Mieczysław B.B, Biskupski

Administracja Rooseyelta a kino okresu wojny

zachwycony: „Tak długo szukałem dokładnie takiego faceta! . Mellett traktował Harry'ego Warnera i jego wytwórnię jako głównych sojuszników w społeczności filmowców. Jeden /c swoich pierwszych listów po objęciu posady dyrektora BMP wysłał Harryemu, którego określił jako „pioniera wśród tych w branży filmowej, którzy pojęli znaczenie wydarzeń na świecie" i „pierw­szego, który omówił to ze mną i wskazał rolę, jaką mogą ode­grać filmy". Na początku 1942 roku Einfeld poinformował re­żysera Franka Caprę: „Szczerze i otwarcie traktujemy całe nasze Warner Bros jako kolejną agencję rządową". Harry Warner byJ prawdziwym „człowiekiem Rooseyelta w Hollywood".

Ta wzajemna sympatia wzmogła się jeszcze, gdy Poynter przybył do Hollywood i, jak można się było spodziewać, za­chwycał się każdym filmem wojennym Warner Brothers. Często przebywał na planie podczas ich kręcenia¹⁷. Poynter sądził, że wniósł ważny wkład w niesławną Mission to Moscow Warner Brothers. W rezultacie BMP i Warner Brothers stanowiły zwarty front przy promocji filmu i jego późniejszej obronie przed kry­tykami¹⁸. Gdy scenarzysta filmu, stalinowiec Howard Koch od­powiadał na narastające ataki w „New York Times", Poynter po­parł go w wylewnym liście i napisał do działu wizerunku Warner Brothers, zachęcając go do przedrukowania listu Kocha i roze­słania go do „długiej listy scenarzystów, uczonych, publicystów, redaktorów i tym podobnych - w tym do wszystkich członków bractwa teatralnego". Hollywoodzkie biuro BMP było zdu­mione, że film ten, bezgranicznie wychwalany przez Poyntera jako potępiający „izolacjonistów i zwolenników appeasementu",

Poynter powiedział Jackowi Warnerowi w rozmowie o jego Edge ofDark-ness: „Musiałbym wymienić wszelkie superlatywy, by powiedzieć ci, jak wyśmienity i poruszający jest ten film".

OWI niecierpliwie czekało na premierę filmu i zachęcało do jak najszer­szej dystrybucji.

W ogóle jest krytykowany. Dla BMP ten przykład propagandy stanowił „wielki wkład w nasze dzieło angażowania tej branży w naprawdę ważne sprawy".

Polityka OWI i działalność takich gorliwych sympatyków /wiązku Sowieckiego jak Poynter miały złowrogie konsekwencje dla Polski i Polaków. BMP z założenia zależało na przedstawieniu fałszywego wizerunku Związku Sowieckiego, dla którego klu­czowa była jego geopolityczna łagodność. Gdy Hollywood wy­puszczało filmy propagandowe takie jak Mission to Moscow, The North Star i Song ofRussia, absolutnie zachwycony Poynter pisał do Melletta: „Nasza wiedza o Rosji będzie wzmocniona" przez te filmy, stanowiące „ogromny wkład w powojenną współpracę miłujących pokój narodów". Była to prywatna notatka, a więc Poyntera nie usprawiedliwia jego często cytowane wyjaśnienie i. okresu powojennego, że pokazywanie społeczeństwu fałszy­wego obrazu Związku Sowieckiego było konieczne dla prowa­dzenia wojny. Albo Poynter traktował te przejawy propagandy jako wiarygodne, co do zasady. Czyniłoby to z niego człowieka niezwykle naiwnego, albo wiedział, że wprowadzają one w błąd, i akceptował próby zmylenia swoich współobywateli.

W 1943 roku OWI przeprowadziło sondaże opinii pu­blicznej, dotyczące wojny i nastawienia społeczeństwa do róż­nych krajów. Jedno z pytań brzmiało: które państwo „najbar­dziej stara się wygrać wojnę"? Niewielki odsetek wskazywał na Wielką Brytanię, 5-8%. Liczba wskazujących Rosję Sowiecką wzrosła jednak pomiędzy majem a listopadem z 22% do 44%. | Także liczba tych, którzy uważali, że na Rosji „będzie można po­legać" po wojnie, wzrosła z 38% w maju do 51% w sierpniu. W tym samym okresie odsetek ten dla Wielkiej Brytanii spadł '/, 76% do 72%. Jest oczywiste, że promowanie Rosji Stalina było w 1943 roku skuteczne, w czym ważny udział miało BMP. Musimy jednak pamiętać, że sowieckie wysiłki zbrojne zawsze

136

137