Scenariusz zajęć . Dzieci czteroletnie
Blok tematyczny: Hula, psoci, hałasuje, to jesienny wiatr figluje
Temat dnia: Latawcem do nieba
Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:
uczę się prawidłowo wymawiać trudne wyrazy,
odpowiednio reaguję na zmiany tempa,
improwizuję ruch do muzyki,
poruszam się z rekwizytem w rytm muzyki,
poznaję wygląd i budowę latawca,
uważnie słucham wiersza,
estetycznie ozdabiam pracę,
pomagam przy budowaniu latawca,
badam, jak i kiedy lata latawiec,
czekam cierpliwie na swoją kolej,
różnicuję własny ruch w zależności od siły wiatru.
Przebieg dnia:
I. Zajęcia poranne
„Wietrznie” - zabawa ortofoniczna. Nauczyciel zachęca dzieci do naśladowania różnych odgłosów wiatru.
- Aby latawiec mógł wznieść się wysoko, potrzebny jest wiatr. Co robi wiatr? Spróbujmy naśladować jego „mowę”:
Wiatr gwiżdże: żuu, żuu, żuu.
Wiatr szumi: szuu, szuu, szuu, szaa, szaa, szaa.
Wiatr świszcze: świst, świst, świst.
Wiatr dmucha: wiuu, wiuu, wiuu.
Wiatr lekko dmucha: fuu, fuu, fuu.
„Latawce” - zabawa muzyczno-ruchowa. Każde dziecko otrzymuje jedną chustkę szyfonową. Dzieci improwizują ruch do utworu „Greensleeves to a ground”, np. kołyszą się na boki, do przodu, do tyłu, trzymając chustkę za dwa rogi. Spacerują wolno po całej sali, poruszając delikatnie chustką.
Podrzucają chustkę do góry i patrzą, jak spada na podłogę. Wyciszenie muzyki przez nauczyciela jest sygnałem do zatrzymania się i spokojnego położenia się na podłodze (odpoczynek).
chustki szyfonowe, CD Utwory... cz. 1 - „Greensleeves to a ground” (nr 21) |
II. Zajęcia główne
„Latawiec” - wysłuchanie wiersza Cz. Janczarskiego. Nauczyciel rozpoczyna rozmowę z dziećmi na temat wiersza. Przykładowe pytania: Do czego podobny jest latawiec?Dokąd może poszybować Co mogłoby się stać, gdyby latawiec miał dłuższy sznurek?
Cz. Janczarski, „Latawiec” [w:] T. Dziurzyńska, H. Ratyńska, E. Stójowa, „A jak będzie słońce... A jak będzie deszcz... Wiersze, opowiadania, teatrzyki dla przedszkoli”, WSiP, Warszawa 1996, s. 54 |
„Mali konstruktorzy” - praca plastyczno-konstrukcyjna. Nauczyciel dzieli dzieci na dwa zespoły. Jeden zespół otrzymuje romb, drugi kokardki wycięte z brystolu. Dzieci ozdabiają części latawca elementami mozaiki geometrycznej wyciętymi z kolorowego papieru. Konstrukcję latawca nauczyciel przygotowuje wcześniej. Listewki krzyżuje się ze sobą w ich połowie i związuje się je sznurkiem. Między końcami listewek mocuje się sznurek tak, aby powstał romb. Na takiej konstrukcji nauczyciel mocuje ozdobiony przez jeden z zespołów papier w kształcie rombu. Następnie przymocowuje do sznurka kokardy. Tak wykonany ogon łączy z latawcem. Ostatnim etapem jest przymocowanie sznurka do każdego wierzchołka, związanie go w supełek i przedłużenie tak, aby można było sterować latawcem z ziemi.
kartony, listewki, klej, kolorowy papier, sznurek |
III. Zajęcia popołudniowe
„Psotny wietrzyk” - nauczyciel z dziećmi wystawia odkryte dłonie na podmuchy wiatru - sprawdza kierunek i natężenie wiejącego wiatru (można lekko poślinić palec w celu większego uwrażliwienia „czujnika”). Następnie umawia się z dziećmi, że będą drzewami na wietrze i ruchem ciała będą reagować na podmuchy wiatru. Dzieci „drzewa” stają w rozsypce na podwórku przedszkolnym. Unoszą rączki do góry i ruszają nimi zgodnie z siłą wiatru.
2