Zakład Chemii Fizycznej
Laboratorium Studenckie
ĆWICZENIE 15
EKSCES OBJĘTOŚCI MOLOWEJ W UKŁADZIE WODA - METANOL
Wyposażenie ćwiczenia
Aparatura i urządzenia :
waga analityczna
suszarka
ultratermostat
2 piknometry
2 pipety o poj. 25 ml
Odczynniki :
roztwory metanol - woda o zawartości metanolu :
0.2, 0.4, 0.6 i 0.8 ułamka molowego
aceton cz. (do przemywania piknometrów)
Ćwiczenie wykonali :
Jacek Cebulski
Bartłomiej Biba
Inż.Ch. rok II gr. I
Wstęp :
Roztwory rzeczywiste, we wszystkich stanach skupienia, nie spełniają równań słusznych dla układów rzeczywistych. aby tę trudność usunąć, wprowadza się pojęcie aktywności zaproponowane przez Lewisa i Randalla.
Aktywność pewnej substancji, w określonych warunkach, będzie to liczba, która podstawiona do dowolnego równania stanu doskonałego, zamiast wartości liczbowej jakiejś, dającej się zmierzyć własności danej substancji, spełni wraz z pozostałymi parametrami to równanie.
Jedną z najważniejszych funkcji w termodynamice chemicznej jest entalpia swobodna (potencjał termodynamiczny).
Potencjał chemiczny roztworu doskonałego wyraża się wzorem :
μdi = μ0i (T,p) + RTlnxi
gdzie : μdi - potencjał chemiczny składnika i w roztworze doskonałym
μ0i - potencjał standardowy ( potencjał chemiczny czystego składnika i)
xi - ułamek molowy
R - stała gazowa
T - temperatura bezwzględna
Równanie to można przystosować do mieszanin rzeczywistych wprowadzając zamiast xi aktywność składnika - ai, nazywaną aktywnością ułamkową lub aktywnością wyprowadzoną z ułamka molowego.
μi = μ0i (T,p) + Rtlnai
Równanie to definiuje aktywność :
lnai = μi - μ0i (T,p) / RT
Aktywność jest wielkością bezwymiarowa, jest ona funkcją temperatury, ciśnienia i składu roztworu.
Wygodnie jest wprowadzić współczynnik aktywności γ zdefiniowany równaniem :
γi = ai / xi
Związek współczynnika aktywności z potencjałem chemicznym w roztworze rzeczywistym μi i doskonałym μdi jest następujący :
RTlnγi = μi - μid
Funkcje termodynamiczne dla całego roztworu możemy uzyskać z ogólnej zależności :
z = Σ ni Zi
gdzie z - jest jedną z funkcji ekstensywnych
Funkcje mieszania dla roztworu definiujemy ogólnym równaniem :
zm = z - Σ ni Zio T,p = const.
Oprócz termodynamicznych funkcji mieszania opisujących własności roztworów ciekłych, wyróżniamy dużą grupę funkcji termodynamicznych, które nazywamy funkcjami nadmiaru (ekscesu).
Nadmiar danej funkcji z oznaczamy jako zE i określamy następująco :
zE = zm - zm,d
gdzie : zm - termodynamiczna funkcja mieszania danego roztworu
zm,d - funkcja mieszania tego roztworu traktowanego jako roztwór doskonały
Jeżeli roztwór jest doskonały, wtedy :
zE = 0
Jak więc widać, funkcje nadmiaru charakteryzują odchylenia danego roztworu od roztworu doskonałego. Możemy je stosować zarówno do roztworów doskonałych rozcieńczonych jak i do roztworów doskonałych stężonych.
Funkcja nadmiaru objętości w odniesieniu do roztworów doskonałych w całym zakresie stężeń dla jednego mola roztworu jest równa :
VE = V - Vd
Cel ćwiczenia :
Wyznaczenie ekscesu objętości molowej z pomiarów gęstości roztworów wodnych metanolu.
Wyniki pomiarów:
Ułamek molowy CH3OH w roztworze x2 |
Masa piknometru z roztworem |
|
|
pom. I |
pom. II |
_ |
g |
|
0,0 |
32.6781 |
32.2424 |
0,2 |
32.0504 |
31.6843 |
0,4 |
31.6862 |
31.2854 |
0,5 |
31.2941 |
30.8811 |
0,6 |
31.1595 |
30.7824 |
0,8 |
30.6350 |
30.2463 |
m0- |
20.9064 |
20.5185 |
mw1=32,6781g mw2=32,2424g
Ip. d`0,0 = 0,9970(g/cm3)
IIp. d`0,0 = 0,9970(g/cm3)
Ip. d`0,2 = 0,9439(g/cm3)
IIp. d`0,2 = 0,9496(g/cm3)
Ip. d`0,4 = 0,9130(g/cm3)
IIp. d`0,4 = 0,9156(g/cm3)
Ip. d`0,5 = 0,8798(g/cm3)
IIp. d`0,5 = 0,8813(g/cm3)
Ip. d`0,6 =0,8684(g/cm3)
IIp. d`0,6 = 0,8729(g/cm3)
Ip. d`0,8 = 0,8240(g/cm3)
IIp. d`0,8 = 0,8273(g/cm3)
Gęstość ta obarczona jest błędem systematycznym wynikającym z nieuwzględnienia wyporu powietrza . Należy ją przeliczyć według wzoru:
di = d`i+0,0012(1 - d`i/dw)
Objętości molowe obliczmy :
Obliczenia :
Ułamek molowy CH3OH w roztworze xmet |
Gęstość roztworu di [g/cm3]
|
Gęstość roztworu średnia droz [g/cm3] |
Objętość molowa roztworu V [cm3/mol] |
Objętość molowa roztworu doskonałego Vd [cm3/mol] |
Eksces objętości molowej VE [cm3/mol] |
|
|
pom. 1 |
pom. 2 |
|
|
|
|
0,2
0,4
0,5
0,6
0,8 |
0,9439
0,9130
0,8798
0,8729
0,8240 |
0,9496 0,9156 0,8813 0,8729 0,8273
|
0,9467
0,9143
0,8805
0,8729
0,8256 |
21,9710
25,8120
28,3929
30,2440
35,3682 |
22,5312
27,0096
29,2488
31,4880
35.9664 |
-0,5602
-1,1976
-0,8559
-1,2440
-0.5982
|
Wykres V=f(x) obrazujący odchylenie od roztworu doskonałego w układzie woda-metanol:
M1=18 mol/cm3
M2=32 mol/cm3
d1 =0,99707 g/cm3
d2 =0,7912 g/cm3