Rok akademicki 1998/99 |
Laboratorium z fizyki |
|||
Nr ćwiczenia: 52 |
Charakterystyka licznika Geigera-Müllera |
|||
Wydział: Elektronika Kierunek: T.C. |
WALDEMAR PUŁA |
|||
Data wykonania 1999-02-26 |
Ocena |
Data zaliczenia |
Podpis |
|
|
T |
|
|
|
|
S |
|
|
|
Ćwiczenie ma na celu wyznaczenie charakterystyki licznika Geigera - Müllera. Licznik ten jest stosowany do detekcji cząstek jonizujących jak i promieniowania elektromagnetycznego.
Zbudowany jest z cylindrycznej katody i przeciągniętej wzdłuż jej osi metalowej nici stanowiącej anodę. Całość jest umieszczona w zamkniętym naczyniu szklanym, wypełnionym gazem (najczęściej argonem) .
Schemat układu pomiarowego
C
R
Układ do zdejmowania charakterystyki licznika Geigera -- Müllera
Zasada działania.
Między anodę i katodę przykładamy wysokie napięcie 300V < U < 600V. W międzyczasie promieniowanie jądrowe (dostarczone z zewnątrz) przechodzące przez licznik powoduje jonizację gazu w wyniku czego powstają elektrony, które są przyśpieszane w silnym polu elektrycznym i wywołują dalszą jonizację gazu. Do anody podąża coraz większa liczba elektronów, narasta także liczba jonów dodatnich cięższych od elektronów, poruszających się wolniej i tworzących w gazie ładunek przestrzenny. Powoduje to zmniejszenie natężenia pola elektrycznego między anodą i chmurą jonów oraz zanik wyładowań lawinowych. Jednakże jony dodatnie po osiągnięciu katody wybijają z niej elektrony i lawiny ponawiają się. Aby licznik był czuły na następne cząstki promieniowania jądrowego (wstrzymanie wyładowań ciągłych) włącza się w obwód licznika duży opór który nie pozwala na szybkie odprowadzenie ładunku ujemnego z anody, co obniża jej potencjał aż do chwili gdy jony dodatnie zostaną zebrane na katodzie. Po czasie 0.1 s ładunek z anody zostaje odprowadzony a licznik jest zdolny do zarejestrowania następnej cząstki. Czas ten nazywany jest czasem martwym licznika. Urządzenia są połączone wysoko ekranowanymi przewodami BNC /50 co w znacznym stopniu zmniejsza zakłócenia polami elektrycznymi oddziaływującymi na czuły licznik. Po paru mało prawdopodobnych pomiarach stwierdziliśmy, że ustrój licznika powinien być dobrze uziemiony i maksymalnie odizolowany od pól zakłócających. Lawiny w liczniku zauważalne były przy napięciu 317V
Tabela pomiarowa.
U [v] |
Ni [imp/100sek] |
ni średnie [imp/100sek] |
Ni [imp/min] |
|
317 |
86/74 |
80 |
48 |
7 |
319 |
80/96 |
88 |
53 |
7 |
321 |
81/101 |
91 |
55 |
7 |
323 |
107/85 |
96 |
58 |
7 |
325 |
93/114 |
104 |
62 |
7 |
327 |
103/115 |
109 |
65 |
8 |
340 |
112/110 |
111 |
66 |
8 |
360 |
115/100 |
112 |
67 |
8 |
380 |
106/123 |
114 |
68 |
8 |
400 |
113/122 |
117 |
70 |
8 |
420 |
120/126 |
123 |
73 |
8 |
440 |
123/134 |
128 |
76 |
8 |
460 |
142/143 |
142 |
85 |
9 |
480 |
201/209 |
205 |
123 |
11 |
500 |
206/263 |
234 |
140 |
11 |
520 |
236/254 |
245 |
147 |
12 |
ΔU - długość "plateau"
ΔN - odpowiadający mu przyrost zliczeń
Np - ilość zliczeń dla środka "plateau"
Na podstawie danych z tabeli i wykresu N = f (U) określamy ΔU ,ΔN
ΔU = Ux - Uy = 440-327 = 113
ΔN = Nx - Ny = 76-65 = 11
Np =( Nx + Ny )/2 =(65+76)/2=70
Nachylenie platetu wyrażający względny przyrost zliczeń w obszarze prostoliniowym charakterystyki przypadający na 100V wynosi 13.9%
Wnioski
Podany wynik jest najprawdopodobniej obarczony znacznym błędem. Spowodowane to jest zbyt małą ilością punktów pomiarowych ,dużą rozbieżnością wyników pomiędzy pomiarem pierwszym a drugim przy określonym napięciu oraz zaokrąglaniem liczby zliczeń Ni do liczby całkowitej.
Sonda
Licznika G-M
PRZELICZNIK
ZWN