Oprócz pisarstwa, Diana Warburton zajmuje się także

malarstwem i projektowaniem ogrodów. Swoje najmłod­-

sze lata spędziła we Wschodniej Afryce, następnie, pod

okiem Neriny Simi, studiowała malarstwo we Florencji.

Obecnie mieszka i działa w Londynie, tam też regularnie

odbywają się jej wystawy.

MAŁY SŁOWNIK AFRODYZJAKÓW

DIANA WARBURTON

Przełożył

Piotr Krasnowolski

Kraków

Przez Wrota z Jadeitu wchodzimy w życie nasze,

Raz narodzeni, wiecznie szukamy powrotu.

Iluż mężów budzi się w nocy

Ze swą Żelazną Różdżką sztywną od pożądania

I od tej odwiecznej prawdy, iż owo przesłanie ­

Ta radość życia i wiecznej młodości

Znajduje się w miejscu jego stworzenia.

Zmysłowe opowieści z Chin (1927)

Yoneda Yutaro

Podziękowanie

Wielkie dzięki dla mojego syna Felixa za dowcip i pomoc

---­

----­

Serdecznej pamięci Rogera i Minory Money Kyrle

Spis treści

PRZEDMOWA

. . . . . . . . . . . . . . . . .

11 13

29

HISTORIA AFRODYZJAKÓW - zaiste krótka AFRODYZJAKI OD A DO Z . . . . . . . . . .

absynt, afrodyzjaki, alkohol, aloes, ambra, anyżek, banany, bazylia, bocznia (palma karłowata), brzoskwinie, bylica boże drzewko, cebu­la, champaka, ciernioplot guarana, cybeta, cytryniec chiński, czosnek, ćwiczenie i ćwiczenia, damiana, dita, drzewoporzec, dy­nia (nasiona), endywia, fasola, groszek i soczewica, feromony, figi, fo-ti-tieng (wąkrota), gałka muszkatołowa, goidziki, grzyby, hiacynt, humor, imbir, jabłka, jagodlin wonny (ylang-ylang), jajka, jaśmin, johimbina, kakao, kardamon, kminek, kokos, kolendra, konopie, ko­per, kora wierzby czarnej, korzeń sampsona, kulczyba (nasiona, nux vomica), kwiaty kaktusa, kwiaty kasztana, lukrecja, magia miłosna, mandragora, marchew, masaż, migdały, mikołajek nadmorski, miód, morele, mucha hiszpańska, muira puama, ostrygi, pieprz. pieprz ku­beba, pieprz miętowy, pinia (nasiona), piołun, piżmo, pokrzywy, po­midory, pornografia, post, poziomka, przytulia właściwa, pyłek pszczeli, rokietta siewna, róg nosorożca, róża, róża damasceńska, seler, sezam (nasiona), storczyk męski, suszone śliwki, szafran, szpa­ragi, tantra, trufle, tuberoza, wanilia, werbena pospolita, witaminy i minerały, złoto, zodiak, zupa z ptasich gniazd

ANAFRODYZJAKI . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .123

Alkohol, impotencja, kawa, kokaina, nikotyna, ogórki i sałata, opium, zmartwienia i troski

INNE PUBLIKACJE NA TEMAT. . . . . . . . . . . . . . .

INDEKS . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

129 131

Przedmowa

Starożytną boginię płodności, do której ludzie modli­li się prosząc o dobre zbiory, zdrowe bydło i dzieci oraz o to, aby dobrze im się wiodło, przedstawiano jako ko­bietę o wybitnie obfitych kształtach. Z postępem cywi­lizacji bogini ta schudła do postaci Afrodyty-Wenus ­bogini Piękna i Miłości. Od jej to imienia powstało sło­wo "afrodyzjak", określane przez słownik jako coś, co rozbudza miłosne żądze. Tak oto sposób uprawiania miłości - jako sposób na zapewnienie płodności - stał się Sztuką... Każdemu zatem pokarmowi czy innej sub­stancji symbolizującej płodność (czy jest to orzech, czy ziarno, czy nasiona kukurydzy) lub takiej, która odży­wia organizm, podwyższa jego sprawność seksualną czy też budzi pożądanie i wzmacnia doznania aktu mi­łości - przystoi godne miano afrodyzjaku. Nasza książ­ka opisuje, obok tradycyjnych i legendarnych afrody­zjaków, również takie, które zalicza się tu raczej ze względów naukowych czy też praktycznych. Znaleźć w niej można takie praktyki jak masaż, post, magiczne rytuały, a także przepisy na zdobycie kochanków, na maści i perfumy. Ich wspólnym królestwem jest Afro­dyzja.

­

-­

--­

HISTORIA

AFRODYZJAKÓW

ZAISTE KRÓTKA

Miłość to nie tylko głód fizyczny, lecz także potrzeby emocjonalne; jest ona tym, co zajmuje ludzi najbardziej w świecie. Przez wszystkie wieki, jak świat długi i sze­roki, ludzie poszukiwali środków zdolnych wzmóc nie tylko doznania seksualne, ale i romantyzm tychże do­znań. Grecy, obdarzeni szczególnie radosnym stosun­kiem do życia i miłości, pogoń za uciechami uznali za najlepszy sposób na życie. Nurzanie się w zmysłowości było nieomal obowiązkiem religijnym, uznawano bo­wiem za stosowne okazywać bogom wdzięczność za dar cielesnego piękna; sami również bogowie zaiste nie ociągali się zbytnio z dostarczeniem Grekom stosow­nych przykładów. Bogini miłości, Afrodyta, czczona też jako Afrodyta Pome, czyli Afrodyta Dziwka, nie czuła zbytniej awersji do czerpania radości z zakazanej miłości, gdyż w miłości zacierały się granice pomiędzy

13

sacrum i profanum. Stosunek Greków do miłości był pozbawiony złudzeń i pruderii, a bogowie greccy stali się uosobieniem ludzkich ideałów i dążeń.

Jednakże na co dzień Grecy dążyli do panowania nad swoim życiem, dlatego też, aby sobie pofolgować, urządzali - często za fundusze państwowe - orgiastycz­ne święta Afrodyty i Dionizosa, traktowane jako swoje­go rodzaju "zawory bezpieczeństwa". Handel afrody­zjakami w postaci specyfików i zaklęć kwitnął, najpo­pularniejsze kupowano od doświadczonych heter - pro­stytutek świątynnych i kapłanek. Grecka literatura ero­tyczna zaleca spożywanie cebuli, marchwi, trufli, jajek, miodu i ananasów, a także jesiotra (jest matką kawioru), krabów, ślimaków, krewetek i innych skorupiaków. Od niepamiętnych czasów rybom, dla ich związku z mo­rzem (stamtąd przybyła Wenus) i wysokich wartości odżywczych, przypisywano właściwości afrodyzujące. Starożytni Egipcjanie zabronili swoim kapłanom zjada­nia ryb, gdyż rzekomo odrywały ich od obowiązków kapłańskich.

Greków, jak i wiele innych narodów, zachwycały nieznane i egzotyczne potrawy. Zrobili też ich wielki zapas, spisując przepisy z Egiptu i Wschodu. W prze­ciwieństwie do Greków społeczeństwo Rzymu dawało się powodować swoim pasjom, aż rzymski poeta Owi­diusz, w Remedia amoris, uznał za stosowne ostrzec swoich pobratymców, by nie używali "napoi miłos­nych, które równowagę umysłu zakłócają i szalonego opętania rozpalają ognie". O Kaliguli mówiono, iż za sprawą trujących eliksirów, podawanych mu przez żonę

dla podtrzymania miłości, zmienił się z normalnego Rzymianina w zdegenerowaną bestię. Owidiusz. dora­dzał używanie leczniczych ziół i roślin, sugerując jed­nocześnie, iż często stosowany afrodyzjak raczej otruje niż pomoże w miłosnej potrzebie. "Jedz białe szalotki przysłane z Megary lub zioła z ogrodu, co są afrodyzja­kami, lub jajka, lub miód płynący z gór Hymetu, lub orzechy rosnące na drzewie sosny o ostrych liściach. Och, czemuż ku sztukom magicznym kierujesz się, Erato! Sugerowałbym znacznie subtelniejszą drogę".

Rzymianie poszerzyli greckie menu o genitalia roz­maitych zwierząt, uznawanych za kochliwe lub dzikie: osłów, wilków, jeleni, wzbogacając w ten sposób afro­dyzującą ucztę o odrobinę magii. Poszukując pewnego nadmorskiego uzdrowiska, Horacy zapytywał, czy był w nim dostatek dziczyzny, ryb i jeżowców, które "roz­grzałyby żyły, pobudziły umysł, wzbogaciły mnie o no­we nadzieje, dodały odpowiednich słów i uczyniły miłym oku niewiasty".

Znajdziemy tu również pożywne mięso ostryg, "co wysłało na morze tysiąc okrętów", rozmaite gatunki fa­soli, znane od wieków z właściwości rozbudzających pożądanie - będące symbolem płodności i używane przez wyższe warstwy do magii miłosnej, rokiettę siew­ną, hodowaną wokół fallicznych pomników stawianych Wenus, jej synowi Priapowi i bożkowi wina - Bachuso­wi, jest też pieprz utarty z nasionami pokrzywy, cząber i grzyby. Za szczególnie silnie afrodyzujące uznawano noszenie amuletów z zębów krokodyla oraz skór żu­rawi.

14

15

Niestety, Rzymianie odkryli jeszcze inny, silny bo­dziec seksualny - okrucieństwo. Rozkoszowali się od­rażającymi widowiskami cyrkowymi, na które składały się poniżanie, tortury i śmierć walczących na arenie... "Uderz tak, by poczuł, że umiera" - powiedział Kaligu­la. Wokół Cyrku Wielkiego (Circus Maximus) w Rzy­mie powstało wiele domów publicznych, które zaspo­kajały pobudzony do szaleństwa apetyt mężczyzn po­wracających z widowiska. Być może to właśnie tutaj znajdziemy odpowiedź na pytanie, dlaczego niektórzy uznają czerwone mięso za stymulujące do tego stopnia, że potrafi wydobyć z człowieka bestię (pod koniec XVIII wieku markiz de Sade w swoim erotycznym dziele pt. Juliette poleca mięso jako pożywienie stymu­lujące seksualnie, a jeden z bohaterów posuwa się jesz­cze dalej, wychwalając zalety odżywiania się mięsem ludzkim!). Nasz ludzki przewód pokarmowy jest lepiej przystosowany do spożywania pokarmów roślinnych, wobec czego, szukając miłości, należałoby jednak ograniczyć spożywanie mięsa.

To właśnie w społeczeństwie rzymskim po raz pier­wszy odnajdujemy poczucie winy seksualnej. Cyrk, uroczystości religijne, jak na przykład bachanalia, pod­czas których kapłani pospołu z uczestnikami oddawali się odrażającej, nieokiełznanej chuci, a także niespra­wiedliwy system społeczny, oparty na niewolnictwie, wypaczyły moralność Rzymian i zdeprawowały ich stosunek do przyjemności. Im bardziej społeczeństwo staje się dekadenckie, a zarazem represyjne lub szo­winistyczne, tym chętniej używa ekstremalnych metod

16

rozwiązywania swoich problemów w każdej dziedzi­nie. Lepiej by się stało, gdyby proste zalecenia Owidiu­sza nawróciły Rzymian, przebierających miarę w odda­waniu się cielesnym uciechom. Odbudowaliby w ten sposób swoją utraconą energię seksualną, a nie uciekali się do orgiastycznych bankietów z tak bogatymi i wyszukanymi potrawami jak wątróbki szczupaków, móż­dżki pawi i języczki flamingów. Luksusy te służyły podnoszeniu libido; aby jeszcze zaostrzyć apetyt klas) uprzywilejowanej, przygotowywano kolejne pokaz)

odrażającego okrucieństwa. Podczas bankietów często też odbywały się erotyczne przedstawienia z udziałem tańczących dziewcząt, podobne do tych opisywanych przez Juwenalisa: "A może będziesz oczekiwał wzbu­dzających ochotę tańców z Gadez (Kadyks), gdzie za­wodzi jękliwa muzyka, a dziewczęta powoli omdlewają osuwając się na ziemię i dygoczą dla oklasków... bo­dziec dla ociężałych kochanków, bicz z pokrzyw przy­wracający bogatych mężów do życia".

Prawdę mówiąc, niektóre z afrodyzjaków używa­nych przez Rzymian były trujące lub nieuczciwie zdo­byte. Cesarz Wespazjan nakazał wyłapywać dostaw­ców afrodyzjaków, którzy dostarczali śmiertelne sub­stancje, a następnie karać ich banicją lub śmiercią. Lecz nawet w ten sposób nie dało się powstrzymać obiegu ta­kich "lekarstw".

Walcząc o przetrwanie wśród zgiełku tego świata, Kościół chrześcijański sprzyjał twierdzeniu, że rozko­sze płciowe są złem i, niestety, nadal podtrzymuje ten

17

pogląd - jakże jest to odległe od prostego hedonizmu Greków.

Ponieważ między stosowaniem afrodyzjaków i ma­gią miłosną zwykle stawiano znak równości (często ist­niały ku temu powody), Kościół - mający od czasów średniowiecza wielki wpływ na większość obszaru świata zachodniego - uznał je za zgubne. Średniowie­czny kochanek, trafiony strzałą nie odwzajemnionej lub nie spełnionej miłości, był zatem zmuszony szukać po­mocy z przypadkowych źródeł, często bliskich nieczy­stym praktykom. Posługiwanie się afrodyzjakami otulił całun winy, a nazwy ich składników zaczęły przybierać złowróżbne brzmienie - jeśli rozkosz cielesną uznano za zło, również sprawy z nią związane były potępiane. Serce ropuchy, tłuszcz z wisielca, duszone w ludzkiej czaszce - takich ingrediencji używano, by zmienić ko­leje miłości. W ten oto sposób zmysłowy bożek Pan przeistoczył się w Diabła, wraz z całym sztafażem swo­ich rogów, ogona i reszty, a piękną Afrodytę-Wenus ukazywano jako ohydną wiedźmę czekającą, by uwieść słabych i grzesznych. Jakże to wielki kontrast z hojną Matką Stworzenia! Ciemność nie spowiła jednakże wszystkiego, gdyż pamiętano jeszcze sposób przyrzą­dzania co bardziej czarownych eliksirów i lekarstw, znanych mędrcom starożytności; reputację tych środ­ków poprawiły wieki stosowania... W tych sprawach czas i odległość zawsze wpływają dodatnio na zaufanie ludzi. Za panowania Tudorów w Anglii panienki przy­rządzały dekokty, zaprawiane jakimś specjalnym ziół­kiem podobnie jak wcześniej czyniły to osławione

18

wiedźmy greckiej Tesalii (które, nota bene, nie miały nic przeciwko jakimś nieczystym dodatkom, stosowa­nym od czasu do czasu). W tym samym okresie, zwa­nym Wesołą Anglią, podczas wystawnych uczt, do pie­czonych dzików, zajęcy, jagniąt, kur, łososi i minogów podawano pikantne sosy sporządzone przez francu­skich i włoskich kucharzy (już podówczas byli oni w cenie), znających wszelkie domniemane zalety takiej ostrej kuchni. "Biada kucharzowi, którego sosy nie pie­ką ust! I znów biesiadnicy przeplatają różnorodne i wy­śmienite posiłki muzyką i błaznami, a gdy ucztę zakoń­czą, wpadają w objęcia tańców i dam".

Zielarze i medycy niejednokrotnie zbyt pochopnie przypisywali cudowne właściwości produktom przy­wożonym z dalekich krajów. O pomidorach, znanych

jako jabłka miłości, oraz o ziemniakach z Peru mówio­no, że przez samo swoje egzotyczne pochodzenie i wielkie koszty związane z ich zdobyciem obdarzone są siłami pobudzającymi. Rzadkość i luksus zawsze uważane były za potężny afrodyzjak, zdolny przenieść szczęśliwców w atmosferę nieziemskiego świata. Szekspirowski Falstaff, chcąc przypodobać się weso­łym kumoszkom z Windsoru, wykrzyknął: "Niech z nieba spadnie deszcz ziemniaków!", a bohater sztuki Johna Fletchera, The Loyal Subject (Lojalny poddany, 1618), prosi: "Niech Wasza Lordowska Mość zadowoli się smakiem zacnego ziemniaka. Wpłynie on korzyst­nie na Wasz więdnący stan i napełni Waszą Miłość za­cnymi zachciankami".

19

Holinshed napisał, iż "najdroższy i najtrudniejszy do zdobycia gatunek mięsa [jedzenia] jest ogólnie uznany za najbardziej wyrafinowany, a co za tym idzie, każdy gość pierwej nim zechce się pożywić". Jednakże wiele produktów sprowadzanych z obydwu Ameryk i ze Wschodu uznawano przede wszystkim za "miłosne czyny u mężów wywołujące" w ten czy w inny sposób. Lecz o tym później.

Po kasacji klasztorów, w których utrzymywano ku­chnie dorównujące królewskim, nadeszły czasy ogra­dzania [rugowania chłopów z ziemi - przyp. red.] i bie­dota w Anglii zaczęła głodować. Z tej ciemnej zapaści wyrósł purytanizm, który, pozbywszy się wspaniałego przepychu monarchii Stuartów, zakazał używania przy­praw "co afekta podniecają". Warto jednak wspomnieć, że cały wiek wcześniej kochanka króla francuskiego Henryka II, Diana de Poitiers - uznana za najpiękniej­szą kobietę we Francji - z całą świadomością odrzuciła ciężką i bogatą dietę dworu na rzecz świeżych owoców i jarzyn. Chociaż mówiono, jeśli wierzyć Barbarze Cartland, iż swą młodość i zapały miłosne Madame de Poitiers zawdzięczała czarom.

Po restauracji monarchii Stuartowie ponownie oddali się ekscesom zmysłowym i kulinarnym, choć zbyt czę­sto nadmiar jedzenia i wina "czynił ich starania słaby­mi". Kochanek-szczęściarz mógł rozkoszować się języ­czkami karpi w chrupiącym cieście czy bażantem nasą­czonym ambrą. Lecz, prawdę mówiąc, angielskie pod­niebienie nigdy nie odzyskało równowagi po prostej strawie narzuconej przez purytanów, "porządne pieczone­

20

mięso" uznano za godne Anglika - żadne tam obficie zlane sosem potrawy, krajańce rzymskiej proweniencji i towarzysząca im aura pożądliwości. W tym kontek­ście można zrozumieć, że każda urozmaicona, elegan­cka, dobrze przyprawiona czy niezwykła potrawa była uznawana za "grzeszną", czytaj - "za afrodyzjak". Nie przeoczono zatem zalet frykasów [Anglikom tak przy­padły one do gustu, że przerobili francuskie quelques choses na swojsko brzmiące kickshaws - przyp. tłum.]. Ci, którym starczało czasu i bogactwa, by zażywać roz­koszy zmysłowych, wciąż mieli na swych usługach francuskich kucharzy, kuszących rozmaitością "ciast, galaret, tortów i kremów" z grzybów, cynaderek, trufli, słowików, migdałów i szparagów, a także "ssących pro­siąt, świeżo odstawionych od maciory i karmionych dni czternaście daktylami a muszkatelowymi winogrona­mi" (Philip Massinger w The City Madam - Miejska Dama, 1630). Szczęśliwcy ci, przez swe "rozwiązłe amory", przyprawiali o odrazę i strach ludzi podobnych Samuelowi Pepysowi.

Francuzi od dawna cieszą się opinią narodu docenia­jącego przyjemności stołu i ciała - Talleyrand powie­dział, że w życiu liczą się dwie rzeczy: "wydawanie do­brych kolacji i utrzymywanie odpowiednich stosunków z kobietami". Damy, prowadzące domy rozrywki w osiemnastowiecznej Francji, serwowały petits soupers (co dobrze ilustruje polegające na wzajemnym zrozumieniu przymierze między jedzeniem i miłością), rywalizowały wręcz ze sobą o to, by jak najlepiej pod­jąć gościa i zapewnić sobie klientelę wśród modnych

21

bogaczy. W 120 dniach Sodomy markiz de Sade opisu­je, w jaki sposób galanci i ich roznegliżowane kochanki konsumowali wykwintne dania "złożone z białego mię­sa ptactwa i dziczyzny, przybranych na wszelakie spo­soby. Po takim początku następowało danie pieczone; składały się na nie najrzadsze gatunki mięsa, następnie pojawiały się słodycze na zimno, zaraz po tym ich miej­sce zajmowało dwadzieścia sześć puddingów ułożo­nych w różne symbole i kształty. Gdy te zabrano, pustkę zapełniał garnitur zimnych i ciepłych ciast. Na koniec uczty pojawiał się deser, pyszniący się, bez względu na porę roku, olbrzymią ilością rozmaitych gatunków owoców, po nim szły lody, czekolada i alkohole. Co się zaś tyczy win - każdemu daniu towarzyszyło inne". Po­trawy przyprawiano pieprzem, imbirem i innymi egzo­tycznymi przyprawami, mającymi rozgrzać lędźwie. Ciasta i czekolady obficie zaprawiano kantarydą (mu­chą hiszpańską), zresztą ku zgorszeniu wielu. Elegan­cki burdel wyposażony był w specjalne salons de

preparation, w których sporządzano wszelkiego rodza­ju pigułki afrodyzujące, eliksiry i paifums d'Arabie, wraz z dziwacznymi przyrządami mechanicznymi, a wszystko po to, by zepsuć (w prawdziwym tego sło­wa znaczeniu) klientów.

Arabscy handlarze jedwabiem i korzeniami przywo­zili ze sobą najlepsze osiągnięcia swojej wielkiej cywi­lizacji - cywilizacji, która stworzyła dzieła z zakresu nauki, astronomii,. medycyny i filozofii. Dały one po­czątek nauce europejskiej (o ileż bogatszy i łatwiejszy byłby ten początek, gdyby większość dorobku myśli

22

antyku nie przepadła VI zagładzie wielkiej Biblioteki Aleksandryjskiej podczas wojny prowadzonej przez Cezara w roku 48 p.n.e. i w czasie pożaru Biblioteki "Córki", spalonej w roku 389 naszej ery w wyniku bar­barzyńskiego fanatyzmu chrześcijańskiego cesarza Teodozjusza I). Kultura ta stworzyła również bogatą poezję i literaturę. Dzięki tłumaczeniom z francuskiego sir Roberta Burtona, humanisty i podróżnika, zostali­śmy wtajemniczeni w ciekawe arabskie dzieło o miło­ści, napisane przez szejka Nefzawiego, znane jako The Perfumed Gardenfor the Soul`'s Delectation (Ogród pa­chnący ku duszy ukontentowaniu), napisane, jak twier­dzi Alan Hull Walton, "w duchu jednocześnie ludzkim i pełnym czci i oddania". Żona Burtona uznała za sto­sowne spalić nowe wydanie, nad którym pracę przer­wała Burtonowi śmierć. Ogród... rozpoczyna się od słów: "Chwała bądź Bogu, który umiejscowił najwię­kszą rozkosz mężczyzny w naturalnych częściach ko­biety i przeznaczył naturalne części mężczyzny na naj­większą radość dla kobiety". Znajdziemy tu wszystko. co "sprzyja aktowi spółkowania", wiele miejsca po­święcone jest też afrodyzjakom - z tego również źródła czerpie z radością autorka niniejszej książki, jak Arabo­wie czerpali z Indii i ze Wschodu.

Indie, chlubiące się cywilizacją rozwijaną przez pięć tysięcy lat, mają bogatą i artystyczną tradycję wiedzy seksualnej. Gdy na Zachodzie ciało jest często do dzi­siaj źródłem wstydu dla wszystkich prócz dzieci, w tan­trze indyjskiej uważa się je za instrument, dzięki które­mu, poprzez ekstazę, można osiągać wiedzę. Tu też

23

oddaje się należyty szacunek lindze (penisowi) i joni (or­ganom kobiecym), które wielbiono jako symbole płod­ności na długo jeszcze przed pierwszymi priapicznymi pomnikami Rzymian. Hinduskie malarstwo i rzeźba erotyczna odbijają radość znajdowaną w przyjemno­ściach cielesnych, podobnie jak to czynią słynne trakta­ty o miłości: przypisywana Kaljanamalli Anangaranga i Watsjajanie Kamasutra - źródła informacji o afrody­zjakach i wszystkim, co się tyczy miłości, cenne zarów­no dla naukowca, jak i kochanka. Początek Anangaran­gi, zadedykowany Kamie, hinduskiemu bóstwu miłości oddaje cześć należną miłości: "Jemu to - o czarującym wdzięku, co mieszka w sercach nas wszystkich, tego, który zniszczył Śambarę, stanowi pociechę oczu Rati, jest wiecznotrwałym pięknem, co z mocą pokonuje wszystkich swych nieprzyjaciół i jest dawcą rozkoszy ­Kamie składam pokłon". Kamasutra udziela rozlicz­nych porad dotyczących wzmocnienia możliwości se­ksualnych: zaleca spożywać szparagi z melasą, gotowa­ne w mleku i maśle z mleka bawolic, przyprawione lu­krecją; ryż z jajkami wróbla, gotowanymi z miodem, mlekiem i masłem z mleka bawolic. Anangaranga radzi kochankom posilać się cukierkami z cukru, miodu i so­ku bhuya-kothali. Hinduscy kochankowie preferują także: cebulę, czosnek, fasolę, miód, mięso sów i "sa­dzę, zebraną z odwróconej ludzkiej czaszki, wyjętej ze stosu pogrzebowego, z miejsca kremacji", która - nało­żona na oczy - "urzeknie świat cały".

W Chinach doustne środki pobudzające służyły wy­łącznie mężczyźnie: w ten sposób pobudzał swój członek; ­

24

kobietę natomiast, aby podniecić jej ciało, zachę­cano do zewnętrznego stosowania balsamów i pudrów". Uważano, że podniecania potrzebuje ona w mniejszym stopniu, a dla zbliżenia bardziej konieczne jest rozbu­dzenie mężczyzny. Najczęściej używano żeńszenia. cy­namonu, wodorostów, siarki, igieł sosnowych, strzykw. wątroby rozmaitych zwierząt, wydzielin gruczołów płciowych, odchodów - ludzkich bądź też pochodzą­cych od zwierząt znanych z siły lub drapieżnoścI (niedźwiedzie, kozy, byki). Symbolika seksualna była dla Chińczyków bardzo ważna. Popularne stały się rogi zwierząt, rośliny i grzyby o kształtach fallicznych. Chińczycy odczuwali istotę jednej z najważniejszych cech afrodyzjaków, mianowicie ich dobroczynnego wpływu na zdrowie, a co za tym idzie - na seks. Nie­przypadkowo zresztą wyraz "odżywczy" jest w języku chińskim eufemizmem oznaczającym "afrodyzujący".

Aby gwałtowniejszą uczynić napaść na Namiot z Ja­deitu (to jedna z wielu poetyckich nazw, używanych w Chinach do opisywania stosunku; penis określa się tam mianem Jadeitowej Łodygi, organy kobiece zaś­mianem Jadeitowej Bramy lub Namiotu, ich połączenie to chmury z deszczem) - męski bohater erotycznej księgi Chin P 'ing Mei, Hsi-men Ch-ing, otrzymał od wędrownego mnicha tybetańskiego pigułkę afrodyzują­cą. Miała ona, jak twierdził, zamienić zimową noc w wiosenny poranek:

Który mąż nie przedłożyłby jej nad złoto,

Nie wyniósł jej nad Jadeit,

25

Nie wymienił na swą szatę jedwabną,

Czy na swój płaszcz z najdelikatniejszych soboli?

W dziewiętnasto- i dwudziestowiecznej Europie

i Ameryce afrodyzjaki i eliksiry miłosne cieszyły się szybkim zbytem. Toniki zachwalane przez szarlatanów, mające ożywić kochanków, były niejednokrotnie tymi samymi miksturami, których używali nasi przodkowie do przywrócenia osłabionych sił. Teraz, pod nazwami handlowymi produktów "Zip", "Passionettes", "Make man" i "Stifferene" - kryją się witaminy, substancje mi­neralne, strychnina (por. Nux vomica), wysuszone jądra zwierząt (tak zwane ostrygi) i inne substancje, uznawa­ne dla ich właściwości zdrowotnych za afrodyzjaki. ..Czy jest z ciebie macho - pełen sił życiowych?" - py­tają. Ludzie nigdy nie byli w stanie oprzeć się przycią­gającym wzrok etykietkom. Nawet dziś, pomimo ogra­niczeń płynących z [brytyjskiej - przyp. tłum.] Ustawy o opisie towarów handlowych, kusi się nas i zachęca do wydawania majątku na produkty kosmetyczne, które mają kompensować to, czym niezbyt hojnie obdarzyła nas natura. Podobnie prostą wiarę w magię voodoo spotkać można w południowych stanach Ameryki, gdzie Czarni (i trzeźwo myślący Biali), dążąc do sukce­su w miłości lub hazardzie, noszą ze sobą "Johnny'ego Zdobywcę" lub "Wysokiego Johna Zdobywcę" - są to korzenie rosnącego na terenach podmokłych dziuraw­ca. charakteryzujące się dodatkową zaletą: mają miano­wicie zdolność chronienia przed wszystkimi przejawa­mi zła. Jeśli końcówka korzenia jest krótka, korzeń na­daje się

26

dla kobiet i nazywa się go "Małym Johnem". Mężczyźni zatapiają korzeń w cukrze i, z nim w kiesze­ni, idą na podryw. Według The Charms oj Love (Czar) miłości) Edwarda Gifforda, jeśli dziewczyna już się poddała, lecz jej uczucie dla mężczyzny gaśnie, korzeń należy posypać drobnym pieprzem i cukrem, a nastę­pnie położyć pod jej łóżkiem, gdy "ciem będzie kochać, jak ciem jeszcze nigdy nikt nie kochać". Jest to. jak widać, nie tylko rozsądne życzenie, ale także coś. czego doświadcza cały świat - pragnienie miłości.

-­

AFRODYZJAKI OD A DO Z

ABSYNT

Absynt był ulubionym drinkiem poetów i malarzy dziewiętnastowiecznej Francji, przede wszystkim im­presjonistów, którzy pili go, aby osiągnąć stan wolny od wszelkich trosk, umożliwiający połączenie zmysłów, a także - by móc wyjść poza klasycystyczne konwencje i interpretować świat w kategoriach światła i cienia. Ta mieszanina piołunu, anyżku, majeranku i omanu miała właściwości narkotyczne i uśmierzające ból, i przede wszystkim - afrodyzujące. Najważniejszymi związka­mi chemicznymi odpowiedzialnymi za takie działanie były absyntyna i tujon, natomiast zawarty w absyncie alkohol (etanol) okazał się groźny dla zdrowia... Tujon, choć trujący, nie zaszkodziłby artystycznym duszom, które napój miał oddzielać od ciał - jego dawka była zbyt mała, by mogła okazać się śmiertelna. Moralne i rewolucyjne aspekty picia doprowadziły najprawd0­podobniej do zakazu używania tego napoju w wielu krajach. Tujon nadal występuje w recepturze wermutu, w ilościach dopuszczanych przez prawo. Jednak do osiągnięcia skutków, jakie dawał absynt, trzeba byłoby go wlać sześciokrotnie więcej.

31

AFRODYZJAKI

Piękną Afrodytę-Wenus, narodzoną ze spienionych wód morza, Grecy czcili jako boginię miłości zarówno cielesnej, jak i idealnej. Jako Afrodyta Porne (Dziwka) - nadała swe imię pokarmom i lekom podnoszącym aktywność seksualną. Afrodyzjaki mogą wzbudzać po­żądanie, podnosić energię fizyczną lub też wzmacniać sam akt miłosny. Osiągają to jednym lub kilkoma spo­śród podanych poniżej sposobów:

- mogą mieć szczególny wpływ na strefy erogenne; - mogą stymulować lub działać podrażniająco, roz­walniająco, moczopędnie i skupiać w ten sposób zainteresowanie na genitaliach;

- mogą poruszać umysł poprzez sugestię lub sym­bolikę seksualną;

mogą rozluźniać ciało i zmniejszać zahamowania; bogate w witaminy i minerały, mogą mieć właści­wości uzdrawiające i odżywcze;

0. mogą przedłużać akt miłosny.

Afrodyzjaki mogą wzmagać, uprzyjemniać lub in­spirować nastrój - podobnie jak ma to miejsce w przy­padku olśniewających zapachów, pięknej muzyki lub smacznego jedzenia i wina. Ogromną rolę odgrywają warunki stosowania afrodyzjaków. Najważniejsza jest atmosfera miejsca uwodzenia. Należy zadbać o odpo­wiednią ilość tych substancji, gdyż nadmiar pewnych afrodyzjaków może w najlepszym razie osłabić trawie­nie, a w najgorszym - zabić; Madame de Pompadour rozchorowała się przez swoje własne mieszanki afrody­zujące,

32

a wiele rzymskich matron zatruło śmiertelnie swoich kochanków, zbyt entuzjastycznie sięgając po to­ksyczne afrodyzjaki - venenum; nie na darmo jedno ła­cińskie słowo oznacza zarówno truciznę, jak i napój mi­łosny!

Szejk Nefzawi, w swoim Ogrodzie pachnącym ku duszy ukontentowaniu, podręczniku nieodzownym dla studiujących afrodyzję, wymienia następujące "przy­czyny radości": "zdrowie cielesne, brak trosk i zmar­twień, spokojny umysł, naturalna radość ducha, dobre odżywienie" .

ALKOHOL

"Winogrona, cnotliwsze przed fermentacją."

Alkohol, używany z umiarem, usuwając zahamowa­nia rozluźnia kochanków. Nadmiar alkoholu skończy się utratą zdrowia i potencji. Już przekroczenie bardzo skromnej dawki znacznie osłabi wydajność płciową. bez wątpienia uszkodzi wątrobę i osobowość, może również wyczerpać zapasy niezbędnych witamin i mi­nerałów w organizmie. Wino bardzo często służyło jako dogodny środek podania miłosnego napoju niczego nie podejrzewającej ofierze. Napoje uznawane za niekwes­tionowane afrodyzjaki to: zielone Chartreuse - likier zawierający, wśród innych tajemnych ziół, jamajski ko­rzennik lekarski; Strega - wywar sporządzany przez prawdziwe włoskie wiedźmy; Abńcotine - brandy

33

z morel, Chfueau Yquem, białe porto, szampan i oczy­wiście - wermut (por. Absynt).

Piję wino przy górskiej ścieżce

I macham jej, gdy przejeżdża obok na swym kucyku ­Piękna Panna z Wu, lat ledwie piętnastu,

Proponuję jej słój z winem

Przybiega do mnie

Piękna Panna z Wu, lat ledwie piętnastu

O czarującym sposobie bycia i oczach obwiedzionych

błękitem,

Upija się na mym łonie

A potem oddaje memu pożądaniu

O, poranku ów nad górską ścieżką,

Ciepło wina i pieszczoty

Pięknej Panny z Wu, lat ledwie piętnastu.

Li Po, Chiny, VIII w.

ALOES

Najefektywniejszym gatunkiem aloesu jest A/oe vera barbadensis - należący do rodziny liliowatych i rosną­cy w obszarze subtropikalnym. Już starożytni Grecy, Rzymianie, Egipcjanie i Persowie uznawali go za silny środek leczniczy, mówią też o nim sumeryjskie gliniane tabliczki z roku około 1750 p.n.e. Jego używanie zaleca Pliniusz, a także Dioskorydes.

Ma działanie tonizujące, stymulujące i przywracają­ce równowagę ciała. Wzmacnia system odpornościowy i stymuluje regenerację zdrowych tkanek. Aloes odtruwa ­

34

-­

i przepłukuje przewód pokarmowy. Jest naturalnym środkiem uzdrawiającym i podnoszącym poziom ener­gii. Przyjmowany doustnie pomaga w przypadkach skłonności do biegunek, zapalenia jelit, obstrukcji, pro­blemów z miesiączkowaniem, zapalenia prostaty i he­moroidów. Wystarczy chyba powiedzieć, że każda z tych przypadłości byłaby przeszkodą dla kochanka. Używany zewnętrznie wygładza i upiększa skórę, ko­bietom służy nie tylko jako środek nawilżający, ale ochrania je też dzięki swojemu działaniu bakteriobój­czemu.

Aloes zawiera witaminy A, B5, C i E, dwadzieścia aminokwasów, w tym osiem niezbędnych, enzymy i antyseptyki.

AMBRA

Ambra jest szarą, woskowatą substancją wydzielaną z jelita kaszalota - potwala, którą czasem można znaleźć unoszącą się na powierzchni tropikalnych mórz. Ma silny, słodki zapach zbliżony do piżma. wykorzystywany - przez swoje działanie afrodyzujące - do produkcji perfum i w magii miłosnej. Był to ulu­biony zapach Madame du Barry, a wielu osiemnasto­wiecznych donżuanów żuło kostki ambry dla uzyskania słodkiego oddechu i zwiększenia zapału miłosnego. Cena tej substancji jest obecnie odstraszająco wysoka. lecz dawnymi czasy używano jej do przygotowywania

35

wystawnych posiłków. W swojej Physiology oj Taste (Fizjologii smaku) Brillat-Savarin zalecał pół litra gorą­cej czekolady z ambrą jako środek leczniczy - ten sam zresztą, który biedną Madame de Pompadour przypra­wił o kłopoty z wątrobą i plamy na twarzy. Brillat-Sa­varin miał przyjaciela, który, chcąc okazać swą mę­skość młodszej i zazdrosnej żonie - wyczerpał się aż do popadnięcia w impotencję. Sporządził mu zatem bulion zawierający cebulę, marchew, cukier i dwadzieścia gra­mów sproszkowanej ambry, razem z wołowiną i mię­sem starego koguta (znów spotykamy tu magię sympa­tyczną!), do zażywania co dwie godziny. Pomoc nie po­szła na marne!

ANYŻEK

Aromatyczne nasiona baldaszkowatego Pimpinella anisum, pochodzącego z Egiptu, używane są jako składnik kadzideł lub, wraz z korzeniem kosaćca flo­renckiego, wkłada się je do woreczków z ziołami, by udzieliły swojego zapachu osobie lub buduarowi. Any­żek jest delikatnie stymulujący i wiatropędny. Był jedną głównych ingrediencji na rzymskich ucztach, w poda­wanych tam bogato przyprawianych ciastach, które da­ły początek naszym tortom weselnym. Wraz z olejkiem piołunu i innych ziół anyżek jest składnikiem absyntu ­muzy dziewiętnastowiecznych poetów i malarzy. Hin­duska receptura na powiększenie lingi (popularne ­

36

--­

zajęcie) wykorzystywała zmiękczone w miodzie, sproszko­wane shopa (nasiona anyżku) jako maść do nałożenia na lingę przed stosunkiem. Miało to jakoby uczynić ko­bietę poddaną woli mężczyzny - tak wielkie miała 0d­czuwać zadowolenie.

37

BANANY

Banany mogą stanowić świetny przykład teorii podo­bieństw, która mówi, iż klucz do właściwości roślin le­ży w ich wyglądzie. Może i mają sugestywny kształt i są pożywne, lecz, według dr. Vernona Edwardsa, swo­ją reputację afrodyzjaku zawdzięczają bufoteninie - al­kaloidowi zawartemu w ich skórce. Jest to halucyno­gen, spotykany też w pewnych "magicznych" grzyb­kach i skórze ropuch, tak ukochanych przez wiedźmy. Najłatwiej można się do niego dostać zapiekając bana­na, a następnie zdrapując wewnętrzną stronę jego skór­ki. Poniższy przepis uzyskał bardzo wymowną nazwę "czarnej siły": należy włożyć odpowiednią ilość bana­nów do rondla, naciąć skórkę wzdłuż, wypełnić nacię­cia cukrem, wstawić do średnio nagrzanego piekarnika na czterdzieści minut. Banany wyjąć, sok wymieszać z miąższem zdrapanym z wewnętrznej strony skórki, polać nim banany, podawać z gorącą śmietaną i jamaj­skim korzennikiem lekarskim.

38

BAZYLIA

Kobieta jest jak owoc, który nie odda swojej Słodyczy, dopóki nie rozetrzesz jej między swoimi Dłońmi. Popatrz na roślinę bazylii: jeśli nie Rozgrzejesz jej, pocierając palcami, nie wyda Żadnego zapachu.

Szejk Nefzawi, Ogród pachnący...

Na Zachodzie wiele roślin o pachnących kwiatach lub liściach uznano za poświęcone Wenus i dlatego też wykorzystywano je w magii miłosnej. Bazylia, święta

roślina oddana Wenus, a w Indiach, skąd pochodzi ­

Krisznie, ma zapach nieco podobny do goździków, przydający walorów kulinarnych kociołkowi tak ku­charza, jak i wiedźmy. Herbatka z liści bazylii ma koją­ce właściwości. Zioło to świetnie komponuje się z jajka­mi (por. też: Jajka), a w połączeniu z nasionami szyszek sosnowych daje delikatny sos pesto, stosowany w po­trawach makaronowych - jest więc nie do przeoczenia

w kuchni kochanka.

Połączyć ze sobą:

1 filiżankę grubo utartych orzeszków sosnowych,

1 filiżankę świeżo utartego parmezanu,

1 filiżankę ubitego masła,

8 dużych ząbków czosnku, obranych i zmiażdżonych, 2 łyżki soli,

112 filiżanki oliwy z oliwek,

2 filiżanki drobno posiekanej bazylii.

39

BOCZNIA (PALMA KARŁOWATA)

Jagody Saranoe serrulata (boczni, czyli palmy kar­łowatej), o kolorze terakoty, rosną na południowo­wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych. Mają działanie tonizujące, moczopędne, mówi się, że działaj ą także stymulująco na piersi i jądra. Mówiono mi, że są one składnikiem napojów miłosnych osób uprawiają­cych voodoo w rejonie Nowego Orleanu (wraz z inny­mi składnikami, których nie sposób wymieniać). Przy­gotowanie takiej uczty jest proste: zaparzyć na dziesięć minut łyżeczkę herbacianą suszonych jagód w filiżance wrzątku. Pić do dwóch filiżanek naparu dziennie, schłodzonego i osłodzonego miodem.

BRZOSKWINIE

Ten okrągły, przepyszny, soczysty owoc o sugestyw­nym, zmysłowym kształcie był ambrozją bogów chiń­skich. Za czasów Stuartów w brzoskwiniach widziano afrodyzjak - co z pewnością stało się inspiracją dla działań Jakuba 1. W Indiach pusztuński poeta, o homo­seksualnej orientacji, napisał te zabawne wersy: "Chło­piec po drugiej stronie rzeki ma pośladki jak brzoskwi­nia, lecz jakże mam się doń dostać, gdy rzeka wezbrała pełnią swych wód?"

40

BYLICA BOŻE DRZEWKO

Spokrewniona z piołunem i bogata w absyntol- naj­ważniejszy składnik absyntu, ma działanie pobudzają­ce, a także wywołujące miesiączkę. Anglicy nazywają ją też "chłopięcą miłością" i "ruiną panieństwa" - czy mam coś jeszcze dodawać?

41

CEBULA

Członek Abu el Heluka pozostawał w stanie erekcji, Dni trzydzieści bez przerwy, albowiem jadł on cebulę

Ogród pachnący...

Cebula, pozostająca we władaniu boga wojny, Mar­sa, podawana przez Aleksandra Macedońskiego jego oddziałom, jest odżywcza i lekko przeczyszczająca. Culpeper uznał, że cebula "zwiększa produkcję spermy, a u kobiet przyspiesza wystąpienie miesiączki" - jak widać, wszystko, co kojarzy się z prokreacją, można również uznać za afrodyzjak. W Remedia amoris Owi­diusz doradza rozczarowanemu kochankowi, pragnące­mu zapomnieć o swojej nieodwzajemnionej miłości, by nie rozniecał swego afektu jedząc cebulę. Egipcjanie wykreślili cebulę z jadłospisu swoich kapłanów. Także bogobojnym Hindusom nie wolno było jeść cebuli, uz­nanej za przeszkodę w samokontroli. Zatem, obdarzeni aspiracjami duchowymi, mieli wystrzegać się cebuli, natomiast inni, podążający za bardziej cielesnymi cela­mi, zalecali jej spożywanie... przyprawionej imbirem, cynamonem i kardamonem u Arabów, smażonej w płynnym maśle bawolim - w Indiach, "gotowaney"

w Anglii czasu Stuartów lub spożywanej w postaci zu­py cebulowej dziś we Francji.

"Energetyczna" zupka, sporządzona według nastę­pującego przepisu, podziała na kochanka ożywiająco. Zeszklij dwie duże cebule na maśle. Zalej mlekiem (nieco ponad pół litra) i doprowadź do wrzenia. Zdejmij z ognia i przetrzyj. Dodaj jajko i powtórnie przetrzyj. Przypraw solą i pieprzem. Szejk Nefzawi byłby za­chwycony.

CHAMPAKA

Blade jak kwiaty champaki, o fioletowych żyłkach, co Słodkie i więdnące leżały w twoich rozpuszczonych włosach

Lawrence Hope The Garden oj Kama (Ogród Kamy)

Champaka - piękny kwiat z rodziny magnoliowa­tych, o wspaniałym, ciężkim zapachu, poświęcony jest Wisznu i na Wschodzie używany do eliksirów i amule­tów. Ludzie od dawna, mając świadomość związku za­chodzącego pomiędzy zmysłami węchowymi i seksual­nymi, wykorzystują perfumy do pobudzenia pożądania..

CIERNIOPLOT GUARANA

(Paullinia cupana)

Nasiona tego pnącego krzewu, pochodzącego z Po­łudniowej Ameryki, mają kolor cielisty. Zapieka się je,

42

43

miele na proszek, miesza z wodą i formuje w paluszki, które zastępują Indianom z dorzecza Amazonki poży­wienie w czasie wypraw łowieckich. Wyostrzają umysł pozwalają użytkownikowi nie spać, jednocześnie ob­niżając tętno i tłumiąc głód - zwiększają za to apetyt se­ksualny! (por. też: Post)

CYBETA

(zwana też cywetą)

To drapieżne, kotowate stworzenie wydziela ze swo­ich gruczołów przyodbytowych piżmowatą substancję ostrym zapachu. Gruczoły te można co jakiś czas "wydoić" i wykorzystać olejek lub zaprawę do produ­kcji perfum, kadzidła lub eliksirów miłosnych. Był to ulubiony zapach prawdziwych, osiemnastowiecznych uwodzicieli!

CYTRYNIEC CHIŃSKI

(wu wei zl)

Cytryniec to chiński owoc o pięciu smakach; jest on jednocześnie słodki i kwaśny, gorzki, słony i cierpki. Dzięki swojemu uspokajającemu i podniecającemu działaniu doprowadza system nerwowy do stanu rów­nowagi. Jest słynnym tonikiem afrodyzującym, wzma­gającym energię i wytrzymałość. Jak sięgnąć pamięcią,

kobiety w oczekiwaniu na "przyjemności pól kwiato­wych" (jedno z chińskich eufemistycznych określeń stosunku) używały cytryńca do wygładzania skóry i zwiększenia wydzielania przez organizm odpowied­nich fluidów. Taoiści uznawali akt miłosny za transcen­dentalny, za moment jedności z kosmosem, dlatego też nazwy, jakich używali, musiały być odpowiednie do wagi czynności i członków: penis określa się jako jadei­tową łodygę lub męski korzeń, organy kobiece zaś ­mianem bramy koralowej, jadeitowego namiotu lub kwietnego serca.

CZOSNEK

Nie szydź z czosnku, jak ten, który twierdzi,

Iż przezeń człowiek mruga okiem na kobity jeno, pije i śmierdzi.

Sir John Harrington (1609)

Czosnek sprzyja zachowaniu zdrowia, działa moczo­pędnie, zwalcza bakterie i zaostrza apetyt. Dla tych za­let starożytni Żydzi uznali czosnek za magiczną roślinę środek przeciw zarazie. Stosowany był również jako jeden z podstawowych i najważniejszych składników pożywienia, a rabini - jak i późniejsi Rzymianie (spo­żywający podczas orgiastycznych bankietów znaczne ilości czosnku) - zalecali jeść go w piątki (w wigilię Szabatu i, dzięki zbiegowi okoliczności, w dzień po­święcony Wenus) dla ożywienia łożnicy małżeńskiej ­-

44

45

-­

uważany był bowiem za silnie afrodyzujący. Pliniusz pisze, że "czosnek... utłuczony ze świeżą kolendrą i spożyty w nierozcieńczonym winie" działa afrodyzu­jąco. Ortodoksyjni Hindusi odnosili się do czosnku z odrazą, gdyż uznali, że odwraca uwagę od życia du­chowego. W Chinach zakazano spożywania go kapła­nom buddyjskim. Mieszkańcy basenu Morza Śród­ziemnego zawsze byli amatorami czosnku i być może stąd płynie opinia o nich jako o wspaniałych kochan­kach. W wiktoriańskiej Anglii jedzenie czosnku uzna­wane było za pospolite, być może obawiano się jego wpływu na przyzwoitość. "Cuchnąca róża" ma jednak

pewną wadę: nietowarzyski zapach, na który istnieje je­dyne antidotum (choć niektórzy doradzają żucie zielo­nej pietruszki lub kardamonu), a mianowicie postarać się, by nie być osamotnionym w jego spożyciu. W prze­ciwnym bowiem razie twój kochanek "odepchnie twe pocałunki i ucieknie od ciebie" (Horacy).

ĆWICZENIE I ĆWICZENIA

Mucha hiszpańska (Cantharides) i opiłki żelazne p~ dawane młodemu Ludwikowi XIV przez jego kochan­kę, Madame de Montespan, mogły z powodzeniem uczynić z niego satyra, lecz dzięki codziennym ćwicze­niom, uprawianym podczas polowań na grubego zwie­rza i ptactwo, dobrze się trzymał nawet w wieku lat sie­demdziesięciu. Madame de Maintenon, jego biedna żona, z racji swojego wieku uznała codzienne, dwukrotne uprawianie z nim miłości za wysoce męczące. Jednak ćwiczenia fizyczne wzmacniają, tonizują, regulują ciało i pobudzają umysł. Rozluźniają napięcia, pomagają w trawieniu i korygują sylwetkę. Podnoszą poziom beta endorfiny we krwi, co może powodować stany unie­sień. Pokrótce: nadają harmonii całemu ciału.

Wielki hinduski traktat o miłości, Anangaranga, twierdzi, że gdy żądze opanują zmęczone ćwiczeniami lub igraszkami ciało kobiety, zazwyczaj łatwo osiągnie ona szczytowanie. Mając w pamięci narodziny Wenus, pływanie może okazać się najlepszym sposobem osiąg­nięcia tego celu. Wzmacnia ono każdy mięsień, wspomaga krążenie krwi i rozluźnia napięcie. Okrutny impe­rator Tyberiusz, który zaszedł zbyt daleko na drodze

46

47

--- - ­

-­

rozpusty, by samemu zażywać zwykłych ćwiczeń, przyuczył małych chłopców, by pływali wokół niego w basenie i skubali go ustami. A oto ćwiczenie dla ko­biety, poprawiające kontrolę mięśni, można je wykony­wać w wodzie lub gdzie indziej: napnij uda i mięśnie okolic pośladków na cztery sekundy, a następnie rozluźnij je. Wykonaj dziesięć razy dziennie. Ćwicze­nie możesz powtórzyć, kochając się - ku maksymalne­mu zwiększeniu satysfakcji.

DAMIANA

(Tumera aphrodisiaca)

Meksykanin, modląc się o miłości troszeczkę,

Otrzymał z góry dobrą nowineczkę Przy swych Ave Maryjach

Ma lać damianę w ryja,

A podbije swą słodką gołąbeczkę.

W Meksyku i tropikach Ameryki Południowej liście tego niewielkiego krzewu od wieków używane są jako afrodyzjaki. Jest to uzasadnione, jako że damiana ma działanie łagodnie przeczyszczające i lekko podrażnia­jące układ moczopłciowy i stymulujące narządy płcio­we. Doprowadza, podobnie jak i marihuana, do stanów euforii. Z jednej uncji (niecałe 30 g) liści damiany, zala­nych butelką tequili i odstawionych na tydzień, powsta­je najprawdziwszy eliksir miłosny, usuwający opory i skupiający uwagę na istotnych w tym momencie częś­ciach ciała. Z dwóch czubatych łyżeczek damiany moż­na zaparzyć herbatkę, zanurzając je w filiżance wrzątku na pięć minut i następnie odcedzając. Taka herbatka jest aromatyczna, choć dość gorzka, należy więc poprawić smak miodem.

48

49

DITA

Nasion tego drzewa od dawna używano w Indiach ja­ko afrodyzjaku. Zawierają alergizujący kwas, który drażni układ moczowy i powoduje przyjemne swędze­nie genitaliów. Mają działanie pobudzające i ogólnie to­nizujące. Anangaranga mówi, że "nasiona zebrane z drzewa w niedzielę, trzymane w ustach podczas sto­sunku mają moc powstrzymać mężczyznom wytrysk płynu nasiennego". Miller, w swoim Magical Use of

Aphrodisiacs (Magiczne zastosowanie afrodyzjaków), radzi na noc namoczyć w ok. 60 ml wody dwa gramy rozkruszonych nasion. Na drugi dzień płyn odcedza się i pije. Jak przy wszystkich alkaloidach, trzeba uważać, by nie przekroczyć indywidualnej dawki, tolerowanej

przez organizm.

Serce nie jest sercem, gdy nie jest paleniskiem,

Oddech nie jest oddechem, gdy nie jest wulkanem.

Ghalib (1797-1869)

ziołem dla osób zajmujących się sztuką uzdra­wiania, których energia uszczupliła się w służbie in­nym.

DYNIA (NASIONA)

Odżywcze, bogate w proteinę, cynk i inne składniki mineralne niezbędne dla funkcjonowania płciowego, spożywano je dawniej, by uciszyć żądze, obecnie przy­wrócone do łask.

DRZEWOPORZEC

(Dendrobium hancockii)

Łodygi i liście drzewoporca - orchidei chińskiej dają wyśmienitą herbatę, która działa tonizująco i odżyw­czo. Wiadomo, że posiada zdolności uzupełniania zuży­tej energii kochanka, odbudowy sił witalnych, uśmie­rzania depresji, zwiększania długowieczności; jest ide­a1nym

50

51

- -­

- ­

ENDYWIA

FASOLA, GROSZEK I SOCZEWICA

,,I nikt prócz ciebie mą kochanką nie będzie."

Christopher Marlowe, Doklor Faustus

Endywia lub - jak ją też zwano - szczerbak wielki jest częstym składnikiem napojów miłosnych. Miała zapewniać stałość w miłości. Na pewno należy ona do roślin pożądanych przez kochanków, ponieważ działa tonizująco, odżywczo i orzeźwiająco, oczyszcza także organizm z nieczystości.

,,Zielony groszek ugotowany z cebulą i posypany cyna­monem tworzy w spożywającym miłosną pasję i siłę do odbycia stosunku."

Ogród pachnący...

Dieta obfita w ciężkostrawne mięso często uznawana była za pokarm herosów. Pogląd ten usprawiedliwia je­dynie wysoka zawartość budujących masę ciała protein. To właśnie białko w nasionach roślin strączkowych (bez dodatków w postaci podagry i chorób jelit) uważa się za afrodyzjak. Fasola, groch i soczewica od niepa­miętnych czasów są symbolami płodności. Bób bardzo często gościł na stołach podczas uczt pogrzebowych, gdyż wierzono, iż zapewnia kontynuację życia; z tego również źródła pochodzi "bean-feast" [angielska nazwa dorocznej zabawy, urządzanej przez pracodawcę pra­cownikom; w znaczeniu przenośnym - uciechy, do­słownie - "fasolowa uczta", przyp. tłum.]. Zapach kwiatów bobu jest dosyć oszałamiający - przejdź w upalną letnią noc ze swoim kochankiem czy kochan­ką przez pole bobu, zobaczysz - zrobi, co zechcesz.

52

53

---­

Arabia nie może się poszczycić

pełniejszym wichrem radości, który stąd obficie Tchnie przez zmysły i porywa

rozbitą duszę.

Arystofanes, grecki dramatopisarz, opowiada o sta­rym człowieku posiadającym młodą żonę, któremu po­tencję przywróciła miska soczewicy. Za największy afrodyzjak uważa się groch włoski; arabski poeta mówi o niejakim "Abu al Heidża, który pewnej nocy zdeflo­rował osiemdziesiąt dziewic, nie jadł nic i nie pił, po­nieważ nasycił się włoskim grochem i napoił mlekiem wielbłądów zmieszanym z miodem". Kultury śród­ziemnomorskie wymieniały się doświadczeniami, rów­nież w dziedzinie afrodyzjaków, zatem Paweł z Eginy, lekarz żyjący w VII w., także przychyliłby się do twier­dzenia arabskiego poety.

FEROMONY

Feromony to substancje chemiczne produkowane przez organizm jako wabiki seksualne. U ludzi powsta­ją u nasady cebulek włosowych pod pachami i w pa­chwinach. Każdy osobnik posiada niepowtarzalne fero­mony, które, wraz z bardziej osobistymi cechami, skła­dają się na atrakcyjność seksualną. Kobiece feromony oddziałują pobudzająco na mężczyzn, a męskie - przy­ciągają kobiety. Da się je wyczuć przy pomocy zmysłu węchu, lecz w większym stopniu przemawiają do pod­

świadomości. Mogłyby się stać wielką szansą dla prze­mysłu kosmetycznego, podnosząc znacznie działanie pewnych zapachów, jednak w wielu stanach USA użycie ich jest zakazane jako niebezpieczne dla praw obywatelskich - istnieje realna możliwość, że niektóre osoby nie byłyby w stanie opanować swojego zacho­wania.

FIGI

Figa jest owocem poświęconym bożkowi Panowi -­

przecięta, przywodzi na myśl wybitnie seksualne skoja­rzenia; wystarczy sobie przypomnieć Alana Batesa podczas pikniku w filmie Kena Russela Women in Love (Zakochane kobiety) według powieści D.H. Law­rence' a. Zarówno Grecy, jak i Rzymianie uznawali figi za afrodyzjak. Cóż, z pewnością pobudzają procesy tra­wienne i przynoszą ulgę owemu ociężałemu układowi. Zawierają potas.

Figi duszone w czosnku - być może brzmi to dziwa­cznie, lecz jest to przepis na przepyszne zakończenie podniecającego posiłku a deux:

45 dag świeżych fig,

2 kieliszki czerwonego wina,

1/4 litra słodkiej śmietanki zwykłej lub chudej, 3 łyżki miodu,

112 łyżeczki tymianku,

54

55

½ łyżeczki lawendy,

l ząbek czosnku.

Wszystkie składniki gotować przez godzinę na wol­nym ogniu w przykrytym rondelku, od czasu do czasu przewracając figi. Wyłożyć figi na półmisek, odcedzić wywar z tymianku, lawendy i czosnku, gotować dalej, aż zgęstnieje, wylać na figi. Podawać schłodzone ze śmietaną.

- gdy kobietę podnieci stosunek. By wciągnąć w siebie tę esencję życia, mężczyzna musi napierać z siłą, lecz wyco­fywać się powoli, w ten sposób wchłaniając ją w skórę męskiego członka. Ci, którzy posilają się tymi lekami, za­znają przyjemności pełnego spokoju. Będą się w spokoju rozkoszować swymi najgorętszymi pragnieniami; ci, któ­rych włosy zbielały - odkryją, że są na powrót czarne, a ci, którzy się zestarzeli - na powrót cieszyć się będą ra­dościami młodości.

FO-TI-TIENG

(wąkrota, Hydrocotyle asiatic minor)

Pijąc codziennie szklankę gorącej wody z połową ły­żeczki herbacianej sproszkowanego fo-ti-tieng, dopro­wadzić można do formy ciało, uspokoić nerwy, pod­nieść poziom swojej energii, zwiększyć przytomność umysłu i zmniejszyć oznaki starzenia się. Łyżka stoło­wa fo-ti-tieng dziennie pobudza płciowo. W zbyt dużej dawce fo-ti-tieng jest jednak narkotykiem. Hindusi i mieszkańcy Cejlonu nazywają go gotu kola i zachwa­lają "dwa świeże listki na dzień dla człeka, a starość bę­dzie on oglądać z daleka". W Chinach ta płożąca bylina znana jest jako "eliksir długiego życia". Chińczycy ko­rzystali obficie z jego odżywczych i krzepiących sił. U kobiet przyspiesza wystąpienie miesiączki. Za dyna­

stii Ming Teng- Tsi- Tieng napisał:

Za zamkniętą bramą kwiecistego namiotu znajduje się dobroczynny fluid, wypływa on tylko w jednym wypadku

56

57

GOŹDZIKI

Nad ususzonymi kwiatami goździków pieczę ma Jo­wisz, są więc najbardziej pobudzające. Używa się ich w kuchni do przyprawiania gorącej czekolady (por. też: Kakao), jabłek i moreli, a także do eliksirów miłosnych. W Indiach, aby osłodzić sobie oddech, stosuje się goździki przed rozmową z ukochaną osobą (lub z sa­mym Mogołem!).

GRZYBY

Według teorii podobieństw, grzyby są z pewnością afrodyzujące, gdyż w swej surowej formie wydzielają woń płciową, przypominającą zapach łóżka kochan­ków. Alphabet oj Sex (Alfabet seksu) Sheuera także nie pomija grzybów (szczególnie doceniając smardze), "gdyż raz jeszcze rzucają światło na właściwe żądze i zdolności ". Grecy i Rzymianie zgodziliby się z pew­nością z tą teorią. Poza tak inspirującą wonią, w skład grzybów wchodzą rozmaite witaminy, pierwiastki śla­dowe i białko.

58

GAŁKA MUSZKATOŁOWA

Nad nasionem gałki muszkatołowej władzę ma Jo­wisz, uznaje się je zatem za kojące, dobroczynne i przy­noszące zadowolenie. Zewnętrzną jego powłokę stano­wi kwiat muszkatołowy o mniej cierpkim smaku. Ko­rzenny zapach wykorzystuje się w kuchni i pachnid­łach, zawiera jednak halucynogenną pochodną amfeta­miny - metylenodioksyamfetaminę. Nie trzeba się jed­nak obawiać, ponieważ ilość potrzebna do wywołania halucynacji byłaby nie do przełknięcia. W książce o afrodyzjakach, autorstwa dr. Edwarda Vernona, moż­na znaleźć nie szkodliwy przepis: rozetrzyj 7 gramów tartej gałki muszkatołowej z połową owocu awokado i schłodź na dwadzieścia cztery godziny. Pewien zwią­zek zawarty w gałce, reagując z bromokryptyną w awo­kado (związek zwiększający energię seksualną u męż­czyzn), wyzwala stymulujące, seksualne działanie. Przepis ten służy rozpaleniu ognia wyłącznie w mężczyźnie, kobieta może zeń skorzystać jedynie pośrednio.

59

HIACYNT

Perfumy z owego kwiatu napełniają zmysły tęsknotą za miłością, być może na skutek jego fallicznego kształtu. Według mitu, kwiat ten wzrósł z krwi Hiacyn­ta, faworyta Apolla i brata Diany, gdy młodzieniec zgi­nął bawiąc się dyskiem. Z tego również powodu hiacynt jest symbolem gier i zabaw. W Gypsy Sorcery (Czary Cyganów) Leland opisuje malutki, lecz jakże czarujący rytuał:

Zasadź cebulkę hiacyntu w doniczce, nadaj jej imię uko­chanej osoby i podlewając ją co ranek i wieczór, nuć nad nią następujące słowa: "Gdy korzeń wzrasta, a kwiecie nęci. Niech się ku mnie zwróci twe serce. Niech troszkę po mej woli będzie".

HUMOR

Dajcież wino, kobiety, śmiech, zabawę zdrową,

Na jutro - kazania i wodę sodową.

Lord Byron

60

-­

Szejk Nefzawi, w swoim Ogrodzie pachnącym..., naturalną radość ducha podaje za jedną z "przyczyn ra­dości". To najbardziej atrakcyjna spośród cech kochan­ków. Madame de Pompadour - kochanka francuskiego Ludwika XV, Nell Gwyn - "śliczna, dowcipna Nell" angielskiego Karola II i wiele innych kochanek i ko­chanków, którzy zapisali się na kartach historii, charak­teryzowało się pełnią życia i serdecznością. Casanova, którego uważa się za największego kochanka wszech­czasów, posiadał umiejętność doprowadzania swoich dam do śmiechu. Śmiech bowiem szybko rozpraszał obawy i niepokoje, w przeciwnym wypadku uznałyby go niechybnie za osobnika podejrzanej konduity, jego sławę zaś - za odrażającą (utrzymywał, iż posiadł ponad 1500 kobiet).

61

IMBIR

(Zingiber)

Po jej najdalsze zakątki

Wypełniliśmy noc naszym objęciem

Na cóż miałbym wołać po lotosowe wino, Gdy spijam jej ognisty oddech.

Fann Fann Chan

Korzeń imbiru, dobrze znany chińskim kucharzom, na. Zachodzie ceniony jest również jako afrodyzjak. Je­go drażniące działanie miło rozpali ognie namiętności. Jak twierdzili Arabowie, maść z imbiru zmieszanego z hiszpańskim pomurnikiem i olejkiem z bzu lub, po prostu, z miodem, wtarta w tętniący życiem członek, znacznie go powiększy (jednak zapalenie, do jakiego taka kuracja jest w stanie doprowadzić, może przeros­nąć oczekiwania).

62

-­

JABŁKA

Zakazany owoc z Ogrodu w Edenie najwyżej cenio­no w mitologii klasycznej, gdzie Junona, z okazji ślubu, dała złote jabłka z hesperyjskiego sadu Jowiszowi. Pod­stępna zaś Eris stworzyła złote jabłko, którym Parys miał nagrodzić kobietę, uznaną przez niego za najpięk­niejszą (co czyniąc, rozpętał Wojnę Trojańską). Jabłka były najstarszym pożywieniem człowieka, a co za tym idzie, oczywistym symbolem płodności. Mają właści­wości tonizujące i oddziałują na opieszałą wątrobę. Po­święcone bogini Riannon - celtyckiej Wenus, zawsze kojarzono je z miłością i małżeństwem. Podzielenie się z młodym mężczyzną jabłkiem było uznawane za

zapowiedź małżeństwa.

Pod nosem swej matki Unikając jej oka,

Wsunęła mi parę

Jabłek, a gdy wciskała

Je w moje ręce, miłość rosła I rozkazała mi przekląć

63

Dwa jabłka, które ściskałem Zamiast dwóch piersi.

Paulos Silentiańos, VI w.

JAGODLIN WONNY (YLANG- YLANG)

Jagodlin wprowadza w stan euforii i uspokaja, rozluźniając napięcia tak szkodliwe dla miłości. Planetą rządzącą owym ,,kwiatem kwiatów" jest Wenus. Ylang - ylang używany jest w magii miłosnej i do produkcji perfum.

Jeśli w swym sercu kocham go,

Czemuż nie miałabym powiedzieć mu.

Jeśli swym ciałem pożądam go,

Czemuż nie miałabym powiedzieć mu.

Z Shih-Ching, Chiny, 600 r. p.n.e.

JAJKA

Z chęcią pocałuję zgrabną Julii mej nogę Co jest tak biała i bezwłosa jako jajo.

Robert Herrick

Wszystkie jaja - włączając w to kawior (ikra jesio­tra), jajka ślimaków, spermę ludzką i zwierzęcą - to uniwersalne symbole płodności, prokreacji i nowego życia; są one pożywne, a z ich wzmacniających właści­wości korzystano przez wieki w rozmaitych przepisach

64

afrodyzujących. Dr Lorand w swoim Health and Lon­gevity through Rational Diet (Do zdrowia i długowie­czności przez rozsądną dietę), pisze co następuje:

Inne składniki diety, w szczególności jaja i kawior, mają też jakoby wywierać działanie stymulujące aktywność se­ksualną. Zwykło się mówić: vox populi, vox Dei - i co się tyczy jedzenia, skłaniałbym się do uznania, że w przypad­ku takich empirycznych przekonań, przekazanych nam z odległej przeszłości, nawet nauki medyczne - które bez wątpienia często skorzystały na takich stwierdzeniach ­nie powinny ich pomijać... Wydaje mi się dość oczywiste, że urozmaicona dieta, zawierająca szczególnie dużo pro­tein, może oddziaływać pobudzająco na sprawność płcio­wą.

Nieoceniony szejk Nefzawi pisał: "Ten, kto zwyczajem uczyni po codziennym poście [można się domy­ślać, że mowa tu o śniadaniu] zjeść żółtka jaj, bez części białej, znajdzie w tym pożywieniu silny bodziec do sto­sunku". Pewien mój przyjaciel znał niemiecką damę, mieszkającą w Kairze, która zawsze nalegała, by, zanim ją odwiedzi, zjadł cztery surowe jajka.

Wielu angielskich pułkowników poświadczy zalety egg-flipa:

4 żółtka,

12 dag cukru pudru,

120 ml wina Marsala.

Żółtka wbić do naczynia, połączyć z cukrem i wi­nem, ustawić nad garnkiem z wrzącą wodą. Roztrze­pać, aż do uzyskania gęstej, pienistej masy, podawać na gorąco.

65

­

JAŚMIN

Na wiosnę, naturalny przyjaciel młodych Czarujący aromatem Madhawika przytłaczający zapach jaśminu,

zakołysze głupstwami nawet umysły mędrców.

(Pieśń miłości, przetłumaczona z sanskrytu przez George'a Keyta)

Znakomity jaśmin i jego delikatne białe kwiaty zna­ne są Indiom jako "Poświata księżyca nad zagajni­kiem". Jego oszałamiający, słodki zapach roznosi się nocą zarówno w tropikach, jak i w strefach umiarkowa­nych. Podnosi na duchu, ciało wprowadza w stan eufo­rii i relaksuje. Stanowi zatem idealny składnik wielu napojów miłosnych. W Anangarandze możemy znaleźć zalecenie, by stosować jaśmin jako okład na lędźwie i wzgórek łonowy. Dla stworzenia atmosfery sprzyjają­cej miłości można napełnić pokój wonią aromatycznej świecy: zwykłą świecę, powieszoną za knot, polewać roztopionym woskiem z dodatkiem kilku kropli olejku

jaśminowego, aż dokładnie się nim pokryje.

Jest taka rzecz, co w świetle

Rzadko jest używana, w nocy za to

Służy całej żeńskiej załodze Panien

Damom i małżonkom też.

Sir John Suckling (1609-42)

The Candle (Świeca)

66

JOłllMBINA (Corynanthe yohimbine)

To wielkie drzewo rośnie w tropikalnych dżunglach Afryki Zachodniej. Jego kora ma właściwości afrody­zujące i jest używana w czasie rytuałów kopulacyjnych pewnych plemion afrykańskich. Po spożyciu jej naj­pierw doświadcza się nudności, następnie przychodzi stan zrelaksowanego upojenia, czasem towarzyszą mu halucynacje. Wpływa wówczas na rdzeń nerwowy i zwiększa dopływ krwi do okolic lędźwiowych, powo­dując ukrwienie organów płciowych. Do osiągnięcia ta­kiego efektu trzeba gotować na wolnym ogniu 30 g ko­ry johimbinowej w pół litra wody przez dwadzieścia minut, a następnie odcedzić i wypić małymi łyczkami. Aby uniknąć mniej przyjemnych skutków - jak zawro­ty głowy i nudności - można dodać 1000 mg kwasu askorbinowego (witaminy C), by przetworzyć alkaloi­dy w łatwiej przyswajalne sole: johimbinę i jej sól askorbinową. Sama johimbina może nie uzależniać, lecz przyjmowana w nadmiarze lub z alkoholem czy ja­kimikolwiek innymi lekami i narkotykami może okazać się bardzo groźna.

67

KAKAO

du Barry, kochanka Ludwika XV, aby rozpalić żądze, karmiła swoich zalotników czekoladą. I Casanova, i markiz de Sade wierzyli w erotyczne właściwości ka­kao. Dziś, z powodu moczopędnego działania, niektórzy badacze uznają je za łagodny tonik genitalny. Nie­stety, by doświadczyć tych afrodyzujących działań, ko­chanek potrzebuje ogromnej ilości kakao - około dzie­sięciu dekagramów ekstraktu kakaowego.

"Każda dziewczyna lubi mieć w sobie coś gorącego" powiedziała Dame Edna Everage - wyrocznia australij­skiej kobiecości. A cóż może być lepszego od filiżanki gorącej czekolady? Woskowate fasolki ze strąka ka­kaowca zawierają fenyloetylaminę (związek wpływają­cy na nastroje, dający ciału uczucie postkoitalnej błogo­ści) i stymulującą teobrominę. Aztekowie uznali kakao za pokarm bogów (łacińskie theobroma ma dokładnie takie znaczenie), dane śmiertelnikom na Ziemi przez boga o imieniu Quetza1coatl. Cenili je jako źródło mą­drości i odwagi, dodające siły i energii, używali nade wszystko jako afrodyzjaku. Ich król, Montezuma II, pił xocoatl (stąd słowo "czekolada") ze złotego pucharu, zażywając przy tym uciech w swoim liczącym sześćset ślicznotek haremie. Zapisano, że wypijał do pięćdzie­sięciu filiżanek dziennie, kochając się w tym czasie z tylomaż kobietami. Kakao trafiło do Europy w XVIII wieku przywiezione przez hiszpańskich konkwistado­rów. Stosowanie go było podówczas zakazane przez św. Inkwizycję, która nie podzielała opinii Azteków, iż ta odrobina luksusu została zesłana z nieba. Madame

KARDAMON

Przyprawa ta jest tonikiem o lekkich własnościach afrodyzujących i wspaniałym smaku. Starożytni Arabo­wie mieszali go ze śliną i rozprowadzali po żołędzi, by podniecić członek i zwiększyć jego rozmiary. Karda­monu można używać do eliksirów miłosnych, amule­tów, a także w domowej kuchni. Zapieczony z jabłkami w cieście i podany przyszłemu kochankowi pomoże zdobyć jego lub jej serce - tak się przynajmniej mówi.

KMINEK

Ziarna tego baldaszka zawierają olejek aromatyczny. Używa się ich zarówno w magii miłosnej, jak i w kuch­ni, do zaprawiania marynat, serów i ciast. Ziarna kmin­ku uznano za afrodyzujące z powodu skojarzenia ­

68

69

-­

zwiększają one wydzielanie mleka przez kobiety kar­miące.

Pokażże swe piersi, ma Julio, tam pozwól mi

Oglądać tę krągłą, a śmiertelną doskonałość.

Między te dwie glorie - tam me wargi złożę, Uprowadzony w tę piękną Mleczną Drogę.

Robert Herrick

(1591-1674)

Hinduski urok miłosny nakazuje nam "żuć ziarna kminku i ustami z odświeżonym w ten sposób odde­chem tchnąć na ukochaną lub ukochanego, który od tej pory będzie Cię kochać".

KOLENDRA

Dzięki swojemu pięknemu zapachowi i aromatowi ziarna kolendry występują w eliksirach miłosnych. Sproszkowane nasiona i młode liście używane są w ku­chni orientalnej do stymulacji i poprawy trawienia. Za­bawny jest fakt, że w wiktoriańskim linguajlora kolen­dra była symbolem "ukrytych zalet"! Istnieje, używany od tysięcy lat, napój miłosny z kolendry. Należy zemleć siedem ziaren kolendry, wymawiając imię osoby, na którą ma zadziałać, dodając: "ziarno pali, serce pali, spraw, byśmy zawsze się kochali". Proszek zaparza się następnie w wodzie źródlanej, odcedza i dodaje do je­dzenia lub picia ukochanej lub ukochanemu.

KOKOS

Sir James Frazer w swoim studium magii i religii The Golden Bough (Złota gałąz') pisze, że w górnych In­diach kokos jest uznany za jeden z naj świętszych owo­ców, oddany Śri, bogini pomyślności, i jako taki stał się symbolem płodności i macierzyństwa (jedno prowadzi do drugiego) - stąd używa się go podczas hinduskich ceremonii zaślubin. Jego miąższ jest oleisty i odżyw­czy, a mleczko to prawdziwa eau de vie. Po mleczku kokosowym z rumem i jamajskim korzennikiem lekar­skim, będziesz miał ochotę na rock'n'rolla - oczywisty eufemizm z czarnej Afryki.

[Określenie ,,rock'n'roll", dosłownie "kołysanie i toczenie", oznaczało pierwotnie bardzo gwałtowny stosunek - przyp. tłum.]

KONOPIE

Haszysz, uznany przez Arabów za "intensyfikator przyjemności", jest żywicą uzyskiwaną z konopi (Can­nabis sativa lub indiea), rosnących w Azji Mniejszej, północnych Indiach, a także w basenie rzek Missisipi i Missouri. Konopie uznaje się za afrodyzjak ze wzglę­du na rozluźniające i uśmierzające działanie. Otwierają wrażliwość zmysłową i płciową. Alice B. Toklas pisze, że dają "jednoczesne rozszerzenie osobowości na kilku płaszczyznach". Chociaż mówi się, iż usuwają opory. wzmacniają one odczucia zarówno pozytywne, jak i ne­gatywne, zatem może również ulec wzmocnieniu uczu­cie

70

71

niewydolności płciowej. Nasion konopi używa się w eliksirach miłosnych. Jak mówi tradycja, czarownice używały konopi jako składnika maści lotu (Freudow­skie n' est ce pas?). Zważyć trzeba, że użycie konopi nie wszędzie jest dozwolone, konieczne jest więc zwraca­nie uwagi na stosowne przepisy, obowiązujące w da­nym kraju.

A ten, kto walczył i nie był zwyciężonym, Wieniec z kopru nakładał.

Longfellow The Gablet of Life (Kielich życia)

Mówiono też, że napar z werbeny i kopru zbieranych w piątek, dzień poświęcony Wenus, napełnia kochanka pożądaniem.

KOPER

Powiadają, że koper wspaniale łechce podniebienia tych, którzy go spożywają. Wydziela woń podobną do anyżku, ponieważ zawiera ten sam olejek eteryczny - ­anetol. Lekko pobudza trawienie i działa moczopędnie. W ten sposób koncentruje uwagę na dolnych częściach ciała, przypominając o jego miłosnych zadaniach. Ko­per ma grubą, białą łodygę, z której rozchodzą się ga­łązki z malutkimi, delikatnymi,. zielonymi listkami. Włoskie miano kopru - finocchio - posłużyło za nazwę perwersyjnie eleganckim homoseksualistom. W staro­żytnym Rzymie gladiatorom - symbolom męskości, ubóstwianym na równi z dzisiejszymi gwiazdami sceny i ekranu, walczącym na arenie nieomal jak w bitwie Miłości - podawano codziennie koper, by podnieść ich męstwo.

Dawał nową siłę i hart nieulękniony,

Zatem gladiator - grubiański i nieustraszony ­Strawę codzienną zaprawiał onym;

KORA CZARNEJ WIERZBY

(Salix nigra)

Kora tego dekoracyjnego drzewa i jego zabawne, małe kotki, przywodzące na myśl wcale przyjemne rze­czy, zawiera kwasy garbnikowe, m. in. taninę - gluko­zyd o właściwościach tonizujących, uśmierzających i afrodyzujących. Nowoczesny zielnik pani Grieve zale­ca spożywać pół łyżeczki płynnego wyciągu.

KORZEŃ SAMPSONA

(Echinacea augustifolia)

Zielarze twierdzą, że korzeń ten stymuluje system odpornościowy organizmu i lędźwie. Gotuj przez pół godziny, pod przykryciem, na wolnym ogniu, jedną ły­żeczkę herbacianą na szklankę wody. Dawkowanie: od jednej do sześciu łyżek stołowych dziennie.

72

73

KULCZYBA (NASIONA)

(Nux vomica)

Nux vomica to preparat zawierający strychninę.

W dawkach homeopatycznych jest tonizujący i afrody­zujący. Pobudza nerwy w kręgosłupie i przyspiesza pe­rystaltykę. Oczyszczenie zawsze uznawano za przydat­ne, by przywrócić kochanka do formy. Wielkim jego zwolennikiem był Casanova (por. też: Post). Użyta w połączeniu z damianą, kulczyba rzadko zawodzi.

KWIATY KAKTUSA WIELKOKWIATOWEGO

(Cereus grandijlorus)

Ten mięsisty krzew można znaleźć w Stanach Zjed­noczonych, Meksyku i miejscami - nad Morzem Śród­ziemnym. Duże białe kwiaty kwitną tylko przez jedną noc, wydając przy tym odurzający zapach wanilii. Za­wierają środek silnie stymulujący serce, który działa to­nizująco w przypadkach seksualnego przemęczenia. W swoim zielniku pani Grieve doradza stosowanie od jednej do dziesięciu kropli wyciągu. Jednak rozsądniej­szym wyjściem jest polecić raczej zapach niż sam de­kokt, gdyż zawarty w nim potencjalnie groźny alkaloid może wywołać podrażnienia wewnętrzne i halucynacje.

74

KWIATY KASZTANA JADALNEGO

,,Nasienie zdrowych młodzieńców ras zachodnich In.. świeży, ożywczy zapach, u mężów dojrzałych jest on bar­dziej przenikliwy w rodzaju i stopniu natężenia. Ta bardzo charakterystyczna woń nasienia zadziwiająco zdaje Się być podobna do tej, jaką wydzielają kwiaty hiszpańskiego kasztana".

profesor Gamber Ideał Marriage (Ma/żeILmvo ideaIIIL

Kwiecie kasztana jadalnego zawiera połączenie związków chemicznych występujące również w męs­kiej spermie, mogące uderzyć do głowy osobnikom obydwu orientacji; pod jego gałęziami Sokrates uczył swoich młodzianów, de Sade zwrócił uwagę na efekt. jakie dają kasztany w potpourri lub wonnościach do ką­pieli... a może, po prostu, odwiedź późną wiosną Paryż. kiedy kasztany okryją się pełnym kwieciem.

75

MAGIA MIŁOSNA

LUKRECJA

"Ta roślina z miodu jest zrodzona, z miodem, szukając cię, kopiemy. Z miodu tyś poczęta, napełnijże nas do pełna miodem".

Atharwaweda

Obrany korzeń rosnącej w ogrodach krajów arab­skich, Persji i Indii lukrecji [w języku angielskim zwa­nej też dosłownie "słodkim drewnem" - przyp. tłum.] jest stosowany do sporządzania afrodyzjaków głównie dla swojego działania rozwalniającego, a uważa się go także za najlepsze lekarstwo na dolegliwości macicy ­siedziby Wenus. (Oprócz innych składników zawiera estrogen.) Podnosi poza tym ciśnienie krwi, zatrzymu­jąc sód w nerkach (por. też: Nikotyna).

Ten, kto przyjąwszy karsha [ok. 18 gramów] lukrecji wy­pije krowie mleko z miodem i ghee [sklarowanym ma­słem z bawolego mleka], poczuje się po stokroć silniejszy seksualnie.

Anangaranga

Gdy kochanek wątpi w to, że zdobędzie uczucia swojej wybranki, może wśród obietnic magii miłosnej poszukiwać miłości bezwarunkowej. Od czasów starożytnych po dziś dzień kochankowie uciekają się do ma­gii jako środka zapewniającego dominację płciową nad obiektem swoich pożądań. Może to być magia sympa­tyczna, w której składniki, rytuał, urok czy znak wzięte są od zwierząt lub ziół uznanych za szczególnie piękne. płodne lub z natury kochliwe, mogą też być wykorzys­tane substancje o własnościach prawdziwie afrodyzują­cych. Wzmocnione magią, trafiają do jedzenia lub na­poju. Mogą też być noszone jako amulet lub talizman. a również- zakopane pod progiem, który kochanek musi przekraczać... Sposobów zresztą istnieją miriad~: którykolwiek z nich się obierze, trzeba wiedzieć, że pewna wskazówka dana ofierze wzmocni działanie. We wspaniałym The Charms oj Love (Czary miłości) Ed­ward Gifford podkreśla, że "popularność i rozprzestrze­nienie przekonania świadczą najlepiej nie o tym, że jest ono prawdziwe, ale o powszechnym pragnieniu, by się

76

77

prawdziwe okazało". Ale kimże jesteśmy, byśmy mogli powiedzieć, że to już wszystko, co tkwi w magii?

MARCHEW

MANDRAGORA

(Mandragora officinarum)

Mandragora officinarum to roślina o fioletowych kwiatach, z rodziny psiankowatych, pochodząca z base­nu Morza Śródziemnego. Zarówno jej pomarańczowe owoce, jak i rozwidlone mięsiste korzenie wykorzysty­wane są w magii miłosnej. Mandragora zawiera sub­stancje blokujące układ przywspółczulny i jest bogata w mandragorynę- silny halucynogen o właściwościach hipnotycznych. Wywołuje stany z pogranicza snu, pod­czas których kochanek może pogrążyć się w fantazjach seksualnych, a wiedźma - dosiąść swojej miotły (był to jeden z podstawowych składników "czarów lotu"!). Jest wybitnie toksyczna i najlepiej zostawić ją w spoko­ju. Rozgałęzione korzenie, przycięte tak, by przypomi­nały małego ludzika, ceniono jako miłosne talizmany i amulety. Mówi się, że mandragora, gdy ją ktoś próbuje wyrwać, krzyczy straszliwie i zabija nieszczęśliwca, który podjął się tego zadania. O wiele lepiej poświęcić swojego psa, by wykonał to niebezpieczne zadanie, a magiczne właściwości mandragory z pewnością zre­kompensują ci jego stratę: gdy się ją po prostu nosi przy sobie - zapewnia płodność i zapobiega impotencji.

Marchew jest słodka i odżywcza, jej długość nasuwa pewne skojarzenia. Działa odświeżająco i ożywiająco na umysł, system nerwowy, obfituje w żelazo i witami­ny (A, B i C). Grecy nazwali ją philon - nazwa pochodzi od miłości - i podawali kochankom, by ich podnie­cić. Angielski podróżnik i lekarz, Andrew Boorde. napi­sał w swoim Dyetary (Dyetetyka, 1542), że marchew

"zwiększa naturę". W połączeniu z kardamonem daje znakomitą hinduską słodycz - marchewkową chałwę ­doskonały zarazem pokarm dla kochanków.

1/4 litra mleka,

112 kg tartej marchwi,

10 dag miałkiego brunatnego cukru,

3 dag roztartego miąższu kokosowego lub masła,

3 dag masła bawolego lub krowiego,

utłuczone ziarna z 6 białych nasion kardamonu,

I tuzin (około) rozblanszowanych migdałów.

Mleko i marchew zagotować na średnim ogniu, mie­szając, aż składniki zgęstnieją. Dodać cukru i masła. gotować, aż masa nabierze konsystencji krówek. Wył~ żyć na talerze, przybrać migdałami i kardamonem.

78

79

MASAŻ

MIGDAŁY

"Wąż powstaje"

Jest to nazwa trafnie nadana orientalnej technice ma­sażu, wykorzystywanej do ośmielania zmęczonego męskiego członka: należy siąść okrakiem na plecach mężczyzny i mocno wcisnąć kciuki we wgłębienia na plecach, mniej więcej pięć centymetrów poniżej talii i w takiej samej odległości od kręgosłupa. W tym sa­mym czasie czubki palców powinny wywierać lekki nacisk na wklęsłości między biodrami i pośladkami. Rytmiczne ruchy powoli przywrócą mu męskość.

A oto kilka wariantów poruszenia "dźgającego, wysuwającego się Jadeitowego Korzenia" z The Ying­fang: The Chinese Way oj Love (lin i lang: chiński spo­sób na miłośc'):

Unoś się i wzruszaj toń takim samym ruchem jak kaczka na falach, koliście rozchodzących się po jeziorze;

Dziob jak wróbel dziobie ziarna ryżu, raz głęboko, raz płytko;

Wolny ruch jak wąż wchodzący do swej jamy na sen zimowy;

Gdy linga twa będzie twarda jak kobra gotowa do ataku upewnij się, że wszystkie otworki w twoim flecie są

zatkane

by nie przełamać czaru

Chociaż nie są afrodyzjakiem w pełnym tego słowa znaczeniu, na całym świecie pojawiają się w przepisach na afrodyzjaki i napoje miłosne. Orzechy te są symbo­lem płodności i jako takie w krajach śródziemnomor­skich podaje się je gościom na weselach i chrzcinach. Mają wysokie wartości odżywcze (wyraz "odżywczy" jest chińskim eufemizmem oznaczającym "afrody­zjak") - zawierają blisko dwukrotnie więcej protein od wołowiny. Migdały mają właściwości regenerujące. Rabelais proponował migdałowe marcepanki jako śro­dek tonujący i ułatwiający trawienie. Bulion z migda­łów, podawany za czasów królowej Wiktorii rekonwa­lescentom, mógłby być, po dodaniu miodu, polecany wyczerpanym arabskim kochankom. Robiło się go ubi­jając w moździerzu słodkie migdały rozblanszowane w mleku lub bulionie. Jeśli nie odpowiada to dzisiej­szym kochankom, może wyda im się kuszący osiem­nastowieczny francuski przepis na "jajka w świetle księżyca". Każdy ich składnik pretenduje do miana afrodyzjaku: ubij śmietankę kremówkę z mielonymi migdałami, dodaj do smaku wodę różaną, następnie, za­topione w ubitej na sztywno pi~ie z białek, jedz z utnlarem.

Tantra

80

81

MIKOŁAJEK NADMORSKI

Complete Herbal (Kompletny zielnik) Nicholasa Culpepera podaje, iż mikołajek nadmorski ma właści­wości miłosne: "płodzi obficie nasienie, wzmacnia siły ducha; jest gorący i wilgotny, pod wpływem niebiań­skiej równowagi". W czasach Szekspira bawiono się "całuskami" robionymi z hiszpańskich batatów i korze­ni mikołajka, którego jednak "nie przystoi spożywać" pannom pragnącym zachować swą czystość.

Jej smukłe ramiona, jej miękkie i delikatne plecy,

Jej gibkie boki - jak ciało gładkie i białe

Głaskał, i prosił o łaskę u szyi,

Jej śnieżne gardło, jej piersi tak okrągłe i jasne,

Tak się w tym raju rozochocił,

I po pocałunkach obsypywał ją następnymi pocałunkami, Aż stopniowo dowiedział się, gdzie leży rozkosz

Geoffrey Chaucer Troilus i Kresyda

MIÓD

Meliso, jesteś podobna pszczole, od której bierzesz swe imię. Wiem o tym i biorę sobie to do serca. Gdy tak słodko całujesz, miód spływa z twych ust. Gdy prosisz o zapłatę, jakżeż mnie żądlisz.

i maści. W orientalnej literaturze - u Arabów, Gre­ków, Rzymian i Hindusów - ponieważ jest słodki, lep­ki, pyszny oraz - według Miss Barbary Cartland (i ca­łych pokoleń kochanków przed nią) - silnie afrodyzują­cy, używa się go jako środka do mieszania z ziołami i przyprawami. Uważano, że podobnie jak sól wzmac­nia i przedłuża działanie zaklęć i eliksirów miłosnych. Spożyty dodaje energii, przydatny jest również w zapo­bieganiu zakażeniom ran - żadne bakterie nie mogą żyć w miodzie.

Jeśli wiesz jak do niej podejść

Będzie co wieczór mieszać swój miód z twoim mlekiem.

powiedzenie japońskie

MORELE

Zdrowe morele zawierają miedź, cenną dla anemi­ków, krzemionkę i, w pestce, witaminę BI5. Są przepy­szne i mają działanie tonizujące. Wiele chińskich kos­metyków zawiera kwiaty moreli, uznane za afrodyzjak. Morelowa brandy wpuszczona do bitej śmietanki z cu­krem pudrem, a następnie schłodzona, daje wyśmienitą leguminę na zakończenie petit souper a deux (por. też: Alkohol).

Marcus Argentarius do prostytutki Melisy

W całym świecie starożytnym i aż po dzień dzisiej­szy miód figuruje w przepisach na afrodyzujące potra­wy

82

83

MUCHA HISZPAŃSKA

(KANTARYDA, Cantharides)

Mimo mrożących krew w żyłach opowieści o cier­pieniach i ofiarach śmiertelnych, jakie mucha hiszpań­ska spowodowała, jest ona zapewne najlepiej znanym ze wszystkich afrodyzjaków. Stała się świadkiem de­sperackich środków, których ludzie gotowi byli się imać, by zapewnić sobie większą potencję. Uzyskuje się ją ze zmiażdżonych chrząszczy Cantharis vesicato­ria; podrażnia organy wewnętrzne, przede wszystkim pęcherz i genitalia - stąd jej sława stymulatora płciowe­go. Uczucie swędzenia jednak nie zelżeje po zbliżeniu, lecz pozostanie w przekrwionych narządach i może rozpraszać uwagę użytkownika.

Francuzi od dawna stosowali muchę hiszpańską: Ma­dame de Pompadour podawała ją Ludwikowi XV, mar­kiza de Sade osadzono w więzieniu za podanie muchy hiszpańskiej kilku niczego nie podejrzewającym dziw­kom, co skończyło się ich zejściem. Grandval, w sztuce Les Deux Biscuits (1715), mówi o zwyczaju zjadania słodyczy zawierających muchę hiszpańską:

l'un etait compose de mouches cantharides Qui redonnent laforce aux amants invalides.

(jeden zrobiony był z muchy hiszpańskiej co daje siłę niedomagającym kochankom)

Prowadząc badania konieczne do napisania tej książ­ki, autorka odwiedziła ulicę St Denis w Paryżu, gdzie sklepy sprzedające wszelkie wspomagacze płciowe ry­walizują

z damami nocy, by przyciągnąć uwagę klien­tów i turystów. Dostępne tam były jedynie dwa afrody­zjaki, jeden z nich to właśnie mucha hiszpańska. Zapra­wianie jedzenia czy picia tą szkodliwą substancją jest wybitnie niebezpieczne, gdyż niewielkie przekroczenie minimalnej dawki może okazać się śmiertelne.

MUIRA PUAMA

(Liriosma ovata)

Brazylijscy Indianie znad Amazonki i Orlnoko uży­wają kory i korzeni muira puama jako silnego środka pobudzającego, oddziałującego na centralny system nerwowy i libido. By naj pełniej wykorzystać dobro­dziejstwa, jakie niesie zmysłom Liriosma, zalej cztery łyżki stołowe sproszkowanej kory ćwiercią litra wódki o temperaturze wrzenia. Zostaw pod przykryciem na piętnaście minut. Odcedź i na godzinę lub dwie przed pożądanym spotkaniem wypij jeden kieliszek do wina tego popularnego, brazylijskiego eliksiru. l

84

85

w jajku z bułką tartą i usmaż na bardzo gorącym tłusz­czu. przed podaniem przybierz zieloną pietruszką.

(Salsefia to warzywo o długich, mięsistych korze­niach, znane jest także jako roślinne ostrygi. Ugotowa­na, a następnie roztarta z masłem i mlekiem, przypra­wiona solą, pieprzem i sokiem z cytryny, jest po prostu wyśmienita i ma wyraźny posmak ostryg.)

OSTRYGI

Ostrygi nie tylko pochodzą, jak Wenus, z morza, lecz przypominają żeńskie genitalia i uważane są za jeden z najzdrowszych pokarmów - pełne fosforu, cynku i miedzi (por. też: Witaminy i minerały) - odżywcze dla ciała i umysłu. Grecy i Rzymianie znali przyjemność spożywania ostryg i sklasyfikowali je jako najsilniej afrodyzujące. Ostrygi, wysyłane z Colchester do Rzy­mu, zjadano w niewiary godnych wprost ilościach: ce­sarz Witeliusz pewnego razu zjadł ich aż tysiąc za jed­nym posiedzeniem! Dzisiaj ostrygi postrzega się jako luksus, gdy tymczasem biedacy w Anglii czasów Dickensa musieliby jeszcze mozolniej walczyć o prze­trwanie, gdyby nie niska cena ostryg. W Oysters with Love (Ostrygi z miłością), autorstwa Johna Rydona, znajdziemy przepis na croquettes d' huitres. poniżej po­dajemy go w nieco zmienionej wersji:

Ugotuj tyle ostryg ile trzeba, pokrój w kosteczkę. Zmieszaj z sosem beszamelowym zrobionym na wygo­towanym soku spod ostryg zmieszanym z żółtkiem. Schłodzoną mieszankę uformuj w krokieciki, obtocz

86

87

- ­

PIEPRZ

Zarówno czarny, jak i biały pieprz pochodzi z tej sa­mej jagody: biały - łagodniejszy - pieprz to czarny po zdjęciu łupiny. Dawnymi czasy pieprz ceniono tak dale­ce, że gdy Gotowie oblegli Rzym, okup zapłacono w strączkach pieprzu. Pobudza i tonizuje mięśnie, a za­tem, być może, zasługuje na część swojej opinii jako afrodyzjaku.

PIEPRZ KUBEBA

Przyprawa o delikatnym posmaku gałki muszkatoło­wej, używana w kadzidłach dla osiągnięcia zmysłowe­go efektu. Chińczycy i Arabowie cenią go w eliksirach miłosnych. Abu Ali al Husain ibn Sina [Awicenna ­przyp. red.], lekarz będący przykładem rozwiązłego ży­cia, zalecał żucie pieprzu kubeba i smarowanie końca członka przesyconą nim śliną, aby zwiększyć rozkosze mężczyzny i kobiety podczas stosunku (jednak, podob­nie jak i w przypadku kardamonu, może to mieć działa­nie drażniące).

88

Serce zakochane nie znajdzie żadnego lekarstwa Ni w czarach wiedźm, ni w amuletach,

Ni w czułym uścisku bez pocałunku,

Ni w pocałunku bez stosunku.

mądrość arabska

PIEPRZ MIĘTOWY

(Piper methysticum)

Mieszkańcy wysp Pacyfiku przyjmują - jako rytual­ny sakrament - napój sporządzony ze zmiażdżonego korzenia pieprzu miętowego i mleka kokosowego. Ma on działanie narkotyczne, stwarza wrażenie ciepła, esprit de corps, spokoju, które może przeobrazić się w działanie afrodyzujące. Umysł pozostaje jasny, spożywający jednak może podlegać halucynacjom. Jedna łyżeczka sproszkowanego korzenia doprowadzi do eu­forii, zwiększenie dawki ma działanie usypiające (co nie jest chyba zgodne z zamiarami...), a nadmiar - powoduje paraliż.

PINIA (NASIONA)

W Ars amandi (Sztuka kochania) Owidiusz doradzał zjadanie "orzechów na ostrolistnych sosnach rosną­cych". Rzymianie oddali w opiekę Panowi pożywne i uznane za silnie afrodyzujące nasiona sosnowe z ga­jów

89

i lasów, po kt6rych bożek ten miał zwyczaj biegać. Znając naturę ich panteistycznych świąt, możemy uz­nać, że cokolwiek skojarzono z tym kozionogim b6s­twem, bez wątpienia stawało się dla Rzymian zachętą do rozwiązłości, gdyż podczas tych uczt, kt6rych celem było zapewnienie płodności, nie zachowywano, oględ­nie m6wiąc, żadnych ograniczeń. Pijani i odurzeni r6ż­nymi substancjami uczestnicy rzucali się na siebie w nieokiełznanej chuci...

PIOŁUN

(Artemisia absinthium)

Tę wieloletnią roślinę, dochodzącą do 120 cm wyso­kości, o zielono-ż6hych kwiatkach, można znaleźć na całym świecie. Gł6wną substancją aktywną w piołunie jest absyntyna - narkotyk i środek przeciwb610wy (por. też: Absynt). Aby pozbyć się zmartwień można piołun palić, albo, jeszcze lepiej, sporządzić z niego nalewkę na dobrej brandy (ok. 30 gram6w kwiat6w na butelkę najlepszej!) i odstawić na czas około miesiąca. Jeśli czujesz się na siłach, możesz r6wnież dodać ouzo [ro­dzaj anyż6wki - przyp. tłum.] - nap6j życia robotnik6w portowych z Pireusu, a zastąpi absynt.

PIŻMO

Piżmo jest substancją przyciągającą seksualnie, produkowaną przez gruczoł na podbrzuszu samca jelenia piżmowego (piżmowca). Używa się go powszechnie w chińskich, hinduskich i perskich lekarstwach i eliksi­rach miłosnych, a także w perfumach, do utrwalania i nadawania zapachu. W Indiach, aby uzyskać afrody­zującą słodkość, miesza się je z miodem i nasionami ko­nopi. Zmieszane z wonnościami, mirrą, kamforą i wodąr6żaną, daje maść, kt6rą Arabowie zwykli byli wcierać w okolice lędźwi.

Pojawia się w hinduskiej medycynie jadżurwedycz­nej, a także w chińskiej jako rodzaj panaceum; zar6wno w roli środka uśmierzającego, jak i pobudzającego ser­ce i system nerwowy. Uspokaja zmysły, lecz rozbudza zwierzęce pożądanie. Dziś w Chinach z piżmowców hodowanych w stanie na p6ł wolnym co roku pobiera się piżmo, zapobiegając w ten spos6b tradycyjnym ich pogromom - przy pomocy broni palnej, pułapek i truci­zny. Istnieje nadzieja, że ta metoda okaże się w peb1i skuteczna, ponieważ piżmo jest najdroższą w świecie substancją pochodzenia zwierzęcego, a zagrożenie ga­tunku piżmowca jest, według WWF [World Wildlife Fund., Światowy Fundusz na Rzecz Natury - przyp. tłum.], sprawą wielce niepokojącą ekolog6w.

90

91

POKRZYWY

Pokrzywy - pełne dodającego sił witalnych żelaza, wypełnione witaminami i innymi składnikami mineral­nymi, o właściwościach tonizujących - cieszą się dobrą opinią. Pieprz utarty z nasionami i wiązkami liści po­krzywy pobudzał żądze opadających z sił mężczyzn od czasów rzymskich po czasy Casanovy. W Satyriconie jeden z bohaterów, Petroniusz, zapomniawszy zapew­nić sobie pomoc Priapa, w leczeniu swej impotencji ucieka się do bolesnych środków, co kończy się tym, że biegnie po ulicach Rzymu, krzycząc raczej z bólu niż ekstazy. "Dla erekcyjej kuśki dla czynów grzesznych" siedemnastowiecznemu galantowi doradzano wkłada­nie pokrzyw do saczka [według ówczesnej mody mę­skie spodnie posiadały w kroku specjalny woreczek, eksponujący genitalia - przyp. tłum.]. Cierpiąc daleko mniejszy dyskomfort, możemy jeść pokrzywy duszone z mlekiem i gałką muszkatołową, przyrządzone według poniższego przepisu. Gotowanie neutralizuje uczucie parzenia. .

Pociętą w kostkę cebulę zeszklij w maśle. Dodaj trzy duże garści pokrzywy (zachowaj ostrożność przy my­ciu!). Poczekaj, aż się skurczą, gotuj trzy minuty w wo­dzie, która wytrąciła się z liści. Dodaj nieco ponad pół litra mleka i ćwierć litra bulionu, doprowadź prawie do wrzenia. Zdejmij z ognia i przetrzyj razem. Przypraw solą, pieprzem i gałką muszkatołową.

Myślano, że pokrzywa chroni przed magią i czarami, ponieważ miała w zwyczaju rosnąć u wrót domostw

wróżek. Nasion jej zatem używano jako składnika amu­letów mających zapewnić ochronę przed wiedźmą, któ­ra mogłaby przyprawić kochanka o impotencję. Sir Ri­chard Burton mówi, że Arabowie, "za pozwoleniem Najwyższego Boga", spożywają nasiona pokrzywy w miodzie jako lek przeciw impotencji!

POMIDORY

Pomidory sprowadzili do Europy Hiszpanie w XVI wieku. Nazwano je pomme d'amour - jabłkami miło­ści, ich miąższ ma wyraźnie sugestywny kolor i przypo­mina w dotyku intymne części ciała; są bogate w żelazo i witaminy dające siłę życiową. Purytanie Cromwella, aby zniechęcać do ich używania i w obawie przed ich złym wpływem na moralność, rozpowszechniali fałszy­wą plotkę, jakoby były trujące. Wspaniałe przetwory pomidorowe można robić, gotując pomidory z cukrem i strąkami wanilii.

PORNOGRAFIA

Poniższy urywek z dzieła wybornej i dekadenckiej erotyki, Under the Hill (Pod wzgórkiem) Aubrey'a Beardsley'a, opisuje, w jaki sposób kawaler Tannhau­ser wkroczył w głąb wzgórza Wenus:

92

93

Miejsce, w którym stał, falowało leniwie wśród dziwnych kwiatów, przytłaczających zapachem i ociekających od woni. Mroczne i bezimienne zielska, których nie sposób znaleźć w Mentzelius. Ogromne ćmy, obdarzone tak obfi­tymi skrzydłami, że wprost niepodobna, by nie ucztowały kiedyś na królewskich arrasach i wyściełanych meblach, spały na słupach osłaniających obydwie strony wejścia, a oczy wszystkich pozostawały otwarte płonąc i wybu­chając delikatną siatką żyłek. Słupy wycięto z jakiegoś bladego kamienia i pięły się ku górze jak hymny wznoszo­ne w pochwale rozkoszy, od zwieńczenia do podstawy każdy ozdabiały rzeźby miłosne, ukazujące tak przemyśl­ną pomysłowość i wiedzę tak dziwną, że Tannhauser nie zwlekał ani chwili, by im się przyjrzeć. Przewyższały wszystko, co Japonia kiedykolwiek stworzyła w swoich maison vertes, wszystkie malowidła, jakie kiedykolwiek zdobiły chłodne ściany łaźni kardynała La Motte.

Od najdawniejszych czasów pisano i ilustrowano książki tak, by rozbudzały zmysłowe pasje; słowo "por­nografia" oznacza dosłownie "opowieści dziwek". Do opowieści tych zaliczyć można wszystko od sprośnych opowiadań Petroniusza i Boccaccia po dzieła Sacher ­Masocha i de Sade'a, od hinduskich i arabskich miłos­nych elementarzy po ogromną literaturę erotyczną Chin i Japonii. Niektóre z nich są prawdziwie rozkoszne, in­ne napawają wstrętem i zawstydzają. Pytanie, czy por­nografia psuje: w Danii po zniesieniu zakazu na litera­turę pornograficzną nie zwiększyła się ilość przestępstw o podłożu seksualnym, a liczba niektórych z nich spad­ła. Pornografia wydaje się zatem kwestią wartości mo­ralnych.

POST

Wiele przepisów na afrodyzjaki zaleca, by kochan­kowie posługiwali się nimi "poszcząc", gdy zmysły są zaostrzone. Jakikolwiek pokarm wówczas spożyty pod­niesie poziom cukru we krwi i doda kochankowi energii do zespolenia. Post ożywia i oczyszcza organizm, jest też uważany za lek na wiele przypadłości. Na Wschodzie prawie zawsze poprzedza czynności rytualne. Szejk Nefzawi w swoim Ogrodzie pachnącym... ostrze­ga, że "post, gdy jest przeciągany, studzi pożądania se­ksualne, lecz w swym początku - pobudza je". Z dru­giej jednak strony jeszcze mniej raduje się zmysłowymi przyjemnościami ten, kogo przesycił nadmiar jedzenia lub alkoholu, gdy "zaiste zbliżenie zagraża skurczami, podagrą i innymi podrażnieniami". Owidiusz ostrzega nas, byśmy jedli "nieco mniej niż jesteśmy w stanie zjeść, gdyż, gdyby Parys dojrzał Helenę jedzącą łapczy­wie, uznałby, że swą nagrodą obdarzył nierozsądną kobietę". Wśród Zulusów Afryki Południowej istnieją praktyki zwane "phalaza", stosowane przed uprawia­niem miłości. Wystarczy spożyć pewne rośliny z dodat­kiem gorącej lub zimnej wody, by wywołać wymioty i oczyścić żołądek. Następująca po tym trzydniowa die­ta, rozpoczynająca się od postu, oczyści ciało z nieczys­tości i uczyni kochanka pełnym energii. Dla podtrzy­mania wigoru i żywotności dieta składa się w osiem­dziesięciu procentach z surowych owoców i jarzyn, które usuwają toksyny, dostarczają substancji mineral­nych i witamin, w normalnych warunkach niszczonych

94

95

-- ~

przez gotowanie, dostarczają oczywiście także niezbęd­nego błonnika. Przez swoje odżywcze, uspokajające nerwy i antyseptyczne właściwości oraz by zapobiec co bardziej męczącym skutkom takiej diety, sok z marchwi jest jedynym pokarmem przyjmowanym w pierwszym

dniu postu.

Dzień l:

sok z marchwi i woda mineralna;

Dzień 2:

ŚNIADANIE: sok ze świeżo wyciśniętych pomarańczy z łyżką oleju szafranowego; muesli z kiełkami pszenicy i nasieniem sezamu;

DRUGIE ŚNIADANIE: sok z marchwi;

OBIAD: jarzyny pokrojone w paski (marchew, kapusta, pomidory, rukiew wodna, koper, brokuły, zielona cebulka, zanurzane w awokadowym dipie (puree z awokado, wy­mieszane z sokiem cytrynowym i białym serem);

PODWIECZOREK: herbata lub sok z marchwi;

KOLACJA: makaron gryczany z sosem, sporządzonym z pomidorów przetartych przez sito z dodatkiem ćwiartki cebuli, posiekanej ze świeżą bazylią i połową łyżki stoło­wej oliwy z oliwek; podgrzać, nie gotować!

Dzień 3:

ŚNIADANIE: sok ze świeżo wyciśniętych pomarańczy z łyżką oleju szafranowego; dwa gotowane jajka z fermy ekologicznej, chleb z ziarnami i otrębami, bez masła i margaryny;

DRUGIE ŚNIADANIE: sok z marchwi;

OBIAD: sałatka z białego sera ricotta i orzechów wło­skich, blanszowane brokuły, pomidor;

PODWIECZOREK: herbata lub sok z marchwi;

KOLACJA: jeden pieczony ziemniak z nadzieniem ze słodkiej kukurydzy i jogurtu, lekko podgotowana zielona fasolka, banan.

W zależności od tego, jakie są potrzeby organizmu,

można pić do litra wody mineralnej dziennie. Bez soli. Bez kawy. Jeśli odczuwa się chłód lub głód, należy zro­bić sobie słabą herbatkę z cytryną i połową łyżki stoło­wej miodu.

POZIOMKA

Poziomki są owocem Wenus i Dziewicy Maryi ­Królowej Nieba; z racji tej, że rosną tak nisko przy zie­mi, są najmniej prawdopodobnym kandydatem do mia­na owocu zakazanego!

Wykorzystuje się je w magii miłosnej, w starych ziel­nikach polecane są przeciwko anemii. Wspomagają krew i przyspieszają jej przepływ. W czasach królowej Wiktorii anemicznym pannom zalecano kwartę pozio­mek na dzień.

96

97

---­

PRZYTULIA WŁAŚCIWA

(Galium verum)

Dioskorydes rzecze: "... a korzeń pobudzi was do ze­spolenia". Przytulia nazwę zawdzięcza swojemu zapa­chowi i złotym liściom. [Autorka ma tu na myśli jej an­gielską nazwę - "lady's bedstraw", co można dosłow­nie przetłumaczyć jako "słoma z łóżka damy" - przyp. tłum.] Napar z około 30 gramów suszonych liści na litr wody, pity między posiłkami, w ilości trzech filiżanek dziennie, uspokoi system nerwowy i zadziała moczo­pędnie - co będzie oczywistym znakiem panowania Wenus.

PYŁEK PSZCZELI

Wesołe, pracowite brunatne stworzonko,

Zwiastun słonecznych godzin,

Czyś ty zwariowało od wszystkich zapachów wiosny?

Nicjasz z Miletu, Grecja, ok. 300 r. p.n.e.

Jeśli jest coś, co może zapewnić wiosenną gorączkę, to jest to pyłek pszczeli. W 1946 r. Rosjanie doszli do wniosku, że długowieczność, niespotykana witalność i męskość azerbejdżańskich pszczelarzy wynika z od­żywiania się resztkami zostawionego przez pszczoły miodu. Jest to pyłek pszczeli w prawie czystej postaci. Analizy wykryły w nim zawartość niewielkich ilości enzymów, hormonów, aminokwasów oraz innych sub­stancji

98

odżywczych, które spożywane razem dają bar­dzo pozytywne skutki. Regularnie przyjmowany pyłek, w roli dodatku do diety, jest prawdziwym panaceum na wszystkie dolegliwości: pobudza regenerację tkanek or­ganizmu, przywraca siły witalne, podnosi odporność na infekcje, poprawia stan skóry i muskułów - czymże więc mógłby być, jeśli nie afrodyzjakiem?

99

RÓG NOSOROŻCA

ROKIETTA SIEWNA

Rokiettę siewną (Eruca sativa) sadzono wokół falli­cznych pomników, wznoszonych synowi Wenus - Pria­powi i bożkowi wina - Bachusowi. Uznawano ją za sil­nie afrodyzującą - być może dzięki jej wymiotnemu działaniu (por. też: Post). Marcjalis, Pliniusz i Owidiusz potwierdzają jej afrodyzujące działanie - ostatni z nich, doświadczywszy rozczarowania w miłości, odradzał wręcz pełną żądz rokiettę. Używano jej do napojów mi­łosnych, gdy kobieta chciała, by chuć jej kochanka osiągnęła stosowne stadium. Zielarz, Matthias L'Obel, opowiada o mnichach, którzy podnieceni kordiałem sporządzonym z rokietty zapomnieli o swoich ślubach czystości, wpadli w amok i zgwałcili wszystkie kobiety w okolicy. W perskim przepisie "na erekcję" miesza się cztery uncje (nieco ponad 100 gramów) nasion rokietty z jedną uncją pieprzu z miodem. Rano i wieczór należy zażywać tyle, ile zmieści się między dwoma palcami.

Od nieomal początków ludzkości, róg nosorożca jest, ku utrapieniu owego gatunku, symbolem fallicz­nym. Przez wieki sproszkowany róg nosorożca Orient cenił jako afrodyzjak. Trzy tysiące lat temu chińskiemu cesarzowi Chou-Hsin, kochankowi-smokowi, tak mę­skiemu, iż gołymi rękami walczył z dzikimi zwierzęta­mi i pozwalał, ku uciesze swojego dworu, rozebranej kobiecie balansować na swoim naprężonym członku, zajrzało w oczy widmo impotencji. By przywrócić swą męskość, uciekł się do pomocy afrodyzującego napoju, nazwanego "polującym lwem". Zawierał on duszoną łapę niedźwiedzia, zaprawioną sproszkowanym rogiem nosorożca (shi-ngiu-chaio) i przefiltrowanym moczem. Jednakowoż, róg nosorożca nie jest prawdziwym afro­dyzjakiem, używa się go tylko w symbolicznej magii, ponieważ zawiera (pojęcie rogu jest tu raczej nieścisłe - właściwie chodzi o włosie zwierzęcia) zaledwie śla­dowe ilości minerałów, ale to właśnie dla nich pechowe zwierzę jest prześladowane i grozi mu wybicie.

RÓŻA

Nie sposób wyliczyć sposobów wykorzystania zalet róży. Może wzbogacać stół zarówno jako jego ozdoba, jak i potrawa, może nadać swój zapach ciału lub sypial­ni. Rzymianie używali jej do win, a Kleopatra spacerowała­

100

101

po dywanach z tego pięknego kwiatu. Olejek róża­ny odkryto podczas uczty weselnej perskiego cesarza Dżahangira, który, ku ukontentowaniu swych gości, ka­zał wykopać w swoich ogrodach kanały i napełnić je wodą różaną. Gdy podgrzało ją słońce, olejek wypłynął na wierzch. Róża - atrybut Wenus i Królowej Niebies­kiej - na całym świecie znajduje również zastosowanie w magii miłosnej.

Róża wywiera działanie na mężczyznę i kobietę. Dla serca - jest nadającym formę tonikiem, dla ciała jest ła­godząca, najzdrowsza i najbardziej afrodyzująca.

W roku 1932 włoski poeta futurystyczny, Marinetti, opublikował La cucina futurista, buntując się przeciw tradycyjnym pokarmom. Wśród najmniej skandalizują­cych posiłków pojawił się ten oto czarujący przepis na Rose Diaboliche - mają ją jeść panny młode o północy w styczniu!

2 jajka.

10 dag mąki.

sok z połowy cytryny.

1 łyżka stołowa oliwy z oliwek.

Połączyć ze sobą wszystko, wyrobić niezbyt gęste

ciasto, dorzucić trochę aksamitnych, czerwonych róż uciętych przy samym kielichu, pozbawionych zewnę­trznych płatków, usmażyć na rozgrzanym oleju, jak carciofi alla Guidea.

RÓŻA DAMASCEŃSKA

"Ta kolczasta róża zda się odrzucać całą swą roślinną woń na rzecz zapachu zwierzęcego" i jest, jak wszy­stkie róże, symbolicznym atrybutem zarówno Dian~. kochanki z królestwa Wenus, jak i Królowej Niebie­skiej. Płatki tej róży można rozsypać w sypialni lub używać jako środka zapachowego lub amuletu. Z płat­ków róży i werbeny, zawiązanych w muślinie, można sporządzić potpourri, a następnie - zamoczyć w gorą­cej kąpieli. "Aby pobudzić pożądanie w osobie kocha­nej, dodaj tak uzyskany pot z ciała do ciasta lub wina i podaj jej" (Magiculture).

102

103

- ­

SATYRlON (STORCZYK MĘSKI)

Satyrion to jeden z owych tajemniczych afrodyzja­ków. do których w czasach starożytnych wciąż nawią­zywano. a ich prawdziwą naturę możemy jedynie odga­dywać. Pliniusz twierdzi. że wystarczy go tylko nosić ze sobą, by spowodować podniecenie. W Satyriconie Petroniusza pojawia się następująca wzmianka o saty­rionie: "w komnatach dało się zauważyć osoby płci obojga, z ich zachowania wywnioskowałem, że każde z nich napiło się satyrionu". Niektórzy uważają, że mo­wa tu o Coeloglossum bractaeum, z którego Turcy wa­rzą krzepiący napój zwany salep. inni przypisują to działanie storczykowi męskiemu (Orchis mascula; Ed­ward Vemon w swojej wesołej książeczce o afrodyzja­kach stawia na storczyk). Bagneaux de Villeneuf w Le livre d'amour des anciens (wydanie z r. 1927) był ra­czej zdania. że jest to storczyk Orchis hircina, który. po rozpuszczeniu w kozim mleku, podany starym mężczy­znom "na powrót budzi wśród nich ognie miłości". W opublikowanej w roku 1685 w Londynie The Ma­gick oj Kirani King oj Persia (Magii Kirani. króla Per­sji), Cyranus zalecał satyrion "zużytym i bezpłodnym

kobietom ... dla współżycia ... jest on suchy, smakowit) i daje pewność poczęcia. Jeśli przed zespoleniem rozsy­piesz go na męski członek namaszczony miodem. osła­bisz kobietę ponad miarę. A jeśli kobietę tak się namaści - zbliżenie będzie bardzo intensywne". Satyrion mógł też być nazwą cocktailu lub korzenia o podobnym do werbeny fallicznym kształcie. Korzenie takie lub podo­bne do ludzkich sylwetek, obdarzone właściwymi męs­kimi lub kobiecymi cechami. zawsze były w powszech­nym użyciu w symbolicznej magii miłosnej (przypom­nij sobie mandragorę i "Johnny'ego Zdobywcę").

SELER

[Mowa tu o selerze naciowym, znanym w Anglii lepiej niż popularny u nas seler korzeniowy - przyp. tłum.]

Seler. podobnie jak trufle, zawiera feromony świni (por. też: Feromony). Osoby podobne do Madame de Pompadour nie rozumiały znaczenia tych związków, ale - być może dzięki obserwacji i doświadczeniu - za­uważyły, jaką moc ma zupa selerowa.

SEZAM (NASIONA)

Nasion sezamu używano też w magii miłosnej, jako że nasienie jest symbolem płodności. Są bogate w wita­miny i sole mineralne, w szczególności cynk, dlatego

104

105

też są wielce odżywcze. Arabski proszek z lawendy, se­zamu, imbiru, goździków i gałki muszkatołowej poma­ga miłości.

SUSZONE ŚLIWKI

[miasto w Kornwalii - przyp. tłum.] uważa się go za afrodyzjak, jest więc często składnikiem magicznych eliksirów. Kornwalia słynie ze swoich szafranowych ciasteczek i bułeczek. (Kornwalijskie panny, by pobu­dzić zapał przyszłego kochanka, od czasu do czasu dodają do nich włos ze swojego wzgórka łonowego.)

Suszone owoce Prunus domestica są wspaniałym, "energetycznym" jedzeniem, z tego też powodu poda­wano je klientom elżbietańskich burdeli. Częściej jed­nak przyjmuje się je jako lekarstwo na zbyt leniwą prze­mianę materii. To zarazem kojący środek na drażli­wość; wiktorianie uznawali je również za środek prze­ciwko występnej i rozpustnej naturze.

SZAFRAN

Z prawdziwą radością, by duszę rozgrzała Piękna Helena gotowała strawę, co rozweselała

Alexander Pope

Szafran (przyprawę) otrzymuje się z suszonych słup­ków kwiatowych szafranu (krokusa). Służy nie tylko do nadawania aromatu i barwienia jedzenia na ciepło żółty kolor (jest pod władzą Apolla, boga Słońca, brata Dia­ny), lecz "raduje i ożywia, wzmacnia i przywraca ener­gię" (por. też: Humor). Według Bacona, Anglicy stali się żwawi i błyskotliwi, folgując sobie z szafranem. W krajach Orientu, jak również od Pekinu po Penzance

SZPARAGI

Egipcjanie, Grecy, Rzymianie i Arabowie delektowali się szparagami jako najlepszym z pokarmów. Jed­nak, wraz z upadkiem Imperium Rzymskiego, zniknęly one ze stołów - podobnie jak wiele innych dań, między innymi trufle - by, za sprawą handlu z Arabami, powrócić do średniowiecznej Francji. W Anglii szesnastego wieku John Gerard powiedział: "młode pędy zaparzone w winie i zjedzone pobudzają żądze ciała" (upewnij się, że są młode, gdyż stare dają skutek dokładnie przeciw­ny - co na pewno jest magią sympatyczną). Culpeper pisze, że "dekokty z korzeni zażyte na czczo przez kilka ranków z rzędu pobudzą żądze cielesne w mężu czy niewieście", po czym autorytatywnie dodaje: "cokol­wiek inni by inszego napisali". Szparagi działają toni­zująco na system wydalniczy i są "ogólnie przeciw wszystkim bólom, co sadowią się w dolnej części cia­ła". Szparagi, zanurzane w sosie ze stopionego masła. soku cytrynowego i kaparów, jedzone palcami, stanowią zaiste wspaniałą ucztę.

106

107

---­

TRUFLE

TANTRA

Pragnienie, które rodzi się z natury

wzmocnione przez sztukę i uczynione bezpiecznym przez rozwagę

nabywa siły i bezpieczeństwa.

Tantra jest religią opartą na akcie płciowym. Powsta­ła w III w. n. e. w Indiach jako reakcja na rygory moral­ności braminizmu. Akt seksualny jest bramą wieczno­ści i kosmicznej wspólnoty, którą normalnie osiąga się jedynie opuściwszy tę cielesną powłokę. Wart zauważe­nia jest fakt, iż w tantrze kobieta posiada energię, która przyniesie objawienie mężczyźnie; on zatrzymuje swo­je nasienie wewnątrz siebie. Na poziomie duchowym mężczyzna identyfikuje się z Śiwą, a kobieta staje się Śakti, jedną z bogiń, posiadającą aktywną energię Bożej Głowy. "Gdy wąż, który rozbudził się wewnątrz mnie, pojawi się spomiędzy moich dwojga oczu - ujrzą boga Śiwę" .

Ten znajomo wyglądający grzybek wydziela taki sam feromon (zapach płciowy) jak aktywny płciowo samiec świni, gdy chce nakłonić samicę do przyjęcia pozycji kopulacyjnej. Wyryta przez świnię (lub czasem psa), trufla rozsiewa się i nie rośnie już pod ziemią, lecz trafia na stoły najszczęśliwszych. Ateńczycy wychwa­lali trufle jako afrodyzujące, a Rzymianie rozpływali się nad ich białą odmianą. W wiekach późniejszych wyda­wało się, że zniknęły ze stołów, aż do osiemnastego wieku, kiedy to na dworze w Wersalu znaleźć możemy Madame de Pompadour, która - przez dietę z trufli, wa­nilii i selera, mającą jakoby zwiększyć jej żar do króla Ludwika XV - doprowadziła się do poważnej choroby. Casanova, rajfur tego samego króla, w charakterze afrodyzjaku zjadał czarne trufle. W 1936 r. Marcel Boulestan, pisarz-smakosz i znakomity zarazem ku­charz, pisze, że on i Colette, wielka pisarka francuska i miłośniczka prostych smakołyków, zjedli pewnego ra­zu kolację z "kilogramów pięknych trufli, ugotowanych w popiele". Nadal nie wynaleziono lepszego niż ten sposobu na przyrządzanie ich: umyć je najpierw w wi­nie, następnie zapiekłszy, podać gorące z solą i pie­przem.

Dai Llewellyn, znany ówczesnemu Londynowi jako "uwodziciel z dolin", przysięgał na truflę, że jest ona prawdziwym afrodyzjakiem!

108

109

- -­

TUBEROZA

Charakteryzująca się jednym z najwyśmienitszych zapachów "dla uwiedzenia nawet najcnotliwszych", tu­beroza posiada symbol lubieżności - cebulkę z kre­mowobiałymi kwiatami, "którą w ogrodach Malajów nazywa się Kochanką Nocy, gdyż, jak panna młoda ­wypachniona i jasna - wschodzi gdy słońce daleko" (Thomas Moore).

WANILIA

Wanilia z pewnością jest najrozkoszniejsza ze wszy­stkich przypraw korzennych. Jej aromatyczna laska to przefermentowany i uwędzony czarny strąk nasienny orchidei, rosnącej w tropikach Południowej Ameryki. Przypisywane jej działanie afrodyzujące zawdzięcza wyłącznie swojemu znakomitemu zapachowi i smako­wi, a także egzotycznemu pochodzeniu. Aztekowie przyprawiali nią kakao, Corteza podjęli czekoladą o smaku waniliowym. Hiszpanie przywieźli ją do Euro­py w XVI wieku. Zniknęła potem aż do XIX wieku, gdy markiz de Blandford przywrócił ją światu. Wikto­rianie uważali tę nowalijkę za najsilniejszy afrodyzjak. W swoich Recipes Jor Lovers (Przepisach dla kochan­ków), Barbara Cartland opisuje wyśmienite lody, robio­ne z wanilii w sosie winogronowym - ślinka cieknie!

WERBENA POSPOLITA

W przeszłości uznana za potężną w sprawach miło­ści. Myślano, iż aby zdobyć jego lub jej serce, wystarczy­

110

111

---­

czy jedynie nasmarować ręce sokiem z werbeny i do­tknąć przyszłego kochanka. Rzymianie nazywali ją "szczęściem Wenus" - Veneris vena - i wierzyli, że po­siada ona błogosławieństwo wzniecania minionych po­żądań. Sale jadalne cesarza Nerona miały sufity z mi­sternie wycinanej kości słoniowej, można było w nich odsuwać płytki i spuszczać na gości cezara - by zwię­kszyć ich radość - deszcz werbeny i innych kwiatów lub ulewę perfum z ukrytych zraszaczy. Dzika werbena, rosnąca na skraju lasów i piaskach, wykazuje się wię­kszą mocą niźli werbena hodowana. Ma śliczne małe kwiatki w kolorze jasnoliliowym, o lekko aromatycz­nym zapachu. Werbena zawiera glukozyd - werbinali­nę, która, przyjęta doustnie, przepłukuje wątrobę i ner­ki, radzi też sobie z ogólnym przemęczeniem, łagodzi gorączkę i pomaga przy bolesnych, nieregularnych miesiączkach.

WITAMINY I MINERAŁY

Fascynujące może się wydać spostrzeżenie, że wita­miny i składniki mineralne, o których wiadomo, że po­magają zdrowemu życiu seksualnemu, można znaleźć w wielkiej obfitości w pokarmach od dawna uznawa­nych za symbolicznie płodne. Może, zatem, zanim cy­nik odrzuci ideę afrodyzjaków, powinien się zastano­wić, ponieważ nowoczesna nauka często potwierdza

stare przekonania. Już Oscar Wilde napisał w Garden oj

Eros (Ogrodzie Erosa) - w locie skowronka jest więcej niż da się przetestować w tyglu. Organizm, dla zdrowia i dobrego współżycia miłosnego, musi mieć dostarczo­ną odpowiednią ilość witamin i substancji mineralnych. Trzeba pamiętać, że niedobór lub brak zrównoważenia jednego nawet elementu może wpłynąć na metabolizm drugiego. Na przykład witamina A funkcjonuje wraz z witaminą E, a nadmiar cynku wpłynie na stopień przyswajania miedzi. Pewne witaminy i składniki mi­neralne wpływają na płciowość bardziej niż inne (oczy­wiście wszystkie są ważne). Są to: witamina A, wszy­stkie witaminy z grupy B, witaminy C i E, żelazo, lecy­tyna, magnez, fosfor, potas i cynk.

- WITAMINA A zapobiega bezpłodności i, we współ­

pracy z witaminą E, czuwa nad normalną pracą gru­czołów.

- WITAMINA Bl (tiamina) polepsza samopoczucie, kontroluje skrajne nastroje, jest konieczna do zamia­ny pokarmu w energię.

- WITAMINA B2 (ryboflawina) jest konieczna dla zdrowia tkanek i zachowania dobrego wzroku. Jej brak prowadzi do depresji i wyczerpania się adrena­liny w wydzielających ją gruczołach rdzenia nadner­czy. Znajduje się w mleku, jajkach, zarodkach pszen­nych i ciemnozielonych warzywach.

- WITAMINA B3 (niacyna) znajduje się w wątrobie, mleku, jajach i suszonych drożdżach. Pomaga w działaniu systemu nerwowego i krwionośnego.

112

113

-­

Bez niej traci się humor! (W czystej formie jest szyb­

ko działającym afrodyzjakiem.) .

- WITAMINA B5 (kwas pantotenowy) broni przed stresem, depresją i siwieniem włosów. Można ją znaleźć w ziarnach zbóż, mielonych z plewami i w wątrobie.

- WITAMINA B6 (pirydoksyna) odpowiada za zdro­wą skórę i pomaga tworzyć hemoglobinę we krwi. Znaleźć ją można w bananach, ziemniakach, niektó­rych roślinach strączkowych, ziarnach zbóż, mielo­nych z plewami i w drożdżach piwnych.

- WITAMINA B 12 (cjanokobalamina) znajduje się w jajkach, mleku, innych produktach zwierzęcych i drożdżach piwnych. Jej brak może prowadzić do osłabienia systemu nerwowego i anemii, jest bowiem konieczna do produkcji czerwonych ciałek krwi.

- WITAMINA B 15 (kwas pangamowy) wspomaga do­starczanie tlenu tkankom. Pomaga zapobiegać dege­neracji czynności płciowych i starzeniu się. Znaleźćją można w produktach zawierających drożdże oraz wewnątrz pestek moreli.

- WITAMINA C (kwas askorbinowy) jest konieczna do produkcji adrenaliny i innych hormonów. Strzeże przed ogólną słabością organizmu. Znaleźć ją można w cytrusach i warzywach.

- CYNK jest niezbędny dla normalnego wzrostu i zdrowia męskich organów płciowych. Jego brak osłabi potencję mężczyzny - płyn nasienny i spermatozoa ­

114

---­

są bogate w cynk. Mówi się, że łysienie u męż­czyzn jest oznaką ich "waleczności" seksualnej, po­nieważ utrata spermy wiąże się z niższym poziomem cynku, potrzebnego w organizmie do zdrowego wzrostu włosów (jednak zarówno łysina, jak i apetyt seksualny mogą być cechami odziedziczonymi I. Najlepszymi jego źródłami są orzechy i nasiona. drożdże, ślimaki i ostrygi.

- WITAMINA E produkuje męskie hormony płciowe.

które zarazem zabezpiecza przed utlenianiem.

- FOSFOR to składnik niezbędny dla podtrzymania pożądania i aktywności płciowej - jego niedobór wpływa niekorzystnie na produkcję nasienia. Wię­ksze dawki doprowadzą jednak do koncentrowania się na tematyce erotycznej! Ryby uważa się za jeden z mocnych afrodyzjaków, między innymi z uwagi na dużą zawartość fosforu. Innym jego źródłem jest żeńszeń.

- LECYTYNA podnosi ilość i jakość spermy, musi zo­stać wymieniona po osiągnięciu orgazmu. Jej źródłem są orzechy i nasiona, jaja i oleje roślinne.

- MAGNEZ jest ważny dla obu płci do procesu repro­dukcji gatunku.

- POTAS ma dla seksualnego "atlety" wielkie znacze­nie. Nie tylko poprawia naprężenie mięśni i wzmac­nia gruczoły. Brak tego minerału może osłabić apetyt seksualny i spowodować problemy z prostatą i ner­kami. Można znaleźć go w takich owocach egzotycz­nych

115

jak melony (dla obowiązku - kobietę, dla przy­jemności - chłopca, dla ekstazy - melon [przyp. aut.]), owocach awokado, figach, bananach, a także w occie.

- ŻELAZO to czerwona krew!

116

ZŁOTO

Wiemy, że złoto, odwieczny symbol siły i sukcesu, pomaga zdobyć luksus i komfort używania życia. Bo­gatym daje wybór zdrowszego sposobu życia, a zdro­wie i bogactwo, jak wiadomo, zawsze łączy się ze sobą w myśleniu życzeniowym. Nie trzeba przecież przypo­minać, iż złoto przyciąga i afrodyzuje (nabierzcie prze­to otuchy, starsi a zamożni panowie opadający z sił!). Anangaranga podaje złoto i preparaty zeń przyrządzo­ne jako "nerwowy i afrodyzujący środek usuwający sta­ny zapalne. Mówi się, iż przydają siły i piękna, za­ostrzają intelekt i pamięć, oczyszczają głos i zwiększają moc seksualną. U kobiet wzmagają obfitość miesiącz­ki". W starożytnym Rzymie noszenie złotego lub oło­wianego amuletu o fallicznym "kształcie uznawane było za najlepszy sposób na pełne życie płciowe oraz - co należy jednak dodać z pewną rezerwą - jego płodne re­zultaty.

117

ZODIAK

ZUPA Z PTASICH GNIAZD

Nie zapominając o tym, ile innych czynników wpły­wa na wybór osoby ukochanej, można równocześnie spojrzeć na zestaw znaków zodiaku najlepiej do siebie dostosowanych seksualnie:

BARAN (21 marca - 19 kwietnia):

panna i skorpion

BYK (20 kwietnia - 20 maja):

waga i strzelec

BLIŹNIĘTA (21 maja-21 czerwca):

skorpion i koziorożec

RAK (22 czerwca - 22 lipca):

strzelec i wodnik

LEW (23 lipca - 22 sierpnia):

koziorożec i ryby

PANNA (23 sierpnia - 22 września):

baran i wodnik

WAGA (23 września - 22 października):

byk i ryby

SKORPION (23 października - 21 listopada):

baran i bliźnięta

STRZELEC (22 listopada - 22 grudnia):

byk i rak

KOZIOROŻEC (23 grudnia-19 stycznia):

bliźnięta i lew

WODNIK (20 stycznia - 18 lutego):

rak i panna

RYBY (19 lutego - 20 marca):

lew i waga

Zupę tę, o smaku rybnym, przyrządza się z gniazd ry­bitwy (salangane), wysoko cenionych przez Chińczy­ków dla właściwości afrodyzujących. Ptaki robią te gniazda z jadalnych wodorostów, sklejonych ze sobą ikrą rybią i własną śliną. Inne ptaki, podobne do jaskó­łek i budujące jadalne gniazda, zamieszkują jaskinie Malajów i Indochin, konstruują swoje gniazda wyłącz­nie z pasemek śliny. Ich bogate w fosfor gniazda dostę­pne są jednak tylko dla bardzo zamożnych.

Słodka dziewczynka, jeszcze nie szesnastka, Delikatne piersi białe i gładkie

Lecz między jej nogami zwodnicza pułapka Co uderza w męskie pożądanie.

Jej-że jest przebiegłość nazwana afektem, Za który mąż umiera z rozkoszą

Jego krew i esencja wytoczone

Dla owej słodkiej szesnastki.

Wang Shih-Cheng

118

119

ANAFRODYZJAKI

,,Papiloty, kremy do twarzy i kręciołki są gwoździa­mi do trumny małżeństwa i skutecznym antidotum na miłość" - oświadcza panna Barbara Cartland. O ileż bardziej jednak są nimi maść z guana myszy, odchody ślimaka lub robaczek świętojański, który, według św. Alberta Wielkiego, "w napoju uczyni z męża eunu­cha"! Pruderia, zmat1wienia, troski, słabe zdrowie, na­dużywanie jedzenia i alkoholu, strach przed wtargnię­ciem kogoś - każde z nich wystarczy, by pozbawić mę­skości kochanka lub przyprawić jego damę o oziębłość. Z następnych. stron kochankowie dowiedzą się, czego powinni unikać, by podtrzymać swe libido.

123

-- ----­

--­

ALKOHOL

Przekroczenie już małej dawki alkoholu osłabia możliwości seksualne. To, co pite w umiarze, może działać stymulująco i uwolnić od zahamowań, w nad­miarze - zablokuje pożądanie.

skiej księżniczce, która obserwując, jak kilku stajen­nych próbowało okiełznać ogiera, by go wykastrować. zauważyła, że mogli oszczędzić sobie trudu i po prostu spoić go kawą.

KOKAINA

IMPOTENCJA

A oto i wiadomość dla nieszczęśliwego mężczyzny, który spostrzegł, iż nie jest już w stanie reagować na piękno dam: dziewięćdziesiąt pięć procent przypadków męskiej impotencji ma podłoże w przyczynach łatwych do usunięcia przy odrobinie refleksji. Na przykład nale­żałoby zastosować bardziej urozmaiconą dietę, trochę umiarkowanego ruchu, więcej snu. Czasem brak pry­watności, nieznajomość techniki seksualnej, pruderia lub rozmaite lęki i zmartwienia mogą przyprawić ko­chanka o impotencję. Przy odrobinie wyobraźni, a tak­że... odpowiednim partnerze da się zazwyczaj pokonać te problemy.

Nałożona na żołądź, może zapobiec zbyt wczesnemu wytryskowi u mężczyzny, lecz częste jej używanie do­prowadzi system nerwowy do stanu rozkładu, a pecho­wy kokainista sam zapewne odkryje, że osiągnął mniej niż chciał.

NIKOTYNA

Pokarmy i przyprawy podnoszące ciśnienie krwi mo­gą, w pewnym stopniu, mieć wpływ na erekcję. Nikoty­na działa hamująco i uspokajająco na nerwy, trawienie i ciśnienie krwi. Nadmierne palenie jednakże może bez wątpienia osłabić zdrowie, a co za tym idzie - funkcje seksualne.

KAWA

­

Kofeina zawarta w kawie działa pobudzająco na ner­wy, lecz, niestety, nie te związane z płciowością (por. też: Zmartwienia i troski). Istnieje przypowieść o per­

OGÓRKI I SAŁATA

W słoneczne dni, gdy miłością pachnie w powietrzu, należy unikać takiej diety. Wenus, po śmierci Adonisa.

124

125

--­

ZMARTWIENIA I TROSKI

chłodziła swój żal na łożu z sałaty. Nie można dać się też zwieść na pozór afrodyzującemu kształtowi ogórka; naprawdę jest on raczej zdolny ostudzić zapały.

OPIUM

Wszelkie zmartwienia i troski zawsze są grobem wszystkiego, co wiąże się z miłością. Mogą prowadzić do zahamowań lub rozpraszać, czyniąc w ten sposób kochanka niezdolnym do działania. Zamiast sięgać po leki, należy spróbować ćwiczyć lub wziąć kilka głębo­kich oddechów. Robert Herrick napisał:

By osiągnąć swe cele, odłóż na bok nieśmiałość, Kto boi się prosić, sam uczy jak zostać odrzuconym.

Mak opiumowy (lekarski) - symbol snu i śmierci ­dodawano do eliksirów jako anafrodyzjak. Grandval, francuski autor dramatów erotycznych, pisze o "l' opium et Le pavot qui font, par Leurs vertus, donnir comme un sabot' - nie tym, czego życzy sobie kocha­nek. Chińczycy stosowali opium w maści, którą wciera­li w ,jadeitową łodygę" i w "perłę", by przedłużyć zbli­żenie. Używanie opium i jego pochodnej - heroiny ­w sposób drastyczny zmniejsza moc seksualną i w koń­cu prowadzi do impotencji.

Cłunury i deszcz odeszły

Z wysokości Jadeitowej Góry.

Miłość się skończyła, a ona ubiera się powoli, Słabe jej palce zapinają szaty,

Układają włosy. A w jej oślepionych oczach Wciąż odbijają się godziny uniesień.

126

Tung Hai. Chiny. VII w.

127