ęłęóPlik konfiguracyjny – plik komputerowy używany do zmiany ustawień niektórych programów komputerowych. Są wykorzystywane przez zwykłe aplikacje, programy serwerowe i systemy operacyjne. Pliki są często pisane w ASCII i podzielone na linie, zakończone znakiem end-of-line. Można je uznawać za prostą bazę danych. Niektóre pliki są tworzone i edytowane w edytorach ASCII. Inne są tworzone i modyfikowane w sposób ukryty dla użytkownika poprzez interfejs graficzny.Niektóre aplikacje zawierają narzędzia do tworzenia, modyfikowania i sprawdzania składni swoich plików konfiguracyjnych. W przypadku aplikacji serwerowych jedyną dokumentacją może być ich kod źródłowy. Niektóre pliki konfiguracyjne w systemach z rodziny UNIX są częściowo opisane w programie man lub na stronach pomocy. Niektóre programy komputerowe czytają pliki konfiguracyjne przy uruchomieniu. Inne sprawdzają je co jakiś czas w poszukiwaniu zmian. Niektórym można wydać polecenie ponownego wczytania plików i zastosowania zmian dla obecnego procesu lub wskazać plik, który ma być odczytany jako plik konfiguracyjny.Od niedawna XML oraz YAML stały się popularnymi formatami plików konfiguracyjnych. Ich zaletą jest dobrze zdefiniowana składnia i istnienie narzędzi do sprawdzania poprawności plików stworzonych w tych formatach. ęłęóZmiany wartości parametrów w plikach konfiguracyjnych powodują zmiany w działaniu konfigurowanego programu (systemu), np. w wyglądzie jego interfejsu. W przypadku systemu operacyjnego plik taki zawiera charakterystyki urządzeń zewnętrznych, parametry instalacyjne (np. maksymalną przewidywaną liczbę użytkowników). ęłęóOgólny format pliku konfiguracyjnego jest całkiem prosty. Każda linia zawiera słowo kluczowe i jeden lub więcej argumentów. Dla ułatwienia większość linii zawiera tylko jeden argument.

ęłęóRodzaje plików konfiguracyjnych:
Istniej wiele formatów plików konfiguracyjnych a wiele z nich jest tworzona przez amatorów programowania. O to najbardzie znane z nich:
a.) INI - najpopularniejszy format plików konfiguracyjnych. Korzystają z niego nie tylko programy ale i całe systemy operacyjne. Wiele języków programowania posiada instrukcje dzięki którym zapisuje swoją konfigurację. Pliki INI składają się z sekcji, a te zawierają elementy: klucze oraz przynależne im wartości.

ęłęób.) XML - (eXtensible Markup Language - rozszerzalny język znaczników) jest zaawansowanym sposobem opisu większości wyobrażalnych i niewyobrażalnych zbiorów danych. Typowy dokument XML składa się z jednego lub kilku elementów.
ęłęóc.) X - Pliki z rozszerzeniem .x służą w DirectX do składowania informacji na temat trójwymiarowych szkieletów i tekstur modeli. Są to także pliki tekstow

ęłęód.) XNL - (eXtensible Description Language - rozszerzalny język opisu) jest formatem dokumentów opracowanym przez Regedita. Ma raczej niewiele wspólnego z formatem XML, z którym można go łatwo pomylić.
ęłęóe.) XUL - (wym. "zuul", ang. XML-based User-interface Language) jest aplikacją XML używaną do opisu układu okna w programach Mozilla, Mozilla Firefox, Mozilla Thunderbird, Nvu itp.
ęłęóf.) GOD - Format zapisu konfiguracji wymyślony przez Xiona.

ęłęóMan - narzędzie do wyświetlania stron pomocy man, stosowane w systemach Unix i uniksopodobnych. Nazwa jest skrótem od ang. Manual - instrukcja obsługi.

ęłęóYAML – uniwersalny język formalny przeznaczony do reprezentowania różnych danych w ustrukturalizowany sposób.

XML-ęłęóuniwersalny język formalny przeznaczony do reprezentowania różnych danych w strukturalizowany sposób.