Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Str 0 / 1

I SA/Sz 196/07 - Wyrok

Data orzeczenia	2007-10-18
Data wpływu	2007-03-14
Sąd	Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
Sędziowie	Alicja Polańska Krystyna Zaremba Zygmunt Chorzępa /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem	6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Hasła tematyczne	Podatkowe postępowanie
Skarżony organ	Dyrektor Izby Skarbowej
Treść wyniku	Oddalono skargę
Powołane przepisy	Dz.U. 2005 nr 8 poz 60; art. 262;; Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - tekst jedn.
Sentencja Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zygmunt Chorzępa (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Alicja Polańska, Sędzia NSA Krystyna Zaremba, Protokolant Lidia Maląg, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 października 2007r. sprawy ze skargi A. C. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nałożenia kary porządkowej oddala skargę
Uzasadnienie Postanowieniem z dnia [...] nr [...], na podstawie art. 239 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. ordynacja podatkowa /Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm./ Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu zażalenia A. C. na postanowienie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...], nakładającego na skarżącą karę porządkową w kwocie [...] zł, postanowienie organu I instancji utrzymał w mocy. W uzasadnieniu postanowienia Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej nałożył na skarżącą karę porządkową w wyniku niewykonania dwukrotnie wysłanych ([...] i [...]) wezwań zobowiązujących skarżącą do osobistego stawiennictwa w Urzędu w charakterze świadka. Skarżąca miała złożyć zeznania w sprawie złożenia kaucji zabezpieczającej, zaliczek otrzymanych przez Spółkę w której była zatrudniona od osób fizycznych na zakup w 2001r. i 2002r., mieszkań oraz charakteru powiązań Spółek "R." i "P." S.A. Wezwana miała również przedłożyć dokumenty dotyczące wymienionych spraw. Przedmiotowe wezwania zostały skutecznie doręczone odpowiednio w dniu [...] i [...]. W odpowiedzi na wezwanie z dnia [...] (do stawienia się w dniu [...] o godz. 10.00) oraz w nawiązaniu do rozmowy telefonicznej z dnia [...] Skarżąca pismem z dnia [...] powiadomiła Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej, iż z powodu urlopu głównej księgowej firmy nie jest w stanie zgromadzić na wskazany termin całej dokumentacji, proponując stawiennictwo w dniu [...] godz. 10.00. W odpowiedzi natomiast na wezwanie z dnia [...] do stawienia się w dniu [...] o godz. 10.00. Skarżąca pismem z dnia [...] zwróciła się z prośbą o odroczenie przesłuchania i usprawiedliwienie obecności, wskazując jako powód wezwanie jej przez Sąd Okręgowy w charakterze świadka na dzień [...] godz. 12.00 w sprawie z powództwa W. W. i innych przeciwko G. L. i innym o zapłatę (wezwanie z dnia [...] sygn. akt IC [...]), proponując wyznaczenie przesłuchania na dzień [...]. Na postanowienie organu z dnia [...] skarżąca złożyła zażalenie, wnosząc o jego uchylenie w całości. W zażaleniu nie podała zarzutów wskazujących na wadliwość przedmiotowego postanowienia oraz nie wskazała stosownych dowodów uzasadniających Jej żądanie. Uzupełniając na wezwanie organu zażalenie pismem z dnia [...] skarżąca stwierdziła, iż Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej mógł nałożyć karę porządkową w przypadku nie stawienia się wzywanego bez uzasadnionej przyczyny. W ocenie skarżącej, dołożyła ona wszelkiej staranności aby powiadomić Urząd i uzgodnić kolejny termin. Przyczyna wyznaczenia nowego terminu była niezależna od niej. Ponadto skarżąca wskazała, iż nałożona na nią przedmiotowym postanowieniem kara jest dla niej dotkliwa, gdyż jej wynagrodzenie miesięczne stanowi przychód w kwocie [...] zł (brutto). Dyrektor Izby Skarbowej rozpatrując zażalenie nie znalazł podstaw do uchylenia postanowienia. W uzasadnieniu swojego orzeczenia wskazał, iż zgodnie z treścią przepisu art. 262 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej : "Strona, pełnomocnik strony, świadek lub biegły, którzy mimo prawidłowego wezwania organu podatkowego nie stawili się osobiście bez uzasadnionej przyczyny, mimo że byli do tego zobowiązani, mogą zostać ukarani karą porządkową do 2.500,00 zł". Z powyższego przepisu wynika więc, iż wymierzenie kary porządkowej jest uzależnione od wystąpienia trzech przesłanek, tj. przynależności podmiotu, który może być ukarany do wskazanego w przepisie kręgu osób, prawidłowego wezwania podmiotu, a także wystąpienia nieuzasadnionej przyczyny do osobistego stawienia się. Skarżąca została wezwana w charakterze świadka, a więc należy do osób wymienionych we wskazanym przepisie. Wezwania, zarówno z dnia [...], jak i z dnia [...] spełniały wymogi z art. 159 Ordynacji podatkowej, jak również zostały skutecznie doręczone, odpowiednio w dniu [...] i [...]. Oba wezwania zawierały pouczenie o skutkach prawnych niezastosowania się do wezwania, a więc skarżąca została poinformowana o konsekwencjach niezastosowania się do wezwania. Odnośnie twierdzenia skarżącej, że dołożyła należytej staranności aby powiadomić Urząd Kontroli Skarbowej o niemożności stawienia się we wskazanym terminie, organ odwoławczy wskazał, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej wyznaczył kolejny termin przesłuchania na [...] skoro proponowany przez skarżącą termin [...] to niedziela. Zdaniem organu odwoławczego w dniu [...] nie było kolizji terminów skoro w Urzędzie Kontroli Skarbowej skarżąca miała stawić się o godz. 10, natomiast rozprawę w Sądzie Okręgowym wyznaczono na godz. 12.00 i jak wynika z pisma Sądu rozprawa trwała kilka minut z uwagi na nieobecność pełnomocnika strony. Oceniając te fakty, organ odwoławczy uznał, że z uwagi na to, że obie instancje znajdują się w jednym mieście, godziny osobistego stawiennictwa w tych instytucjach nie pokrywają się, nie można uznać niestawiennictwa skarżącej w Urzędzie Kontroli Skarbowej na usprawiedliwione. Dalej organ odwoławczy wskazał, że nie stanowi przesłanki uchylenia postanowienia dolegliwość nałożonej kary, nie są to bowiem przesłanki uzasadniające niezastosowanie się do w/w wezwań. Oceniając zachowanie skarżącej (brak reakcji na wezwania), na tle stanu faktycznego sprawy, należy uznać je za uchylanie się od obowiązku, określonego w art. 286 Ordynacji podatkowej, co uzasadnia zastosowanie środka z art. 262 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, A. C. zarzuciła postanowieniu Dyrektora Izby Skarbowej naruszenie prawa i wniosła o jego uchylenie w całości i zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu skargi przedstawiła odmienną ocenę ustaleń co do przyczyn niestawiennictwa w charakterze świadka w Urzędzie Kontroli Skarbowej w dniu [...] wskazując, że przejazd w ciągu dwóch godzin z siedziby Urzędu do Sądu Okręgowego z dużą dozą prawdopodobieństwa byłoby niemożliwe. Nadto wskazała, że organ odwoławczy uchylił w dniu [...] postanowienie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej nakładające karę porządkową na skarżącą za niestawiennictwo w charakterze świadka w dniu [...] w tej samej sprawie, gdzie podobnie miała kolizję z terminem stawiennictwa w Sądzie Okręgowym. W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wskazując na argumenty przywołane w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia wniósł o jej oddalenie. Wojewódzki Sąd Administracyjny u z n a ł, co następuje: Skarga nie jest zasadna, albowiem sprawując kontrolę legalności zaskarżonego aktu administracyjnego Sąd nie znalazł podstaw do stwierdzenia że naruszono prawo. W skardze, formułując zarzut naruszenia prawa, skarżąca nie wskazuje które przepisy prawa procesowego czy materialnego zostały naruszone. Wyraża natomiast odmienną od organów podatkowych ocenę kolizji terminów, która to kolizja winna skutkować usprawiedliwieniem niestawiennictwa w Urzędzie Kontroli Skarbowej w dniu [...] o godz. 10.00. Zdaniem Sądu ocena stanu faktycznego, zwłaszcza uznania niestawiennictwa skarżącej na wezwanie w Urzędzie za nieusprawiedliwione należy uznać za trafne. Skarżąca odebrała pierwsze wezwanie z [...] w dniu [...]. Na termin [...] nie stawiła się wyjaśniając, że z uwagi na urlop głównej księgowej w tym terminie nie będzie dysponowała żądaną dokumentacją. Kolejne wezwanie na [...] odebrała [...]. Mimo iż wezwanie do Sądu na dzień [...] odebrała [...], kolizję terminów z tego dnia zgłosiła w Urzędzie Kontroli Skarbowej w dniu [...] proponując termin przesłuchania [...]. Takie zachowanie skarżącej świadczy o lekceważeniu wezwań organu podatkowego. Wezwania z [...] i [...] dotyczyły tej samej sprawy, tych samych kwestii i dokumentów. Wyznaczenie kolejnego terminu przesłuchania skarżącej przez organ świadczy o zrozumieniu sytuacji niemożności przedłożenia dokumentów w żądanym uprzednio terminie. Natomiast skarżąca wiedząc o wezwaniu do Sądu na dzień [...] już [...], powiadomiła Urząd o kolizji w przeddzień wyznaczonego terminu. Takie zachowanie skarżącej świadczy o bagatelizowaniu prowadzonego przez organ podatkowy postępowania, skoro mogła wcześniej uprzedzić o kolizji i uzgodnić inny termin przesłuchania zbliżony do wskazanego w wezwaniu. Takie postępowanie skarżącej nie usprawiedliwia niestawiennictwa na wezwanie organu. Kara porządkowa przewidziana w art. 262 § 1 ordynacji podatkowej jest sankcją administracyjną służącą dyscyplinowaniu uczestników postępowania którzy bez uzasadnionej przyczyny nie stawili się na wezwanie organu, odmówili złożenia wyjaśnień, opuścili bez zezwolenia miejsce przeprowadzania czynności. Fakt, że w dniu [...] skarżąca została wezwana do stawiennictwa w charakterze świadka również w Sądzie Okręgowym zdaniem Sądu nie może zmienić wyrażonej oceny, skoro istniała znaczna różnica czasowa pomiędzy godziną stawiennictwa w Urzędzie i w Sądzie, nie wspominając o możliwości ze znacznym wyprzedzeniem powiadomienia organu podatkowego o kolizji terminów i uzgodnienia dogodnego dla obu stron. Mając powyższe na uwadze, że zaskarżone postanowienie nie narusza prawa, Sąd na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270) skargę oddalił.

2011-03-01 20:08