1.Ramie siły.

RAMIE SIŁY-względem dowolnego punktu jest najkrótsza odległość między prostą działania,a punktem(obrotu).

2.Wyznaczyć OSC metoda graficzną opisać dokładnie w punktach czynności.

METODA POŚREDNIA GRAFICZNA-oparta jest na składowaniu sił równoległych.Wypadkowa dwóch sił równoległych równa jest sumie ,znajduje się pomiędzy nimi,jest do nich równoległa,posiada ten sam zwrot zaś jej prosta działania dzieli odcinek łączący punkty przyłożenia sił składowych w stosunku odwrotnie proporcjonalnym do wartości.

Si1 r1/r2=P2/p1 r2=p1*1/P1+P2

Kolejność postepowania w metodzie graficznej:

a)na fotografii wyznaczamy osie stawów długości poszczególnych częśi ciała

b)zaznaczamy położenie środka ciężkości tzn.mnożymy długość odpowiednich części ciała przez współczynnik długościowy Fischera i odmierzamy otrzymaną odległość od stawu bliższego otrzymane punkty stanowią Sc danej częśi ciała.

c)w otrzymanych punktach zaznaczamy współczynniki wagowe wg Bruona-Fiszera

d)Dokonujemy składania sił równoległych aż do wyznaczenia OSC.

ZALETY-uchwycenie dowolnej pozycji,związanej z techniką sportową.

Wady-korzystanie z uśrednionych wartości mas poszczególnych części ciała.

3.Podział ruchu ze względu na tor:

Postepowy,obrotowy,przestrzennie złożony.

4.Rodzaje równowagi:

RÓWNOWAGA STATYCZNA-występuje wtedy gdy rzut Osc pada na pole podparcia,pole podparcia nie zmienia się.

RÓWNOWAGA DYNAMICZNA-gdy wystepuje zmiana pola podparcia ,a osoba się nie przewraca.OSC toretyczny punkt w którym przyłożona jest wypadkowa sił ciężkości we wszystkich częściach ciała.

RODZAJE RÓWNOWAGI:

STAŁA-ciało wytrącone z równowagi powraca do tego miejsca w tej samej pozycji(wahadło).

OBOJETNA-ciało wytrącone z równowagi przemieszcza się w inne miejsce w tej samej pozycji(energia potencjalna nie zmienia się,a kinetyczna rośnie).

CHWIEJNA-ciało wytrącone z równowagi nie powróci na swoje miejsce.

5.Ramie dźwigni:-odległość od osi obrotu do punktu przyłożenia siły mięśniowej.

6.Mechanike dzielimy na:

Statykę-dział mechaniki badający zależności między siłami ,gdy ciało znajduje się w spoczynku.

Kinematykę-dział mechaniki zajmujący się ruchem bez wnikania w przyczyny jego powstania.

Dynamikę-dział mechaniki zajmujący się ruchem wraz z określeniem przyczyn jego powstania.

7.Jak wyznaczyć OSC na dźwigni jednostronnej(Metoda bezpośrednia).

a)badanego kładziemy na sztywnej płycie ułożoną wzdłuż osi 0 prostopadłej do kierunku Ox,w którym poszukujemy współrzędnej położenia OSC.

b)płyta podparta jest w punkcie A w odległości L od osi obrotu 0,na wadze pozwalającej za pomocą specjalnej aparatury na zmierzenie wartości siły F z jaką płyta oddziaływuje na podłoże po umieszczeniu na niej osobnika.

c)tarujemy wagę tak by mimo nacisku płyty waga wynosiła 0

d)ważymy wcześniej badanego

e)badany kładzie się tak aby stopy przylegały do płyty prostopadle do pkt przyłożenia A.

F)gdy badany pozostaje w bezruchu równoważymy nacisk dźwigni na wagę i odczytujemy wynik r=R*1/Q

(W taki sposób wyznaczamy odległość kierunku działania siły ciężkości od punktu podparcia dźwigni czyli wysokości położenia OSC mierząc od podłoża w stronę głowy).

8.Czy położenie OSC jest zmienne:

Położenie OSC jest zmienne-gdy zależy od położenia ciała od położenia ciała narządów wewnętrznych,od krążenia płynów ustrojowych od rozłożenia masy ciała oraz wieku i płci.OSC zmienia swoje położenie wraz ze zmianą położenia ciała(bo inne jest rozmieszczenie części ciała),przy przemieszczeniu się którejkolwiek części ciała.

9.W jakim celu wyznacza się OSC człowieka:

Położenie OSC jest jednym z ważniejszych parametrów ruchu,bowiem niemal każde ćwiczenie fizyczne wiąże się z przemieszczeniem ciała lub jego części względem podłoża.Położenie OSC decyduje wtedy niejednokrotnie o skuteczności ruchu-w niektórych technikach sportowych ma wręcz decydujący wpływ na uzyskany wynik.

Tabela Fischera-ciężary poszczególnych części ciała wyrażamy w procentach Głowa 7%,Tułów 43%,\o,44 Ramię 3% ,\0,47 Przedramię 2%,\ 0,42 Ręka 1% Udo 12%\0,44 Podudzie 5% \0,42 Stopa 2% \0,44.

Współczynnik Wagowy-(ile)określa ile % ciała stanowi dana część względem masy ciała.

Współczynnik Długościowy-(mówi gdzie?) określa względne położenie środków ciężkości.

Zasada Składania sił-sumujemy wszystkie siły i na tym odcinku co sumowaliśmy dzielimy go na tyle części co wyszło po zsumowaniu.

10.Zasada dynamiki Newtona:

a)Jeżeli na ciało działa układ sił równoważnych to pozostaje ono w spoczynku lub w ruch jednostajnym prostoliniowym.

b)Jeżeli niezrównoważona siła „F”działająca na ciało nadaje mu przyśpieszenie „a” ,które jest wprost proporcjonalnie do siły i odwrotnie proporcjonalne do masy „m” to zwrócone jest ono tak samo jak siła.

c)Jeżeli jakielkowiek ciała „A” działa na drugie ciało „B” to zawsze jednocześnie i ciało B wywiera na ciało A siłę równą poprzedniej ,mającą tą samą linie ,a zwróconą przeciwnie.

11.Płaszczyzny i Osie ciała człowieka:

-strzałkowa(S)(część prawa i lewa ,oś poprzeczna-przewroty,przerzuty)

-czołowa (C)(część przednia i tylnia,oś strzałkowa-przerzuty bokiem)

-poprzeczna (P)(część górna i dolna ,oś długa ciała).

12.Metoda nalityczna(składania momentów sił oparta o zasadę VARGINIONA.

Twierdzenie Varginiona-suma momentów sił względem układu odniesienia równa jest momentowi sumy sił względem tego układu.

Metoda ta pozwala na określenie OSC dla dowolnego położenia ciała człowieka widocznego na fotografii.

Sposób postępowania:

1/na fotografii oznaczamy osie ruchu w stawach :łączymy zaznaczone punkty,mierzymy długości tak wyznaczonych odcinków ,które odpowiadają częścią ciała.

2/na podstawie współczynnika długościowego Bronego i Fischera obliczamy odległość S.C. danej części ciała od końca bliższego.Zzanaczamy punkt S.C. na linii -np.(długość ramienia x współczynnik długości w dowolnej odległości od sylwetki ciała.

3/mierzymy L osi Y odległości poszcególnych S.C. oraz L do osi x(odległość ta to ramię siły).

4/obliczamy osobno względem osi y i osi x momenty sił poszczególnych części ciała,

5/obliczone iloczyny sumujemy i otrzymujemy sumę momentów sił względem osi y i osi x,

6/obliczone wartości współrzednej x i y nakładamy na odpowiednie osie ,a punkty wyznaczone przez współrzędne określą OSC ciała.

13/Co to jest dźwignia i rodzaje dźwigni:

Dżwignia-nazywamy ciało sztywne osadzone obrotowo na osi poddane działaniu sił powodujących jej ruch w przeciwne strony.

Dżwignia Jednostronna-jeżeli działające siły znajdują się po tej samej stronie.

Dżwignia Dwustronna -jeżeli siły są po przeciwnych kierunkach.

14/Ruchy jak je dzielimy:

Ruchy klasyfikujemy ze względu na tor i prędkość.Ze względu na TOR rozróżniamy ruchy :

Prostoliniowe i krzywoliniowe.KRZYWOLINIOWE mogą być np.: po okręgu ,paraboli,hiperboli.

Ze względu na PRĘDKOŚĆ ruchy mogą być:jednostajne i zmienne.

Ruchy zmienne -mogą być przyspieszone lub opóźnione .

Ruchy ZMIENNE można podzielić też na jednostajnie zmienne lub niejednostajnie zmienne.

15.Równowagi jakie są:?

Równowaga Statyczna -występuje wtedy gdy rzut OSC pada na pole podparcia nie zmienia się .

Równowaga Dynamiczna-gdy występuje zmiana pola podparcia ,a osoba się nie przewraca.Osc teoretyczny punkt w którym przyłożona jest wypadkowa sił ciężkości we wszystkich częściach ciała.

16.Warunki równowagi:

a)Kąt stabilności -kąt zawarty między odcinkiem łączącym OSC i jego rzut na pole podparcia ,a odcinkiem łączącym OSC ze skrajnym punktem płaszczyzny pola i podparcia.

b)Kąt równowagi-odcinki łączące OSC ze skrajnymi krawędziami pola podparcia.

c)Moment stabilności-moment siły ciężkości względem skrajnego punktu pola podparcia.

d)Moment utraconej równowagi-moment sił zewnętrznych działajacych na ciało.

17. Moment siły względem punktu nazywamy-iloczyn siły i jej ramienia M=Fxr

18.Wielkości fizyczne dzielimy na:

Skalary-skalar będzie całkowicie określony,jeżeli podamy nazwę jednostki pomiarowej oraz liczbę tych jednostek(działanie na skalarach-dodawanie,mnożenie i inne działania matematyczne.)

Wektory-wektor wymaga oprócz tego podania kierunku i zwrotu oraz punktu przyłożenia(działania na wektorach-sumowanie w sposób geometryczny np.metodą równoległoboku,wieloboku sznurowego).

19.Statyka-wzajemne oddziaływanie na Siebie ciał powodujące zmainy ich stanu spoczynku,ruchu czy też kształtu nazywamy siłami.

20.Prawa statyki -wymień i opisz:

1.Pierwsze-dwie siły liczbowo równe działajace wzdłuż jednej prostej i mające przeciwne zwroty stanowią układ sił równoważnych(równowaga podczas przeciągania liny).

2.Drugie-działanie układu sił na ciało sztywne nie ulega zmianie jeżeli do niego dodamy lub od niego odejmniemy układ sił równoważnych.

3.Trzecie-jeżeli na pewien punkt ciała sztywnego działają jednocześnie dwie siły o różnych prostych działania to i wypadkowa zarówno co do kierunku jaki wielkości równa jest przekątnej równoległoboku zbudowanego na wektorach tych sił jako bokach ma punkt przyłożenia w tym samym miejscu co siły składowe ,a zwrot w stronę drugiego końca przekątnej(reguła równoległoboku).

21.Działanie siły na ciało sztywne-nie ulega zmianie jeżeli przesuniemy ją do innego punktu ciała wzdłuż jej prostej działania.

22.Dodawanie i odejmowanie wektorów o tym samym kierunku:

Wypadkowa dwóch sił działających wzdłuż tej samej prostej-zgodnie zwróconych równe jest sumie sił składowych ma tę samą prostą działania i zwrot w tę samą stroną co siły składowe.

Wypadkowa dwóch sił liczbowo równych-działajacych wzdłuż jednej prostej i mających zwroty przeciwne równa jest różnicy siły wiekszej i mniejszej ,działa wzdłuz tej samej prostej co siły składowe i ma zwrot zgodny ze zwrotem siły większej.

Rozkładanie danej siły na składowe -o żądanych kerunkach jest działaniem odwrotnym do składania sił.Musimy znać przynajmniej proste działania sił składkowych.

Zasada składania sił równoległych -wypadkowa dwóch sił równoległych o zgodnych zwrotach równa jest sumie sił składowych dzieląc odcinek między ich punktami przyłożenia w stosunku odwrotnie proporcjonalnym do wielkości tych sił.

23.Moment siły wypadkowej-względem dowolnego punktu leżącego na płaszczyźnie jest równy sumie alegebraicznej momentów sił składowych.Układ sił równoległych ,liczbowo równych ,przeciwnie zwróconych nazywamy parą sił.Powoduje on ruch obrotowy.

24.Kinematyka:

Zjawisko zmiany położenia jednych ciał względem drugich nazywamy ruchem:

Podstawowe wielkości- czas(t) i droga (s)

Pochodne wielkości- prędkość (v) i przyśpieszenie (a).

POJĘCIE RUCHU-jest względnym ,aby o nim mówić musimy przyjać układ odniesienia.W przypadku gdy położenie ciała względem przyjętego układu odniesienia pozostaje niezmienne to ciało pozostaje w spoczynku.Jeżeli ulega zmianie to znajduje się w stanie ruchu.

Linia ciągła ,którą tworzą kolejne położenia rozpatrywanego punktu poruszającego się ciała nazywa się torem punktu ,a określony odcinek toru drogą.

25.Jak dzielimy ruchy jeśli kryterium jest tor?.

-postępowy-ciało się porusza ruchem postępowym gdy wszystkie jego punkty zakreślają jednakowe tory.

-obrotowy-poszczególne punkty ciała zakreślają okręgi współśrodkowe ,a ich środki tworzą linię prostą nie biorącą udziału w ruchu zwaną osią obrotu.

-przestrzennie-złożony-złożenie obydwu ruchów.

26.Jeżeli kryterium ruchów jest prędkość to dzielimy je na:

-Jednostajne -taki ruch,w którym pokonywana droga jest wprost proporcjonalna do czasu ruchu.Stosunek drogi”s” do odpowiadającego jej czasu ”t”w ruchu jednostajnym ma wartość stała i nazywa się prędkością tego ruchu:v=s/t(m/s;km/h).Przy składaniu większej ilości ruchów jednostajnych lub rozkładaniu prędkości na składowe o określonym kierunku stosuje się takie same metody jak przy składaniu i rozkładaniu sił w statyce.

-Zmienny-(przyspieszony,opóżniony,jednostajnie przyspieszony lub opóźniony),w ruchu tym zachodzi różnica prędkości końcowej(Vk) i początkowej (Vp),która nazywa się przyrostem prędkości (^v)(^v=Vk-Vp).W ruchu jednostajnie zmiennym przyrosty prędkości sa wprost proporcjonalne do czasu.Ten stały stosunek przyrostu prędkości do przyrostu czasu,w którym on zachodzi nazywa się przyspieszeniem ruchu jednostajnie zmiennego a=(Vk-Vp)/t.

27.Ramie dźwigni.

Ramie dźwigni to odległość od osi obrotu do punktu przyłożenia siły mięśniowej.

Dźwignia nazywamy ciało sztywne osadzone obrotowo na osi, poddane działaniu sil powodujących jej ruch w przeciwne strony.

Jeżeli działające siły znajda się po tej samej stronie to jest to dźwignia jednostronna.

Jeżeli siły są po przeciwnych stronach to jest to dźwignia dwustronna.

28.Dźwignia jednostajna.

Dźwignią jednostajna jest to pręt podparty na jednym końcu. Siły SA przyłożone po jednej i tej samej stronie podparcia.

Przykłady praktycznego wykorzystania dźwigni jednostajnej:

-stawy i kości ludzkiego ciała

-znalazła zastowowanie przy konstrukcji podnośników samochodowych i taczek.

1. Ruchy jak je dzielimy?

Podział ruchów - kryterium `tor' -postępowe - ciało się porusza ruchem postępowym gdy wszystkie jego punkty zakreślają jednakowy tor. -

obrotowe - w ruchu obrotowym poszczególne punkty ciała zakreślają okręgi współśrodkowe, a środki tych okręgów tworzą prostą nie biorącą udziału w ruchu nazywaną obrotu. -przestrzennie złożone - ruchy przestrzennie złożone są wynikiem złożenia ruchów postępowych i obrotowych.

Podział ruchów: kryterium „prędkość' - jednostajne, złożone.

Ruch jednostajny - to taki w którym droga przebywania jest wprost proporcjonalna do czasu; V=S/t (ma wielkość stałą) prędkość to stos drogi do czasu.

Ruchy zmienne - mogą być przyspieszone lub opóźnione.

Szczególne przypadki ruchów zmiennych: -jednostajnie przyspieszony; -jednostajnie opóźniony. ?r=?k-?p

Ruch jednostajnie zmienny - a=?V/?t przyspieszenie to stosunek prędkości do czasu, w którym nastąpił ruch jednostajnie zmienny.

28.Równowaga jak jest.

Rodzaje równowagi:

-stała- stan gdy po wytrąceniu ciała ze stanu równowagi ciało to po pewnym czasie wraca do położenia

wyjściowego.

-obojętna- taka równowaga charakterystyczna jest np. dla ciała jednolitego w kształcie kuli na płaszczyźnie

poziomej jej pkt. Podparcia będzie się znajdował dokładnie pod S.C.OSC nie zmienia wysokości od podłoża.

-chwiejna- charakteryzuje się tym że nawet przy małej zmianie położenia powstają momenty sił wywołujące

dalsze odchylenie ciała od położenia równowagi.

Kąt stabilności- jest to kąt zawarty między rzutem pionowym OSC na płaszczyznę podparcia a prostą łączącym OSC z pkt. Leżącym na krawędzi podparcia.

Kąt równowagi- jest to sum a dwóch kątów stabilności L1*L1=B.Zależy od wysokości od płaszczyzny podparcia.

Moment stabilności- Ms=Q*Li siła ciężkości pomnożona przez odległość od prostej działania siły ciężkości do

pkt. względem którego chcemy to ciało przewrócić.

Moment utraty równowagi-Moment związany z siłą zewn. iloczyn siły zewn.i wysokość. MUR= Fzew*h,

Mur Ms -ciało traci równ. MUR Ms - ciało pozostaje w równ.

29.Rodzaje równowagi i warunki równowagi.

Warunki równowagi;

- wszystkie siły zwen. Przyłożone do danego ciała muszą się wzajemnie równoważyć ( suma sił pion. i poziom. =0)

-Wypadkowa sił zewn. Oraz suma momentów tych sił muszą = 0.

- Wszystkie siły oraz i8ch momenty powinny być wzajemnie zrównoważone.

Rodzaje równowagi:

-stała- stan gdy po wytrąceniu ciała ze stanu równowagi ciało to po pewnym czasie wraca do położenia

wyjściowego.

-obojętna- taka równowaga charakterystyczna jest np. dla ciała jednolitego w kształcie kuli na płaszczyźnie

poziomej jej pkt. Podparcia będzie się znajdował dokładnie pod S.C.OSC nie zmienia wysokości od podłoża.

-chwiejna- charakteryzuje się tym że nawet przy małej zmianie położenia powstają momenty sił wywołujące

dalsze odchylenie ciała od położenia równowagi.

Kąt stabilności- jest to kąt zawarty między rzutem pionowym OSC na płaszczyznę podparcia a prostą łączącym OSC z pkt. Leżącym na krawędzi podparcia.

Kąt równowagi- jest to sum a dwóch kątów stabilności L1*L1=B.Zależy od wysokości od płaszczyzny podparcia.

Moment stabilności- Ms=Q*Li siła ciężkości pomnożona przez odległość od prostej działania siły ciężkości do pkt.

względem którego chcemy to ciało przewrócić.

Moment utraty równowagi-Moment związany z siłą zewn. iloczyn siły zewn. i wysokość. MUR= Fzew*h,

Mur Ms -ciało traci równ. MUR Ms - ciało pozostaje w równ.

30.Płaszczyzny i osie ciała.

Płaszczyzny ciała:

-czołowe

-strzałkowe

-poprzeczne

Osie ciała:

- pionowe (na przecięciu płaszczyzny czołowej i strzałkowej)

-poprzeczne (na przecięciu płaszczyzny czołowej i poprzecznej)

-strzałkowej (na przecięciu płaszczyzny strzałkowej i poprzecznej)

31.Wady zalety metody pośredniej i bezpośredniej.

Metody pośrednie: Metoda składowania sił równoległych (dodajemy wartości wektorowe obu sił).

Metoda składowania momentów sił (twierdzenie Varginiona)

Fotokimetria:

-fotografie, video, optoelektronika, chronofotografia

Do wykonania obliczeń potrzebna jest fotografia, lub film który odtwarzamy klatka po klatce.

Metody bezpośrednie: Metoda dźwigni jednostronnej, metoda dźwigni jednostronnej oszczędnościowej, metoda dźwigni dwustronnej .

-zapis, pomiar, linijka, kątomierz, goniometr, elektrogoniometr, stoper, minutnik

Obserwacja wzrokowa wady:

-predkość niektórych przebiegów jest tak duża że nasze oko nie może za nim nadążyć

-duża rozległość (obszerność) przestrzenna jak np. w narciarstwie,,

-niemożność jednoczesnej obserwacji całej czynności ruchowej i sekwencji poszczególnych części ciała

- jednorazowość przebiegu ruchu, szczególnie podczas czynności acyklicznych.

32. W jakim celu wyznacza się OSC?

Środek ciężkości- punkt do którego jest przyłożona wypadkowa wszystkich sił ciężkości ciała. We wszystkie strony od tego punktu w dowolnym od niego kierunku siły wzajemnie się równoważą i sumy momentów sił ciężkości są sobie równe. Znajduje się w pobliżu 3-4 kręgu krzyżowego(różnica do 5 cm, zależy od płci, wieku, budowy ciała- śr.c. .w przypadku dzieci i kobiet podnosi się do góry). Trudności w

ustaleniu OSC: budowa nieregularna, zmienny rozkład masy, niemożliwość dokonania pomiarów cząstkowych, w określeniu OSC istnieją jedynie metody przybliżone: metoda badań na zwłokach (grupa niesprezentacyjna), metoda dźwigni jednostronnej, metoda składania sił równoległych. analiza

wyznacza się go w celu:

poznawczym,

równowaga w ćwiczeniach statycznych,

projektowanie i przebiegu ćw,

analiza energetyczna

Środek ciężkości informuje nas czy dana postawa jest stabilna, określa tez jaka najkorzystniejsza jest postawa w danej dyscyplinie sportu. Jest to taki punkt, w którym „skupiona" jest ciała masa bryły, punkt reprezentowany dla całego ciała człowieka. Znajduje się w pobliżu 4 kręgu krzyżowego różnice do 5cm, zależy od płci, wieku i budowy ciała

33. Podaj postępowanie przy wyznaczaniu OSC

Środki ciężkości poszczególnych części ciała są wyznaczane metodą graficzną opartą o zasadę składnia sił równoległych : wypadkowa dwóch sił równoległych równa jest ich sumie, znajduje się pomiędzy nimi, jest do nich równoległa, posiada ten sam zwrot zaś prosta jej działania dzieli odcinek łączący punkty przyłożenia sił składowych w stosunku odwrotnie proporcjonalny, do wartości sił.

Wyznaczanie OSC za pomocą dźwigni jednostronnej:

1.badanego kładziemy na sztywnej płycie ułożoną wzdłuż osi 0 prostopadłej do kierunku 0x, w którym poszukujemy współrzędnej położenia OSC.

2.płyta podparta jest w punkcie A w odległości l od osi obrotu 0, na wadze pozwalającej za pomocą specjalnej aparatury na zmierzenie wartości siły F z jaką płyta oddziaływuje na podłoże, po umieszczeniu na niej osobnika.

3. Tarujemy wagę tak by mimo nacisku płyty waga wskazywała 0.

4.Ważymy wcześniej badanego

5.Badany kładzie się tak aby stopy przylegały do płyty prostopadle do pkt przyłożenia A. 6.Gdy badany pozostaje w bezruchu, równoważymy nacisk dzwigni na wagę i odczytujemy wynik r=R*l/Q (W taki sposób wyznaczamy odległość kierunku działania siły ciężkości od punktu podparcia dźwigni czyli wysokości położenia OSC mierząc od podłoża w stronę głowy).

Metoda graficzna - oparta jest na składowaniu sił równoległych

na fotografii wyznaczmy osie stawów długości poszczególnych części ciała; -zaznaczamy położenie środka ciężkości tzn. mnożymy długość odpowiednich części ciała razy współczynnik długościowy Fischera; -dokonujemy składania sił równoległych.

Metoda analityczna.

Metoda kinematograficzna - podstawowa metoda badania kinematyki ruchu; pozwala na analizę ruchu dzięki utrwalaniu n przesuwającym się określoną prędkością materiale fotograficznym za pomocą serii zdjęć fot. Które pozwalają na uchwycenia szeregu zjawisk przebiegających zbyt szybko by mogły je odebrać zmysły ludzkie.

Zasady filmowania w biomechanice

- os obiektywu kamery musi być prostopadła do płaszczyzny filmowania,

-znana i stała czest. Wykonania zdjęć przez kamerę w celu uzyskania dokładnych wartości czasu pokonywania przez badany pkt poszczególnych odcinków drogi t=1/u;

- odpowiednia skala układu odniesienia 1/10;

-odległość kamery od płaszczyzny filmowania nie powinna być mniejsza niż 7m;

-podczas filmowania ruchu człowieka bardzo ważne są pkt przyłożenia np. markery naklejone w pkt charakterystycznych., wraz z filmowaniem należy filmować układ odniesienia, najczęściej stosuje się kratownice która musi być równoległa do płaszczyzny ruchu która służy do obliczania skali odwzorowania obiektu. Należy filmować obiekt z jak największej odległości, Zaleca się stosowanie teleobiektywu który zmniejsza kąt widzenia filmowanego obiektu.

Analiza kinogramu:

-mierzymy odległość badanego pkt od osi y,

-zmierzona wart wpisujemy do tabeli,

- obliczamy wartość drogi odpowiadającą różnicy pomiędzy kolejnymi położeniami,

-poszczególne wyniki mnożymy przez odwrotność skali i otrzymujemy wartość rzeczywista przesunięć poziomych.

-obliczamy prędkość [V=S/t];

-obliczamy zmienną prędkości[?V];

-obliczamy przyspieszenie [a=?V/t]

34.Metoda analityczna (składowania momentów sił) oparta o zasadę Varginiona

Metoda analityczna (składania momentów sił) oparta o zasada Varginiona - suma momentów sił względem danego układu równa jest momentowi sumy sił względem tego układu. Metoda ta pozwala na określenie OSC dla dowolnego położenia ciała człowieka widocznego na fotografii.

Sposób postępowania - na fotografii oznaczamy osie ruchu w stawach; łączymy zaznaczone pkt, mierzymy długości tak wyznaczonych odcinków które odpowiadają częścią ciała.; -na podst. Wsp. długościowego Brownego i Fischera obliczamy odległość S.C. danej części ciała od końca bliższego. Zaznaczamy pkt S.C. na linii; -w dowolnej odległości od sylwetki ciała rysuje się osie układów odniesienia x;y; -mierzymy L do osi y odległości poszczególnych S.C. oraz L do osi x; -obliczamy osobno względem osi y i osi x, momenty sił poszczególnych części ciała; -obliczone iloczyny sumujemy i otrzymujemy sumę momentów sił względem osi y i osi x; -obliczone wartości współrzędnej x i y nakładamy na odpowiednie osie a punkty wyznaczone przez współrzędne określą OSC ciała

35. Prawa statyki zasada sił równowagi.

Prawa statyki

1-Dwie siły liczbowo równe działające wzdłuż jednej prostej i mające przeciwnie zwroty stanowią układ sił równoważnych.

2-Działanie układu sił na ciało sztywne nie ulega zmianie jeżeli do niego dodamy lub od niego odejmiemy układ sił równoważnych.

3-Jeżeli na pewien punkt ciała sztywnego działają jednocześnie dwie siły o różnych prostych działania to i wypadkowa zarówno co do kierunku jaki wielkości równa jest przekątnej równoległoboku zbudowanego na wektorach tych sił jako bokach, ma punkt przyłożenia w tym samym miejscu co siły składowe a zwrot w stronę drugiego końca przekątnej (reguła równoległoboku).

Działanie siły na ciało sztywne nie ulega zmianie jeżeli przesuniemy ją do innego punktu ciała wzdłuż jej prostej działania.

36.Zasada dynamiki Newtona

1-Jeżeli na ciało nie działają żadne siły, lub działające siły równoważą się, to ciało pozostaje w spoczynku, lub porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym.

2-Jeżeli na ciało działa stała i niezrównoważona siła, to ciało porusza się ruchem jednostajnie przyspieszonym (lub jednostajnie opóźnionym), w którym przyspieszenie (lub opóźnienie) jest wprost proporcjonalne do działającej siły, a odwrotnie proporcjonalne do masy ciała. (a=F/m)

3-Jeżeli ciało A działa na ciało B siłą F, to ciało oddziałuje na ciało A taką samą co do wartości siłą -F, lecz zwróconą przeciwnie. Siły F i -F nie równoważą się, bo są zaczepione do dwóch różnych ciał.

37. Ruch obrotowy zasady.

Zasady dynamiki dla ruchu obrotowego:

I - Jeżeli na ciało osadzone na osi obrotu działa układ sił, którego moment wypadkowy równy jest zero to ciało to pozostaje w spoczynku.

II - Niezrównoważony moment obrotowy działając na ciało osadzone obrotowo na osi nadaje mu przyspieszenie kątowe „ε”,które jest wprost proporcjonalne do momentu obrotowego „M” a odwrotnie proporcjonalne do momentu bezwładności „l”. (ε =M/l)

38 Czy położenie OSC jest zmienne?

Znajduje się w pobliżu 3-4 kręgu krzyżowego(różnica do 5 cm, zależy od płci, wieku, budowy ciała- śr.c. .w przypadku dzieci i kobiet podnosi się do góry). Trudności w

ustaleniu OSC: budowa nieregularna, zmienny rozkład masy, niemożliwość dokonania pomiarów cząstkowych, w określeniu OSC istnieją jedynie metody przybliżone: metoda badań na zwłokach (grupa niersprezentacyjna), metoda dźwigni jednostronnej, metoda składania sił równoległych.analiza

39. Moment siły.

MOMENT SIŁY - jest to wielkość fizyczna, która jest odpowiednikiem siły w ruchu postępowym, jest dla ruchu obrotowego momentem siły. Jeżeli siła F działa na punkt materialny znajdujący się w pkt. P którego położenie względem początku O układu odniesienia jest określane przez wektor położenia P to moment siły M względem pkt. O definiujemy jako iloczyn wektorowy r i FM = F * r

Moment siły wypadkowej względem dowolnego punktu leżącego na płaszczyźnie

jest równy sumie algebraicznej momentów sił składowych. Układ sił równoległych, liczbowo równych, przeciwnie zwróconych nazywamy parą sił. Powoduje on ruch obrotowy.

40. OSC bezpośrednia.

Wyznaczanie OSC za pomocą dźwigni jednostronnej

dźwignia jednostronna. Badany o ustalonym ciężarze kładzie się tak aby stopy przylegały do podpórki. rys.RL=Px; x =RL/P Pomiary: dokonać pomiaru P(ciężar ciała) w pozycji leżącej określić wskazanie wagi R. ze wzrostu obliczyć środek ciężkości. Obliczyć procentowy wskaźnik środka ciężkości W=x/K (k wysokość badanego) Wk= w przybliżeniu 53,7% ;Wm=54,9%;

2% tolerancji

41.Warunki przejawiania siły mięśniowej.

Rodzaje pracy mięsni:

Statyczna- podczas pobudzania mięsień nie zmienia swej długości, lecz zmienia napięcie.

-Utrzymująca - występuje gdy na staw działa moment obrotowy Mo a zadaniem mięsni jest równoważenie tych momentów.

-Wzmacniająca- siła znajduje Się pod osią obrotu, a mięśnie pracują aby wzmocnić staw

-Ustalająca- nie ma momentu obrotowego, celem mięśni jest określenie pozycji.

Dynamiczna: oparta na Skórczu izometrycznym podczas pracy mięsień nie zmienia napięcia lecz zmienia swoją długość.

-Koncentryczna-mięsień zbliża swoje przyczepy Mw Mz

-Ekscentryczna -mięsień oddala swoje przyczepy MW Mz

Charakter pracy mm:

- izometryczny-zmienne napięcie, stała dł mm związany z pracą statyczną mm

- izotoniczny- stałe napięcie zmienna dł .związany z pracą dynamiczną mm.

-auksotoniczny- zmienia się dł. I napięcie mm. np naciąganie sprężyn.

42. Podaj schemat analizy biomechanicznej ruchu.

ANALIZA ćw. Statycznych

1. Nazwa ćw.

2. wzajemne położenie poszczególnych części ciała oraz całego ciała w przestrzeni.

3. określenie położenia środków ciężkości poszczególnych części ciała i OSC

4. Rodzaje i warunki równowagi

5. obciążenie w stawach

6. rodzaj pracy mięśniowej

7. wpływ pozycji na układ krążenia i oddychania.

ANALIZA cw. Dynamicznego:

1. nazwa ruchu 2.cele i zadania 3.określenia początku i końca ruchu

4.podział ruchu na fazy początkowa - zamach I-II główna - odbicie II-III - lotu III-V Końcowa- lądowania V-VI

5.a)rodzaj ruchu w stawie b)przyczyna ruchu, c) rodzaj pracy mięśniowej

6. Rytm ruchu i związki czasowe. 7. sposób oddychania

---