Zabawa'' w pomaganie

Jak pomagać, aby nie zaszkodzić?
Pomaganie to wcale nie jest prosta sprawa.

 Obdarzenie nas zaufaniem to największa

Nagroda, jaką możemy dostać do drugiego

 człowieka, nie każdy ją potrafi uszanować.

Problem jest w tym, czy w kontakcie
Z drugim człowiekiem postępować tak, jak

Podpowiada rozum, czy kierować się uczuciami?

Skutkiem myślenia jest między innymi

chłodna kalkulacja, czasem udawanie,

Manipulacja, a uczucia są zawsze prawdziwe.

 Lecz uczucia mogą wypływać
Z negatywnych schematów, oceniamy innych
Przez pryzmat naszych problemów, rzutujemy

 na nich swoje uczucia. Uwagi wypowiadane

głośno mogą zaszkodzić. Gdy ktoś nam się

 Zwierzaz kłopotów, trudno powstrzymać się

Do pocieszania, doradzania, osądzania,

 Moralizowania, itd. A może Po prostu at

Druga osoba potrzebuje wygadać się I nasze

 słuchanie będzie największą pomocą?

Na kilku pierwszych sesjach terapeuta

Spokojnie słucha naszych opowieści, nie

 wtrąca się I nie ,,naprawia'' nas , choć nasze

słowa są nieracjonalne. Zbyt szybkie negowanie prawdziwiści poglądów może spowodować
U osoby potrzebującej pomocy opór, zamknięcie

 się.
Po pewnym czasie, gdy terapeuta zdobędzie

Zaufanie swego klienta, próbuje ingerować

 Wjego sposób myślenia. Wiele osób nie

Wytrzymuje uwag terapeuty
I rezygnuje z terapii, uwagi odbierane są jako

 Krytyka, lepiej działać wg utartych

Negatywnych schematów,
Bo są znane, niż uczyć się czegoś nowego.

Ja sama miałam takie momenty,w których

 myślałam,
że terapeuta mnie nie lubi, Bo mnie krytykuje,

 a skoro mnie nie lubi, za dużo MI nie pomoże,

 więc może lepiej dać sobie spokój z terapią.

To była projekcja. Terapeutka przypominała

MI moją matkę, która mnie stale krytykowała.

Jednak przetrwałam te chwile słabości. DDA są przewrażliwieni na własnycm punkcie I trzeba

 wiedzieć, jak do nich dotrzeć, aby ich nie urazić,

 Niewystraszyć, do każdego uczestnika terapii

 Trzebamieć indywidualne podejście. Ale

 Zdrugiej strony... jeśli ktoś rezygnuje
Z terapii na samym początku, może nie jest

Jeszcze gotowy, aby zmierzyć się ze swoimi

Problemami? Przetrwają ci, którzy mają

 Dostateczniesilne Ego.

Wracam do ,,zabawy'' w pomaganie. Zwykły

 człowiek nie jest specjalistą do pomagania.

Bardzo łatwo jest zrazić do siebie osoby, które

 Namzaufają. Ja sama nieraz zachowywałam się

 jak profesjonalistka patrząca chłodnym okiem

na czyjeś problemy, często to drążenie problemów przez zadawanie pytań do niczego nie prowadziło, oprócz ,,nakręcania się'' drugiej osoby, pojawiało się zniecierpliwienie: ,,Próbuję uświadomić Tobie Twoje fałszywe poglądy, a Ty nic nie rozumiesz
I nic w sobie nie zmieniasz!''

Tak naprawdę to ja kierowałam się fałszywym poglądem, że mam wpływ na drugiego człowieka,
że jestem w stanie go zmienić Już się nie ,,bawię''
W pomaganie. Są ludzie niereformowalni, którym można
W kółko powtarzać to samo, a I tak nic do nich nie dotrze. Czasem MI szkoda odpuścić, gdy widzę, że ktoś Sam sobie szkodzi, ale muszę się z tym pogodzić, że nie mam wpływu na innych, mam tylko wpływ na siebie
I mogę zmieniać się na lepsze. Mogę jedynie słuchać innych ludzi I cieszyć się z przebywania z nimi.