PRAWA WIENA

Prawo przesunięć Wiena

Dla ciała doskonale czarnego lmT = const, gdzie lm jest długością fali, odpowiadającej maksimum emitowanej energii, a T temperaturą termodynamiczną ciała. Tak więc ze wzrostem temperatury maksimum krzywej rozkładu energii widmowej przesuwa się w stronę krótkofalowego końca widma. Prawo to sformułował Wilhelm Wien (1864–1928).

Wiena prawa, dwa prawa opisujące promieniowanie cieplne ciał.

Pierwsze, tzw. prawo przesunięć Wiena, określa zmianę położenia maksimum rozkładu natężenia promieniowania cieplnego przy zmianie temperatury. Zgodnie z nim iloczyn λmax, tzn. długość fali światła odpowiadającej maksimum natężenia promieniowania cieplnego ciała doskonale czarnego znajdującego się w określonej temperaturze bezwzględnej T i tej temperatury jest stały (λmaxT = const, wielkości te są odwrotnie proporcjonalne), albo, w sformułowaniu równoważnym: stosunek częstotliwości νmax, odpowiadającej maksymalnemu natężeniu promieniowania cieplnego w danej temperaturze bezwzględnej T do tej temperatury jest stały (νmax: T = const, wielkości te są wprost proporcjonalne).

Ciało doskonale czarne, ciało o współczynniku absorpcji równym jedności tzn., które niezależnie od temperatury całkowicie pochłania padające nań promieniowanie posiadające dowolny skład widmowy.

Ciało doskonale czarne jest pewną idealizacją, mającą duże znaczenie w teorii promieniowania. Przybliżoną jego realizacją jest otwór dużej wnęki sferycznej.

Promieniowanie cieplne, promieniowanie termiczne, strumień energii fal elektromagnetycznych emitowanych przez ciało znajdujące się w temperaturze większej od zera bezwzględnego.

W zależności od temperatury ciała w promieniowaniu cieplnym dominować może promieniowanie o różnej długości fal (od kwantów gamma w przypadku wczesnego Wszechświata do mikrofal w przypadku ciał o temperaturze kilku K, najczęściej jest to jednak promieniowanie podczerwone lub światło)