Wiersz Anny Kamieńskiej „Pytania” mówi o prawdzie tego świata. Ludzie nie powinni bać się stawiać pytań, a tym bardziej na nie odpowiadać. Żeby odnaleźć sens w życiu musimy stanowczo, stawiać znak zapytania na końcu zdania.

Podmiotem lirycznym w utworze jest osoba doświadczona przez życie, która poucza nas, czyli odbiorców, identyfikując się w wierszu jako członek pewnej społeczności, co można zauważyć w ostatnim wersie „ Żyjemy w samych znakach zapytania”(przedstawia się jako „my”).

Podmiot liryczny jest bardzo zaangażowany w to o czym się wypowiada. Prowadzi tutaj pozorny dialog, stawiając nam pytania, na które sami możemy odpowiedzieć. Nakreśla nam drogę „jasnego myślenia”, dzięki której możemy dowiedzieć się, czym naprawdę jest życie. Wiersz zawiera liczne epitety mające na celu udowodnienie odbiorcy, iż człowiek musi bardzo szybko dorastać. Osoba mówiąca wylicza nam(odbiorcą) czynności z dzieciństwa, a następnie nakreśla nam ich odwzorowanie w przyszłości, stosując zasadę kontrastu. Motyw religijny w siódmym wersie, mówi nam że nie chodzi tu tylko o dojrzałość fizyczną, ale też religijną i duchową. Siano oznacza tu tradycję chrześcijańską, natomiast „szeptu tajemnica” poznanie ogólnego sensu wiary : jej podstaw oraz historii.

Najważniejszą częścią utworu są dwa ostatnie wersy. Podmiot liryczny stwierdza, iż jedyną prawdą na istniejącym świecie są pytania i tylko one nie brzmią fałszywie.

Podsumowując autorka ,pisząc wiersz, chciała zwrócić naszą uwagę na szybkość w jakiej człowiek musi się rozwijać. Poucza nas, iż nie możemy bać się zadawać pytań samemu sobie.

Czas płynie, życie przemija, a my musimy znaleźć w sobie odwagę, żeby szukać odpowiedzi. ₂₅₂

---