Temat pracy dyskusyjnej:
Tajemnica Wcielenia
(róbta co chceta – pełny luz, czy szukanie woli Bożej?)
Modlitwa do Ducha Świętego na rozpoczęcie spotkania:
Cele:
Dydaktyczny:
Ukazanie tajemnicy Wcielenia w kontekście uniżenia się Syna Bożego – posłusznego we wszystkim Bogu Ojcu;
Wychowawczy:
Kształtowanie postawy odpowiedzialności za swoje czyny i poddanie się woli Bożej w kontekście tajemnicy Wcielenia;
Uczestnik wie, czym jest pełnienie woli Bożej na wzór Chrystusa;
Uczestnik potrafi podejmować właściwe decyzje w swoim życiu – kierując się zamysłem Bożym względem samego siebie;
Uczestnik ceni sobie prawdziwą wolność Dziecka Bożego;
Przebieg spotkania:
Spotkanie powinno rozpocząć się modlitwą do Ducha Świętego o oświecenie serc i umysłów. Następnie należy wybrać spośród uczestników osobę, która podsumuje spotkanie na forum wszystkich grup. Spotkanie prowadzimy wg schematu: WIDZIEĆ – OSĄDZIĆ – DZIAŁAĆ; Kończymy Modlitwą Pańską;
WIDZIEĆ
Wprowadzenie egzystencjalne – zwrócenie uwagi na istniejący problem, z którym mogą się zetknąć w swoim otoczeniu;
Rozmowa kierowana:
Prowadzący zadaje pytania:
Z czym kojarzy się wam hasło – podtemat tego spotkania: „Róbta co chceta” – wypowiedzi uczestników można przeprowadzić metodą „burzy mózgów” i zapisać na kartce; (hasło Owsiaka, promujące totalny luz i samowolę, który obok Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy lansuje Przystanek Woodstock, gdzie króluje hard rock, moralne rozpasanie, łatwy dostęp do środków odurzających itd….); Alternatywą tu jest „Przystanek Jezus”, którego organizatorzy i wolontariusze wyciągają z „bagna” samowoli ofiary „pełnego luzu” i nieokiełznanej swobody;
Jakie zagrożenia wiążą się z pełną swobodą, samowolą, totalnym luzem? Wypowiedzi uczestników - komentarz:( skoro wolno mi wszystko – to nie liczę się z innymi ludźmi, jestem egoistą, nie zauważam, że postępując w ten sposób ranię siebie i innych, staję się niewolnikiem „swobody- nade wszystko”, jest mi z tym źle, ale sam nie potrafię znaleźć wyjścia z takiej sytuacji – ucieczką są nałogi:(alkohol, papierosy, środki odurzające – żeby jeszcze bardziej się wyluzować, - tylko z czego?, utrata godności, seks, narkotyki, a konsekwencji uzależnienie, choroby, min. weneryczne, HIV, AIDS itp.…, itd..);
Zastanówmy się, co można powiedzieć o wolności człowieka zamkniętego w więzieniu i czy zawsze jest całkowicie wolny ten, kto może robić wszystko, na co ma ochotę? /wypowiedzi uczestników/
Komentarz prowadzącego:
Wolność jest uzdolnieniem umożliwiającym nam dokonywanie wyboru – „Ku wolności wyswobodził nas Chrystus…” (Ga 5, 1a); każda decyzja zapada najpierw we wnętrzu człowieka, a potem ujawnia się ewentualnie w jakimś zewnętrznym działaniu, np. najpierw postanawiam pomóc chorej osobie, a potem idę do niej, by jej w czymś usłużyć. Zewnętrzne wykonanie naszych wolnych decyzji może być łatwo ograniczone przez innych ludzi, okoliczności itp.…Największym ograniczeniem ludzkiej wolności jest narzucająca się od wewnątrz, egoistyczna interesowność działania. Kto przez bezinteresowną miłość potrafi pokonać to wewnętrzne , egoistyczne ograniczenie, staje się istotą wolną. Z pewnością większą wolnością odznaczał się zamknięty w celi głodowej ojciec Maksymilian Maria Kolbe, który dobrowolnie, z miłości do Boga, Maryi i człowieka, zdecydował się na śmierć, niż pozostająca na wolności osoba, zniewolona swoimi kaprysami i nałogami, czyniąca tylko to, na co „ma ochotę”. Naprawdę wolni byli Chrystus i Maryja. Oni nie ulegali egoizmowi, lecz w każdej sytuacji kierowali się bezinteresowną miłością do Ojca i ludzi. Tak Jezus, jak i Jego Matka zawsze wybierali to, czego pragnął ich Ojciec niebieski. Pełna wolność, łącząca się z doskonałą miłością, stanowi cel życia, do którego mamy dążyć.
OSĄDZIĆ
Jakie postępowanie jest właściwe?
Jak my jako chrześcijanie powinniśmy się ustosunkować do tego tematu?
Co o tym myśleć, sądzić?
Odpowiedzi będziemy szukać u źródeł naszego chrześcijaństwa, a wiec u naszego Pana i Zbawiciela – Jezusa Chrystusa, który poprzez tajemnicę Wcielenia, całe swoje ziemskie życie pełnił wolę Ojca.
Postawa Jezusa:
„Nie szukam (…) własnej woli, lecz woli Tego, który Mnie posłał” (J 5, 30); „Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał, i wykonać Jego dzieło” (J4, 34);
„Ja zawsze czynię to, co się Ojcu podoba” (J 8, 29);
„Tak czynię, jak mi Ojciec nakazał” (J 14,31);
„… niech się stanie wola Twoja” (Mt 26, 42);
„Wykonało się!” (J 19, 30);
Jezus w swojej miłości ku tobie wysłużył ci na krzyżu łaskę poznawania woli Bożej i pełnienia jej, abyś i ty mógł o sobie powiedzieć: Moim pokarmem jest pełnienie woli Ojca. Opierając się na Bogu będziemy zdolni kochać miłością pełną, o jakiej mówi Jezus:
„Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak, jak Ja was umiłowałem” (J 13,34);
DZIAŁAĆ
W czasie każdej Eucharystii uczestniczymy w ofierze Chrystusa, spotykamy się z Tym, który uczy nas pełnienia woli Bożej, życia w posłuszeństwie i miłości wobec Boga. Wzorem upodobnienia się do Chrystusa w całym swoim życiu jest Maryja – Matka Najświętsza, która podczas Zwiastowania wyraziła w sposób szczególny gotowość pełnienia woli Ojca wypowiadając słowa:
„Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa”
(Łk 1, 26-38);
Przez całe swe życie pełniła wolę Ojca, a najdoskonalej okazała miłość i posłuszeństwo Bogu pod krzyżem, gdzie współofiarowała Syna i siebie. Chrystus w słowach „Oto Matka Twoja” (J 19, 27); daje nam za Matkę Maryję, abyśmy mogli w modlitwie prosić Ją o pośrednictwo, wstawiennictwo u Boga, aby przemienił nasze serca i obdarzył nas łaską miłosierdzia, nawrócenia. Od czasu, jak wola Ojca została przez Jezusa urzeczywistniona, chrześcijanin może być pewien, że jego Modlitwa Pańska będzie wysłuchana (Mt 6,10); Jako prawdziwy wyznawca Chrystusa, chrześcijanin powinien uznawać i pełnić tę wolę, a jest to możliwe, gdyż: „ Bóg jest w nas sprawcą i chcenia, i działania dla spełnienia woli Jego” (Flp 2, 13);
Modlitwa Pańska na zakończenie spotkania;