JASEŁKA MISYJNE

„Idźcie na cały świat...”

czas trwania: 30-40 minut

ilość osób: 30

CZĘŚĆ I – ADWENT

Tło sceny stanowi 5 plakatów w kolorach kontynentów (na każdym napis, przypięty zarys kontynentu w odpowiednim kolorze obrysowany na biało i 1-3 rysunki wykonane przez uczniów na temat danego kontynentu). Obok każdego plakatu stoi Osoba-Kontynent ubrana w koszulkę w kolorze danego kontynentu.

Po lewej stronie dekoracja bożonarodzeniowa: szopka.

Po prawej stronie dekoracja adwentowa: napis ADWENT, Paschał i 5 świec.

Narrator 1: Adwent to czas oczekiwania na przyjście Jezusa Chrystusa. Na wszystkich kontynentach naszej ziemi ludzie różnych ras i języków czekają na Zbawiciela. Oczekują jednak nie tylko na święta Bożego Narodzenia, ale na ostateczne przyjście Pana Jezusa, który powtórnie przyjdzie w chwale na ziemię.

I my także czekamy.

Narrator 2: Zapraszamy na Jasełka Misyjne pt. „Idźcie na cały świat...” w wykonaniu uczniów .................... pod kierunkiem ........................ .

Witamy zaproszonych gości: ...................................... .

Przedstawienie pomoże nam zgłębić istotę Adwentu, Bożego Narodzenia i naszego powołania do głoszenia Dobrej Nowiny wszystkim ludziom.

Narrator 1, 2: Zapraszamy!!!

Piosenka „Świat na Ciebie czeka Panie”

Świat na Ciebie czeka, Panie, D

Jak na sen zmęczony dzień, GA

Tak jak miłość na spotkanie, heH7

Jak na deszcze kwiatów cień. eAD

To jest nasze radosne czekanie, eAD

Choć fioletem zasnute są dni, eAD

Teraz Gabriel, Nazaret i Maria, Fis h

A w Betlejem ta noc jeszcze śpi. eEA7

Gdy Narrator zaczyna czytać informacje o danym kontynencie, osoba ubrana w koszulkę z napisem „Europa” podchodzi do dekoracji adwentowej i zapala jedną świeczkę, po czym wraca na miejsce, a dwie osoby w strojach ludowych danego kontynentu wychodzą zza kurtyny i na tle muzyki wykonują taniec, po czym podchodzą do plakatu i siadają przy nim. (podobna akcja odbywa się przy pozostałych kontynentach)

Narrator 1: EUROPA - nazwa wywodzi się z mitologii greckiej, gdzie Europa to imię córki króla greckiego Agenora. Nasz kontynent europejski odegrał bardzo wielka rolę w historii. To tu powstały wielkie cywilizacje: grecka i rzymska. To tu mocno rozwinęło się chrześcijaństwo, a Rzym – stał się jego światową stolicą.

W Europie żyje obecnie wiele narodów w 44 państwach. Prawie połowa ludności jest ochrzczona i należy do Kościoła, ale wiele ludzi odeszło od prawdziwej wiary.

Narrator 2: Jednak Europa czeka na Jezusa Chrystusa.

Hejnał z Wieży Mariackiej; wychodzi krakowianka i krakowiak; rozglądają się i nasłuchują; krakowianka wskazuje ręką na niebo, jakby zobaczyła gwiazdę zwiastują nadejście Mesjasza; po skończeniu hejnału słychać melodię krakowiaka; para wykonuje kilka elementów z tańca krakowiak, po czym kłaniają się i mówią wiersze¹:

Krakowianka: Zapalamy pierwszą świeczkę,

rozpoczynamy oczekiwanie.

Wiem, że do nas też przyjdziesz, Panie.

Wielu zapomniało o Tobie i grzeszą.

Mieli Cię w swoich sercach, ale już się nie cieszą.

Krakowiak: Wiesz dobrze, że misje tu rozpocząć trzeba.

Wszyscy przecież chcemy iść do nieba.

Oczekiwanie, to czas na zmiany.

Chcę, abyś u mnie też był oczekiwany.

Narrator 2: AZJA to „olbrzym” wśród kontynentów. Zajmuje bowiem prawie jedną trzecią część lądów. To tu przed wiekami powstały pierwsze państwa – najstarsze cywilizacje. To tu, w Azji, co najważniejsze, przyszedł na świat Syn Boży – Jezus, który właśnie na ziemi azjatyckiej narodził się, nauczał, umarł na krzyżu i zmartwychwstał. To tu został założony Kościół, którego pierwszymi wiernymi byli: Matka Boża i Apostołowie.

W Azji obecnie żyje więcej ludzi niż na wszystkich innych kontynentach łącznie. Są oni wyznawcami takich wielkich religii jak judaizm, chrześcijaństwo i islam.

Narrator 1: Azja też czeka na Jezusa Chrystusa!

Na tle muzyki japońskiej Chińczyk i Japonka wychodzą na scenę, naśladując ruchy i ukłony azjatyckie.

Japonka: Zapalamy drugą świeczkę i też oczekuję.

Ty, Panie, sprawisz, ze misjonarz kościół tu zbuduje.

Chrystus niech przyjdzie do serc naszych dzieci.

Światło Twe u nas też zaświeci.

Chińczyk: Czas ten chcemy Tobie poświęcić i czekać.

Złych bogów w tym czasie się wyrzekać.

Przyjdziesz też do nas – tak misjonarz głosi.

Wiesz, ze każde dziecko o to Ciebie prosi.

Narrator 1: AFRYKA to „gorąca ziemia bez zimy”. To tu, w Egipcie, narodził się Mojżesz, przez którego Bóg objawił ludziom Dekalog – X Przykazań. To tu, także w Egipcie, Pan Jezus spędził dzieciństwo.

Obecnie Afrykę zamieszkuje wiele plemion, które mają swoje religie i wierzenia, a wielu ludzi nie zna jeszcze Jezusa Chrystusa.

Narrator 2: Kontynent afrykański też czeka na Zbawiciela!

Na tle muzyki Murzyn i Murzynka wykonują taniec afrykański.

Murzyn: Trzecia świeczka zapalona, ja też czekam.

Przygotować tu miejsce dla Ciebie przyrzekam.

Wiele plemion poznać by Cię chciało i uwierzyć.

Narodzisz się w ich sercach, by mogli radość przeżyć.

Murzynka: Czas Twego nadejścia zbliża się radośnie.

Miłość w naszych sercach na tę myśl już rośnie.

Jesteś Nadzieją i Życiem każdego plemienia.

Narrator 2: AMERYKA – nazwa kontynentu pochodzi od imienia podróżnika Amerigo Vespucci, który stwierdził, że Krzysztof Kolumb nie odkrył Indii, lecz nowy, nieznany kontynent.

Dzisiejsi Amerykanie są w większości potomkami przybyszów z Europy i innych kontynentów. Mieszkają tu także potomkowie Indian – rdzennych mieszkańców Ameryki.

Narrator 1: Ludy Ameryki też czekają na przyjście Syna Bożego Jezusa Chrystusa!

Na tle muzyki o charakterze amerykańskim para wykonuje krótki taniec.

Kolumbijka: Czwartą świeczkę zapalam i wyczekuję.

Za to, że wiem o Tobie – Bogu dziękuję.

Orędzie o Twym narodzeniu poznaliśmy.

Wszyscy oczekiwać na Ciebie przyszliśmy.

Kowboj: Chcemy się dobrze przygotować na Twoje przybycie.

Jesteś nam potrzebny, Ty dasz nam nowe życie.

Przyjdź więc jak najszybciej i daj nam Siebie.

Jesteśmy gotowi, uwierzymy mocno w Ciebie.

Narrator 1: AUSTRALIA wraz z otaczającymi ją wyspami na Oceanie Spokojnym tworzy osobną część świata, zwaną Australią i Oceanią.

Ludność Australii stanowią potomkowie przesiedleńców z Europy oraz mała liczba rdzennych Australijczyków nazywanych Aborygenami.

Narrator 2: Ostatni kontynent Australia i Oceania też mają swój Adwent – czas oczekiwania na Mesjasza – Jezusa Chrystusa!

Dwie Hawajki ubrane w barwne stroje i kwiaty wychodzą na scenę w rytmie tańca hawajskiego.

Hawajka: Misjonarz w naszych sercach wzbudził miłość do Ciebie.

Wiemy, że bez Ciebie nie znajdziemy się w niebie.

Hawajka: Chcemy, abyś zawsze w naszych sercach się rodził.

Każdy z nas będzie teraz zawsze do kościoła chodził.

CZĘŚĆ II – BOŻE NARODZENIE

Kolęda „Wśród nocnej ciszy”

lub Piosenka „Maleńka Miłość

Do naszych serc do wszystkich serc uśpionych Ced Acish

Dziś zabrzmiał dzwon już człowiek obudzony GC EA

Bo nadszedł czas i Dziecię się zbudziło

A razem z Nim maleńka przyszła Miłość

Maleńka Miłość w żłobie śpi Cd Ah

Maleńka Miłość przy Matce Świętej GC EA

Dziś cała ziemia i niebo lśni

Dla tej Miłości Maleńkiej

Podczas śpiewu wchodzą Pasterze i kładą się spać koło ogniska.

Po chwili wchodzi orszak: Aniołowie, Maryja z Dzieciątkiem i Józef. Wchodzą do szopki. Jeden Anioł podchodzi do Pasterzy budzi ich i wskazuje na szopkę. Pasterze wstają i idą za Aniołem, oddają pokłon Jezusowi i składają mu dary.

Pod koniec śpiewu pojawia się Misjonarz, podchodzi do szopki, kłania się Dzieciątku Jezus.

Misjonarz: Wszyscy się tu zebraliśmy, aby na Ciebie czekać.

Panie Jezu, jesteś, przybyłeś, nie chciałeś dłużej zwlekać.

Przygotowaliśmy nasze serca na ten dzień.

Nie może tej radości przyćmić żaden cień.

Chłopczyk i Dziewczynka podchodzą do Paschału. Chłopczyk zapala świecę i podnosi do góry, w tym samym czasie Misjonarz bierze Jezusa na ręce, podnosi do góry i mówi:

Misjonarz: Światłość świata!!!

Dziewczynka: Skończył się czas czekania.

Na wszystkich kontynentach jest czas radowania.

Chłopczyk: Panie, przybyłeś też do nas, jesteśmy szczęśliwi.

Zostań z nami, będziemy dla Ciebie bardzo życzliwi.

Dziewczynka i Chłopczyk podchodzą do żłóbka i oddają pokłon Jezusowi.

Pieśń „Maleńki Jezu zostań tu””

Maleńki Jezu zostań tu CFGC

Zamieszkaj w każdym z nas

Niech w naszych sercach żyje Bóg

Na zawsze w każdy czas

Maleńki Jezu przychodzisz zbawić świat CdGC

Bo na nim ciągle tak wiele jeszcze zła

Ref. Maleńki Jezu...

Maleńki Jezu w Betlejem rodzisz się

By wszystkim ludziom otworzyć serce swe

lub kolęda „Pójdźmy wszyscy do stajenki”

Św. Teresa od Dzieciątka Jezus zbliża się, podchodzi do szopki i kłania się.

Misjonarz: Któż to się do nas zbliża. Jakaś zakonnica... A to ty, św. Teresko.

Św. Teresa: Witaj Misjonarzu!

Misjonarz: (zwracając się do publiczności) Mam zaszczyt przedstawić Państwu św. Teresę od Dzieciątka Jezus, która po wędrówce ziemskiej zamieszkała ostatecznie w Niebie,

Św. Teresa: Tak, żyję w Królestwie Niebieskim, ale dzisiaj zapragnęłam odwiedzić Was tu na ziemi i świętować razem z wami narodzenie Jezusa Chrystusa.

Misjonarz: Opowiedz nam wszystkim jak to się stało, że jesteś Patronką misji świętych, przecież nigdy nie wyjechałaś na inny kontynent?

Św. Teresa: Mając 14 lat poczułam gwałtowne pragnienie, aby być misjonarką jako karmelitanka. Byłam jednak za młoda, lecz za specjalnym pozwoleniem samego papieża, zostałam wkrótce przyjęta do klasztoru. Tak Bóg zrządził, że zachorowałam na ciężką chorobę – gruźlicę, więc wiedziałam, że nigdy nie będę mogła pojechać na misje.

Misjonarz: To jak służyłaś misjom?

Św. Teresa: Wszystkie moje cierpienia, ale i zwykłe zajęcia ofiarowywałam za misjonarzy pracujących w dalekich krajach i bardzo dużo się modliłam. Chciałam w ten sposób obiegać cały świat i głosić ludziom Ewangelię.

Podczas rozmowy Misjonarza ze św. Teresą wchodzą na scenę Łobuzy i robią dużo hałasu

św. Teresa: mówi podczas hałasu Moje pragnienie misji było ogromne... przerywa i patrzy na Łobuzy

Łobuz 1: Co będziemy robić?... Może pójdziemy na piwo?

Łobuz 2: ... bo ja wiem?...

Łobuz 1: ... no chodź, co ty taki, przecież nikt się nie do wie.

Łobuz 2: ... no dobra...

Wchodzi na scenę Bartek

Łobuz 1: o popatrz kto idzie..... Cześć, Bartek!

Kolega: Cześć, jak się macie?

Łobuz 2: Tak sobie stoimy...

Łobuz 1: Zrobiłeś już to zadanie z matmy?

Kolega: Tak, zrobiłem, trudne było, ale tato mi wyjaśnił.

Łobuz 2: Dasz odpisać ?

Kolega: Jeśli chcecie to mogę wam wytłumaczyć .... mogę przyjść wieczorem o godz. 18.00, bo teraz idę na spotkanie.

Łobuz 1: No co ty stary, nie mamy czasu na siedzenie nad matmą...

Łobuz 2: ... lepiej dałbyś papierosa, miałeś kiedyś takie dobre.

Kolega: Ja już nie palę.

Łobuz 2: Nie udawaj świętego!

Kolega: Każdy z nas jest powołany do świętości... mówił nam o tym ksiądz na ostatnim spotkaniu ministranckim.

Łobuz 1: To ty teraz ważny ministrant, .... z tobą już nie pogada!

Kolega: Jaki tam ważny, dalej wasz kolega... zresztą mogę was zaprosić na dzisiejsze spotkanie, bo jest otwarte dla wszystkich. Ma być jakiś zaproszony gość. Chodźcie, bo się spóźnimy.

Łobuz 2: no bo ja wiem, .... może na chwilę... tylko zobaczymy

Podchodzą, zauważają Misjonarza i św. Teresę.

Łobuz 1: Co to za zakonnica (śmiech)

Łobuz 2: E, ty, chodźmy stąd, to nie dla nas!

Św. Teresa uśmiecha się do Łobuzów, woła ich, oni podchodzą do niej.

Św. Tereska: Chodźcie, podejdźcie tu bliżej. Dobrze, że przyszliście, czekałam na was.

Łobuzy 1, 2: Na nas!!!

Św. Tereska: Tak, na was. Przed chwilą rozmawialiśmy o małych misjonarzach, których Bóg chce powołać. I was Bóg pragnie powołać na misjonarzy (śmiech i niedowierzanie Łobuzów, ale po chwili zaczynają słuchać uważniej). Tak mi powiedział. Chce, abym was i jeszcze innych przygotowała i posłała do ludzi zamieszkujących inne kontynenty.

Narrator 1: Może i ty chciałbyś zostać małym misjonarzem, który modli się za misje i misjonarzy, a może kiedyś wyruszy na inny kontynent głosić Słowo Boże!

Narrator 2: Pan Jezus powołuje i Ciebie, ale On czeka na twoją odpowiedź.

Piosenka „Mówię tak tak tak...”

(piosenka śpiewana w różnych językach, np.: angielskim, niemieckim, hiszpańskim, rosyjskim; na tej piosence warto szczególnie włączyć publiczność)

Mówię tak, tak, tak, 2x DAD

Mówię tak, Panie , tak 2x

Mówię tak, tak, tak. DGAD

Podczas piosenki Św. Teresa wybiera 5 Małych Misjonarzy: 2 Łobuzów, Bartka, Chłopczyka i Dziewczynkę (można też wybrać kogoś z widowni, lecz później trzeba nim dobrze pokierować), Misjonarz podaje im alby, św. Teresa daje opłatek.

Św. Teresa: IDŹCIE NA CAŁY ŚWIAT I GŁOŚCIE WSZYSTKIM NARODOM DOBRĄ NOWINĘ!!!

że Jezus Chrystus narodził się w Betlejem i bardzo nas umiłował, tak że życie oddał za nas. Niech przyjdą i oddadzą Mu pokłon.

Misjonarz: Chwała Tobie, Panie, że do nas przybyłeś.

Z wielkim utęsknieniem oczekiwany byłeś.

Każdy naród poznać Cię chce, my Ciebie już mamy.

idziemy teraz tam, gdzie jeszcze nie jesteś znany.

Mali Misjonarze: Do zobaczenia, św. Teresko! Do widzenia Misjonarzu! Wspierajcie nas modlitwami!

Kolęda „Pójdźmy wszyscy do stajenki”

Mali Misjonarze wyruszają w świat; każdy idzie do wyznaczonego kontynentu; dzieci - przedstawiciele kontynentów powstają na powitanie, Mali Misjonarze łamią się z nimi opłatkiem i wskazują na szopkę.

Dzieci z kontynentów prowadzone przez Małego Misjonarza idą do Szopki i składają w darze swój kontynent (z plakatu odpinają zarys kontynentu pozostawiając biały kontur i przyklejają w odpowiednim miejsce na dużej niebieskiej planszy trzymanej przez Aniołów w Szopce betlejemskiej). Powstaje w ten sposób kolorowa mapa świata, którą Aniołowie opierają o żłóbek, a Maryja podnosi Pana Jezusa i trzyma pionowo, tworząc obraz Chrystusa Króla Wszechświata siedzącego na tronie niebieskim, a świat jest pod Jego stopami.

Podczas podchodzenia dzieci z kontynentów można jeszcze raz włączyć melodie z kontynentów.

Narratorzy zapowiadają każdą delegację:

Narrator 1: Ameryka składa w darze Nowonarodzonemu Jezusowi siebie samą, z ludnością, z historią, kulturą, religiami i całym swym bogactwem geograficznym otrzymanym od Stwórcy.

Narrator 2: Do Szopki Betlejemskiej przybywają przedstawiciele plemion i państw afrykańskich i składają w darze swój kontynent.

Narrator 1: Podchodzi Europa i składa w darze swój kontynent wraz ze swoim przebogatym dziedzictwem kultury.

Narrator 2: Swój dar dla Jezusa składa ogromny kontynent azjatycki, prosząc o dar pokoju w krajach nękanych wojną i terroryzmem.

Narrator 1: Jako ostatni podchodzą do Pana Jezusa Australijczycy i mieszkańcy wysp Oceanii. I oni także, oddając pokłon, składają w darze swoja ziemię, Temu, który jest Królem całego Wszechświata.

Dzieci i Mali Misjonarze otaczają z dwóch stron Pana Jezusa.

Pastorałka np. „Jezusa narodzonego”

lub Piosenka „Ten szczególny dzień się budzi”

Ten szczególny dzień się budzi DG

niosąc ciepło w każdą sień DA

To dobroci dzień dla ludzi GD

tylko jeden w całym roku taki dzień GD

Choć tyle żalu w nas DAG

i gniew uśpiony trwa DAG

Przekażcie sobie znak pokoju, DfisG

przekażcie sobie znak DAG

Zmierzchem błyśnie nam promienna DG

gasząc w sercach naszych złość DA

I nadejdzie noc pojednań GD

tylko jedna w całym roku taka noc GD

CZĘŚĆ III – ZAPROSZENI GOŚCIE

W tej części mogą wystąpić zaproszeni goście np.:

1) Dzieci niepełnosprawne przebrane za Trzech Króli

Narrator 2: Tradycja podaje, że po 12 dniach od narodzenia Pana Jezusa, przybyli do Betlejem Mędrcy ze Wschodu. Oddali oni pokłon i złożyli dary: złoto, kadzidło i mirrę. Wyznali w ten sposób wiarę w Jezusa jako jedynego Boga, prawdziwego człowieka i Króla całego świata.

Narrator 1: I do nas przybyli Mędrcy: Kacper, Melchior i Baltazar. A są nimi dzieci......... .

2) misjonarz (ksiądz, siostra, osoba świecka)

Narrator 2: Witamy wśród nas misjonarza pracującego ..... (słowo misjonarza)

Narrator 1: Wypowiadając słowo „misje”, myślimy zwykle o dalekich krajach, nieznanych ludach. Ale jak widzimy, cały świat czeka na Jezusa Chrystusa, czeka też Europa, czeka Polska, czeka nasze miasto. Każdy z nas powinien i może stać się misjonarzem, który słowem i przykładem będzie głosił Dobrą Nowinę.

Narrator 2: Dziękujemy wszystkim tu obecnym za wspólnie przeżyty czas.

Narrator 1: Nasze Jasełka zakończmy życzeniami, a opłatek, który przekazujemy na ręce Jury niech dotrze do naszych rodzin, z radosną wieścią, że Jezus Chrystus przyszedł na świat.

Krakowianka: Zdrowia, szczęścia Wam życzymy,

Abyście nam długo żyli

z Narodzenia Pana się cieszyli.

Krakowiak: Jako Panna Święta

Dziatki małe w dom przyjmujcie

Życiem nowym się radujcie

A tym, co na świecie cierpią niedostatki

Nieście jako pasterze szczere z serca datki².

Kolęda „Dzisiaj w Betlejem”

Mali Misjonarze idą do Pani Dyrektor, nauczycieli i gości z opłatkiem.

1 Wiersze pochodzą z konspektu „Misyjny adwent” autorstwa p. Elżbiety Wojtynek”, umieszczonego w miesięczniku Katecheta 12/2002.

2 Życzenia ludowe.

16