość, prawda, to co jest. Guru to realista w wyższym znaczeniu tego słowa. Nie utożsamia się on z umysłem ani ze złudami. Guru ma doprowadzić pana do rzeczywistego bytu. Proszę nie spodziewać się po nim niczego innego. Jako pierwsza pojawi się miłość do siebie samego. Z jej blasku zrodzi się miłość do świata, ponieważ świat ten jest przecież pańskim dziełem. Światłość i miłość są bezosobowe, ale przebywają w pańskim umyśle jako poznanie i życzliwość wobec samego siebie.

~:~

Niech pan nade wszystko będzie egoistą i zapomni o wszystkim oprócz Jaźni. Jeśli pan pokocha Jaźń i nic więcej poza nią, przekroczy pan egoizm i nieegoizm. Wszelkie rozróżnienia przestaną mieć znaczenie. Miłość jednostkowa i miłość wszystkiego stopi się w miłość nową, miłość czystą i szczerą, do nikogo nie skierowaną i nie zamkniętą przed nikim. Niech pan w niej wytrwa, a potem zagłębi się w niej, bada siebie i kocha to dociekanie, aż nadejdzie chwila, gdy pan rozwiąże nie tylko swoje problemy, ale także problemy całej ludzkości. Co dalej robić, będzie pan na pewno wiedział. Niech pan nie pyta o sprawy powierzchowne, ale sięgnie do zagadnień podstawowych, do samych korzeni pańskiego bytu.

~:~

Przewidywanie powoduje niepewność, a pamięć - nieszczęście. Proszę nie nadużywać już swego umysłu, a wszystko pójdzie dobrze. Nie potrzebuje pan niczego robić, wszystko wyrówna się samo, gdy tylko porzuci pan, swoje zainteresowanie przeszłością i przyszłością, i zacznie żyć bez reszty w teraźniejszości.

~:~

Świadek nie jest osobą. Osoba powstaje, gdy istnieje dla niej podstawa czyli organizm, ciało. Absolut jest w nim obecny jako wszechświadomość. Wszechświadomość staje się świadomością świadka, gdy istnieje Jaźń. Gdy nie ma Jaźni, nie ma również świadka. Wszystko to jest bardzo proste; komplikacje powoduje obecność osoby. Proszę zrozumieć, że nie ma czegoś takiego, co by można było nazwać trwale wyodrębnioną osobą, a wszystko stanie się jasne. Wszechświadomość, umysł i materia są jedną rzeczywistością w dwóch aspektach; statycznym i czynnym, posiadającą ponadto trzy właściwości: bezwładność, energię i harmonię.

~:~

Przyjemność z natury jest ograniczona i przemijająca. Z bólu rodzi się pragnienie, w bólu szuka spełnienia, a kończy się bólem rozczarowania i rozpaczy. Ból jest tłem przyjemności, wszelka pogoń za przyjemnością powstaje w bólu i w bólu się kończy.

~:~

Tak, zawsze jest pan najwyższym. Lecz pana uwaga przykuta jest do rzeczy fizycznych lub mentalnych. Kiedy zaś uwaga odrywa się od rzeczy, wtedy przez chwilę jest pan czystym bytem. Gdy dzięki praktyce rozróżniania i nielgnięcia /wiweka-wajragja/ zawiesza pan zmysłowe postrzeganie i stany mentalne, wówczas wyłania się czysty byt, który jest pańskim naturalnym stanem.

~:~

Prawdziwego szczęścia nie można znaleźć w tym, co się zmienia i przemija. Przyjemności i przykrości nieuchronnie się przeplatają. Szczęście przychodzi z jaźni i wyłącznie w jaźni może być znalezione. Niech pan znajdzie swoje prawdziwe ja (swarupa), a wszystko inne się pojawi.

~:~

Jakkolwiek długie byłoby życie, stanowi ono i tak tylko chwilę i jest tylko snem. Podobnie znajduję się już poza wszelkimi cechami osobowymi. Pojawiają się one i znikają w mojej powłoce świetlnej, ale w żadnym razie nie mogą mnie określać. Wszechświat składa się z nazw i kształtów opartych na właściwościach i istniejących pomiędzy nimi różnicach, ale ja jestem poza tym wszystkim. Świat istnieje, ponieważ ja istnieję, ale ja nie jestem światem.